ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΑΛΦΑ

ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ

*Οι αστερίσκοι δείχνουν τις πρώτες συλλαβές –έννοιες του πρωτανθρώπου με την προσωδιακή τους υπόσταση και το βοηθητικό δίγαμμα F.

Οι λέξεις που καταγράφονται, περιλαμβάνουν πρωτόγονες αρχικές συλλαβές, λέξεις που χρησιμοποιήθηκαν από την Ήπειρο, Παξοί-Κέρκυρα, Νησιά, μακρινή περιφέρεια, Τσακώνικα, Κυπριακά κλπ.

Λέξεις που χρησιμοποιούνται ακόμη σήμερα αλλά και με διαφορετική έννοια όπως:Βους=χρυσός, Άνθιος=Το κοίλον άντρον, ίππος=ύψος κλπ.

Δώσαμε προτεραιότητα στα τοπωνύμια διότι σύμφωνα με τους μεγάλους ερευνητάς “αρχή σοφίας ονομάτων επίσκεψις”.

Αλφα

*Α=Ύδωρ

*Αα-Αχ=Σημαίνει ύδωρ εις την Ελληνικήν και Αχαιοί, με την ίδια έννοια εις την νήσον των Παξών, ήτις μετά της Κερκύρας και Ηπείρου αποτελεί τον όλον ομηρικόν κόσμον, στους Παξούς υπάρχει πηγή Αχάϊου της οποίας το νερό είναι ελαφρότατον έχον μεγάλας θεραπευτικάς ιδιότητας. (Αθηναγόρας)

Άα όχι= σημερινή έκφραση Ελλήνων με κίνηση κεφαλιού προς τα πάνω και μισόκλειστο στόμα. Αλλά το πρώτο α που είναι ο τόνος δεν είναι καθαρό “α”, η φωνή μας βγαίνει ακαθόριστη από τον ουρανίσκο με την αναπνοή και εκπνοή στο δεύτερο “α”.

Α(χ)ά=ναί, νεωτέρα έκφραση Ελλήνων με κίνηση κεφαλιού προς τα κάτω. Όπως και στο όχι, το ίδιο γίνεται και στο ναι που ο τόνος είναι στο δεύτερο α κι ακούγεται ένα ελαφρό “χ” μαζί με το α. όπως όταν λέμε Χμμμ! Θα παρατηρήσουμε ότι δεν καταγράφονται όλοι οι ήχοι. Γι αυτό και όσα φωνήεντα συναντάμε στις προσωδιακές λέξεις με τα πολλά ίδια φωνήεντα σίγουρα αποδίδονταν με κάποια ιδιαίτερη χροιά. Έπίσης δεν καταγράφονται ούτε με μουσικό όργανο.

Αάαρ-αάαρα=Τα χρυσά Ηλύσια πεδία παρ’ Αιγυπτίοις.

Άατον= Το ύδωρ της Στυγός, της κρήνης του άδου το ύδωρ.

Αάατος, αFάτη=Ο αβλαβής.

Ααγής, αFαγές=Άθραυστο, ισχυρόν.(Όμηρος)

Αάλιον= Άτακτον, ακρατές

Ααρασσός=Πόλις της Πισιδίας στην Μικρά Ασία.(Στράβων)

Άασαν-αFάω= Ομηρ.λ.Έβλαψαν, βλάπτω, παραπλανώ

Αάσαι=Πολλαχώς και άγαν βλάψαι.

Αασίφρων-άασαν=Βλαβεσίφρων-έβλαψαν.

Αασιφρωνία=Φρενοβλάβεια.

* Απ-αβ-αφ=Λέξεις αναφερόμεναι εις το ύδωρ.

*Αβ ή Εβ=Κατοικία των πρώτων ανθρώπων.

*Αβ Απ=Στην πρωτοελληνική γλώσσα το ύδωρ.

Άβαθνο= Λέξις κυβευτική εν χρήσει και πληθυντικός σημαίνει το αχανές, το αμέτρητον του βάθους, το βάραθρον.

Αβάκιον -Αβακίσκος=Μικρές πλάκες.

Αβάλη η=Κόλπος Παξοί

Αβας =Όρος εν τη Ερυθεία (Απολδρ.)Βλέπε λ.Ερύθεια

Άβας = Ελέγετο και ο πάππος του Θησέως εκ της θυγατρός του Δαναού Υπερμνήστρας.

Αβα, Άβας, Άβαντες. Αβαντία, Άμαντες, Άπιοι, Απία, Άβιοι-Γκάβιοι, Κάβιοι-Γάβιοι, αλλά και Επειοί- Ευβοιοί οι κατοικούντες τας Εχινάδας, δηλ.τους Παξούς.

”Μακεδονία, καὶ ἐν Ἰταλίᾳ, καὶ τὸ ἐν Μυκήναις ὄρος Εὔβοιον, εἶναι ἀποικίαι τῆς ἀρχικῆς Εὐβοίας-Παξῶν, ἐξ ἥς ἔσχον καὶ τὸ ὄνομα· καὶ ἡ Χίος εἰς ἥν οἱ

Ἄβαντες ἐγκατεστάθησαν εἶναι ἀντιγραφὴ ἐν πᾶσι τῆς Νήσου τῶν Παξῶν, ὡς καὶ αἱ ἐν Θράκῃ Ἄβαι, καὶ ἡ Φωκικῇ Ἄβα· καὶ οἱ ἐν Ἠπείρῳ καὶ αἱ ἐν Χαλκιδικῇ Ἄβαντες· διότι Χαλκιδεῖς καὶ Χάλκη, εἶναι ἄλλη ὀνομασία τῶν Παξῶν. Ἀβία ἐν Μεσσηνία, ἔχουσιν ἄμεσον σχέσιν πρὸς τὴν Εὔβοιαν, οὐχὶ ὅμως τὴν ἱστορικὴν, ἀλλὰ τὴν ὁμηρικὴν καὶ προομηρικὴν, ἥτις ἐποικίσασα τὴν ἱστορικὴν, ὡς Μητρόπολις τῇ προσέδωκε καὶ τὰς ἰδίας ὀνομασίας.”(Αθηναγόρας)

Αβανιά=Συκοφαντία για χρηματισμό και εκδίκηση.

Άβαντες= Κολοσσοί (κατά τον Ησύχιον).

Άβαντες= Οι Παξινοί, Πευκέτιοι, Πάχητες.Άβαντες απαντώνται και εις την Κρήτην υπό των τύπον Αβαδιώται ή Αβδιώται, αλλά και στη Συρία, Αραβία, Αίγυπτο, Ινδίαις Αιθιοπία και σε όλο τον κόσμο απαντάται αυτή η ονομασία.

Αβαντίς=Η γενέθλιος νήσος του Απόλλωνος

Ἄβαντες οι=Φεύγοντες ἐκ Τροίας, ἦλθον εἰς τὴν Ὁμηρικὴν Θεσπρωτίαν, τὴν καὶ Εὔβοιαν, τὴν νῆσον δηλονότι τῶν Παξῶν. (Ηρόδοτος)1,146. Άβαντες απαντώνται και εν Κρήτη, αλλ’ υπό τον τύπον Αβαδιώται ή Αβδιώται, αλλά και εν Συρία, Αραβία, Αιγύπτω, Ινδίαις και Αιθιοπία και εν γένει εις όλον τον κόσμο. .

Άβαξ-άβαι=Πλάκες, αβάκιον –αβακίσκος μικραί πλάκες, μικροί λίθοι.

Αβαξ = Εν τη αρχιτεκτονική η μεταξύ του κιονόκρανου και επιστυλίου.

Άβαρις=Σκύθης, είς των Υπερβορείων (Ηπειρώτες) ιερέων του Απόλλωνος, θαυματοποιός, θεραπεύων διαφόρους ασθενείας δια γοητειών.Ούτος λαβών παρά του Απόλλωνος έν χρυσούν βέλος εφέρετο επ’ αυτού δια μέσου του αέρος χωρίς να έχει χρείαν τροφής, (Ηρόδοτ.) α-βαρις=πλοίον. Άβαρις πανάρχαια πόλη της κάτω Αιγύπτου σημαντική από την εποχή του Αρχαίου Βασιλείου 3.000 π.Χ.

Αβάρα= Αμπάρα, ρ. Αβαράρω=Απομακρύνω, σιδερένιος μοχλός που κλείνει από μέσα την πόρτα.

Αβαρίτσα=Χωριό Ηπείρου

Άββα=Πόλη κοντά στην Καρχηδόνα της Τυνησίας(Πολύβ. ΙΔ΄6,11-7,5)

Αβδέλλα=Το σκουλίκι βδέλλα χρησιμοποιούμενο για αφαιμάξεις σε διάφορες ασθένειες.

Άβδηρα=Πόλις της Θράκης επί του Νέστου ποταμού. Πόλις της Ισπανίας τανυν Άδρα. Άβδηρα πόλις της Ιωνίας

Αβδία=Η θάλασσα.

Άβεννα ή Αβίνα=Αρχαιοτάτη πόλη της ΒΔ Αφρικής κοντά στις Ηράκλειες Στήλες (Ευστ.εις Διονύσ. 64)

Άβελλα =Πόλις της Κάτω Ιταλίας,

Αβέρτα=Αβε-Απεριόριστα. Ελεύθερα. Κερκυραϊκή διάλεκτο Αβάρτσενα χρωστούσα. Αβερτοσύνη=Απλοχεριά.

Αβηρός=Β.Ηπείρου το 1878 με 400 κατοίκους και άφθονα ύδατα εκ των οποίων και 8 υδρόμυλοι.(Σπ. Στούπη)

Aβησσυνία=Το όνομα τούτο είναι ελληνικό και μάλιστα νησιώτικο. Ένας από τους γιούς του βασιλιά των Φαιάκων Αλκίνοου, ονομαζόταν Αναβησσίνεως(Απολλόδωρου βιβλιοθήκη 24). Αιθιοπία ελέγοντο τα νησιά των Παξών –Φαιακίας και με την απέναντι Θεσπρωτική λόγω του εδάφους της, το οποίο υπήρξε χρυσοφόρο και έβριθε πολυτίμων λίθων. Αργότερα ονομάσθη η ιστορική Αιθιοπία.

Αβίλη-Άβιλα. =Όρος της Αφρικής επί του πορθμού Γιβραλτάρ, όπου ήτο μία των Ηρακλείων στηλών. Άβιλα πόλις της Συρίας.(βλέπε λέξη Άβυλα)

Αβλήτα=“Αβλήτα, πτερόεντα, μελαινάων ερμ’ οδυνάων” Απολλώνιος Σο φιστής.

Αβοριγίνες=Ελέγοντο οι πρώτοι αρχαίοι κάτοικοι της Ιταλίας, όσοι κατώκουν πρότερον εις την χώραν του Λατίου(βλέπε λέξη). Σήμερον υπάρχουν Αβοριγίνες εις την Αυστραλίαν ιθαγενείς, οι οποίοι επιδεικνύουν με ζωγραφική-εικόνες μέσα από τα σπήλαια και τα οποία όταν κάνουν ιεροτελεστίες, από κάθε εικόνα διηγούνται την ιστορία κάθε εικόνας η οποία συνοδεύεται με ανάλογη μουσική με όργανα,

Αβόρρας=Ποταμός της Μεσοποταμίας που εκβάλλει εις τον Ευφράτη.

Ο Πτολεμαίος καλεί αυτόν (Χ)αβώρα, ο Ξενοφών γράφει Αράξην τανύν Κχαβούρ.(Νικ.Λορέντης) Βλέπε λ.Βάρις.

Άβοτις=Πόλη της Άνω Αιγύπτου (Στεφ, Βυζάντιος)

Ἀβραὰμ=Εκ Σουμερίων προελθὼν, ἦν ἀπόγονος τοῦ ἐξ Ἠπείρου μεταναστεύσαντος εἰς Οὔρ Ἔβερ, ὅστις ἦν υἱὸς τοῦ Σαλὰ ἤ Σελᾶ, ὅπερ ὄνομα ἀνάγεται εἰς τοὺς Σελοὺς τῆς Δωδώνης. Αβραάμ-Αβραμ= Περάτης. Κατά τον Αθηναγόρα το Περάτης κατά λάθος υπεισήλθεν εις το κείμενον αντί της λέξεως Ηπειρώτης, διότι ο Αβραάμ ήτο εκ προγόνων Ηπειρώτης.

Ἀβραὰμ ὁ= Μέγας Πατριάρχης ὁ καὶ Περάτης-Ἠπειρώτης ἐκ προγόνων ἐκ τῶν νήσων Παξῶν καὶ τῆς ἀπέναντι Ἠπείρου εἶχε τὴν καταγωγὴν. Ἐν Κερκύρᾳ μέχρι σήμερον σώζεται τοπωνυμία Ἀβραὰμ και φρούριο του Αβράμη.Στα φρούρια αρχικά εφυλάσσοντο τα μέταλλα χρυσού- αργυρού κλπ.

Αβρίζεσθαι- Αβριάχεται= Καλωπίζεσθαι.

*Άβρον- Αύρον-Άουρον και Αρουρα (η καρποφόρος γη) Κατ’ εξοχήν ο χρυσός, εξ ου θησαυρός. αὖβρον-αὔρον, Λαύριον. Από το άβρον ή αύριον προήλθαν οι λέξεις αύρα-αύριον. Αυροί “οι λαγοί, οι και ίσαυροι ή σαύροι” κατά τον Ησύχιον.

Αβρός=Ο λαμπρώς, ο πολυτελώς ζων, ο εκ του πλούτου μαλθακός.

Αβροτήμων-Αβροτίνη=Αμαρτωλός-αμαρτωλή (εκ της εννοίας του χρυσού).

Άβυδος=πόλις της Τρωϊκής χώρας επί του Ελλησπόντου απέναντι της Σηστού.πόλις περίφημος το πάλαι της επαρχίας Θηβαΐδος εν Αιγύπτω

Άβυλα= Αι Στήλαι του Ηρακλέους, αι λεγόμεναι και Στήλαι Κρόνου, διοτι εκεί εβασίλευσεν ο Κρόνος κατά τον Ησίοδο, εν τω Ιονίω κόλπω, ο οποίος ελέγετο και Κρόνειος και Ρέας κόλπος κατά τον Λυκόφρωνα. Αυταί αι στήλαι τοποθετούνται μόνον εις τους Παξούς.

Άβωρ= Η Ἠὼς καὶ Ἀβω τὸ πρωῒ, κατὰ τὸν Ἡσύχιον, ἀλλὰ καὶ Αγ, αιγ, = Δηλωτικὴ τῆς ἐννοίας υγρού, Αἴγινα, Αἰγαῖον Πέλαγος, Αἰγαίων ὁ καὶ Βρυάρεως, Αἰγαὶ ἕνθα τὸ ἀνάκτορον τοῦ Ποσειδῶνος, Αἴγειρα, Αἰγιαλὸς, Αἴγυπτος-Νεῖλος, ὠγὴν, ὤγυγος, ὠκεανὸς, αἶγες τὰ κύματα, αἰγὶς ἡ θύελλα, ἡ καταιγὶς,

Αγ, Αιγ=Αναφέρεται στο υγρό στοιχείο.

Αγαθοδαίμων= Ποταμός εκβάλλων στο Δέλτα του Νείλου πλησίον της Ροζέτης στην Αίγυπτο.

Αγάθων-ονος=Εις των υιών του Πριάμου βασιλέως της Τροίας επώνυμο συνηθισμένο εις Κέρκυρα.

Αγάλια, Αγάλι, Απογάλια, απογάλι = Ήρεμα, βραδέως,σιγά.

Ἀγα-μέμνων =Ο ὑπέρξανθος.

Άγαν=Πολύ, μεγάλως.

Αγάς=Ο δεσποτικός άνθρωπος, εξ αυτού και το αγαλίκι. Ιστ.Οι χριστιανοί εκτεθειμένοι σε ληστρικές επιθέσεις των περιοίκων αλλοθρήσκων, αφιερούντο στην προστασία κάποιου ισχυρού αγά, προς τον οποίον χορηγούσαν ετησία εισφορά από χρήματα και ωρισμένα προϊόντα. Έτσι πληρώνοντας τον αγά, επροστατεύοντο απ’ αυτόν εναντίον ληστρικών επιθέσεων άλλων αγάδων, κλπ. Περνώντας όμως ο καιρός, η αυτοπροαίρετη αυτή εισφορά που ονομάστηκε αγαλίκι, μετέβαλε χαρακτήρα και θεωρήθηκες ως τίτλος ιδιοκτησίας του αγά, οι δε πελάτες του ωνομάστηκαν ραγιάδες (ραγίται) δηλ.δουλοπάροικοι.(Σπ.Στούπη)

Αγανίππη=Πηγή Ελικώνος.

Αγάννιφος=Άγαν χιονώδης.

Άγανο=Η χνούμη του σταριού.Χνουδωτό αγκάθι.

Αγανό=Μαλακό, αραιό επί υφασμάτων.

Αγανοφροσύνη=Η των φρενών προσήνεια.

Αγάπη=Αγάπη και περιστερά, πνεύμα και περιστεράν αναπαραστώσι μίαν και την αυτήν έννοιαν.Δωδεί η περιστερά, δωδεί και ο αγαπητός.(Αθηναγόρας) Το Ομηρικό λεξικό γράφει:αγαπάω αγάπησα=ευχαρίστως υπεδέχθην, εδεξιωσάμην.

Αγάροος=Αγαν ροώδης.

Αγαυός (αγαFός-άγαμαι)=Θαυμαστός, λαμπρός, έξοχος, μεγαλοπρεπής επίθ. Ηρώων, λαών (Φαιάκων, Τρώων). Αγαυή μία των Νηρηϊδων.

Αγαύη=Το φυτόν ο αθάνατος, ο χυμός του χρησιμοποιείται σε ροφήματα κλπ.

Αγγάργια=Η καταναγκαστική εργασία που επέβαλαν οι Τουρκαλβανοί. “Γυρεύουν αγγάργια” Ιστ.Είδησις που προκαλούσε δυσθυμία και λύπη, γιατί αγγάρευαν ζώα κι ανθρώπους που μετέφεραν πράγματα για τις ανάγκες των Τούρκων μεγιστάνων, ή των αλληλομαχομένων Τουρκαλβανών, ή του στρατού σε μεγάλες αποστάσεις, όπως από τα Γιάννινα στη Ναύπακτο. Αγγαρεύονταν άνδρες και γυναίκες χωρίς διάκρισι, που απησχολούντο και στα στρατόπεδα, την κατασκευή οχυρωματικών ή άλλων μεγάλων έργων του Δημοσίου και γενικά στις πιο επικίνδυνες και επίπονες εργασίες χωρίς οίκτο.(Σπ. Στούπης)

Αγγειό=Δοχείον μεταφοράς ιδίως από χαλκό.

Αγγείον-Άγγος (ομηρ.) =Αγκιό, αγκιεύω, γκεύω, μουσκεύω σε πύλινο δοχείο.(Βλέπε κιεύω)

Aγείρου ή Αγύρου ή Γύρου=Τοπωνύμιον Β.Κερκύρας. Αγγελοκρούστικα=(Κερκ.) Τρόμαξα.

Άγγελος (ομηρ.)= Άντζελε (Τσακώνικα).Αγγελιοφόρος

Άγγονας, αγγονιά=Ο εγγονός.

Αγγούρι= ή κουλουμπρίδα λέγεται το φυτό στην Κέρκυρα, οι συλλαβές κολ, κουλ κλπ σημαίνουν νερό, υδατοχαρές (βλέπε λ. Καλ)

Αγγούσα=Βαρυστομαχιά

Αγελάρχης=Ο Αρχιμανδρίτης (βλέπε λέξη)

Αγέλαστος=Ο πικραμένος.

Αγελάς=Εις αφθονίαν γάλακτος έχουν την αρχήν, στο υγρό στοιχείο. Στην ποίηση πολλών λαών συμβολίζουν πολλές φορές τα σύννεφα και τις φωτεινές μέρες.

Ο Αριστοτέλης τα θρυλούμενα βόδια του Ηλίου αλληγορεί προς τις 350 ημέρες του σεληνιακού χρόνου.

Αγέλη= Αρχικώς σημαίνει σπήλαιον, λάκωμα, φρέαρ.

Αγερμός=Κερκ. λ.Ξεσηκωμός εκ του εγείρω

Άγη=Θάμβος και κατάπληξις.

Αγήνωρ=Άγαν ανδρείος.

Αγήνορον-Αθως=Άγιον όρος δηλαδή τον βράχον, το άγιον, το ιερόν.

Αγιάζι =Η ψυχρή δροσιά που παγώνει το έδαφος και προξενεί ζημιές σε διάφορες καλλιέργειες. “Τάκαψε τ’αγιάζει τα λάχανα”.Άλλως τσάφη.

Αγιάθονας=κερκ.Φωτοστέφανο

Αγιαντρέα=Παρατηρείται ότι τα περισσότερα εκκλησάκια μ’ αυτή την επωνυμία βρίσκονται δίπλα σε παραλίες, “Αντρον=σπήλαιον”. Στην Πάτρα έζησε ο Αγ.Αν(δ)ρέας Αντρέας (άντρον) όπου σ’ αυτό το μικρό σπήλαιο έζησε ο γέρων και ωνομάσθη Αγιος, σήμερα ακόμη, κατεβαίνεις σκαλοπάτια μέσα στη γη εκεί όπου ζούσε, τον 5ον αιώνα μ.Χ. εκτίσθη εκκλησία, ενώ δίπλα δεσπόζει σύγχρονος μεγάλος ναός, επίσης στην Κέρκυρα στα Μουράγια μικρό εκκλησάκι με την ίδια επωνυμία, Άγιος Ανδρέας στη Ν.Μάκρη Αττικής κλπ.

Άγιοι Σαράντα= Ογχησμός αρχαία πόλις και λιμήν επί της κατεχόμενης σήμερα βορείου Ηπείρου, δίπλα στη μεγάλη πρωτεύουσα Φοινίκι, Εκεί και το Βουθρωτόν λεγόμενον με θέατρο, ναούς κλπ η λέξις αρχικά βους=χρυσός και ύδωρ, δηλαδή Κέντρο χρυσού. προϊστορικά ήταν μία γη με την Κέρκυρα, σε βάθος100 μέτρα σήμερα περνούν τα πλοία από το στενό αυτό.

Αγιοκάρα=Ειρωνικός τίτλος που δίδεται σε θεοφοβούμενες γυναίκες.

Αγιολένη =Νησί της Θεσπρωτίας με πύργο, εκκλησάκι και τις αλυκές με το περίφημο άσπρο αλάτι. Αλλά Αγία Ελένη μας θυμίζει και το νησί της εξορίας του Ναπολέοντα.(Βλέπε Ελένη)

Αγιόσμος=Ο δύοσμος, δυάσμος κλπ.

Άγκα= Όχι, παραφθορά του ουκ –ουχί.

Αγκάς= Εννοεί:“Αν μπορείς μάντεψε τι έχω;”

Αγκίδα=Αικίς ξύλου, φυτού ή άνθους.

Αγκιδιάζω=Διστάζω από ντροπή, συγκρατήθηκα.

Αγκινιάζω κερκ =.(προσωδιακή προφορά) του εγκαινιάζω

Αγκίσερας κερκ.= Ο κισός

Αγκούσα=Εκ του άγχους,αγωνία κλπ.

Αγκουφαλιά κερκ.=Η κουφάλα της ελιάς

Άγκυρα=Πόλις μικρά κειμένη επί της νήσου Σικελίας. Αγκυρα Πόλις μεγάλη της Φρυγίας. Άγκυρα Μητρόπολις της επαρχίας Γαλατίας εις την μικράν Ασία. Άγκυρα Πόλις της Κωνσταντινούπολης.

Αγκών, ώνος αρχαία λέξη = (ο άγκος), ο άγκωνας, ο βραχίων, καμπή, αγκωνή “τείχεος” (ομηρικά).

Αγκών=Πόλις της Ιταλίας κειμένη παραθαλασσίως επί του Αδριατικού κόλπου. Αλλά και αξιόλογος λιμήν του Ευξείνου πόντου κατά τας εκβολάς του Ίριδος ποταμού όθεν Αγκώνιος και Αγκωνίτης ο κάτοικος.

Αγκωνάρι=Ο γωνιαίος πελεκητός λίθος.

Αγλαά=Καλά, παρά την αίγλην τα λαμπρά.

Αγλαόκαρποι=Καλλίκαρποι.

Αγνάντια=Απέναντι.

Αγνή=Πηγή Αρκαδίας.

Άγνος=Χωρίον Κερκύρας και φυτό.

Άγνούς-ούντος =Δήμος Αττικής ανήκων στην Ακαμαντίδα φυλή. Ακαμαντίδης υιός του Θησέως.

Άγνωστος Θεός= Ἀγνώστῳ Θεῷ· ὅτι δὲ ὁ ἄγνωστος οὗτος τῶν Ἀθηναίων θεὸς εἶναι ὁ αὐτὸς μετὰ τοῦ ἐν Δελφοῖς ΕΙ, συνάγεται ἐκ τούτου, ὅτι ἐκ τῶν καθιερωμένων ἐκεῖ τριῶν ΕΙ, τὸ ἕν, τὸ χαλκοῦν, ἦτο τῶν Ἀθηναίων ἀνάθημα· εἶναι δὲ γνωσταὶ ἐξ ἄλλου αἱ σχέσεις τῶν Ἀθηναίων πρὸς τοὺς Δελφοὺς ἐξ ἄλλων τε καὶ ἐκ τῆς ἱστορίας τοῦ Ἴωνος, υἱοῦ τῆς Κρεούσης, θυγατρὸς τοῦ Ἐρεχθέως βασιλέως τῶν Ἀθηνῶν· ὁ Ἴων ἀνετράφη, ὡς γνωστὸν καὶ ὑπηρέτησεν ἐπὶ μακρὸν ἐν τῷ ναῷ τῶν Δελφῶν πρὶν ἔλθῃ καὶ ἐγκατασταθῇ ἐν Ἀθήναις. Τὸν ναὸν τῶν Δελφῶν ἔκτισαν οἱ Ἕλληνες ἡ δὲ ἐπιγαφὴ ΕΙ εἶναι αὐτὸ τοῦτο τὸ Ἑλληνικὸν, Ὁμηρικὸν, καὶ προομηρικὸν καὶ ἀρχικὸν ὄνομα τοῦ θεοῦ, τὸ ΧΕ, ὅπερ ὑπὸ τῶν Ἑλλήνων ἐδιδάχθη εἰς τοὺς Ἑβραίους καὶ πάντας τοὺς λαοὺς τοῦ ἀρχαίου κόσμου, ἀφοῦ ἡ πρωτοελληνικὴ γλῶσσα ἧτο ἡ μήτηρ ὅλων τῶν γλωσσῶν.

Μαρτυρία Ηροδότου γράφει για τους Πελασγούς τους αρχαίους κατοίκους της Ελλάδος, ότι κατά τα θρησκευτικά τους καθήκοντα ποτέ δεν αναφέρονταν σε κάποιο επώνυμο όνομα θεών. Μόνο όταν ρώτησαν το Μαντείο της Δωδώνης άρχισαν να προφέρουν τα διάφορα ονόματα των θεών.(Αθηναγόρας)

Αγοπάνω, Απογοπάνω, =Από επάνω, από ψηλά.

Αγοπέρα= Από πέρα, λίγο μακρυά.

Αγορά=Τόπος εμπορίου προέρχεται από το άουρα γι αυτό και ο Ζευς λέγεται αγοραίος καθώς και ο Ερμής, στην περσική γλώσσα η λέξη παζάρ ανήκει στην ίδια έννοια (Αθηναγόρας)

Ἀγὸς= Θεὸς, κατὰ τὸν Ἡσύχιον.

Ἄγρα=καὶ πάγρα ἤ Π-αγκρά-τι εἶναι μία καὶ ἡ αὐτὴ τοποθεσία, σημαίνουσα κῆπον ἤ ἀγρὸν, ταὐτὸν ἀμπελότοπον· *παγ πρωτοελληνιστὶ εἶναι ὁ κῆπος-ἀγρὸς ἡ ἄμπελος, καὶ Παγσὸς-Παξὸς τὸ αὐτὸ, ἀλλὰ καὶ τὸ ὄνομα τοῦ Διονύσου θεοῦ τῆς ἀμπέλου «Βάκχος», αὐτὸ σημαίνει.

Ἄγρα= Ἡ ἀρχικὴ σημασία τῆς λέξεως ταύτης ταυτίζεται πρὸς τὸ μέλαν, τὸ ερυθρόν. ἐρυθρωπόν· ἄλλως τε ἀγρὸς εἶναι τὸ χωράφι, ἡ γῆ, τὸ χῶμα, (=ἐρυθρόν)·

Άγραι= Άνωθεν επί της αριστεράς όχθης του Ιλισσού η λοφοσειρά παρά το Στάδιον, αφιερωμένη εις την Άρτεμιν, όπου υπάρχει και ο ναός.

Αγράμπελο καὶ ἀγρόκλημα =Σημαίνει τὴν οἰνοφόρον ἄμπελον.

Άγραφοι=Χωρίον Κερκύρας, Άγραφα χωρίον Πηλίου. (Βλέπε λ.άγρα)

Αγρεύς=Ο υιός του Απόλλωνος.

Αγρεύς = Ο Διόνυσος ταυτιζόμενος με τον Απόλλωνα και εορτή στο Άργος προς τιμήν του Διονύσου. Και ετέρα αυτού εορτή τα Αγριώνια στη Βοιωτία, όπου οι γυναίκες του Ορχομενού συναθροιζόμεναι την νύκτα εθυσίαζον στον θεόν και έπειτα μαινόμεναι οργιάζουσαι ετρέποντο εις αναζήτησιν του Διονύσου, κι έπειτα επιστρέφουσαι κατέφευγον στις Μούσαις. Αυτή η γιορτή ετελείτο και στη Λέσβο, Χίο, Κρήτη, Τένεδο και Θήβαις, κατά τον Ησύχιον.

Αγραδίνα=Είδος σταφυλής, το άλλως κερασούλι εκ του ερυθρού χρώματος.

Αγρέω=Συλλαμβάνω, κυριεύω.

Ἀγρεύς καὶ Ἀγριώνης= ὁ Βάκχος-Διόνυσος· καὶ Ἀγριώνια ἑορτὴ πρὸς τιμὴν αὐτοῦ. Ἐπαγρὶς ἐκαλεῖτο καὶ ἡ Ἄνδρος ἡ πολυάμπελος καὶ πολύοινος. Παγκράτι Π-ΑΓΡΑ-ΤΙ= Άγρα Αμπελόφυτος.Τοπωνύμιο Αττικής και σύνηθες ονοματεπώνυμο εις Κέρκυρα.

Άγρην =Θήραν.

Αγριβανί ή Αιγριβανί=Το βαθύ ερυθρόν εις την Λέσβον.

Αγριβρόξ=Ορίγανον=ρίγανη.

Αγριόδενδρον=Το φυτόν γλαύκιον το ξανθόν, αγριοκρεμμύδι το κρόμμυον το ροδανθές, το αγριομελισσόχορτον το φυτό βαλλωτή η μέλαινα και αγραβανί το βαθύ ερυθρόν χρώμα, το φοινικούν, το οινωπόν.

Άγριον=Αρχαία πόλις της Κρήτης διάσημος δια τον οίνον της Αγριούσιον.

Άγριος =Ο πατήρ του Μελανίππου.

Αγριόπη=Η γυνή του Αγήνορος βασιλέως των Φοινίκων-Ερυθραίων και μήτηρ του Κάδμου-του Ερυθρού και πατρός του Αγήνορος-Πελασγού Φορονέως ο οποίος ήτο “ο πατήρ θνητών ανθρώπων”= Μερόπων κατά τον ποιητήν της Φορονίδος.

Αγριοβαφή=Τα φυτά ερυθρόδανος ή ρουβία η βαφική και ερυθραία.

Αγριεύς= Αγροίκος.Αγρο+οίκος αλλά και άγριον γενικώς επί θηρίου.(Ησύχ.)

Αγρίνιον=Πόλις Ακαρνανική μεταξύ Αχελώου και Ευήνου ποταμών, τανύν Βραχώρι.(Νικολ.Λορέντης)

Αγρίνιον=Όρος παρά Αιτωλοίς και πόλις.

Αγριοι θεοί=οι Τιτάνες.

Αγριώνιος=Επίθετο του Βάκχου-Διονύσου.

Αγροί=Αγρονόμοι.

Αγρός = (αρχαία λέξις)Τα περισσότερα τοπωνύμια εκ του αγρός συνθέτων ονομάτων έχουν την έννοια του μέλανος, ερυθρού.

Αγρός=Τόπος δίυγρος.Τοπωνύμιον Κερκύρας.

Αγρός=Ο υιός της Ίσιδος, η δε Ίσις, άλλη έκδοσις της Ύσσης-Ερυθράς, ελατρεύετο εν Λέσβω, ως Ίσις Πελαγία, και υπό το όνομα Ευάκοος. Επίσης και η Άρτεμις ελατρεύετο με το ίδιο επίθετο Ευάκοος, η οποία ελέγετο και Αγροτέρα και Αγρολέτειρα και Αγραία κατά τον Ησύχιον και Σουϊδα.

Αγρόται=Θηρευταί.

Άγρωστις=Είδος βοτάνης.

Αγυιαί= Αι οδοί, από του δι’ αυτών άγειν.

Αγύριον =πόλις της Σικελίας επί του Συμαίθου ποταμού, πατρίς του Διοδώρου Σικελιώτη Γυράς= Όρος της Τήνου.

Αγχίθεον= Ισόθεον, θείον.

Αγχίθεοι = Οι υιοί των θεών, ήσαν οι Παξινοί και οι Κερκυραίοι Εγρήγορες ονόματι, εν αντιθέσει προς τους υιούς των ανθρώπων.

Ἀγχινόη ἤ Ἀγχιρρόη= Μήτηρ τοῦ Δαναοῦ καὶ γυνὴ τοῦ Βήλου.

Ἀγχίσης= Ο ἐραστὴς τῆς Ἀφροδίτης.

Αγχού=Εγγύς.

Αγχούρος=Ο πλανήτης Αφροδίτη παρά τοις Κυπρίοις ο και ο Εωσφόρος και η Κύπρος Χετίμ εκαλείτο, ως νήσος ιερά της Χρυσής `Αφροδίτης.

Αδαής αρχ.= Α-Δαής, νταής, νταηλίκι.Πολύξερος, αμαθής.

Αδάμ= Αδάμ-ας πολύτιμος λίθος “αδάμας”.Αδάμ ο χοϊκός, ο γηγενής, ο ερυθρός εις πάσας τας σημιτικάς γλώσσας. Αδάμ και Αδάμης εις Κέρκυρα και σε όλη την Ελλάδα.

Ἀδαμᾶ = Λέγεται ἡ γῆ, ἡ χώρα τῶν γηγενῶν, ἡ ἔχουσα τὸ χρῶμα τοῦ ἐρυθροῦ Ἐρυθραία· κατὰ ταῦτα καὶ ἡ ἐκ τοῦ Ἀνδρὸς Ἀδὰμ προελθοῦσα Ἀνδρίς, ἡ Ἰσσᾶ, ἔπρεπε νὰ λεχθῇ Ἀδαμὶς Χοϊκὴ Ἐρυθείη Ἐρυθρὰ, τοῦτο δὲ σημαίνει ἡ λέξις Ἴσσα.(Αθηναγόρας)

Αδάμα-Δάμα=Η παρθένα γη.

Αδάμαστος=Ο Αρης.

Αδάμας= Χωρίον εις την νήσον Μήλον.

Αδάμαστος και Δαμάσσιππος=Η Αθηνά.

Αδάμι = Χωρίον του Ναυπλίου.

Αδαμίνη= Ορυκτόν εν Λαυρίω.

Αδανος=Άδανος και Ανδάνης ποταμός της Μ.Ασίας.

Άδανος=Παις Γης και Ουρανού, αδελφού του Οφίωνος συνεπώς και του Ωκεανού.

Αδάπανον=Το ύδωρ (Ησύχιος)

Αδελαϊς και άδελα=Αστεροειδής 1904 ΝΟ.

Αδελαϊδος Νήσοι=Συστάς νησίδων παρά του πορθμού του Μαγγελάνου, Δ. της Χιλής.

Άδελε=Χωρίον επαρχίας Ρεθύμνης.

Αδελέαστος=Αμερόληπτος-δελεάζω, δέλεαρ=δόλος.

Αδελία γη= Γη της Ανταρκτικής.

Αδελίνα=Προρόζωον της ομάδος των αδηλιτών, ανευρέθη εις σκώληκας των αλεύρων. Πρόρριζον (προ-ρίζα). Αδελίνη επώνυμον εις Πάτρας.

Αδελοκάλυμνα φυτά=Γένος της οικογενίας βιγνονιοειδών της τάξεως των προσωπανθέων.(Πάπυρος-Λαρούς)

Αδελόστομα=Γένος κολεοπτέρων οικ.τενεβριονιδών.

Αδερφομοίρια=Κοινός οικογενειακός κλήρος.Το από κληρονομιά αδελφού μερίδιο.

Αδή και άδη= Ο Οὐρανός, ὁ Αἰθήρ κατὰ τὸν Ἡσύχιον, ἔτσι λέγεται καὶ ἡ στήλη, ὁ κίων, ἀλλὰ καὶ ἐν Παξοῖς ἦσαν αἱ Στῆλαι τοῦ Ἡρακλέους-Αἰγαίωνος, τοῦ Κρόνου.

Ἅδην-Πλούτωνα =Οἱ ἀρχαῖοι ἐφαντάζοντο τὸν Θεὸν κεντημένον ὑπὸ τὸν βουκόλον Μενοίτιον ἐπὶ τῆς Νήσου Ἐρυθείας ἀγέλας βοῶν ὑπὸ τὰς ὁποίας ἠννόουν τὰ πλήθη τῶν νεκρῶν. Ἄλλως τε ἐπὶ τῆς Νήσου Ἐρυθείας, ἥτις εἶναι ἡ Νῆσος τῶν Παξῶν, ὑπῆρχε οὐ μόνον ὁ Ἅδης, ἀλλὰ καὶ τὸ Ἡλύσιον πεδίον, ὥστε οἱ Παξοὶ νὰ εἶναι αἱ νῆσοι τῶν Μακάρων κατὰ τὴν πίστιν τῶν πρώτων ἀνθρώπων.(Αθηναγόρας)

Άδης= Ο εν τοις κατωτάτοις της γης τοποθετούμενος. Το καταύλισμα των κακών και ασεβών.

Αδί και Αθί=Σανσκριτικά (βλέπε λέξη) ο Αρχαίος.

Αδιάνοτος=Εκείνος που κοιμάται βαθειά.

Αδμήτις και Σκιαθίτις=Η Άρτεμις.

Αδορεύω=Λατρεύω.

Άδουλις=πόλις Αιθιόπων. Οι δε Πανός νήσον αυτήν καλούσιν(Στεφ. Βυζάντιος)

Άδουρις-Αδούλη, Αίδουλις=παραλιακή πόλη της Αιθιοπίας (Ερυθραίας) (Πτολ.Δ΄7) η σημερινή Ζουλα (Λιακόπουλος)

Αδράνη= Πόλις θρακική ο Πολύβιος την λέγει Αδρήνην.

Aδράχνη καὶ ἀδράχλη= Aγγεῖον κοῖλον, ἡ ἐσχάρα του.

Αδριανουπόλεως η πόλις= Κυρίως Αδρανουπόλεως ή Δρυνουπόλεως, της Οδρύσου και Ορεστιάδος· Δρινούπολις, Οδρυσός, Ουσκουδάμα και Ορεστιάς, πάσαι αύται αι ονομασίαι έχουσι μίαν και την αυτήν φαεινήν έννοιαν, διότι πάσαι έχουσι σχέσιν προς τον χρυσόν και τον άργυρον, τα πολύτιμα και ευγενή, αλλά και κακοποιά ταύτα μέταλλα, τα οποία απεθέωσαν κυριολεκτικώς οι χρυσοί όντως πρόγονοι ημών. (Αθηναγόρας)

Αδρί= Το νοτιότερον μέρος της σημερινής Ιθάκης.

Ἀδρία=Κάλλιστα ταὐτιζομένου πρὸς τὸ Ἰόνιον, ἡ τῶν Πράξεων τῶν Ἀποστόλων Νῆσος Μελίτη δὲν εἶναι ἡ Μαλοζεάτα, ἀλλ’ ἡ ἀπέναντι τῆς Θεσπρωτικῆς Ἠπείρου κειμένη Νῆσος Κέρκυρα-Παξὸς, τὴν ὁποίαν πᾶσαι αἱ ἀρχαίαι παραδόσεις Μελίτην καλοῦσι.(Αθηναγόρας.)

Περὶ τῆς τοιαύτης ἐκδοχῆς ἔχομεν καὶ ἄλλον λόγον ἀποκλείοντα τὴν ἐν τῇ Μεσογείῳ Νῆσον Μάλταν καὶ τὴν παρὰ τὰς Δαλματικὰς ἀκτὰς Μαλοζεάταν, ὡς τὴν Νῆσον Μελίτην τῶν Πράξεων.

Άδραστος – Αδράστεια= Οι θεοί του πρωτογόνου.

Αδριανοί=Κελτοί, οι παρά την Αδρίαν περίοικοι (Ησύχιος)

Αδριατική = Η θάλασσα η περιβάλλουσα τη γη του πρωτογόνου.

Αδρός αρχ.=Αδρύς,Τραχύς

Αδρύμητον=Πόλη Β της Θάψου(Βλέπε λ.) (Πτολ.Δ ΄3,ε).Η σημερινή Σούσσα. Συναντάμε όμως το τραγούδι της Σούσσας στη Σκόπελο μεγάλο ποίημα με αφήγηση της “Κρήτης το καμάρι”, τραγουδιέται στο Κεράσοβο Πωγωνίου-Ηπείρου,στη Σκιάθο, Νίσυρο και ποιος ξέρει πού αλλού.

Αδρωτίς=Εντελής ωριμότης.(Ομηρος)

Αδώνια=Ύμνοι θρηνώδεις.

*Αε-αϊ=Πρώτες έννοιες, νήσος. (Τα φωνήεντα δεν είναι δίφθογγοι, προφέρονται

προσωδιακά δηλαδή γλιστράνε γρήγορα στο τελευταίο φωνήεν

Αέθλιον (ομηρ.)-αFεθλον=έπαθλον δια το τρέξιμον

Άειδε= Αδε, υμνεί.

Άειν=Πνειν, από του αεί ιέναι, εν κινήσει γαρ το πνεύμα και “αέντες” αντί του πνέοντες ή πνεύσαντες, οίον “διασκίδνασιν αέντες”(Ε 526 διαφέρει.) Απολλώνιος Σοφιστής.

Άελλα=Η του ανέμου συστροφή, από του άειν, αελλώδης κονιορτός.

Αερίοι και Ηερίοι=Ελέγετο η Αίγυπτος δια το χρυσοφόρον αυτής.

Αέξετο=Ηυξείτο.

Αέροπος=Ο γιος του Άρη και της Αερόπης

Αερόης=Και ο Τάρταρος Άδης όπου και ο Πλούτων

Αέσαι=Κοιμηθήναι.

Αετμόν=Το πνεύμα (Ησύχιος).

Αετός=Κάστρο της Θεσπρωτίας στο σημερινό χωριό Μουρσί. Το πολυγωνικό του τείχος κυκλώνει την κορυφή που βρισκόταν η αρχαία πρωτεύουσα της Κεστρίνης, η Κεστρία και λιμάνι της υπήρξε ο Κάτω Αετός.

Αετός=Του τροχού το κατά την κνήμην εκάστην σιδήριον και ιμάτιον το εν τοις γείσοις, και βοτάνη τις εν Λιβύη φυομένη.

Αετός=Αητός-αϊτός, αιετός το πτηνόν σήμερα.

Αέτωμα=Το τριγωνικόν επιστέγασμα των στενών πλευρών των αρχαίων ναών.

Ἄζα και κάφυρα = Ταυτοσήμαντα ἀναφερόμενα εἰς τοὺς αὐτοὺς τόπους τοὺς ἀνεμώδεις καὶ τρικυμιώδεις ἀφ' ἑνός, ἀλλ' ἀφετέρου καὶ γαληνίους.

Άζα= Η πέτρα, η μέλανα, η ερυθρά, άζωτος.

Ἀζά-ης= Υἱὸς τοῦ Ποσειδώνος καὶ τῆς Κλημένης βασιλεὺς τῆς Ατλαντίδος - Κέρκυρας - Παξῶν.

Αζάλη=Νήνεμος γαλήνη (Ησύχιος).

Αζά-λη=Η ανθρακιά. Μακεδονία.

Ἀζὰν= Υἱὸς τοῦ Ἀρκάδος.

Αζανία=η Αρκαδία η και Πελασγία, Γιγαντίς, Πανία, Λυκαονίς, Παρρησία.

Αζανίς και Αιζωνίς Αιζήν και Αζάν= υιός του Ταντάλου

Ἀζανὶς= Η Κορωνὶς μήτηρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ.

Ἀζανία= Η Ἀρκαδία καὶ Ἤπειρος. Αζανία και στην Αιθιοπία Το πέλαγος Αζάνιον ή Βαρβαρικόν τμήμα του Ινδικού Ωκεανού. Πέλαγος Αζάν γιος του Αρκάδα. Αζάν Κεϋλάνης (Λιακόπουλος)

Αζαντὴς= Παλαιότης.

Αζαπιά =Αναρχία.

Αζαρίας = Όνομα εβραϊκό.Βασιλεύς των Ιουδαίων. Ο και Οζίας λεγόμενος. Τοπωνυμία Οζάς και εις τους Παξούς.Ουζ ή Οζα και η πατρίς του Ιώβ ήτις κατά τους Ο΄ελέγετο και Αυσίτης.

Αζάς=Μέλος διοικητικού ή δικαστικού συμβουλίου.

Αζάτι=Χωρίς περιορισμό ελεύθερα επί ζώων όταν βόσκουν σε απηγορευμένα μέρη.(Ηπείρου)

Ἀζεῖς= Οἱ Γίγαντες.

Ἀζειὸς= Πατὴρ τοῦ Λυκάονος.

Ἄζερος =Ο ἀγαθὸς, κατὰ τὸν Ἡσύχιον, καὶ Ἀζησία ἡ Δήμητρα.

Ἀζητὴς καὶ Ἀζιὴς=Ο σεβαστὸς.

Αζηχές=Αδιηχές, αδιάλειπτον, ακατάπαυστο.

Ἀζίζ = Ταὐτοσήμαντος τοῦ Ἀγήνωρ, σημαίνει τὸν βράχον· συνεπῶς τὸ ἱερὸν, τὸ ἅγιον.

Άζομαι = Σέβομαι τοὺς θεούς, σεβίζω, σεβάζομαι, σέβομαι, σέβας.

Αζον ή Αζόεν= Το μέλαν.

Αζονίς=η Κορωνίς μήτηρ του Ασκληπιού.

Αζόρα ή Οζάρα= εν Αρμενία και Φρυγία.

Αζόραι=σύμπλεγμα νήσων στον Ατλαντικό

Αζούρι-Αζουρίτης=ορυκτό του χαλκού με βαθύ μπλε χρώμα, Αζερ-μπαϊτζάν, αζούρ=Τρόπος κεντήματος ασπρορούχων.

Αζσμπαρώνω=Ασφαλίζω την πόρτα από μέσα.(Κερκ.)

Αζτέκοι=Ελληνικός λαός της Θεσσαλίας μετά την αποκρυπτογράφηση του ονόματος Αζτλαν που σημαίνει:Πόλις Θεσσαλών Ελληνική Ιωλκός.(Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Άζω= Εορτάζω· ἁγιαστεῖν, ἁγνεύειν· Αποξηραίνω, εκπνοώ αθρόως, αζαίνει ξηραίνει.

Ἀζωπὸς-Ἀσωπὸς= Ο πατὴρ τῆς Ἀσωπίδος Κέρκυρας-Παξῶν

Ἀζώρ, Ἀζὲρ, Ἀζαί, Ἄζὰ=Ἀζανίς, ἀρχαῖος οἰκισμὸς τῆς Μασσαλίας, τῆς ἀποικίας ταύτης τῶν ἡμετέρων Φωκαέων-Παξινῶν-Αἰθιόπων.

Αζώραι= Βαλεαρίδες-Κανάριοι-Μακάριοι πολλαί νήσοι της περιοχής.

Άζωρις= Πόλις της Περραιβίας,η οποία κατά τον Διόδωρον ελέγετο και Νάξος –Πάξος.

Αζωρος =Αρχαία πρωτεύουσα της εν Πελαγονία Μακεδονίας. Ο πηδαλιούχος της Αργούς.

Άζωρος=Λέγεται και ο οίνος και άσωτος σπάταλος, ο μέθυσος.

Αζώγερας= Πάλλης Κεφαλληνίας.

Άη=Έπνει “αυτάρ άη Ζέφυρος...”

Αηδόνι=Λαϊκή σύνθεσι της εποχής με βάσι το κελάδημα του ομωνύμου πουλιού.

Αηδών=Θυγάτηρ του Πινδάρου και αδελφή της Νιόβης.

Αηδονοχώρι= περιοχή Ιωαννίνων Ηπείρου

Αήρ-Αυήρ, αβήρ, αέρας, προσωδιακές προφορές Αιόλων-Δωριέων κλπ.Αερίη και Ηερίη λεγόταν η Αίγυπτος λόγω της χρυσοφορίας της, καθώς και η Κρήτη, η Κύπρος, η Θάσος και άλλα νησιά για τον ίδιο λόγο. Αερόης εκαλείτο και ο Τάρταρος –Άδης, όπου ήσαν ο Πλούτων, οι Τιτάνες και οι Γίγαντες. Ηερίβοια θυγατέρα του Ευρύμαχου και μητριά του Ώτου και Εφιάλτη. Ηέριος-Υπερίων και αυτός ο Ήλιος-Ηέλιος ο συνταυτιζόμενος με τον κατ’ εξοχήν χρυσό θεό Απόλλωνα. Αλλά και η θυγατέρα του Υπερίωνα Ηώς-Αυγή, είναι η αουρόρα των Λατίνων. Αυγείας, ένας από τους Αργοναύτες, όπως και η ώρα, ώραι. Ωρείθυια μία από τις Νηρηϊδες και η λέξις μαύρος-αμαυρός-μέλας, αλλά στην αρχική της σημασία.

Αήσυρος=Ελαφρύς σαν αέρας.

Αθαμανία= Η χώρα εν Ηπείρω επί του όρους Πίνδου (Στραβ.) Περικλείεται από τον ποταμό Άραχθο και Ασπροπόταμο. Οι Αθαμάνες ζούσαν στην περιοχή αυτή των σημερινών Τζουμέρκων και σε τμήμα του νομού Τρικάλων. Μαζί με τους Αιολείς συμμετείχαν στην ανατροπή των Πελασγών στη Θεσσαλία. Επειδή συνεργάστηκαν με τους Μινύες εκδιώχτηκαν από τη Θεσσαλία και κατέφυγαν στη Βοιωτία. Επέστρεψαν στα Τζουμέρκα και παρέμειναν με δικό τους “κοινό” ως την περίοδο των μεγάλων επιδρομών των Βησιγότθων και των Ούνων.

Αθαμανία=Μερικοί από τους σημερινούς τόπους των Αθαμάνων είναι:Αθαμάνιο, Κάτω Αθαμάνιο, Κυψέλη,Τετράκωμο, Παλαιοκάτουνο, Μεσούντα, Δίστρατο, Κεντρικό, Κάτω Καλεντίνη, Ανεμορράχη, Κάψαλα κλπ.

Αθαμάνες-Αδαμάνες=Αρχαίο φύλο που κατοικούσε στα Αθαμανικά όρη. Μεταλλουργοί εν Ηπείρω. Δια τούτο ο Ήφαιστος αρχηγός των Καβείρων τίμιος Δαήμων, Πανδαμάτωρ, Προμηθεύς και Δημιουργός.

Αθάμαντα-Αδάμαντα= Έχουν αρχή οι λέξεις Αίθω, αιθός, αιθυία, αίθουσα, Αίθιπες. Αθεί-αθειά=(Τσακώνικα.)Ο αδελφός, Ηθείον αποκαλεί ο ‘Ομηρος τον αυτάδελφον, τον ισάδελφον.αθείε-αθειέ-αθεί. Θηλ.αθειά –αειθά. Θειάκω στην Ήπειρο, θείτσα, τσάτσα και στην Κέρκυρα.

Αθηνά=Πελασγικό όνομα θεά της σοφίας, θεότης του ύδατος και της θαλάσσης. (Θωμόπουλος “Πελασγικά”). Ἡ Ἀθηνᾶ Αἰολόμορφος, Αἰθυΐα, Ἐρυθρὰ, Κισσαία, Κυδωνία, Μαγάρσα, Λαρισσαία, Λιβιστίς, Μελαναιγὶς, Παλληῒς, Παλλὰς καὶ Φοινικία.(Αθηναγόρας)

Αθηνά =Είδος αυλού.

Ἀθηνᾶ =Χαλινῖτις καὶ Ἱππία.

Ἀθηνᾶ= Λέγηται Τριτογέννητος, Τριτωνὶς, Τριγένεια καὶ Τριτωνία, τοῦτο προέρχεται ἐκ τοῦ ὅτι ὁ ὑποτιθέμενος τόπος τῆς γεννήσεως αὐτῆς εὑρίσκετο περὶ τὴν Τρινακρίαν.

Αθηνά Ηφαιστεία=Θεότης του υπογείου πυρός ως ο εγκέλαδος τον οποίον εφόνευσε, ήτοι αντικατέστησεν.(Θωμόπουλος Πελασγικά.)Αθηναία ανδρώδης=Θεότης αρσενική.

Αθήναι=Πρωτεύουσα της Αττικής. Αθήναι πόλις επί της Ευβοίας και άλλη Αθήνα επί της Βοιωτίας

Αθηναΐς=Η ελαία.

Αθήναι=το άστυ.

Ἀθηναῖοι οἱ =Ὡς οὕτω καὶ ἄλλαι πόλεις καὶ χῶραι ἐφιλοτιμοῦντο ἑκάστη δι' ἑαυτὴν νὰ ἀναφέρωσι τὰ ὅσα ἐκ τῆς μυθολογίας ἔστω καὶ κατὰ φαντασίαν ἠδύνατο νὰ ἔχωσι σχέσιν πρὸς αὐτάς· ἀλλ' ἰταμώτεροι πάντων ὑπῆρξαν οἱ ἱερεῖς τῶν Αἰγυπτίων, οἵτινες ἠξίουν νὰ ἀποβῶσιν διδάσκαλοι τῶν Ἑλλήνων, ὡς ἀγνοησάντων τὴν ἱστορίαν αὐτῶν, τὴν ὁποίαν αὐτοὶ μόνον δῆθεν ἐγνώριζον. Μάλιστα κατὰ τὴν μαρτυρίαν Δίωνος τοῦ Χρυσοστόμου οὗτοι «καταγέλων τῶν Ἑλλήνων ὡς οὐδὲν εἰδότων ἀληθὲς περὶ τῶν πλείστων» (Λόγος ΙΑ΄)· ἀτυχῶς δὲ ἐγίνοντο πιστευτοὶ ὑπὸ τῶν ἡμετέρων. Οὕτω ὁ Ἡρόδοτος διαφωνῶν πρὸς τὸν Ὅμηρον φέρει μαρτυρίας τῶν Αἰγυπτίων ἱερέων· ὡς αὐτὸ ἔπραττον καὶ τόσοι ἄλλοι, ὡς ἀτυχῶς μέχρι σήμερον συμβαίνει Ἂν δὲ ὁ Ἡρόδοτος καὶ ἄλλοι καὶ δὴ οἱ Ἀλεξανδρινοὶ ἀνεπιφυλάκτως θεωροῦν τὸν ἑλληνικὸν πολιτισμὸν ὡς ἀπόρροιαν τοῦ αἰγυπτιακοῦ, ἐν τούτοις ἄλλοι, ὡς ὁ Ἑκαταῖος, ὑπεστήριξαν, μὴ ἐλθεῖν τοὺς Αἰγυπτίους εἰς Ἄργος. (Αθηναγόρας).

Αθήναι ( και Αθήνη)= η πόλη Αντεν της Αραβίας(Πλιν.Νατ. Ιστορ.β, 159).

Ἀθηναῖοι οἱ= τοὺς Ἠλείους, Κάρες, Αἰτωλοὺς, Ἠπειρώτας, Θράκας, Φρύγες, Λεσβίους καὶ λοιποὺς ἐκάλουν βαρβάρους, διότι ἡ γλῶσσα αὐτῶν μὴ ἀττικίζουσα ἠνώχλει τὰ λεπτεπίλεπτα ὦτα αὐτῶν, ὡς ἡμεῖς σήμερον ἐμπαίζομεν τοὺς ὁμιλοῦντας ἡλλοιωμένην τὴν αὐτὴν πρωτόγονον γλῶσσαν, τοὺς Ἀλβανούς, Ποντίους, Κυπρίους, Τσάκωνας, νησιώτας καὶ καθ' ἑξῆς.(Αθηναγόρας.)

Ἀθηνᾶς Σκιράδος =Ονομασία αυτῆς καὶ τῶν Μεγαρικῶν ὀρέων, τῶν Σκιράδων πετρῶν λεγομένων καὶ ταυτοσημάντως Γερανείων. Σκίρων ἐλέγετο καὶ ὁ ἐπὶ τῶν ὀρέων τούτων ληστὴς, ὅν ἐφόνευσε ὁ Θησεὺς καὶ ἐν γένει πᾶσαι αἱ τῶν Μεγάρων τοπωνυμίαι καὶ ἡ ἀρχαιοτάτη ἱστορία αὐτῶν, ἡ ἀναφερομένη εἰς τὴν Ὁμηρικὴν καὶ Προομηρικὴν Μεγαρίδα, καὶ ἡ ἐν αὐτῇ παρουσία τοῦ Μίνωος, τοῦ Θησέως, τοῦ Αἰακοῦ, τοῦ Κιχρέως, ὅστις ἦν παράστασις τοῦ ὄφεως χρυσοῦ, μαρτυροῦσι τὴν χρυσοφαῆ ὑπόστασιν τῆς ὅλης περιφερείας ταύτης. Σκαπτὴ ὕλη τῆς Θράκης ἔχουσα χρυσοῦ καὶ ἀργύρου μεταλλεῖα.

Αθήρματα= Παιγνίδια.

Αθίγγανοι=Τσιγγάνοι που απέφευγον να έρθουν σε επαφή μέ άλλους γύφτους, τσιγγάνους. Αθιγγάνω ρημ. Άθικτοι, ανέπαφοι.

Αθράκα –αθράκι=Αναμένο κάρβουνο.

Αθως και Ακτή= Ονόματα Παξών, Η έννοια βραχώδης ή αιθαλώδης.

*Aϊ=Νησί.(η προσωδία θέλει να προφέρονται ξεχωριστά τα φωνήεντα όχι σαν δίφθογγος)

Αία- Αιαία = Γη περιβρεχομένην υπό υδάτων.

Αία, Αιγάν= Το νησί Αιαία του Αιακού, γιου του Δία και της Αίγινας, παππού του Αχιλλέα.

Αία-Γαία και Αιαία νήσος= Η νήσος του Αιακού, Αιήτου και της Κίρκης.

Αἰαία, νήσος= Ο Αἰήτης, ἡ Μήδεια, ἡ Κοχλίς, ἡ Κίρκη, ὁ Αἰακὸς, τοὺς ὁποίους διέσπειραν οἱ ἀπωλέσαντες τὴν ἱστορικὴν παράδοσιν ἀνὰ τὸν κόσμον, οὐδαμοῦ ἀλλαχοῦ, ἤ μόνον εἰς τὰς Νήσους τῶν Παξῶν δέον νὰ ζητηθῶσιν, ὅπου διεδραματίσθη ἡ ἱστορία τῆς Ἀργοῦς καὶ ἡ Ἀργοναυτικὴ ἐκστρατεία.

Αΐα, αίης, αίην (γFαία)=Γη, χώρα (Ομηρικό Λεξικό Κοφινιώτη)

Αιγ= Ολα τα σύνθετα ονόματα, τα οποία ανάγονται εις την ρίζαν Αίζα ή Αζα που σημαίνουν το μέλαν, το ερυθρωπόν,το αιθιοπικόν.

Αιγ-Αιθ= Ρίζα πολλών λέξεων που σημαίνει το μελανωπόν.

Αιγ-Αγ=Ταυτόσημα προς τα εκ του Αιξ-Αξ και τα εκ της ρίζης Αχ-Αιχ όπως: Αχαία, Αχαρναί, Αχελώος, Αχέρων, Απια.(Αθηναγόρας)

Αίγα=Εκάλουν οι Τυρρηνοί κατά τον Ησύχιον, τον κάπρον.

Αιγαί= Αι νήσοι των Παξών.

Αιγαία=Η Κέρκυρα και Αιγαίος ποταμός εν αυτή. (βλέπε Σαρπηδών)

Αιγαίον=Το Ιόνιον Πέλαγος.Αιγαίος και Γαίος ο υιός της γης Τιτυός ο σχετιζόμενος με τον Ροδάμανθυν.

Αιγαίος =Ποταμός Κερκύρας, τούτου θυγάτηρ ήτο Μελίτη ή συγγενόμενος Ηρακλής έτεκε τον Ύλλον, αφ’ ού Υλλιείς έθνος Ιλλυρικόν και Υλλική λίμνη παρά τοις Φαίαξι. Εκ του Ύλλου σώζεται έτι το όνομα του λιμένος Ύλλικός (Αλικές) εν Κερκύρα.

Αίγας=Υιός του Δράκοντος Πύθωνος συνώνημος της Χίμαιρας.

Αιγαί -Αιγαία = Ελέγετο και η νήσος Κέρκυρα εν ἑνὶ τῶν σπηλαίων τῆς ὁποίας ὁ θεὸς τῆς θαλάσσης Ποσειδῶν εἶχε τὴν κατοικίαν αὐτοῦ.

Αιγαί=Ακρωτήριον της Αιολίδος το οποίο ελέγετο και Κάνη.

Αιγαίων-Αίγων= Θαλασσοκράτης προ του Μίνωος. ὁ αὐτὸς ὠνομάζετο καὶ Αἰγαῖος-Αἰγεὺς, ἐξ οὖ καὶ ἡ θάλασσα ἐκλήθη Αἰγαῖον πέλαγος·

Αιγάλεον=Όρος εν τη Μεσσηνία της Πελοποννήσου πλησίον της πόλεως Πύλου.

Αιγά-λεων=Όρος της Αττικής απέναντι της Σαλαμίνος, τανύν βουνό του Αγίου Νικολάου.

Αιγανέας=Τα ακόντια

Αίγειρα= Δεικνύουν το υγρό στοιχείο, Αιγίοχος ο Ζευς.Και η Λέσβος ελέγετο Αίγλη.

Αίγειρα= Πόλις της Αχαΐας. Το υδατοχαρές δένδρον.

Αίγειρα=Εκ του αιξ έχει την αρχήν αυτής, αιξ είναι το λαμπρόν πυρώδες μετέωρον, κατά τον Αιστοτέλην, και ομώνυμος αστερισμός.Αίγειρα, Μακαρία, επίσης εκαλείτο και Αιθιοπία για λόγους γεωλογικούς, εκ της πολυτίμου συστάσεως του εδάφους της. Δια τον ίδιο λόγο ονομάσθη και η Λέσβος Αιθιοπία. Η ιστορική Αιθιοπία η ατυχής Αβυσσηνία έλαβε το όνομα υπό των Ελλήνων. Αιγείρα- Μακαρία-Ηλύσσιον πεδίον. Ο Πλίνιος την Λέσβον αποκαλεί και Αιθιοπίαν εκαλείτο δε και Αιθιόπη. Άλλη μια μαρτυρία που δεν δέχεται αμφισβήτηση είναι του Ησύχιου: Αιθίοψ, ο Λέσβιος μέλας”.

Αιγείρα- Μακαρία- Ηλύσσιον πεδίον.Αίγειρος, αιξ, αιγίς, καταιγίς, Αίγυπτος=Πάντα αναφέρονται στο μέλαν χρώμα αυτών.

Αίγες= Τα υψηλά κύματα και τα νέφη τα μελανά.

Αἰγεὺς= Ο πατὴρ τοῦ Θησέως.

Αιγεύς, Αιγαίον, Αιγαίων =ο και ταυτοσήμως Βρυάρεως, αναφέρονται στο υγρό στοιχείο.

Αιγιαλεύς= ο “Ουκαγιαλί” ανήκει σε ποταμό της Κέρκυρας, υπάρχει η λεγόμενη ακρογιαλιά Καφε-γιαλί (ο γιαλός) που σημαίνει τα ύδατα κατά την Καραβά-Γαλάνη Μ. που αποκρυπτογράφησε τα ονόματα τοπωνυμίων των Ινκα. Σήμερα στο παλιό λιμάνι από την άκρη του γιαλού που από πάνω αρχίζουν τα λεγόμενα (τείχη) Μουράγια (βλέπε λ.), απέναντι βρίσκεται το νησί Βίδος, αλλά κατά την προϊστορία πριν τα νερά χωρίσουν τη Θεσπρωτία από την Φαιακία να υπήρχε ο ποταμός κι έμεινε το τοπωνύμιο (Ουκα-Καφέ) γιαλί, νομίζοντας οι σημερινοί κάτοικοι ότι το μετέπειτα καφενεδάκι έδωσε τον τίτλο του γιαλού, φαίνεται ότι μάλλον έγινε το αντίστροφο.

Αίγιον, Αίγινα, Αίγυπτος, Αιγιαλεία-Αιγιαλός, κλπ.

Αιγίλιπας=Υπό του Ομήρου καλουμένους ήτις λέξις αναφέρεται αρχικώς εις τα ύδατα ή βράχους αποτόμους και εις το ύδωρ “Στυγός ύδατος απορρώξ”, κόλλωτες είδος λίθων.

Αιγίλιψ= Εμπεριέχει την έννοια του κόκκινου χρώματος.”Αιγίλιπος πέτρης” Υψηλή πέτρα ώστε και αίγα να μην επιβαίνειν.

Αιγίνιον=Πόλις της Θεσσαλίας εν τη Εστιαιώτιδα (Στράβων) όθεν Αιγινιεύς.

Αίγιον=Μία των επισημοτέρων πόλεων της Αχαϊας εν Πελοποννήσω, ύστερον πρωτεύουσα όλης της Αχαϊας εις την οποίαν εγίνετο η συνέλευσις του Αχαϊκού δεσμού δις του χρόνου, Πολύβ. Τανύν Βοστίτζα όθεν, Αιγιεύς, έως ο κάτοικος.

Αίγιος=Ένας των πεντήκοντα υιών του Αιγύπτου, μνηστευθείς την Μνήστραν μίαν των Δαναϊδών, (Απολδρ.)

Αιγίπλακτον=όρος, το (πλάζω) όρος της Μεγαρίδος.

Αιγίς=Προήλθεν εκ του αιξ-αιγός, κηλίς εν τω οφθαλμώ, η τρικυμία, η θύελλα, η καταιγίς.Σημαίνει επίσης την μελάκαιναν νεφέλην την εγκυμονούσα την καταιγίδα. Ο δε την αιγίδα φορών και το δόρυ πάλλων Ζευς, σημαίνει τον υπό σκοτεινών νεφελών κεκαλυμμένον ουρανόν, ον διασχίζουσιν αι αστραπαί.

Αιγίς= Η θύελλα, Καταιγίς Ώγυγος.

Αιγίς=Παρ’ Ομήρω λέγεται ερεμνή, μαύρη, Ο Ομηρος και την γην χαρακτηρίζει ως μέλαινα, την λέγει δε “ερεμνήν γαίαν”.

Αιγίτιον=Κώμη της Αιτωλίας κειμένη παραθαλασσίως (Θουκ.)

Αίγλη =Μία των Εσπερίδων. Η Σελήνη αίγλη ελέγετο.

Αίγλη= Η λαμπηδών, φως, αυγή.

Αιγυαλός=Ελέγετο ένα μέρος της Πελοποννήσου από του Ισθμού έως της Ίλιδος.

Αιγύλιος=Ο Αιγύπτιος.

Αίγυπτος=Αρχικά εις την νήσον των Παξών.(Αθηναγόρας)

Αίγυπτος =Αιγ-υπτίως, κάτωθεν του Αιγαίου.

Αιγυπτιακή=Εν τῇ γλώσσῃ τῆς Αἰγύπτου, τὴν ὁποίαν οἱ ἐπιτήδειοι ἱερεῖς τῶν θεῶν αὐτῆς ἐφιλοδόξουν, ὡς σήμερον τόσοι ἄλλοι, νὰ παρουσιάζωσιν εἰς τοὺς περὶ τὸν Ἡρόδοτον καὶ Διόδωρου Σικελιώτην καὶ τοὺς ἄλλους Ἕλληνας ἐπισκέπτας, ὡς τὴν κοιτίδα τοῦ πρώτου πολιτισμοῦ, μητέρα τοῦ Ἑλληνισμοῦ καὶ μάμμην ὅλων τῶν συγχρόνων πολιτισμῶν! ὡς ἀναμασσῶσιν καὶ σήμερον ἄνδρες Ἕλληνες, οἵτινες ὡς ἐκ τῆς θέσεως αὐτῶν ἔδει νὰ ὦσιν φειδωλώτεροι περὶ τὰς τοιαύτας ἐκφράσεις καὶ μᾶλλον μελετημένοι. Ἐν τῇ χώρᾳ τῶν Φαραὼ, τῶν ἐπιγεὶων τούτων θεῶν, χακα ἐκαλεῖτο ἡ γονιμοποιὸς δύναμις, ὁ κατ’ ἐξοχὴν θεὸς, ὁ δυνατὸς μεταξὺ τῶν θεῶν, ὡς Κα ἐκαλεῖτο ὁ ἐπὶ γῆς ἀντιπρόσωπος αὐτοῦ βασιλεὺς. καδὲ ἦν καὶ τὸ ὄνομα τοῦ ταύρου. ὅς ἦν συμβολισμὸς τῆς γονιμότητος, καὶ κὰτ ἡ ἀγελὰς ἡ γονιμοποιοῦσα. Τὸ Κα τοῦτο εἶναι ὁ Ταὼ Ἰνδῶν καὶ Σινῶν, τὸ χάος τῶν Ἑλλήνων.(Αθηναγόρας)

Αιγυπτιόω=Κατά τον Ησύχιον, ποιώ τινα μέλανα.

Αίγυπτος η= Τοῦ Ομήρου καὶ ὁ Φάρος, ἦσαν ὀνομασίαι τοποθεσιῶν τῶν νήσων Παξών. Ὁ Ὅμηρος κάλλιστα τὰ ὑπαινίσσεται ἀναφέρων ἐν Ἰθάκῃ ζῶντα γηγενῆ τὸν Αἰγύπτιον. Φάρος δὲ εἶναι ὀνομασία καὶ ἐν τῷ Ἰονίῳ πελάγει. Ἡ ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου ἀναφερομένη Θεσπρωτία καὶ Ἐφύρα εὑρίσκονται, εἰς τὰς Νήσους ἡμῶν ο Πάνορμος καλούμενος.Η ιστορική Αίγυπτος ελέγετο Ηφαιστεία και Μάνοβερ έξω από τη σημερινή Παραμυθιά.

Αίγυπτος= Μελάμποδα, Μέκαινα, Μελαμβοίαν, Μελαγγίαν (βλέπε λ. Αίζα). Ο Στέφ.Βυζάντιος γράφει: εκλήθη και Μύσρα υπό των Φοινίκων και Αερία και Ποταμίτης και Αετία αλλά και Ωγυγία εκαλείτο και Ερμοχύμιος και Μελάμβωλος και Υφαιστία έστι δε και άλλη Αίγυπτος μικρά.

Αιγωλιός=Είδος γλαυκός.

Αἴγωνα, Γύην, Γαϊον, Αιγίωνα και Βρειάρεω καὶ πλῆθος ἔτι ἄλλων ὀνομάτων φέροντα, ὁ Ὅμηρος τὸν παριστᾷ ὡς ὑπερμεγέθη Γίγαντα κατέχοντα εἰς τὸν ᾍδην, ὅπου ἐρρίφθη ὡς δῆθεν ἀσεβήσας πρὸς τὴν Λητώ, τὴν μητέρα τοῦ Ἀπόλλωνος καὶ τῆς Ἀρτέμιδος, ἐννέα ὁλόκληρα πλέθρα.

Αιδάς= Ο τάφος, το κοίλωμα της γης, του βράχου.

Αϊ-δων-αία και Ου-δαν-όν=Υποχθόνιοι θεοί των υδάτων.Δων-δαν συλλαβές λέξεων που έχουν την έννοια του υγρού στοιεχείου.Αϊδωνέας=Δονάτος

Ἀϊδωνεὺς ο = Ποταμὸς ἀρχικῶς ἐν Ἠπείρῳ δὲον νὰ ἀναζητηθῇ, ὅπου καὶ βασιλεὺς Ἀϊδωνεὺς καὶ ᾏδης Ἀϊδωνεὺς. Αϊδονάτος =τοπ. Ηπείρου, Αϊδίνι πόλις Ιωνίας

Αιεί- Αεί= Διαπαντός, Πάντοτε. Προφέρεται πότε Ε-ϊ και πότε Α-ϊ για να ηχήσει προσωδιακά χρειάζεται να γλιστρήσουν τα φωνήεντα μέχρι το ί με τόνο.

Αιέν=Δια παντός.

Άϊεν=Ήκουεν Αϊει=Ακούει.

Αϊετός προσωδ. = προφέρεται αετός οι δίφθογγοι αργότερα συμπτήχθηκαν σ’ένα φωνήεν

Αίζα ή Άζα=Σημαίνουν το μέλαν, το ερυθρωπόν, το αιθιοπικόν. Ως δε η Αιζηνία, Αζανία είναι η Αιθιοπία, ούτω την Αιθιοπίαν δηλούσι και τα εκ του Αιγ σύνθετα και είναι ταύτα πολλά, πάμπολλα.(Αθηναγόρας).π.χ.Αίγυπτος σημαίνει την Μελάμποδα την Μέλαιναν, Μελαμβοίαν, την Μελαγγίαν. Μελάγγεα πόλις της Αρκαδίας-Αιζηνίας. Μελαναί τόπος επίσης της Αρκαδίας και Μελενεύς υιός του Λυκάονος, βασιλέως της Αρκαδίας. Μελαιναί δήμος της Αττικής όπου και Αζηνία δήμος επίσης (βλέπε Αίγυπτος)

Αιζειός=ο πατήρ του Λυκάονος βασιλέως της Αρκαδίας.

Αιζηοί=Νεανίαι ακμάζοντες.

Αἰζηὸς =Επὶ βασιλέων καὶ αἰζήης ὁ ἰσχυρὸς, ὁ δυνατὸς.

*Αιθ=Αιθήρ, αίθω, αιθίοψ, είναι ταυτόσημοι σημαίνουσαι το λαμπερό, το αιγλήεν, το μελανωπό και ερυθρόν.

Αίθα, έδος, Δα, Γα, έρα, Άλα-Ελάρα ονομασίαι αναφερόμεναι εις την Ιθάκην –Παξούς, την Αίαν, την Αιγάν, την νήσον Αιαίαν, την νήσον του Αιακού, υιού του Διός και της νήσου Αιγίνης και πάππου του Αχιλλέως.

Αιθαλία = Αιθιοπία . Αἰθαλία ἡ Λῆμνος, ταὐτὸν τοῦ Αἰθιοπία· Αἰθαλία ἡ καὶ Ἴλβα ἡ νῦν Ἔλβα ἔχουσα λιμένα Ἀργῷον, ἐπίσης μικρὰ νῆσος ἐν τῇ θαλάσσῃ τῆς Ἐτρουρίας- Αἰθοπίας· Αἰθαλία καὶ ἡ Χίος-Αἰθιοπία· Αἰθαλία καὶ νῆσός τις, ἤ ὀρεινὸν ἀκρωτήριον ἐν τῷ κόλπῳ τῆς Ἐφέσου, Αἰθαλίδης τις ἐν Τροίᾳ· Αἰθαλίδης υἱός τοῦ Διὸς καὶ τῆς Εὐπολεμείας θυγατρὸς τοῦ Μυρμιδῶνος. Αἰθαλεῖς μία τῶν ἐπισήμων φυλῶν ἐν Κρήτη· Αἰθαλίων εἷς τῶν Τυρρηνῶν ληστῶν τῶν συλλαβόντων τὸν Διόνυσον· Αἰθιόλης υἱὸς τοῦ Μενελάου καὶ τῆς Ἑλένης.

Αιθερία= Αδελφή του Φαέθωνος.

Αιθήρ=Αειθεήρ προέρχεται από το Αεί θει περί τον αέρα ρέων=τρέχει πάντα σε συνεχή ροή γύρω από τον αέρα.

Αίθικες=Κατά την αρχαιότητα κατώκουν εις τους τόπους όπου διαρρέοντο υπό των υδάτων, όπως και το Βουδονάσι παρά το Μέσσοβον, όπως και ετέρα Αιθιοπία σημαίνει ότι και το Μέσσοβον και η Μεσσαρέα. Το Μεσ δηλώνει ύδωρ εις τα τοπωνύμια.

Αιθινός =Ο μέλας.

Αίθινα= Μέλαινα κατά τον Κύριλλον.

Αιθίοπες, Λέλεγες, Πελασγοί, Ελληνες=Οι πρώτοι εκπολιτίσαντες τον κόσμο, οι πρώτοι άνθρωποι επί της γης.

Αιθίοπες=Στην ομηρική εποχή εσήμαινε ο νησιώτης ευγενής, αριστοκράτης, κοσμογυρισμένος, εκπολιτιστής, κοσμοπολίτης αλλά και πρακτικός άνθρωπος και θαλασσομάχος ο οποίος υπήρχε κατά την προϊστορική εποχή, την ιστορική,τη ρωμαϊκή, βυζαντινή μέχρι και σήμερον. Το όνομα αυτό του αιθίοπος με τους ποικίλους ταυτοσήμους χρωματισμούς, ήτο το γενικό όνομα όλων των κατοίκων της προομηρικής της προϊστορικής και ομηρικής πατρίδος μας που σήμαινε τη χώρα των Αιθιόπων, των Σελλών, των Καδμείων, των Ερυθραίων, των Φοινίκων, Καρών, Λυκείων, Λιβύων, Ινδών. Πρώτους ανθρώπους γεγονέναι Αιθίοπας” (Διόδωρος Σικελιώτης). Εννοεί όχι τους σημερινούς κατοίκους της Αβησσυνίας αλλά τους προγόνους μας τους Πρωτοέλληνες τους δώσαντες το όνομα της Αιθιοπίας στους κατοίκους αυτούς εκ του ερυθρωπού χρώματος, το χρώμα της γης και του ουρανού της πατρίδος των.

Αιθίοπες=Πρωτοέλληνες, διότι Λιβύη και Αίγυπτος και Αραβία και καθ’ εξής ήσαν ονομασίαι τόπων εν Ελλάδι κειμένων και εξ αυτής μεταδοθείσαι υπό των Ελλήνων εις τας χώρας ταύτας, τας φερούσας έτι το όνομα τούτο (Αθηναγόρας).

Αιθίοπες =Κατά τον Όμηρον ήσαν εις τον Ωκεανόν “έσχατοι ανδρών” άλλοι προς ανατολάς και άλλοι προς δυσμάς του ηλίου. Αμφότεροι όμως απολαύοντες τας συμπαθείας των θεών και ιδιαιτέρως του θεού της θαλάσσης Ποσειδώνος όστις συχνά επεσκέπτετο αυτούς χάριν αναψυχής και ευωχίας.

Αιθιοπία=Η αρχική πατρίδα πάντων των Ελλήνων την οποίαν ο Όμηρος την διαιρεί εις δύο, την προς δυσμάς και την προς ανατολάς. Η άλλη Αιθιοπία της Αβυσσυνίας είναι αντιγραφή του ονόματος εξ Ελλήνων.

Αιθιοπία και Πελασγία=Ελέγετο η Ελλάς διότι οι Πελασγοί και οι Αιθίοπες ήταν αυτόχθονες. Πελασγία η Πελοπόννησος, πελασγική η Αρκαδία, λελεγική Πελασγία η Λακαιδέμων, Πελασγική η Αττική , Πελασγιώτις η Θεσσαλία, Πελασγία η Κύπρος, η Μακεδονία, Η Βοιωτία, οι Δελφοί, η Ήπειρος, Πελασγική η Εύβοια, η Δήλος, η Σκύρος, η Σαμοθράκη, Πελασγική η Κρήτη, η Χίος, η Ρόδος, Αθω Χαλκιδικής, πάσαι αι νήσοι. Πελασγική η Μικρά Ασία και αυτή η Αρμενία, η Αιολίς, Λέσβος, Λήμνος,και οι κάτοικοι αυτής Πελασγοί- Τυρρηνοί. Ως Τυρρηνοί, Πελασγοί ελέγοντο και οι Ετρούσκοι.

Αιθιοπία η Ομηρική= Αι νήσοι των Παξών- Κερκύρας προς τα δυτικά η αρχαία Φαιακία, τους κατοίκους αυτών των νησιών τους ονομάζει “αμύνονας”. Η προς ανατολή Αιθιοπία είναι η Ήπειρος, η θεσπρωτική γη. ”Η ανιόντος Υπερίονος” δηλ. Του Ηπειρώτη Ήλιου, Υπερίων αυτό σημαίνει.

Αἰθιοπίαν =Ο Πλίνιος τὴν Λέσβον καλεῖ καὶ ἡ μαρτυρία αὐτὴ δὲν ἐπιδέχεται ἀμφισβήτησιν, ὡς ἀναμφισβήτητος ἐπίσης εἶναι καὶ ἡ ἄλλη μαρτυρία τοῦ Ἡσυχίου «Αἰθίοψ, ὁ Λέσβιος μέλας».Αιθίος= Ο πυρρός.

Αιθίοψ= Αίθω+ωψ, ο έχων το ερυθρωπόν χρώμα. Το της γης.

Αιθίοψ -Αιθήρ και τα όμοια=Το φωτεινό, το λαμπερό και έκπαγλον.

Αιθίοψ= Πυρρός Ερυθραίος, ξανθός. Εκ του ρήματος αίθω και ωψ, κυρίως ο έχων χρώμα ερυθρωπόν, το χρώμα της γης, ο ηλιοκαμένος ο εκτιθέμενος εις την θάλασσαν και τας καυστικάς ακτίνας. Αιθίοπας συνώνυμος του Ερυθρός, μόνο κατά δευτερεύοντα λόγο έχουν σχέση προς το χρώμα που λέγεται κόκκινο.

Αιθίος= Ο πυρρός.

Αιθίοψ=Ο Λέσβιος μέλας (μαρτυρία του Ησύχιου).

Αιθίοψ= Αίθω+ωψ, ο έχων το ερυθρωπόν χρώμα. Το της γης.

Αιθίοψ -Αιθήρ και τα όμοια=Το φωτεινό, το λαμπερό και έκπαγλον.

Αιθίοψ= Πυρρός Ερυθραίος, ξανθός. Εκ του ρήματος αίθω και ωψ, κυρίως ο έχων χρώμα ερυθρωπόν, το χρώμα της γης, ο ηλιοκαμένος ο εκτιθέμενος εις την θάλασσαν και τας καυστικάς ακτίνας. Αιθίοπας συνώνυμος του Ερυθρός, μόνο κατά δευτερεύοντα λόγο έχουν σχέση προς το χρώμα που λέγεται κόκκινο.

Αίθρα+ Ατλας= Ταυτοσήμαντα με την πέτραν, το όρος. Αίθρα, Αίθων, Αιθίοψ.

Αίθυια=Προστάτις των πλοίων και των ναυτιλομένων (εννοεί την Αθηνά Θωμόπουλος.Πελασγικά.)

Αίθων = Ο Οδυσσεύς, ο βασιλεύς της Ιθάκης, Αιθάκη, Αιθωνίας, Αιθικίας, Αιθούσης, Αιθιοπίας, Φοινίκης. Με το όνομα Αίθωνος παρουσιάστηκε ο Οδυσσέας στην Πηνελόπη.

Αιθωνία-Ιωνία= Λέγεται η Αθηνά η μητέρα του φιδόμορφου Ερεχθέα, που σχετίζεται άμεσα με τους Παξούς-Ιθάκη ή αλλιώς η Οφιούσα λεγομένη.

Αικατερίνη=Ελέγετο και Δαμιανή η οποία σημαίνει ότι και το όνομα Δωροθέα-Λευκοθέα και Αικατερίνη δηλαδή ¨Χρυσή κόρη”. Βλέπε Κατερίνα-Κατίνα.

Αϊλλοίμονο=(Ηπείρου) Αλλοίμονο.

Αιματοστάτης-ματοστάτης=Δαχτυλίδι με ειδική κόκκινη πέτρα που λέγεται ότι έχει την ιδιότητα να σταματάει το αίμα.

Αϊνού=Λευκή φυλή της Άπω Ανατολής με έντονα χαρακτηριστικά της Ελληνικής φυλής που τείνει προς εξαφάνιση.

Αίνος=πόλις της Θρακίας(;) Αινόθεν=επί του Αίνου, αινόθεν εκ κακών. Αινόν =σημείον αινότατε Κρονίδη και δεινόν, Τρώων δοιωθήσεται Αχαιών φύλοπις αινή, αλλ’ εμοί ουκ εντεύθεν οίον τε αινόν όνειρον ελθέμεναι μέχρι τήμφον αίνου, αινότατον=δεινότατον (Ησύχιος) Αίνος πόλις Θράκης Άψινθος καλουμένη, Στράβων, πόλις Αίνος εν δε τη εκβολή του Έβρου διστόμου όντος πόλις Αίνος κτίσμα Μιτυληναίων και Κυμαίων, κληθήναι δε αυτήν ότι πλησίον της Όσσης ήν Αίνιος ποταμός και κώμη ομώνυμος. Οι δε από του Αίνου του Γουνέως αδελφού. Έστι και πόλις Θεσσαλίας. Έστι Αίνου Λοκρών των Οζολών. κατά Θάψακον και τον Ευφράτην. Έστι Αίνος και νήσος παρακειμένη τη ευδαίμονι Αραβία, ταύτην ο Απολλόδωρος φησίν ωνομάσθαι Πολτυμβρίαν. Έστι και τόπος Αίνος εν τη καταντικρύ Ροδίων ηπείρω. (Στεφ. Βυζάντιος). Αίνος όρος επίσημον της νήσου Κεφαλληνίας ένθα είναι το ιερόν του Αινησίου Διός(Απολ.Ροδ.)τανύν Monte Nero Αίνος ποταμός της Ραιτικής χώρας πηγάζων εκ των Άλπεων και εκβάλλων εις το Ίστριον τανύν Ίνν. Αίνιος Εις των επισήμων Παιόνων εν τη πολιορκία της Τροίας, φονευθείς υπό του Αχιλλέως, Όμηρος Ιλ.(Νικ. Λωρέντης)

Αϊντε-ά(ι)στε-ντάτε=Εκ του άγω, άγετε.

Αιολείς=Πάντες οι εκτός του Ισθμού, πλην των Αθηναίων και των Μεγαρέων.

Αιολίς=Μία των γενικών ονομασιών της Λέσβου, της Θεσσαλίας, της περιοχής της Καλυδώνος και Πλευρώνος.

Αιολίς=Ελέγετο εκτός της περιοχής της Καλυδώνος και Πλευρώνος και η Θεσσαλία, όχι ως κοιτίς της Αιολικής φυλής. Η κοιτής αυτής είναι αι χώραι περί την λεγομένη υπό του Ομήρου νήσον του Αιόλου. Εξ αυτών και αι πέριξ αυτών νήσοι Αιολίδες ελέγοντο, αι Λιπάραι νήσοι της Σικελίας ,αλλά ευρίσκοντο εν ταις Ελληνικαίς θάλασσαις αι λεγόμεναι υπό των αρχαιοτέρων συγγραφέων Ερύθεια και Ερυθραίαι και Αιθιοπίαι.

Αιολίς=Εκαλείτο και η απέναντι της νήσου Λέσβου χώρα, η εκτεινομένη απο του Ελλησπόντου μέχρι του ποταμού Έρμου και περιέχουσα δώδεκα πόλεις :την Κύμην ή Φρικηίδα, Λήρισσας, Νέον Τείχος, Τήμνον, Κίλλαν, Νότιον, Αιγιρόεσσαν, Πιτάνην, Αιγάλιδα, Μύριναν, Γρύνειαν και Σμύρνην

Αἰόλου Νῆσοι =τοῦ Ὁμήρου, ἐν οἶς διέμενεν ὁ θεὸς τῶν ἀνέμων, εἶναι οἱ Παξοὶ, οἱ καταδερόμενοι ὑπὸ τῶν ἀνέμων, αἵτινες καὶ Ἀνεμούριον ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου καλοῦνται, Αἴολος εἶναι ὁ ἄνεμος. (Ανεμογιάννη επώνυμον Παξινών) Οἱ Παξοὶ εἶναι αἱ πλωταὶ νῆσοι τοῦ Ὁμήρου, λαβοῦσαι τὴν ὀνομασίαν οὐχὶ διότι ἔπλεον, ἀλλ’ εκ τοῦ Πρωτέως. (Αθηναγόρας)

Αιολείς=Κατά τον Στράβωνα, πάντες οι εκτός του Ισθμού, πλην των Αθηναίων και των Μεγαρέων και περί τον Παρνασσόν Δωριέων, αλλά και αυτοί οι Πελοποννήσιοι και δη οι Αρκάδες και οι Ηλείοι. Άλλως τε και οι πρώτοι έποικοι της Λέσβου ως εκ Πελοποννήσου μυθολογούνται εκκινήσαντες. Δεν ήτο όμως η Πελοπόννησος η κοιτίς της Αιολικής φυλής, και αυτής μητρόπολις ήτο η νήσος Ερύθεια, ήτις ήτο και η μητρόπολις της Λέσβου.

Αἰολίην-Σάμην=Αἱ λεγόμεναι Θῆβαι ἐν Ἑλλάδι καὶ Αἰγύπτῳ, διότι Θῆβαι σημαίνει ὅτι καὶ ἡ Αἰολίη καὶ ἡ Σάμη, πόλιν ὑπερκειμένην ὑψηλὰ κτισθείσαν.

Αιολίδες νήσοι=Αι Λιπάραι νήσοι της Σικελίας.

Αιολίην=Νήσον του Αιόλου.

Άϊον= Κυρίως μεν ήκουον. “αμφί δε σάλπιγξεν μέγας ουρανός, άϊε Ζευς”.

Αἰθίοπος =Νομίσματα τῶν Δελφῶν ἔφερον κεφαλὴν πρὸς παράστασιν τοῦ Δελφοῦ, υἱοῦ τοῦ Ποσειδῶνος καὶ νύμφης Μελαίνης· σημειοῦμεν ἐπίσης ὅτι κεφαλὴν Αἰθίοπος ἔφερον καὶ τὰ νομίσματα τῆς Ἐτρουρίας Ἐρετρίας Ἐρυθραίας Τυρρηνίας. Τὰ νομίσματα τῆς Λέσβου ἔφερον κεφαλὴν Αἰθίοπος τετράγωνον ἔγκυκλον καὶ δυὸ ἀνθρώπων ὀφθαλμούς, ὧν ὁ εἷς ὑπὲρ κεῖται τοῦ ἑτέρου.

Αίθικες=Κατά την αρχαιότητα κατώκουν εις τους τόπους όπου διαρρέοντο υπό των υδάτων, όπως και το Βουδονάσι παρά το Μέσσοβον, όπως και ετέρα Αιθιοπία σημαίνει ότι και το Μέσσοβον και η Μεσσαρέα. Το Μεσ δηλώνει ύδωρ εις τα τοπωνύμια.

Αίθικες= Αιθιοπία σημαίνει ότι και το Μέσσοβο, ότι και η Μεσσαρία.``(βλέπε σχετικώς.)

Αιθίοπες=Στην ομηρική εποχή εσήμαινε ο νησιώτης ευγενής, αριστοκράτης, κοσμογυρισμένος, εκπολιτιστής, κοσμοπολίτης αλλά και πρακτικός άνθρωπος και θαλασσομάχος ο οποίος υπήρχε κατά την προϊστορική εποχή, την ιστορική,τη ρωμαϊκή, βυζαντινή μέχρι και σήμερον. Το όνομα αυτό του αιθίοπος με τους ποικίλους ταυτοσήμους χρωματισμούς, ήτο το γενικό όνομα όλων των κατοίκων της προομηρικής της προϊστορικής και ομηρικής πατρίδος μας που σήμαινε τη χώρα των Αιθιόπων, των Σελλών, των Καδμείων, των Ερυθραίων, των Φοινίκων, Καρών, Λυκείων, Λιβύων, Ινδών. Πρώτους ανθρώπους γεγονέναι Αιθίοπας” (Διόδωρος Σικελιώτης). Εννοεί όχι τους σημερινούς κατοίκους της Αβησσυνίας αλλά τους προγόνους μας τους Πρωτοέλληνες τους δώσαντες το όνομα της Αιθιοπίας στους κατοίκους αυτούς εκ του ερυθρωπού χρώματος, το χρώμα της γης και του ουρανού της πατρίδος των.

Αιθίοπες=Πρωτοέλληνες, διότι Λιβύη και Αίγυπτος και Αραβία και καθ’ εξής ήσαν ονομασίαι τόπων εν Ελλάδι κειμένων και εξ αυτής μεταδοθείσαι υπό των Ελλήνων εις τας χώρας ταύτας, τας φερούσας έτι το όνομα τούτο (Αθηναγόρας).

Αιθίοπες =Κατά τον Όμηρον ήσαν εις τον Ωκεανόν “έσχατοι ανδρών” άλλοι προς ανατολάς και άλλοι προς δυσμάς του ηλίου. Αμφότεροι όμως απολαύοντες τας συμπαθείας των θεών και ιδιαιτέρως του θεού της θαλάσσης Ποσειδώνος όστις συχνά επεσκέπτετο αυτούς χάριν αναψυχής και ευωχίας.

Αιθιοπία=Η αρχική πατρίδα πάντων των Ελλήνων την οποίαν ο Όμηρος την διαιρεί εις δύο, την προς δυσμάς και την προς ανατολάς. Η άλλη Αιθιοπία της Αβυσσυνίας είναι αντιγραφή του ονόματος εξ Ελλήνων.

Αίθων=Λεγόταν και ο Οδυσσέας ως αληθής Αιθίοψ, τουτέστι Πυρρός, Ερυθραίος, ξανθός.

Αιθωνία-Ιωνία= Λέγεται η Αθηνά η μητέρα του φιδόμορφου Ερεχθέα, που σχετίζεται άμεσα με τους Παξούς-Ιθάκη ή αλλιώς η Οφιούσα λεγομένη.

Αἰκατερίνη-Κατερίνα= Σημαίνει ὅ,τι καὶ τὸ Δωροθέα· ἡ ρίζα κατ-καδ-καθ ἐν τῇ πρωτοελληνικῇ καὶ συνεπῶς ἐν τῇ Ἑλληνικῇ καὶ ἐν ἁπάσαις ταῖς ἀρχαίοις γλώσσαις ἔχει τὴν ἔννοιαν τοῦ λαμπροῦ, τοῦ στιλπνοῦ, τοῦ χρυσοῦ καθαρὸς, ὁ λαμπρὸς, ὁ στιλπνὸς, ὁ λευκὸς· καθαίρω, καθαρίζω, λευκαίνων.(Αθηναγόρας)

Αἷμα =Εἶναι μυστικὴ ἔκφρασις τοῦ χρυσοῦ, ἐφ’ ὅσον ἡ καρδία θεωρεῖται ὡς λέβης, ἐν ᾦ καθαρίζεται τὸ αἷμα, ὡς ὁ χρυσὸς, οἱ δὲ ἄχρησται αὐτοῦ οὐσίαι εἶναι ἡ σκωρία.

Αίξινος-Παξινός= Προήλθεν μάλλον από τον “Εύξεινος πόντος”, όπου κατά την Ομηρική συνήθεια είχε πολλά ονόματα.

Αιμονία=Πηγή επί της Όσσης.

Αἴξ= Εκλήθη οὕτω οὐ μόνον διὰ τὴν πρὸς τὸ ἅλας κλίσιν του, ἀλλὰ καὶ διὰ τὸ ἄφθονον γάλα τὸ ὁποῖον παράγει· εἶναι δὲ τὸ γάλα, τὸ μέλι, ὁ οἶνος, ἀπότοκα τοῦ ὕδατος, ὑγραὶ οὐσίαι. Ἴσως δὲ καὶ ἡ Ἀγελὰς ἐκ τῆς αὐτῆς αἰτίας νὰ ἔλαβε τὸ ὄνομα. (Αθηναγόρας)

Αίξ-Αίγες=Τα κύματα.

Αιξώνεια=πόλις Μαγνησίας και Αιξωνή δήμος της Κεκροπίδος φυλής, οξυτόνως, ως είθισται επί πολλών των δήμων. και ο δημώτης Αιξωνεύς, το θηλυκόν Αιξωνίς, και αιξωνεύεσθαι το κατηγορείν βλάσφημοι γαρ και συκοφάνται κωμωδούνται τα τοπικά, εκ τόπου Αίξωνήθεν, εις τόπον Αιξωνάδε και Αιξώναζε και εν τόπω Αιξωνήσι (Αθηναγόρας)

Αιξωνή=Δήμος της Αττικής ανήκων στην Κεκροπίδα φυλή μεταξύ Αλιμούντος (πλησίον θαλάσσης γινομένη (Ησύχ.) και Αλών. Οι Αιξωνείς εφημίζοντο ως πολλά επιτήδειοι εις το σκάπτειν και χλευάζειν.

Αιολίς=Ελέγετο εκτός της περιοχής της Καλυδώνος και Πλευρώνος και η Θεσσαλία, όχι ως κοιτίς της Αιολικής φυλής. Η κοιτής αυτής είναι αι χώραι περί την λεγομένη υπό του Ομήρου νήσον του Αιόλου. Εξ αυτών και αι πέριξ αυτών νήσοι Αιολίδες ελέγοντο, αι Λιπάραι νήσοι της Σικελίας ,αλλά ευρίσκοντο εν ταις Ελληνικαίς θάλασσαις αι λεγόμεναι υπό των αρχαιοτέρων συγγραφέων Ερύθεια και Ερυθραίαι και Αιθιοπίαι.

Αιολίς=Εκαλείτο και η απέναντι της νήσου Λέσβου χώρα, η εκτεινομένη απο του Ελλησπόντου μέχρι του ποταμού Έρμου και περιέχουσα δώδεκα πόλεις :την Κύμην ή Φρικηίδα, Λήρισσας, Νέον Τείχος, Τήμνον, Κίλλαν, Νότιον, Αιγιρόεσσαν, Πιτάνην, Αιγάλιδα, Μύριναν, Γρύνειαν και Σμύρνην

Αίολος =Κατά την μυθολογίαν, ήτον υιός του Έλληνος ή του Ποσειδώνος και της Μελανίπης.

Αἰολος =Ὁ Ὅμηρος ἀναφέρει καὶ τὸν υἱὸν του Σαλμωνέα καὶ πατέρα τῆς Τυροῦς ·ἀλλ' ὁ Αἴολος εἶναι ἡ προσωποποίησις τῶν ὑπὸ τῶν ἀνέμων μανιωδῶς πληττομένων νήσων τῶν Παξῶν, τὰς ὁποίας ὁ Ὅμηρος ὀνομάζει καὶ «Αἰόλου Νήσους», συνεπῶς καὶ ὁ τοῦ Αἰόλου υἱὸς Σαλμωνεὺς, εἶναι προσωποποίησις τῶν Σολύμων ὀρέων, τῶν Γυρῶν πετρῶν, τῶν μελανωπῶν καὶ ἐρυθρωπῶν πετρῶν καὶ βράχων· ἀντιγραφὴ δὲ τῶν βράχων τούτων εἶναι καὶ ἡ Σαλαμὶς, ἡ βραχώδης νησὶς τοῦ Σαρωνικοῦ, ἡ Γκούλουρη Κούλουρη, ἡ βραχώδης, ἡ καὶ Πιτυοῦσα καὶ Σκιρὰς καὶ Κυχρεία καὶ Οἰνώνη, ὀνόματα ταὐτοσήμαντα.

Αἰόλου Νῆσοι =τοῦ Ὁμήρου, ἐν οἶς διέμενεν ὁ θεὸς τῶν ἀνέμων, εἶναι οἱ Παξοὶ, οἱ καταδερόμενοι ὑπὸ τῶν ἀνέμων, αἵτινες καὶ Ἀνεμούριον ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου καλοῦνται, Αἴολος εἶναι ὁ ἄνεμος. Οἱ Παξοὶ εἶναι αἱ πλωταὶ νῆσοι τοῦ Ὁμήρου, λαβοῦσαι τὴν ὀνομασίαν οὐχὶ διότι ἔπλεον, ἀλλ’ εκ τοῦ Πρωτέως.

Αιολείς=Κατά τον Στράβωνα, πάντες οι εκτός του Ισθμού, πλην των Αθηναίων και των Μεγαρέων και περί τον Παρνασσόν Δωριέων, αλλά και αυτοί οι Πελοποννήσιοι και δη οι Αρκάδες και οι Ηλείοι. Άλλως τε και οι πρώτοι έποικοι της Λέσβου ως εκ Πελοποννήσου μυθολογούνται εκκινήσαντες.Δεν ήτο όμως η Πελοπόννησος η κοιτίς της Αιολικής φυλής, και αυτής μητρόπολις ήτο η νήσος Ερύθεια, ήτις ήτο και η μητρόπολις της Λέσβου.

Αἰολίην-Σάμην=Αἱ λεγόμεναι Θῆβαι ἐν Ἑλλάδι καὶ Αἰγύπτῳ, διότι Θῆβαι σημαίνει ὅτι καὶ ἡ Αἰολίη καὶ ἡ Σάμη, πόλιν ὑπερκειμένην ὑψηλὰ κτισθείσαν.

Αίολος =Κατά την μυθολογίαν, ήτον υιός του Έλληνος ή του Ποσειδώνος και της Μελανίπης

Αἰπαία= Λέγονται και Σολουντὶς ἄκρα Λιβύης καὶ Σολόφις ἐπίσης Λυβικὸν ἀκρωτήριον. Σόλοι ἐν Κιλικίᾳ. Σόλους εὐρίσκομεν καὶ ἐν Κύπρῳ.

Αἰπάσιον =Τὸ πεδίον ἐπίσης των Παξών· ἀλλὰ καὶ τὰ Ἀΐπατα Κορθίου τῆς Ἄνδρου πρὸς τὴν ὁμηρικὴν Αἴπειαν σχετίζεται, καὶ οὐχὶ πρὸς τὸν Ἅγιον Ὑπάτιον, ὅστις ἐταυτίσθη πρὸς τὴν τοπωνυμίαν ταύτην, ὡς ὁ Ἀπόστολος Γάϊος πρὸς τὸν Γάγιον τῶν Παξῶν· πρὸς τὴν Αἴπειαν ἐπίσης ἀναφέρονται καὶ πάντες οἱ τῆς Μυθολογίας οἱ φέροντες τὸ ὄνομα Αἴπυτος.

Αίπεια=Αρχαία πόλις της Κρήτης, Αἴπεια Καλαμών και η Θουρία ή Μεθώνη.

Αίπεια=Αιπύς παρ΄Ομήρω σημαίνει απότομος, απόκρημνος, υψίκρημνος, όρθιος. Αίπεια λέγεται και η Θουρία ή Μεθώνη. Αίπειαν αναφέρει και ο Όμηρος:καλήν τ’ Αίπειαν και Πήδασον αμπελόεσσαν. Την όμορφη Αίπεια και την Πήδασο με τα πολλά αμπέλια. Πάσαι αι τοπωνυμίαι αναφέρονται εις την νήσον των Παξών, την Άνυειαν ή Ανθεμόεσσαν, την νήσον των άντρων, την Αιπεινήν.

Αἴπεια= Λέγεται καὶ ἡ Θουρία ἤ Μεθώνη. Αἴπειαν ἀναφέρει καὶ ὁ Ὅμηρος:

Φηράς τε ζαθέας ἤδ Ἄνθειαν βαθύλειμον,

καλήν τ' ἐγγὺς ἁλὸς, νέαται Πύλου ἠμαθόεντος.

Πᾶσαι αὗται αἱ τοπωνυμίαι ἀναφέρονται εἰς τὴν νῆσον τῶν Παξῶν, τὴν Ἄνθειαν ἤ Ἀνθεμόεσσαν, τὴν νῆσον τῶν ἄντρων, τὴν Αἰπεινὴν.

Αἰπεινὰ=Πυλίας μετὰ τῶν πέριξ χωρίων Λογκὸ, Βίγλα, Ἀρποχώρι, Δράγα, Καφοῦ, Λύκιον, Κόκκινον, τοπωνυμίαι ἀπαντώμεναι καὶ εἰς Παξοὺς. Αἰπεινὰ= Η Πεπάρηθος.

Αιπόλος=Εις τον Όμηρον ελέγετο Μελάνθιος ο αιγιδοβοσκός.

Αιπύ=πόλις της Πύλου (Ησύχιος)

Αἰπὺς=Παρ'Ὁμήρῳ σημαίνει ἀπότομος, ἀπόκρημνος, ὑψήκρημνος, Ὄρθιος.

Αίσα= Ο καλά προμηνύων, προμαντεύων, προφητεύων.

Αίσακος=Αρχηγός των Κενταύρων

Αίσηπος=Ποτάμιος θεός, υιός του Ωκεανού και της Τηθύος ή Θέτιδος., υιός του Βουκολύωνος εκ Τροίας και της νύμφης Αβαρβαρέας, Αισιμίδης Κερκυραίος, όνομα Αίσωπος κλπ.

Αἰσιμνήτης =Επίθετον τοῦ θεοῦ·

Αίσηπος=Θεός ποταμός υιός του Ωκεανού και της Τηθύος

Αἰσοὶ= Ελέγοντο οἱ θεοὶ, κατὰ τὸν Ἡσύχιον.

Αισυμνήτης=Το επίθετον του κούρος.

Αισυμνάω=Κυβερνώ.

Αισυμνήτωρ=Ο κοσμήτωρ, ο έφορος, ο ηγεμών αιρέσως.

Αἰσχαλαποιὸς καί Ἐσχαποιὸς= Ο θεὸς τῆς ἰατρικῆς καὶ υἱὸς τοῦ Ἀπόλλωνος, Ἀσκληπιὸς.

Αίσων, Αύσων= Υιοί της Καλυψούς. Το Ιόνιον πέλαγος ελέγετο και Αισώνιον.

Αϊτή=Νησί της Καραϊβικής Θαλάσσης Αιήτης, αετός.

Αίτνα=Αίτνη εκ του αίθω= καίω, όρος υψηλό της νήσου Σικελίας και πόλις κειμένη εις τους πρόποδες αυτής. Αίτνη =όρος Σικελίας Αιτίνη πόλις

Ακαδήμεια ή Εκαδήμεια=Γυμνάσιον Αθήνησιν ου οι Ακαδημαϊκοί φιλόσοφοι κέκληται από του Ακαδήμου(Στεφ. Βυζάντιος)

Ακαδημία=λουτρόν, ή πόλις. Λέγεται δε γυμνάσιον Αθήνησιν, από Ακαδήμου αναθέντος. Και τόπος. Καλείται γαρ ούτος ο Κεραμεικός (Ησύχιος)

Ακακήσιον=πόλις Αρκαδίας

Άκανθος=Πόλη της Αιγύπτου 120 στάδια νότια της Μέμφιδας. Ιερό της Οσίριδος και άλσος με ακανθώδεις ακακίες (βλέπε Ηρόδ.Β΄96) Ακανθίνη νησί κοντά στην Άδουλι (Πτολ.Δ΄7) Λιακόπουλος

Ακίς=Θεραπεία (πανάκεια).

ΑκίςΑρχ. =Αγγίδα.

Ακάνναι=εμπόριο στις ακτές της Σομαλίας

Άκλερος=Άμοιρος, δυστυχής, χωρίς κληρονόμους.

Ακόη-ακόαι=Αι Θέρμαι, δεξαμεναί υδραγωγεία.

Ακονόπετρα=Είδος μαυριδερής πέτρας που ακονίζουν μαχαίρια.

Ακουνεύω,οκνεύω, κουνεύω=Τεμπελιάζω (Ήπειρος)

Ακουρμένεσαι= Ακούς. “Άκουε ωρέ διάσκαντζε” Κερκ. Έκφραση.

Ἀκουσίλαος καὶ Ἀλκαῖος =Μαρτυροῦσιν ἐκ τῶν ῥανίδων τοῦ αἵματος τῆς ἀπὸ τοῦ Κρόνου ἀποτομῆς ἐπὶ τῆς γῆς ἀποστάξαντος, τοὺς Φαίακας γεννηθῆναι· ἐκ τούτου ἡ Κέρκυρα ὑπὸ τοῦ Λυκόφρονος λέγεται Ἐπισταγὴς.

Ἀλλ’ ἐκ τοῦ ἐκχυθέντος αἵματος τοῦ οὐρανοῦ ἐγεννήθησαν καὶ οἱ Γίγαντες, ἀδελφοὶ συνεπῶς τῶν Μελιάδων Νυμφῶν· ἀλλὰ κατὰ τὸν Ὅμηρον οἱ Γίγαντες ἦσαν συγγενεῖς τῶν Φαιάκων:

Ναυσίθοον μὲν πρῶτα Ποσειδάων ἐνοσίχθων

Ακράγας=Όρος της Σικελίας, Ποταμός ομώνυμη πόλις αυτής Πατρίδα του φιλοσόφου Εμπεδοκλή και ο κάτοικος Ακραγαντίνος. (Ηρόδοτος)

Άκρον Αθηνών= επί του Ευξείνου πόντου

Ακροκεραύνια όρη= ή Κεραύνια όρη δίπλα στην Αδριατική θάλασσα πλησίον της πόλεως Χειμάρρας Ηπείρου.

Ακταίον=Τοπωνύμιον παραθαλάσσιο εντός της πόλεως Κερκύρας, για πολύ καιρό η συγκεκριμένη βραχώδης γωνία ονομάζετο και Πέρδικα. Ήταν κέντρον που λειτούργησε (καφενείο –εστιατόριο) με αυτό το όνομα μέχρι το1960. Είχαμε πιστέψει ότι το όνομα Πέρδικα ήταν του ιδιοκτήτη του κέντρου. Σήμερα λειτουργεί έπειτα από σύγχρονη ανακαίνιση με άλλο όνομα στη θέση αυτή Ακταίον.Ο πρώτος υπαίθριος βουβός κινηματογράφος στεγάστηκε σ’ αυτό το κέντρο στου Πέρδικα. “Περδίκκας” υπήρξε βασιλεύς της Μακεδονίας απόγονος του Τημενού από το Άργος, Ηρακλείδης το γένος ο συστήσας πρώτον το Μακεδονικόν βασίλειον περί το 664 έτος π.Χ. Ηρόδοτος. Η λέξις Ακταίον υπάρχει και σε πολλά άλλα μέρη της Ελλάδος όπως και το Πέρδικας.

Ακτή= Απολλόδωρος φησίν:“Ούτω γαρ εκλήθη δια το πολύ μέρος αυτής καθικνείσθαι εις θάλασσαν τριγώνου γαρ ούσης αι συννεύουσαι επί το Σούνιον εκατέρωθεν δύο πλευραί παράλιοι τυγχάνουσι, δ’ άς των επί Κέκροπος φυλών τεττάρων ουσών δύο προσηγόρευσαν Ακταίαν και Παραλίαν” (Σημ. Μ.Σ. Δήμος Παραλίων υπάρχει ακόμα εις Κέρκυρα ως και Ακταίον εντός της πόλεως πλησίον του φρουρίου τοποθεσία. Κερκυραίοι Κέκροπες (Βλέπε Κέρκωψ)

Άκτιον= Λευκάδος και Πρεβέζης. Ακτιον Ακαρνάνων από του Αμβρακικού

*Ἄλ= Πρωτοελληνιστὶ ἐλέγετο ὁ οἶνος καὶ ἡ ἄμπελος· ἀλλὰ καὶ «ἄνδρος» ἐπίσης τὴν ἄμπελον σημαίνει, ἐξ οὗ καὶ ἡ πολυστάφυλος Ἄνδρος ἔσχε τὸ ὄνομα.(Αθηναγόρας)

ΑΛ=ΤΟ ΛΑΜΔΑ σε κάθε περίπτωση προφερότανε διπλό: καλ(λ)ά, πο(λ)λά κλπ (ΙΒΕ)

*Αλα= Το άτι, ίππος, άλογο, (για την ίδια λέξη πρόσθεταν νέες ονομασίες με το πέρασμα χιλιάδων χρόνων και τις ανακατατάξεις της γης, χάνονταν άνθρωποι και λέξεις)

Αλάβανδα=πόλις Καρίας (βλέπε Κάρες) ή ποτε Αντιόχεια εκλήθη

Αλάβαστρα=πόλις Φρυγίας

Αλάβαστρον=μυροθήκη λίθος(Λίθινος ή ψήφινος) Ησύχιος

Αλάβαστρος και Αλαβαστρίτης= πόλις και όρος της Αιγύπτου στον Κυνοπολίτη νομό πιθανώς η Μπόσρα.

Αλαβών=πόλις και ποταμός Σικελίας

Αλαί=πόλισμα Βοιωτίας και Αλήϊον πεδίον και Αλικός και Αλική χώρα και χωρίον Αλικόν και όρος ομώνυμον (Στεφ. Βυζάντιος)

Αλαί Αραφηνίδες και Αλαί Αιξωνίδες=δήμοι, ο μεν της Αιγιήδος, ο δ’Αιξωνεύς της Κεκροπίας φυλής. έστι δ ο δήμος της Αραφηνίδος μεταξύ Φηγέως του προς Μαραθώνι και Βραυρώνος, αι δ’Αιξωνίδες εγγύς του άστεος, έστι και λίμνη εκ θαλάσσης (Στεφ.Βυζάντιος)

Αλαία ηπειρ.=ελαία (ΙΒΕ)

Άλαλος=αρχ.λέξις, στερείται φωνής αλλά κι αυτός που δεν γνωρίζει να χρησιμοποιεί τη φωνή του. Διότι πριν ακόμα οι άνθρωποι μάθουν να μεταχειρίζονται τη φωνή τους ήσαν άλαλοι. Βλέπε Μέροψ -οπος

Αλαλία=Βλέπε λέξη Αλερία-Αλαλίη και Μέροπες.

Άλαλος=Ενεός, άχαρος, ο καψερός, έκπληκτος.(Ηπειρος)

Αλαμανίζω=ή Λαμανίζω.Ταράσσω, ενοχλώ, βασανίζω, κάνω κάποιον άνω-κάτω με λόγια ή έργα.”Μη με λαμανίζεις, δεν μπορώ”=μη με ταράσσεις, δεν αντέχω.Ιστ.υπήρξε αγρία φυλή Αλαμάνων ή Αλαμανών (Γερμανική) που πέρασε από την Ήπειρο όπως λέγουν, κι έκαμαν μεγάλες καταστροφές στα παληά τα χρόνια.Και σήμερα ακόμη αποκαλούνται οι Γερμανοί Allemand-Allemagne. Παλαιότερα και οι Έλληνες έγραφαν Αλεμανία-Αλεμανοί. Επί Βυζαντινών υπήρχε φόρος που ελέγετο Αλαμανικός και κατεβάλλετο στους επιδρομείς Αλαμάνους για να μη κινούνται εναντίον της αυτοκρατορίας. Πιθανόν να είναι και αποτέλεσμα των οχλήσεων προς είσπραξιν φόρου τούτου το ρ.αλαμανίζω, ή να έχει σχέση με τη συμπεριφορά των αγρίων Αλαμανών εκ των οποίων προφανώς και το επώνυμο Αλαμάνος στην Ήπειρο και Κέρκυρα. (Σ.Στούπης)

Αλαμανοί=έθνος Γερμανοίς πρόσχωρον(Στεφ. βυζάντιος)

Αλαμπάμα=Πόλις Ορχομενός Εφύρας=εύφορον έδαφος, βαθύπεδον, πεδιάδα χαμηλή κειμένη μεταξύ ορέων (Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Αλαμπάντα=Χαλασμός, καταστροφή. Ιστ.φρ. “Τον καιρό της Αλαμπάντα”, τον καιρό του μεγάλου κουρσεμού κατά τον Σάθαν. Η φράση πιθανό να σχετίζεται με διάφορες βαρβαρικές επιδρομές. Κατά Βλαχογιάννη, στο λαό είναι γνωστή από τις τρομερές καταστροφές του 1770. Κατ’ άλλους από την Αλβανική επιδρομή του ιδίου έτους που εποίκισε και την Ελευσίναν Αττικής.

Αλλαξοσουρετιάζω=Αλλάζω όψι, χαρακτηριστικά(=σουρέτια) του προσώπου, από φόβο ή αρρώστεια.

Αλαμπάμα=Πόλις Ορχομενός Εφύρας=εύφορον έδαφος, βαθύπεδον, πεδιάδα χαμηλή κειμένη μεταξύ ορέων (Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Αλαπάρδω ή Αλαπαρδώνω= Παίρνω αέρα, παίρνω φόρα. (Κερ.)

Αλάσου (βλάχικα) =Αφήνω Γαλλικά laisser.

Ἀλάτσατα= Έχει σχέσιν πρὸς τὰς όνομαστὰς καὶ εἰς τὴν ἀρχαιότητα ἰαματικὰς θερμὰς πηγὰς. Ἀλάτσατα - Ἐρυθραία, ἐν ἧ διεσώθη πλῆθος ἀρχαιοπρεπῶν καὶ πρωτογόνων λέξεων, τοὺς Ἀθιγγάνους, τοὺς τόσην σχέσιν ἔχοντας πρὸς τὰ χαλκεῖα, τὸν Ἥφαιστον καὶ τὸ πὺρ, λέγομεν «Δέμηδες», ἀκριβῶς ὡς καὶ ὁ Ὅμηρος καὶ οἱ ἀρχαίοι ἐκάλουν διὰ τοῦ ὀνόματος Δάμασος, πάντας τοὺς ἔχοντας σχέσιν πρὸς τὸ ὑπόγειον πὺρ

Και τὰ μέταλλα.

Αλαφιάζω-ομαι=Ξαφνίζομαι.

Αλαφροπόδαρος=Ο ταχύπους.

Αλαφρογιορτή=Γιορτή χωρίς αργία και ελαφρόνους.

Αλβ=όρη. (Βλέπε Αρβανίτες Έλληνες)

Άλβα=πόλις Ιταλίας και ποταμός Τίβερις, την έκτισαν οι Λατίνοι από του Λαυινίου, Τρώες όντες. έστι δ’ η Αλβα καθ’ Ελλάδα λευκή. Τιβερίνου του βασιλέως εν αυτώ θανόντος λέγεται και Άλβη ποταμός, ο πολίτης Αλβανός, ως και οίνος Αλβανός εν Ιταλία τόπος και λίμνη Αλβανίς έστι και Άλβη πόλις Κρήτης (Στεφ.Βυζάντιος)

Αλβανία=χώρα προς τοις ανατολικοίς Ίβηρσιν(Σ.Β.)

Αλβανική γλώσσα=Ἐν τῇ Ἀλβανικῇ, ἥτις εἶναι λείψανον πολύτιμον τῆς πρωτοελληνικῆς γλώσσης καὶ συνεπῶς συγγενεστάτη τῇ γλώσσῃ τῶν Σουμερίων, ὁ θεὸς λέγεται hyi χὲ, χίε, χιὲ, χιένι. Juno Λατ. ἡ θεὰ Ἥρα. hana, hene, χάνεα, χένεα ἡ Σελήνη, ἡ τῶν Ἑλλήνων καὶ Λατίνων Iana ἡ Ἄρτεμις· καὶ Ἰανὸς ὁ Ἀπόλλων-Ζεὺς, καὶ ἐν τῇ Χετιτικῇ γλώσσῃ Eni-heni ὁ θεὸς ἐλέγετο, οὐχὶ διάφορον τοῦ Ἀλβανικοῦ Euette ὁ Ζεὺς, τοῦ ἄναξ τῶν Ἑλλήνων, τοῦ Ani τῶν Ἐτρούσκων καὶ λοιπῶν λαῶν. hje-χίε ἡ σκιὰ, φάντασμα, πνεῦμα, θεὸς, χάρις, κάλλος. χιερὶα ἡ θεότης, τὸ φῶς. lijeρι ὁ θεὸς. hijenόρε, χιeρόρε ὁ ἱερὸς ναὸς. hiρe χάρις τὸ Ὁμηρικὸν «ἦρα φέρειν» καὶ hiρeα ἡ χάρις, ἡ ὡραιότης. Αγοjα ὁ θεὸς, οἱ ἄωοὶ=θεοὶ τῶν Ἑλλήνων. (Αθηναγόρας)

Αλβανοί=Η καταγωγή τους είναι από τους Ιλλυριούς. Πότε όμως παρουσιάστηκαν ως Αλβανοί(;) όταν προηγούνται Αλβιον όρος=συνέχεια των ορέων Άλπεων. Άλβιος ποταμός της Γερμανίας.Αλβίων-ώνος=Αρχαίον όνομα της μεγάλης νήσου Αγγλίας και Σκωτίας. Αλβανία=χώρα της Ασίας μεταξύ Κασπίας θαλάσσης, Κεραυνείων ορέων και Ιβηρίας.Αλβάνα=αρχαία πόλις εν Ασία επί του Αλβάνου ποταμού.

Ἀλδήμιος= Ο Ζεὺς.

Αλέα=πόλις Αρκαδίας, έστι και Θετταλίας και άλλη Καρπητανών έθνους Κελτικού (Στεφ.Βυζάντιος)

Αλέημονος=Ανελέητος, σκληρόκαρδος, άσπλαχνος.

Αλειφαβούς=Αλφειός, Αλεφ (βλέπε λ.).

Αλεξάνδρεια=Ο Στέφανος Βυζάντιος αναφέρει 28 πόλεις με αυτό το όνομα, η επισημότερη είναι η της Αιγύπτου, η Αλεξάνδρεια η Τρωάς παραθαλάσσια πόλις της Μικράς Ασίας, επίσης ένα μέρος του όρους της Ίδης εις την Τρωϊκή χώρα πλησίον της πόλεως Άντανδρος κτισθείσα υπό των Πελασγών. Αντάραδος=πόλις της Φοινίκης απέναντι της νήσου Αράδου.Υπενθυμίζεται η Φοινίκη ήτο πρωτεύουσα πλησίον του Βουθρωτού Απολλωνίας (Άγιοι Σαράντα).

Ἀλέξανδρον =Οἱ Ἀσιάται τὸν λέγουσι Ἰνκένδερ, ὀνομασία ταὐτοσήμαντος τοῦ Οὐσκουδάρ-Χρυσούπολις. Τὸ ὄνομα Ἀλέξανδρος ἀπαντᾶται τὸ πρῶτον παρ’ Ὁμήρῳ, ὅστις τὸν υἱὸν τοῦ Πριάμου, τοῦ πολυχρύσου, καὶ τῆς

Ἐκάβης, Πάριν λέγει καὶ Ἀλέξανδρον, ὡς ἐπίσης Ἀλεξάνδρα λέγεται καὶ ἡ Κασάνδρα· ἀλλ’ ἀμφότεραι αἱ ὀνομασίαι αὕται ἀναφέρονται εἰς τὸν χρυσὸν. (βλέπε Επιγραφή)

Αλέξανδρος=Όνομα βόλου και κύριον.

Αλεξάνδρεια=είδος βοτάνης.(Ησύχιος)

Αλέξιος=Υποκοριστικό του Αλέξανδρος. Οι αρχαίοι είχαν τη συνήθια να συντομεύουν τα ονόματά τους οπως: Ιφιάνασσα-Ίφις, Κλεομένης- Κλεόμις, Μνοσιδίκος-Δίκος, Ιβάνωλης-Ιβάν, Ατρόμητος-Τρόμης κλπ.

Αλερία=Αλαλίη

Αλεσίαι=Κώμη της Λακωνίας κειμένη επί του Τϋγέτου όρους Παυσ. (Νικ.Λωρέντης)

Αλέα =πόλις Αρκαδίας έστι και Θετταλίας και άλλη Καρπητανών έθνους Κελτικού, ο πολίτης Αλεός ομοφώνως τω οικιστή ως Δάρδανος Δαναός (Στεφ.Βυζάντιος)

Αλέα=πόλις Ιταλίας ήν έκτισαν οι από του Λαυνίου Λατίνοι, Τρώες όντες. έστι δ’ η Άλβα καθ’ Ελλάδα λευκή, κλίνεται δε Άλβας, ως Χάραξ έστι δε και ποταμός Άλβας ο νυν λεγόμενος Τίβερης (Στεφ. Βυζάντιος)

Άλεφ=Στα αραβικά λέγεται ο βους, αλλά και σωρ. Η σημασία του άλεφ χρυσού δεν διασώθηκε μόνο στην ονομασία του “χρυσορρόα (του χρυσόρρειθρου –χρυσόκοιτου, του ρέοντος χρυσό, αυτού που το ρεύμα του περιέχει ψήγματα χρυσού) Αλφειού ποταμού. Αλφεισίβοιοι παρθένοι το Ομήρου =πλουτοφόρες νύμφες.

Άλεφ=Λέγεται ο Βους αλλά και Αλφειός προς τον χρυσόν αναφέρεται. Ο Όμηρος αναφέρων τον χρυσούν Ορσίλοχον λέγει περί του πατρός αυτού ότι ην:Αφνειός Βοιώτοιο, γένος δ’ ην εκ ποταμοίο Αλφειού. Άφενος και Αφειός σημαίνουν χρήμα, πλούτον, χρυσόν. Άφενος λέγεται και ο χρυσούς Ζευς. Η σημασία του Αλεφ χρυσού εκτός του χρυσορρόα ποταμού Αλφειού διεσώθη και σε πολλές άλλες λέξεις. Κατά τον Όμηρο“Αλφεισίβοιοι παρθένοι” Σημαίνει τας πλουτοφόρους νύμφας.Αλφή=Κατά τον Ησύχιον σημαίνει κτήσιν, κέρδος. Τιμή+αλφή=Τιμαλφή λέγομεν σήμερα τα κοσμήματα, τα χρυσαφικά.Το ρήμα Αλφάνω=παράγω, αποφέρω.

Αλεπού=Τοπωνύμιον πλησίον της πόλεως Κερκύρας, Αλεποχώρι Χωρίον Κερκύρας

Αλερία=Αλαλίη πόλις της νήσου Κύρνου Κορσικής.

Αλθεύς=ιατρός (Ησύχιος) Άλθα θεραπεία

Αλί, Αλία, Αλιάζω, αλαλιάζω, αλιάδα, σφαλιάρα, σαλιάρα, σαλιαρίζω.

Αλί=αλάτι

Αλία=Των αλιέων χώρα εν Πελοποννήσω. Δοχείον τριβής αλατιού.

Αλιάδα= Σκορδαλιά σκόρδο και πατάτα, αναμιγνύεται με ζωμό ψαριού.

Αλιάδας=Μικρά σκαφίδια.

Αλιακτήρ=τόπος εν ώ αθροίζονται οι Σικελοί, Ταραντίνοι(Στεφ. Βυζάντιος)

Αλίαρτος=πόλις Βοιωτίας

Αλις= Η πέτρα ταυτόν του Ήλις

Αλιζώνες=έθνος. Όμηρος “αυτάρ Αλιζώνων” . ¨έθνος Παφλαγωνίας (Ησύχιος)

Αλικαρνασσός=πόλις Καρίας…Άνθης εκ Τροιζήνος μετώκησε, λαβών την Δύμαιναν φυλήν , ως Καλλίμαχος . ή από του νάσασθαι αυτόν από Τροιζήνος, ως Απολλόδωρος. Εκαλείτο δε Ισθμός κα Ζεφύριον (Στεφ.Βυζάντιος)

Αλικοτίζω=Εμποδίζω Αλ(ι)κοτισιά=εμπόδιον.

Άλιμα=Θαλάσσια.

Αλιμενότητα=Λιμένα μη έχοντα.

Αλιμον =Πλησίον θαλάσσης γινομένη.

Άλιμος-Αλιμούς=Χωρίον και δήμος της Αττικής, της Λεοντίδος φυλής ο Ησύχιος εξηγεί πλησίον θαλάσσης. Οι Ίνκας αποδίδουν τον Αλύπα ως Άλιμα= λιμήν. Αλύπα λιμήν Κερκύρας πλησίον Παλαιοκαστρίτσας.Αλιμματάδες χωρίον Κερκύρας.

Αλισβερίσι=Δούναι και λαβείν Δοσοληψία.‘

Αλίστρα =Παραποτάμιον αμμώδες χωρίον Αλιστράτη στας Σέρρας Μακεδονίας

Αλκιδάμας=Φονευθείς υπό του Πύρρου Νεοπτολέμου όστις δια τον φόνον τούτον δήθεν επανήλθεν εις Φθίαν, αλλ’ ήλθεν εις Ήπειρον –Αμβρακίαν, την φυσικήν του πατρίδα κι ουδέποτε εχωρίσθη.

Αλκιδάμεια= Εκ του Ερμού γεννήσσασα τον Βούνον.

Ἀλκιμέδων =Ηγεμὼν τῶν Μυρμηδόνων.

Ἀλκιμήδη= Σύζυγος τοῦ Αἴσωνος, ἡ καὶ Ἄρνη καὶ Σκάρεια

Αλκίνοος=Αγχίθεος, βασιλιάς των Φαιάκων.

Αλλά= στην Ήπειρο, το λάμδα σε κάθε περίπτωση προφέρεται διπλό (ΙΒΕ) Αλ(λ)αλία=πόλις εν Κύρνω τη νήσω (Κόρσικα), κειμένη επί των δυτικών αυτής παραλίων, το εθνικόν ο Αλλαλιαίος Ηρόδτ.1, 165. Παρα Πτολ. Αλερία, τανύν Αλερία ουχί Κάλαρις (Νικ. Λωρέντης)Σημ.Μ.Σ. η λέξη αλαλία σημαίνει χωρίς λαλιά, προϊστορικά οι άνθρωποι δεν γνώριζαν να μιλούν. Αυτή η πόλις για να λέγεται Αλαλία ίσως είχε σχέση με αυτούς που ακόμα δεν είχαν μάθει να χρησιμοποιούν τη γλώσσα τους βλ. λ. Κέρκοπες ή Κέκρωψ

Αλλαξιά=Η φορεσιά, όσα ρούχα εσωτερικά κι έξωτερικά χρειάζεται ένας άνθρωπος για να ντυθεί.

Αλλέως, ήπειρ.=αλλιώς, διαφορετικά

Αλλόβριγες=και Αλλόβρυγες έθνος που κατοικούσαν μεταξύ του Ροδανού και Ισάρα ποταμού και των Άλπεων. Μητρόπολις αυτών ήτο η Ουϊέννα (Βιέννη)

Αλλοθρόους=αλλοφώνους

Αλλόξενος=Εντελώς ξένος, άγνωστος.

Αλλόστατος=Ιδιος και απαράλαχτος, παρόμοιος

Αλλούθε=Αλλού σ’ άλλον τόπο.

Αλλουνών=των άλλων

Αλλόφυλος=Ο μισητός, εχθρός.

Αλογόμυγα=Είδος μυίγας που επικάθηται κατά προτίμησι στα οπίσθια των αλόγων κ.α. και τα ενοχλεί.

Αλόη=Γένος θαμνοδών φυτών, χρησιμοποιείται στη φαρμακευτική

Αλόπη=Θυγάτηρ του Κερκύονος, την οποίαν αγαπήσας ο Ποσειδών δια την έξοχόν της ωραιότητα εγέννησεν εξ αυτής τον Ιπποθόοντα, επειδή η Αλόπη θέλουσα να κρύψη την καταισχύνη της, εξέθηκε το βρέφος, ποιμένες τινές ευρόντες αυτό και ελθόνγες εις έριδα μεταξύ των περί των πολυτελών ενδυμάτων αυτού, έφερον τον παίδα εις τον Κερκύονα, όστις γνωρίσας αυτό εκ της ενδυμασίας, έρριψε την θυγατέρας αυτού εις την θάλασσαν.

Αλόπη=Πόλις της ομηρικής Εύβοιας δηλ.των Παξών –Κερκύρας.

Αλόπη=Πόλις του Άργους και κρήνη στην Ελευσίνα η οποία εκαλείτο Φιλότης. Αλόπη Πόλις της Λοκρίδος στην Ελλάδα απέναντι απο την Εύβοια, Αλόπη πόλις της Φθιώτιδος στη Θεσσαλία πλησίον της Λαρίσσης μπορεί να γράφεται και με ω.

Ἀλόπη= Η σύζυγος τοῦ Ὀδυσσέως, ἡ Πηνελόπη, ὄνομα σύνθετον ἐκ τοῦ Πὴν ἤ Πᾶν καὶ Ἀλόπη. Τίς ὅμως σχέσις μεταξὺ Πανὸς καὶ Πηνελόπης ἤ Ἀλόπης; Μεγίστη (Αθηναγόρας).

Αλούπης=Η αρσενική αλεπού εξ ού και το παρεπώνυμο Λούπης.

Ἁλουργίς= Η πορφύρα.

Αλλουνών=των άλλων

Άλπις-εως και Άλπεις αι =Τα μεγάλα και υψηλότερα όρη της ευρώπης.

Άλπις=Ποταμός της χώρας των Ομβρίκων στην Ιταλία, εισβάλων στον Ίστρον.

*Άλς=της αλός, προκύπτουν οι λέξεις το άλας, ο αλμυρός (Αναστ. Στάμου)

Ἀλτάϊα= Όρη κατ’ ἐξοχὴν μεταλλοῦχα ἐγκρύπτοντα χρυσὸν καὶ ἄργυρον.

Ἄλτις= δὲ καὶ τὸ ἐν Ὀλυμπίᾳ ἱερὸν ἄλσος τοῦ Διὸς.

Άλτης-αο και εω =Ο βασιλεύς των Λελέγων στην πόλη Πήδασο της Τρωϊκής χώρας. (Νικ.Λωρέντης)

Αλυβή=πόλις Τρωϊκή. Αλύβας όρος ή πόλις εν Ιταλία. οι δε λίμνη (Ησύχ.)

Αλύπα=Λιμάνι της Κέρκυρας πλησίον της Παλαιοκαστρίτσας. Η λέξη Λιμα (βλέπε λέξη) αποκρυπτογραφούμενη από τη γλώσσα των Αζτέκων μας δίνει και την ονομασία αυτή Λιμάν=λιμήν, η ίδια λέξη μη αποκρυπτογραφημένη είναι της Ιμαλάϊα=Υπέρεια που ήταν όπως αναφέρει ο Όμηρος, η γενέτειρα του βασιλιά Αλκίνοου. (Καραβά Γαλάνη Μ.)

Άλ(υ)σος= Αλυσίδα, η χοντρή κυρίως.

Αλυχτάω=Γαυγίζω κυρίως επί σκύλων.Λέγεται κι επί εριζόντων ανθρώπων,

Άλφα=Βους(βλέπε λ.) κεφαλή κατά τους Έλληνες της Θεσπρωτικής Φοινίκης. (βλέπε Γραμμική Γραφή)

Αλφάβητο=(βλέπε Γραφή) Για να διαβαστεί η στιγματική γραφή γινόταν με το πολυφωνικό σύστημα, στη Γραμμική Α, ΑΒ, Β, κ.ά. γραφές. Την περίοδο 3000-1500 π.Χ. διαβάζονταν από όλους ακόμα και το Αλφάβητο με αυτό το πολυφωνικό σύστημα μέχρι τον 7ο αιώνα της 4ης π.Χ. χιλιετίας. Η γραφή του κειμένου άρχιζε να γίνεται από δεξιά προς αριστερά και συνέχεια από αριστερά πρός δεξιά δηλ. Βουστροφηδόν. Σε κικλική μορφή γινόταν από δεξιά προς αριστερά. Μια λέξη όταν διαβάζεται με το πολυφωνικό σύστημα, μας δίνει αρκετές λέξεις με την ίδια έννοια. Λέξεις άλλων γλωσσών, ονόματα κλπ. είναι ελληνικές λέξεις που έχουν διαβαστεί με το Πολυφωνικό σύστημα και φαίνονται ξένες προς εμάς τους Έλληνες.Το Αλφάβητο της αρχαίας Ελληνικής, έχει πολυφωνικό σύστημα στο κάθε του γράμμα και οι λέξεις έχουν συνεπτυγμένη μορφή, γιατι τα ίδια γράμματα αποβάλλονταν, που περιελάμβανε η λέξη. Έτσι για να τις διαβάσεις, πρέπει να ξεδιπλώσεις τους φθόγγους που τις περισσότερες φορές το ίδιο γράμμα έχει διαφορετική σημσία.

Για να φτάσει σε μας το Μονοφωνικό σύστημα γραφής δηλ. το Αλφάβητο πέρασαν περίπου 42.000 έτη. Όλη η οικουμένη ομιλεί την ελληνική γλώσσα παρεφθαρμένα, γιατί διάβαζε διαφορετικά, λόγω των πολυφωνικών γραμμάτων. Κι όπως τη μιλούσαν κατά περιοχές, έτσι και την κράτησαν. Ορεου=οροεουρ=ωραίοις=προς τιμήν των ωρών.Η ίδια λέξη με την ίδια ρίζα παρέμεινε “ώρα”. ΑιFετός=αιβετός-αετός Ησύχ. Δεύς, Σδεύς, Ζεύς. Αδηνάς=αμαθής=(αναδής=αμαθής) φοσμία=κοσμία. Μόλις-μόγις.ΝΟΕ:ΟΝΝΕΝ:ΕΛΛΗΝ (ΝΝ:λλ,ο=ε) Όλη η οικουμένη ομιλεί την Ελληνική γλώσσα παρεφθαρμένα, γιατί διάβαζε διαφορετικά, λόγω των πολυφωνικών γραμμάτων. Κι όπως μιλούσαν κατά περιοχές, έτσι και την κράτησαν. Ταξ.Τσιόγκας-Καραβά Γαλάνη Μ.) βλέπε Γραφή.

Αλφάβητο= “Μονοφωνικό σύστημα” Πρώτα εφαρμόστηκε από τους Φοίνικες της Μαγνησίας (Θεσσαλίας) κι έπειτα σ’ άλλες οικήσεις της Ελλάδος τον 5ο αιώνα της 4ης π.Χ χιλιετίας. Οι Έλληνες των άλλων εκτάσεων της Ελλάδος και άλλοι της Μεσογείου κατοικούντες ΄Ελληνες χρησιμοποιούσαν τη Γραμμική Β΄ συλλαβογραφική γραφή(Τσιόγκας Ταξ.-Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Ἀλφάβητο = Ἐν τῷ ἀρχαίῳ, τὸ χ γράφεται ὡς θ τόσον ἐν τῇ Ἑλληνικῇ ὅσον καὶ ἐν ταῖς ἄλλαις γλώσσαις ταῖς ἐξ αὐτῆς προελθούσαις ἐν αὐτοῖς μάλιστα τὸ θ συνηθέστατα ἀντικαθιστᾷ τό χ. Τὸ θ τοῦτο παρά τοῖς Λάκωσι ἐκφέρεται ὡς σίγμα, οὕτω Θεὸς=Σιὸς· τὸ σίγμα δὲ πάλιν τοῦτο φαίνεται εἰς

πολλὰς λέξεις τιθέμενον ἀντὶ τοῦ ἀρχικοῦ ἐκπεσόντος χ· οὕτω σελλοὶ=ἑλλοὶ, σῦς=ὗ. Χλιαρὸς-φλιαρὸς, χλόη-φλώρη, δάφνη-δαύχνη, ἄφη-αὐχὴν, κωφεύειν-κωχεύειν, καφάζων-καγχάζων, Χνᾶς-Φνᾶς-οἱ Φοίνικες. Ἔχις=ὄφις· ἧν δὲ ἡ ἔχις-ὄφις προσωποποίησις τοῦ χρυσοῦ, ὅστις ἐλατρεύθη ὡς Θεός. (Αθηναγόρας)

Αλφεσίβοια= Σύζυγος τοῦ Φοίνικος καὶ μήτηρ τοῦ Ἀδώνιδος. Ἀλφεσίβοια θυγάτηρ τοῦ Φηγέως βασιλέως τῆς Ψωφίδος καὶ ἀδελφὴ τοῦ Ἀξίωνος. Ἀλφεσίβοια =Θυγάτηρ τοῦ Βίαντος καὶ τῆς Πηροῦς.

Ἀλφεσίβοια= Νύμφη, ἧν ἠράσθη ὁ Διόνυσος.

Ἀλφεσίβοια =Σύζυγος τοῦ Τελέστορος· πᾶσαι αὗται ἕν ἀποτελοῦσαι πρόσωπον ἀναφέρονται εἰς τὰς Νήσους Παξῶν-Κερκύρας, αἵτινες ὑπῆρξαν

ἡ γενέτειρα τοῦ Διονύσου.

Αλφή=Κατά τον Ησύχιον σημαίνει την κτήση, το κέρδος. Άλφημα =το χρήμα, αμοιβή, Άλφηστεύω= πωλούμαι αντί υψηλού αντιτίμου. Τιμαλφή, Το Ομηρικό ανέρας αλφηστάς=εννοεί τους χρηματιζόμενους ή εκμεταλευτές άνδρας.

Αλφιός=Ταυτόσημες ονομασίες Γάϊος-Βήλος, Ἀλφιὸς εἶναι ἐπίθετον τοῦ Γαΐου-Βήλου· ἐκ τοῦ Ἀλφειοῦ τούτου ἔχει τὴν ἀρχήν του καὶ ὁ γνωστὸς ποταμός. Ἀλλ' ὁ ἀρχικὸς Ἀλφιὸς εἶναι ὁ Γάϊος-Βῆλος τῶν Παξῶν.

Αλωὴ= Δηλοῦσα τὴν ἄμπελον «οἰνῆος ἀλωὴ» «ἀλωῆς οἰνοπέδοιο. Αλωνάρης=Ο μην Ιούλιος.

Αλώνι το = Αρχικώς κυριολεκτείται, έπειτα επί του σίτου.

Αλώπεκα=Αρχικῶς η ἄμπελος· ὁ ποιητὴς παίζει καὶ λογοπαικτῶν ἐννοεῖ καὶ τὰς ἀλώπεκας, «ἀλωπέκειος· ἄμπελος, καὶ ὁ ἀπ᾿ αὐτῆς οἶνος».

Αλωπεκή=δήμος Αντιοχίδος φυλής(Ησύχιος)

Αλώπηξ=όνομα κάποιου χορού (Ησύχιος)

*Αμ-Αχ=Ύδωρ.

Αμ= Σήμερα σύνδεσμος:Αμ πως!, Αμ τι! Άμε φεύγα! (Κέρκ.)=Άντε πήγαινε τώρα...

Αμάδα=προϊστορική πόλη της Νουβίας στο Νείλο, όπου ο Τούθμωσις Γ΄ανήγειρε μεγάλο ναό του Ηλίου 1450 π.Χ. Αμάδεα είδος σύκων στους Κρήτες (Λιακόπουλος)

Αμαζόνιος=Αμαζόνιας, Ο τρίτος ποταμός στον κόσμο ο Μαζόνγκας=ο Μεσόγγης , στην Κέρκυρα υπάρχει ποταμός Μεσογγή και χωρίον. Η λέξη αποκρυπτογραφούμενη φανερώνει πλούσια ύδατα εις την ροήν των πηγών. (Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Αμαζόνες=”Κατοικούσαν σε κάποιο νησί στο οποίο πήρε το όνομά του από την ευρισκόμενη στα δυτικά του Εσπερία και το οποίο κείται στη λίμνη Τριχωνίδα. Η δε Τριχωνίδα βρίσκεται κοντά στην Αιθιοπία και του πλησίον του ωκεανού όρους, το οποίο καλείται από τους Έλληνες Άτλας” Διόδωρος. Σύμφωνα με την όλη έρευνα του Αθηναγόρα προϊστορικά το νησί και ο Ωκεανός βρίσκονταν στους Παξούς.

Άμβρακος=πολίχνιον της Ηπείρου (Στεφ. Βυζάντιος)

Αμμαζών= Η θεά του φωτός και της ζωής Άρτεμις. Κόρη της Δήμητρος “Λητώα κόρη” αν και η Περσεφόνη “Κόρη” λέγεται ότι προήλθε εκ του ότι και η Άρτεμις εθεωρείτο κόρη της Δήμητρος. Αι λεγόμεναι “Κόραι” αι άλλαι αύται Αμαζόνες, μάλλον προς την Άρτεμιν σχετίζονται ως την κατ’ εξοχήν κόρην ή την Αθηνάν, την οποίαν οι Αθηναίοι εφιλοτιμήθησαν να παραστήσωσιν ως προστάτιδα αυτών.

Αμαζονία= Εκαλείτο η Άρτεμις ή απλώς Ζώνη και Λυσιζώνη. Ενα από τα κυριότερα ονόματα της Αρτέμιδος ήτο και το «Διώνη» λατινιστί Diana. Στην Ελληνική πολλάκις η συλλαβή δι’ επομένου φωνήεντος συστέλλεται εις ζ ως π.χ. διάλευκος-ζάλευκος, διάπλουτος- ζάπλουτος, Διόνυσος –Ζώνυσος το δια =φως, κατά το ία και ιωή, η φωνή όθεν και η ζωή. Έτσι και η Διώνη η θεά του φωτός εκ του δια=φως και του ίω-ιώ= σελήνη γίνεται ζώνη. Δια τούτο η Άρτεμις ονομάσθη Ζώνη ( υπάρχει και Αγία Ζώνη εκκλησία στην Αθήνα σημείωση Μ.Σ) Στον Όμηρο πολλάκις το ζην εκφράζεται δια του «οράν φάος ηελίοιο».

Αμαζόνια όρη = Τα βουνά της χώρας των Αμαζόνων κείμενα περί τον Θερμόδωντα ποταμόν εις τον Εύξεινον Πόντο.

Ἀμαζόνων των=Μύθος περὶ τοῦ ὁποίου μετὰ τόσης μεγαλορρημοσύνης ἔγραφον οἱ ρήτορες Ἀθηναῖοι καὶ ὁ ὁποίος κατήντησε ἰδιαίτερος ὕμνος γιὰ τὴν ἀνδρείαν τῶν ἀρχαιοτέρων Ἀθηναίων, ἀσφαλῶς εἶναι πλάσμα· καὶ ἂν ἔχη ὑποστασίν τινα αὐτὴ ἀφορᾶ μόνον τὰς νήσους Παξῶν-Κερκύρας, ὅπου μόνον δύνανται νὰ ἐντοπιστῇ. Η ἄλλη διήγησις τοῦ Πλάτωνος περὶ τῶν Ἀτλάντων, οὖς κατενίκησαν δῆθεν οἱ Ἀθηναῖοι, εἶναι ἄλλη ἔκδοσις τῆς κατὰ τῶν Ἀθηνῶν δῆθεν ἐκστρατείας τῶν Ἀμαζόνων, μύθος εἶναι καὶ τὸ ὅτι οἱ Ἀθηναῖοι ἦσαν αὐτόχθονες, διὰ τὸ ὁποῖον τόσον ἐκαυχῶντο. (Αθηναγόρας)

Αμαζόνιος=Εκαλείτο επίσης κι ο Απόλλωνας και Αμαζονία αδελφή αυτού Άρτεμις.

Αμάθη=πόλις Φοινίκης, έστι και Σικελίας Αμαθαί(Στεφ.Βυζάντιος)

Αμαλαϊά=Χωράφι με αφάγωτο χορτάρι (Ομαλάϊα)

Αμαλεύς=Ο Ζευς ο Όμβριος και Ύης.

Αμαλή=Απαλή, νέα

Ἀμάλθεια= Έθρεψε τὸν Δία κατὰ τὴν νηπιακὴν αὐτοῦ ἡλικίαν.

Αμάμυξις= Κλῆμα, ἄμπελος, σταφυλὴ, ἄμβαινα ἡ ἀναδενδρὰς–ἄμπελος.

Αμάρα=Αρδευτικός οχετός

Αμαραντά όρη=επί της χώρας των Κόλχων επί των οποίων έχει τας πηγάς του ο Φάσις ποταμός. Αμαραντοί Έθνος της Κολχίδος

Αμάραντος=τοπων, Ευρυτανίας

Αμάρευμα=Άθροισμα βορβόρου (Ησυχ.)

Αμάρη= Η υδρροή.

Αμάναν= Άμαξαν.(Ησύχιος) Αμανάτι

Αμανδαλί =Αφανίζει, βλάπτει (Ησύχ.)

Αμάνορες=δοθιήνες. Ηλείοι.

Αμάντεια=Χωρίον και δήμος της Αττικής ανήκων στην Ιπποθοωντίδα φυλήν (Στεφ.Βυζαν.)

Αμανικαί ή Αμανίδες πύλαι, το Αμανόν ο Αμανός=Όρος της Ασίας

Αμαντηνοί ή Άμαντες=Έθνος της Παννονίας Πτολ.

Αμαντία =Πόλις της Ιλληρίας παραθαλάσσια κτισθείσα υπό των Αβάντων (Στεφ.Βυζ.)

Άμαντοι-ες= έθνος Ηπειρωτικόν.

Άμαξα=ομηρική λέξη (άμα+ άξων του άγω)τετράκυκλος, ημιονείη, άμαξα φορτηγός, αντιθετικώς του πολεμικού. “Του έσυρε τα εξ αμάξης” εξ αμάξης υβρίζειν από το ότι κατά τα ελευσίνια μυστήρια επιτρεπόταν στις γυναίκες που βρίσκονταν πάνω στις άμαξες να εκστομίζουν χλευαστικές εκφράσεις.

Άμαξα= Ονομασία του αστερισμού της Μεγ. Άρκτου παρ’ αρχαίοις.

Αμαξία=Χωρίον Κιλικίας επί των συνόρων της Παμφυλίας

Αμαξαντιά=Δήμος της Ιπποθοω(ν)τίδος φυλής.

Αμαξίς=Γένος σταφυλής από αναδενδράδος και μικρό αμάξι Αττικοί καλούσιν(Ησύχιος)

Άμαρ-ήμαρ=Η ημέρα.

Αμάραντος=Φυτό της οικογενείας των αμαραντοειδών που έπλεκαν στεφάνια.

Αμαρίς=Ο υδρορής οχετός.

Αμαρούσιον= Ο πλήρης υδάτων τόπος της Αττικής.

Αμαρτάδας Αρχ.=Αμαρτίας.

Αμάρυγγες=Οι όφεις.

Αμάρυνθος=Χωρίον Εύβοιας και ναός της Αρτέμιδος, φυτό όπως ο Αμάρυνθος, το Φαγόπυρο και το Κινόα που οι καρποί είναι μικροί και θρεπτικοί, τελευταία εισήχθησαν από ιθαγενείς του Αμαζονίου τρώγονται σαν πιλάφι, σούπες είναι ιδιαίτερα ωφέλιμο. Όπως επίσης και σιτάρια το Ντίνκελ, Ζέας που το σημερινό εμπόριο δεν θέλησε να αξιοποιήσει της Ζέας τελευταία αξιοποίησε μικρή ελληνική μονάδα με ζυμαρικά.

Αμαρυσία= Η Άρτεμις.

Αμβρακία= και Αμπρακία Αρχ. πόλις πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας επί του Αράχθου ποταμού, πιθανώς η σημερινή Άρτα. Αμβρακικός κόλπος μεταξύ Ηπείρου και Ακαρνανίας, ο κόλπος της σημερινής Άρτης.

Άμβρακος= Φρούριον οχυρόν επί της Ηπείρου, ολίγον απέχον της πόλεως Αμβρακίας με λιμένα επι της θαλάσσης.

Α(μ)βρακία= Ταυτοσήμαντος του άβρον(βλέπε λέξη).

Α(μ)βροσία=Η τροφή των θεών εκ του άβρον έχει την ουσία της. Χρυσοί οι θεοί χρυσήν τροφήν θα πρέπει να έχουν.

Ἀμβροσία η= Αδελφὴ τῶν ὑάδων καὶ Πελειάδων περιστερῶν, ὅτε ὁ βασιλεύς Λυκοῦργος κατεδίωξε τὸν Διόνυσον, μετεμορφώθη εἰς κλῆμα ἀμπέλου, ἤ περιστερὰν.

Άμβροτος- Αθάνατος=Αμβροσία η τροφή των θεών.

Αμέρας=Ημέρας.

Ἀμερὶς-ἡμερὶς= Η ἄμπελος.

Αμέτε, άμε κερκ. = πηγαίνετε

Αμή-αμέ,- αμ πως,-αμ τί-Ωοο! Άσε με ήσυχο!=Εκφράσεις φωνητικές περιοχών Κερκ.-Ηπείρου προσωδιακές που με τον ήχο και τη χροιά της φωνής εκφράζουν ψυχικά τινάγματα της στιγμής εκείνης.

Άμη=Ο κάδος.

Α-μιά=Κερκρ. Έκφραση “Α! Μα”

Άμιοι= Οι ιχθύες.

Ἀμιναῖος= Ο οἶνος, ἀμφορεύς δοχεῖον οἰνηρὸν· ἀμιλάκης ὁ οἶνος ὑπὸ Θηβαίων, καὶ τὸσα ἄλλα ὀνόματα ἐκ τοῦ ἄμ προερχόμενα εἰς τὴν ἄμπελον ἀναφερόμενα.

Άμηροι=Όμηροι. = άλλως Κονάκι (Ηπείρου).Οίκημα κοινωτικό που χρησίμευε ως τύπος προσωρινής διαμονής των διαβατικών οργάνων της εξουσίας.

Αμίλ(ι)κο=Είδος ξενώνος,

Αμίλης =Παλαιότερα διορίζονταν από τη Δημογεροντία ο Αμίλης που είχε την ευθύνη της συντηρήσεως του οικήματος.

Αμιλιακός =Φόρος που κατέβαλαν οι κάτοικοι της Ηπείρου, ως έξοδα της φιλοξενείας των τουρκικών αποσπασμάτων.

Αμίς=Σταμνίον Αμίς= Ουροδόχος.

Αμισός=Πόλις του Πόντου αποικία των Αθηναίων, ύστερον Ευπατορία κληθείσα η νυν Σαμσούν.

Ἀμμὰ ἢ Ἀμὰς =Μήτηρ στην αρχαία ελληνική. Eλέγετο καὶ ἡ τροφὸς τῆς Ἀρτέμιδος, κατὰ τὸν Ἡσύχιον, ἢ καὶ ἁπλῶς μήτηρ ἢ τροφός. Και αυτή η Δήμητρα η Ρέα.Μὰ ἦτο καὶ θεότης αἰγυπτιακή, θυγάτηρ τοῦ Ἡλίου καὶ θεὰ τῆς Καππαδοκίας ταυτιζομένη τῇ Ἀρτέμιδι Σελήνῃ.

Ἄμμων ὁ θεὸς τοῦ Ἡλίου.

Αμμά ή Αμάς=Η τροφός της Αρτέμιδος.

Αμμίτης=Ποταμός Χαλκιδικής.

Αμμούς=Ελέγετο ο Ζευς.

Ἄμμων= Ο ἀρχικῶς ἠπειρωτικὸς θεὸς ταυτιζόμενος τῷ Διονύσῳ, καὶ τὰ ἐξ αὐτοῦ σύνθετα Παλαίμων, Πάμμων, Φιλαίμων, Ἀνδραίμων, Τελαμὼν, Ἐχέμων καὶ λοιπὰ.

Αμνά-μνα;=(Ηπειρ.)Μήπως, μου είπες τίποτα;

Αμνίον= Δοχείον, ενώ απέθετον το αίμα των θυσιών.

Αμνισσός=Ποταμός Κρήτης, Λατινικά ποταμός amnis, Παμισσός ποταμός Ήλιδος, Πύραμις ποταμός.

Αμολάρω Κερκ.=Αμολάω, αφήνω ελεύθερο.

Αμόνι=Του σιδηρουργού το όργανο.

Άμοτον=Το Αιγαίον πέλαγος

Αμπανόζης-ζα=Αιωνόβιος.

Αμπάρι=Αποθήκη που αποθήκευαν στάρι, καλαμπόκι κλπ.

Αμπαροκοίλης=Αυτός που τρώει πολύ κι έχει προτεταμένη κοιλιά.

Αμπελα, άμπελος= Αρχικώς σημαίνει τον Λίθο, βράχο.

Αμπελά= Κρανιάς Κεφαλληνίας.

Αμπέλι=Ζακύνθου.

Αμπελος= Ακροτήριον Μακεδονίας επί του Τορωναίου κόλπου τανύν Καπο Ξάκρον Ηρόδ. Απορρώξ ακτή της νήσου Γαύδου Κρήτης, Υιός του Διονύσου, εν Γυθείω, όρος Σάμου, μικρά νησίς του Κορινθιακού κόλπου, Ακρωτήριον Κρήτης, Αμπελος και Αμπελουσία το δυτικότατον ακρωτήριον της Μαυρητανίας στην Αφρική επί της εισόδου του πορθμού Γιβραλτάρ κ.α.

Ἄμπελος =Υἱὸς τοῦ Διονύσου, ὡς ἐπίσης καὶ ὁ Οἰνοπίων.

Άμπελος=Λέγεται κὰμ, ἀκαμάτη, καματηρὰ· καμὰν τὸν ἀγρὸν οἱ Κρῆτες· ἀγρὸς δὲ ἡ ἄμπελος.

Άμπελος=Ακρωτήριον της Μακεδονίας επί του Τορωναίου κόλπου τανύν Καπο Ξάκρον (Νικ. Λορέντη).Ακρωτήριον της νήσου Κρήτης τανυν Καπο Σαλομών.Αλλο ακρωτήριον στη νήσο Σάμη.Αμπελος και Αμπελουσία το δυτικώτατον άκρωτήριον της Μαυρητανίας εν Αφρική εις την είσοδο του Γιβραλτάρ.

Ἀμπελάκι καὶ ἀκαμάτης = Τοπωνυμίαι ἐν Σαλαμῖνι.

Ἀμπελάκι =Παράστασις πόλεως τῆς Ἀζοφικῆς ἡ καὶ Καμονὶς λεγομένη, τὸ Νυμφαῖον των αρχαίων.

Αμπελιώνα= Ολυμπίας.

Αμπέχονο αρχ, λ.=Σύμμετρον περίβλημα.

Αμπεχές αρχ.= Αμπέχονο, ένδυμα στρατιωτικό.

Αμπέχω=Περικαλύπτω.

Αμπού=Αμ-που, αμ-πού ναι;

Αμπουριά= Η μουριά, η σκαμνέα, μωρέα και οι καρποί της αμπούρες=οι μούρες, τα συκάμινα.Αγριαμπουριά-αγριαμπούρες.

Άμπουρας=Ο ατμός.

Αμπουριάζω= Το αμπούργιασμα του ψωμιού στον ατμό, μέσα σε μία κατσαρόλα βάζουν λίγο νερό και μέσα σ’ αυτό τοποθετούν ξυλάκια, έτσι ώστε να εξέχουν από το νερό. Πάνω σ’αυτά βάζουν το μπαγιάτικο ψωμί σκεπάζουν με το καπάκι και όταν αρχίζει να βράζει οι ατμοί το μαλακώνουν και γίνεται σαν φρέσκο (Ήπειρος) .

Αμπρακιώτες=Ιθαγενείς βλέπε Αμβρακία-Αμπρακία.

Αμπροστύτερα=Πρωτήτερα, προηγουμένως.(Πωγωνίου.)

Αμπωτις=Λέξις αναφερομένη αποκλειστικώς εις τα ύδατα “ένθα αναποδέχει το ύδωρ” κατά τον Ησύχιον .

Αμπώχνω-αμπώνω, άμπωσα =(Ηπειρος-Κέρκυρα) Σπρώχνω, αποθώ Αμπώθω (Στεφ. Βυζάντιος), αμπωξιά, αμπωχτιά= σπρώξιμο.

Αμυδών=Πόλις παρά τον Αξιόν ποταμό.

Αμύκλαι=αρχαία πόλις της Λακωνικής, Αμικαλυίος ο κάτοικος (Πρωΐας)

Άμυμνοι=έθνος Ηπειρωτικόν, Ανυμναίος, Αμυμναία (Στεφ.Βυζάντιος)

Αμύμονας=Άμεμπτοι, εξαίρετοι αποκαλεί ο Όμηρος τους Αιθίοπας, γι αυτό ηγαπούντο από τους Ολύμπιους θεούς.

Αμυμώνη=Πηγή και μικρός ποταμός της Αργολίδος.

Αμύνται= έθνος Θεσπρωτικιόν (Στεφ.Βυζάντιος)

Αμύνταιο=Πόλις της Φλώρινας Μακεδονία.

Άμυρος=πόλις Θεσσαλίας, το εθνικόν Αμυρεύς. Εύπολις δε Αμύρους αυτούς λέγει πλησιοχώρους της Μολοττίας εκ τούτου και Αμυραίοι λέγονται. Σουΐδας δ’ εν ταις γενεαλογίαις ότι ούτοι εκαλούντο Εορδοί, ύστερον δε Λέλεγες. οι αυτοί και Κένταυροι και Ιπποκένταυροι. Και την πόλιν Αμυρικήν καλεί (Στεφ. Βυζάντιος)

Άμυστος=Ποτήριον.

Αμφί=Πλησίον, ολόγυρα, κι’ από τα δύο μέρη.

Άμφεια=πόλις Μεσσήνης

Αμφιγένεια=πόλις του Νέστορος (Όμηρος)

Αμφιδάμας=Ο υιός της Χρυσοπελείας του Αρκάδος.

Αμφιδάμας= Βασιλεύς της Χαλκίδος.

Αμφίδολοι=πόλις της Τριφυλίας(Στεφ.Φυζάντιος)

Αμφιλοχία=και Αμφιλοχική, χώρα μικρά της Ακαρνανίας εις τον Αμβρακικό κόλπο πρωτεύουσα ήτο το Άργος το Αμφιλοκικόν καλούμενο δι αυτό εκαλείτο και Αργεία.

Αμφίπαγον =Η ονομασία αυτή υπάρχει και σε άστυ της Κέρκυρας (Πάγοι) Καραβά-Γαλάνη Μ. Αμφύπαγος άκρα =ακρωτήριο της νήσου Κερκύρας επί του δυτικού μέρους αυτής(Νικ.Λωρέντης)

Άμφισσα=Αρχαία μητρόπολις των Οζόλων Λοκρών επί των συνόρων της Φωκίδος, απέχουσα 120 στάδια της πόλεως των Δελφών, εκλήθη έτσι από της Αμφίσης εκγόνου του Αιόλου, τανύν Σάλωνα όθεν Αμφισσεύς-εως ο κάτοικος.

Ἀμφιτρίτη =Μία τῶν Νηρηῒδων, εἶναι ἡ σύζυγος τοῦ Θεοῦ τῆς θαλάσσης Ποσειδῶνος, ἡ μήτηρ τοῦ Τρίτωνος.

Αμφορεύς=Η υδρία.

Άμφρυξος=Ποταμός της Θεσσαλίας.

Αμφυδάμας=Ήρως Κυθήριος, στον οποίο έδωσε ο Απόλλων την Σκάνδειαν (λιμένας των Κυθήρων), την οποίαν πάλι ο Αμφιδάμας παραχώρησε στον Μόλην κι αυτός στον Μηριόνην.

Ἀμφυκτίων= Βασιλεύς τῆς Χίου ὁ διδάξας τὴν κράσιν τοῦ οἴνου.

Άμωτον=Το Αιγαίον Πέλαγος.

Αναβάνω=Αναφέρω “Μη μ’ αναβάνεις στο στόμα σου”.(Πωγώνι)

Αναβλιάζω (ανα-βελάζω)=Φωνάζω δυνατά μετά κλαυθμών, επί νεογνών.(Ηπειρ.)

Αναβοδίζομαι=Αναταράσσομαι από φόβο κυρίως.(Ηπειρ.)

Ανάβολα=Το αντίθετο το βολικά, “Μώρχετ’ ανάβολα”, όχι βολικά.

Ανάβρα=Μαγνησίας τοπωνύμιο

Αναγιώννω=Κυπριακή λέξις <ανά+υιόω-ανα+υγιώνω>, εμφανή τα ίχνη της προσωδίας, περιποιούμαι κάτι για να μεγαλώσει.

Αναγκαίο=Ο απόπατος, αποχωρητήριο, άλλως χαλές (Ηπειρ.) Ανυπόληπτος.

Αναγλιτσάζω=Αηδιάζω, συχαίνομαι.

Αναγουλιάζω,=Τείνω προς έμετον.

Αναγούλια=Η αηδία, ο εμετός.

Αναδεύω=Ανασκαλίζω, ανακατεύω, ταράσσω, Αναδεύομαι κινούμαι, ανακατώνομαι σε ξένες υποθέσεις (Ήπειρ).

Αναδεχτός=Ο βαφτισιμιός.

Αναδίνω= Αναζωογονούμαι. Ανάδωκ’ η στιά (Ήπειρ.)=αναζωπυρώθηκε η φωτιά.

Αναιώνια=Αιωνίως.

Ανάζερβα=Όχι δεξιά, αβόλετα

Ανάκαρα=Ησυχία, θάρρος, δύναμη “Δεν έχω ανάκαρα να κάτσω”=δεν ησυχάζω.

Ανάκαρδα=Ξέκαρδα, χωρίς ευχαρίστησι.

Ανακατεμός=Σύγχισις, ανακατοσούρα.

Ανακαψίλα=Στομαχικό ρέψιμο από δυσπεψία.

Αναλάω=Λυώνω βούτυρο άλυωτο.

Αναλαμπιές=Αστραπές.

Ανάληψη =Τοπωνύμιον Κερκύρας δίπλα στον αρχαιολογικό χώρο του Μον Ρεπό και Καρδάκι, Ανάληψη Χωριό Αιτωλοακαρνανίας.

Αναμερώ=Αναμερίζω, προφυλάσσομαι.

Ανάμερα= απόκεντρο, απόκρυφο.

Άναξ=Ο γεννήτωρ.

Άναξ=Ἕκαστον ἄντρον ἦτο ἕν ἰδιαίτερον παλάτιον, ἀνάκτορον, μικροσκοπικὸν κράτος, βασιλεὺς ἀπόλυτος τοῦ ὁποῖου ἦτο ὁ γεννήτωρ ὅστις ἀποθνήσκων ἀπεθεοῦτο, ἐνῷ ὁ πρωτότοκος υἱὸς κατελάμβανε ἰδίῳ δικαιώματι τὴν πατρικὴν θέσιν ἐξακολουθῶν τὰς αὐτὰς παραδόσεις. Τῶν προγόνων τούτων θεῶν ἐκπρόσωπος ὑπάρχων ὁ πρωτότοκος, θείῳ δικαίῳ, ἤσκει ἀπόλυτον ἐξουσίαν ἐφ’ ὅλης τῆς οἰκογενείας, ὑπάρχων δεσπότης αὐτῆς· αὐτὸς ἤναπτε τὸ ἱερὸν πῦρ τῆς «πατρῴας ἑστίας», αὐτὸς ἐτέλει τὰς θυσίας, «τὰ νομιζόμενα», αὐτὸς ἐδίκαζε καὶ κατεδίκαζε ἀνεκλήτως, ὤν ἱερεὺς καὶ βασιλεὺς καὶ δικαστὴς πάντων τῶν ἐξ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ Θεοῦ-προγόνου-Ἥρωος καταγομένων, καὶ ἐν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ ἄνδρῳ ἐνδιαιτομένων ἀπογόνων αὐτοῦ. Καὶ σὺν τῷ χρόνῳ ηὐξάνοντο καὶ ἐπληθύνοντο, ἀπετέλουν ἰδίας φατρίας, παρὰ τὴν πάτριον ἑστίαν, ἐχούσας τοὺς αὐτοὺς προγόνους κοινοὺς θεοὺς, τὴν αὐτὴν λατρείαν, ἱεροσύνην, δικαιοσύνην, ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ ἀρχηγοῦ τῆς πατριὰς, τοῦ Πατριάρχου· ἐνῷ δὲ ἑκάστη οἰκογένεια ἐξηκολούθει νὰ ἔχῃ τὴν ἰδιαιτέραν προγονικὴν λατρείαν, εἶχεν ἐπίσης καὶ τὴν κοινῶν θεῶν τῆς φατρίας, εἰς ὡρισμένην ἡμέραν τελοῦσα παγκοίνως θυσίας πρὸς τοὺς κοινοὺς προγόνους θεοὺς· τοῦτο δὲ ἦτο ὁ κοινὸς σύνδεσμος τῶν ἀποχωρισθεισῶν μὲν οἰκογενειῶν, συνδεδεμένων ὅμως διὰ τῆς κοινῆς λατρείας. Καὶ ὅταν πάλιν ἡ Φατρία ἐπληθύνετο, ἐγένετο ἄλλαι φατρίαι κατὰ τὸν αὐτὸν τρόπον· πολλαὶ δὲ φατρίαι ἀπετέλουν τὴν φυλὴν, ἔχουσαν μὲν ἰδίᾳ τοὺς θεοὺς της, κοινῇ δὲ μετὰ τῶν φατριῶν τοὺς πατρῷους θεοὺς τοὺς «γενεθλίους» τοὺς «ἐγγενεῖς», τοὺς «συναίμους», ὅς οὕς «οἱ φιλοβασιλεῖς» ἐτέλουν θυσίας.(Αθηναγόρας Αι νησοι των Παξών)

Ἀναξιβία =Θυγάτηρ τοῦ Βίαντος καὶ σύζυγος τοῦ Πελίου βασιλέως τῆς Ἰωλκοῦ. Ἰωλκὸς δὲ ἡ ὁμηρικὴ νῆσος τῶν Παξῶν.

Ἀναξιβία=Θυγάτηρ τοῦ Πλεισθένους ἀδελφὴ τοῦ Ἀγαμέμνονος καὶ σύζυγος τοῦ Στροφίου καὶ μήτηρ τοῦ Πυλάδου.

Ἀναξιβία= Νύμφη ἧν ἠράσθη ὁ Ἥλιος.

Ἀναξιβία=Μήτηρ τοῦ Μαιάνδρου καὶ σύζυγος τοῦ Κερκάφου πάντα ἀναφερόμενα εἰς τοὺς Παξοὺς.

Αναπάηκε (Πωγώνι)=Αναπαύτηκε, πέθανε.

Ανάπαμα=Ανάπαυσις.

Αναπαψίματα τεμάχια ψωμιού με κρασί που τα μοιράζουν στα μνημόσυνα για την ανάπαυση της ψυχής στην Ήπειρο.

Αναπιάνω=Ανάπιακα,ξαναπιάνω, αναδεύω, ιδίως επί ζύμης, κοτσομπολεύω.

Άναπος =Ποταμός περί την βόρειον Ήπειρον ή ταυτόν την Ιλλυρίαν.

Άναπος=Ποταμός των Συρακουσών, αρχικής αποικίας Ηπειρωτών-Κερκυραίων-Παξινών.

Αναράδες=κερκ.νεράϊδες

Αναργιώνω,αργιώνω,αργεύω=Αραιώνω.Ανάργι’ ανάργια το φιλί για νάχει νοστιμάδα.

Άναργος=Ο μη αποδίδων ικανοποιητική εργασία.

Ανάρια-Ενάβρια=Λεγόταν η χώρα της χρυσοφόρου Αβησσυνίας και Ενάρες ονομαζόταν λαός της πλουτοφόρου Σκυθίας, καθώς και ποταμός της πάγχρυσης Ισπανίας.

Αναριτσιαίνω=(Κέρκυρα)Ανατριχιάζω, αναρίτσια, ανατριχίλα.

Ανάρμεγη=Η αγελάς που δεν έχει αρμεχθεί.

Ανάρτυγος= Ο νηστεύων τις σαρακοστές.Το νηστήσιμο φαγητό.

Ανασαίνω=Αναπνέω ελαφρά και αργά. Ανάσα, αναπνοή, όσο ανασαίνει μόλις αναπνέει, ετοιμοθάνατος.

Ανασγκουμίζω=Αναδιφώ, ανακατεύω, ανακαλύπτω.

Ανασκαίνομαι=Αποστρέφομαι, συχαίνομαι.Ανασκασιά= συχαμάρα.

Ανασκεράω-Ανασκιρίζω= τακτοποιώ, συγυρίζω, καθαρίζω με το σάρωθρο.

Ανασοφώ=Επαναφέρω, επανεξετάζω.

Αναστεναγμός=Σήμερα οι άνθρωποι όταν έχουν ψυχική φόρτιση φωνάζουν : Ωχ! Θεέ μου. Η γιαγιά μου από το Πωγώνι συχνά-πυκνά την άκουγα να ξεφουσκώνει λέγοντας: Ωχ! Λέλεμ’ . Με είχε εντυπωσιάσει γιατί έλεγε αυτή τη λέξη, σήμερα σκέφτομαι μήπως συνδέεται με τους παλαιούς θεούς, διότι τότε ο θεός δεν είχε τη σημερινή μεταφυσική έννοια, αλλά συνδεότανε με τον πρώτο της φυλής-φάρας τον δυνατό σε πνεύμα και σε δύναμη μήπως ήταν κανένας Λέλεγας;(βλέπε Λέλεγες)

Αναστένω=Ανατρέφω, αναστένω(στόνος, στεναγμός στην Ήπειρο), μεγαλώνω παιδιά. Αν όχι από το ανασταίνω (ανά-ίστημι, Σπ.Στούπης).

Ανατρακίζω=Ατενίζω (Κερκ.).

Ανατσιριάζω=Ανατριχιάζω, ανατσίρια(Ηπειρ.)Αναρίτσιασα (Κέρκυρα).

Άναυρος=Λεγόταν ο ποταμός που διέσχισε ο χρυσοθήρας Ιάσων και η χώρα των Ισαύρων απλωνόταν στους πρόποδες του Μαδέν-Ταγ, του όρους των μεταλλείων, του χρυσού.(βλέπε Ίσαυρος)

Αναφακάς=Η δαπάνη για την καθημερινή τροφή.

Αναχαράζει (Πωγώνι) =Ξημερώνει.

Αναχόρταγος=Αδηφάγος, άπληστος, λαίμαργος.

Αναψούρα=Φλόγωση.(Κερκ.)

Aνδειράδες πρασιαὶ= Έχουν ἄμεσον σχέσιν πρὸς τὰ ἄνδρα-ἄντρα.

Ανδραβίδα=Πελοπόννησο (βλέπε άντρον)

Άνδρακα=πόλις της Ασιατικής Γαλατείας

Ανδρακάς= Σύνθ.λέξη άνδρας+κασ που έχει την έννοια του καίω, λάμπω, φωτίζω,στίλβω όλα αυτά ιδιότητες του χρυσού. Κάσιος Ζευς=ο χρυσός θεός.Κάσα=η πόρνη για το αργυρώνητο, Κάσα-Γάζα=ο χρυσός ή, μέρος που φυλάσσεται ο χρυσός .Κατά τον Αθηναγόρα είναι γνήσια αυταδέλφη της λέξης Δράκων, ο οποίος διαδραματίζει σημαντικό ρόλο στην παλαιολιθική ιστορία της αρχαίας Ελλάδος, των Εβραίων και γενικά των αρχαίων λαών, αλλά ακόμη και σήμερα διατηρεί την μυστικιστική υπόστασή του στο λαό.Κατά την εποχή του Ησύχιου ανδρακάς εσήμαινε “κατ ‘άνδρα ένα έκαστον, επιρρηματικώς, ως ειπείν καθ’ ένα, ή κατ’ άνδρα. Οι δε μερίδες μοίραι”.

Ανδράποδα=Δια του χρυσού εξαγοραζόμενα ανθρώπινα σώματα δια την εκμετάλευσιν του χρυσού και άλλων μετάλλων, των μυριάκις ατυχών εκείνων πλασμάτων εκ των οποίων μόνον ήτο δυνατόν, κατά τους χρόνους εκείνους, να επιτελεσθεί η τόσον επίπονος και συντριπτική αύτη εργασία. Σχετικά γράφει ο Διόδωρος ο Σικελιώτης για να σχηματίσει μιαν ιδέαν για την οικτρά ζωή των ανδραπόδων.

Ἄνδραστος= καὶ Ἀδράστεια οἱ θεοί του πρωτογόνου.

Ανδράχνη και Αδράχλη=Αγγείον κοίλον, η εσχάρα του πρωτογόνου.

Ανδρομοίρι=Η νόμιμος μερίς της συζύγου εκ της περιουσίας του ανδρός.

Ανδριάς = Το είδωλον του προγόνου ανθρώπου.

Ανδρεία = Η αρετή του.

Ανδρείς = τα συσσίτιά του.

Ανδρέος =Στρατηγός του Ραδαμάνθυος.

Ανδρογέως =Ο υιός του Μίνωος

Ανδρόγυνοι=Εθεωρούντο υπό των Ορφικών ο Άδωνις ο και Άμμων και ο Ηρακλής.

Άνδρος= Η νήσος η οποία είναι αντίγραφον των Παξών, νήσων των άντρων. Αλλά και Φολέγ-ανδρος, η κατά Στέφανον τον Βυζάντιον ονομασθείσα υπό Φολεγάνδρου υιού του Μίνωος, έχει άμεσον σχέσιν, ως η Άνδρος προς την νήσον των Παξών άντρων. (φωλεάν- άντρον) Εκτός της ονομασίας αυτής καθ΄ εαυτής, μαρτυρεί την προέλευσιν της νήσου και τούτο, ότι το μέρος όπου έκειτο η αρχαία πόλις αυτής λέγεται και σήμερον έτι “χρυσοσπηλιά” αι δε τοπονυμίαι αυτής ως Γάδαρα, Κάτεργο, Κατεργάκι, Κυπαρίσσι, Μεροβίγλι, Αγκάλη, Μάρμαρον, Γλήφος, Αμπέλι, Αλατσαριά, Χάλκια, Πλάκα και τόσα άλλα απαντώνται στην νήσον των Παξών. Υπήρχε δε εκεί κατά την αρχαιότητα ναός του Απόλλωνος και της Αρτέμιδος.

Ανδρηίον =η δημόσια αίθουσα του πρωτογόνου.

Ανδρηίον= Αρχαία ονομασία του Ορχομενού.

Ανδρί =Το νοτιότερον μέρος της ιστορικής Ιθάκης.

Ανδρία =Εν Ήλιδι, Μακεδονία και Φρυγία.

Ανδρομέδα= Εν Φρυγία.

Ανδρωσία=Πόλις της Ασιατικής Γαλατίας

Ανεμοσουρίσματα ή ανεμοσούρια=Η δίνη του αέρα, όταν στριφογυρίζει το χιόνι πάνω από το έδαφος.

Ανεμοσούρι= Άνεμος ορμητικός με χιόνι ή χιονοθύελλα.

Ανεμούριον= Εκαλούντο οι Παξοί υπό του Ομήρου.

Ανέμπορος=Αδιάθετος, λίγο άρρωστος.

Ανερώτηγα=Χωρίς να ρωτήσει προηγουμένως.

Ανέσωστο= Που δεν τελειώνει, δεν σώνει.

Άνευθε= Κατὰ τὴν ὁμηρικὴν έκφρασιν πᾶσαι κεῖνται ὀλίγον μακρύτερα.

Αν(εί)λα=Τυράγνια μεγάλη.

Αν(ή)λα=Τυράγνια μεγάλη. Προσωδιακή προφορά δημιουργούν διαφορετική γραφή.

Ανήλιο= Τοπωνύμιο στο Μέτσοβο, Ηπείρου, τόπος χωρίς ήλιο.

Aνήρ=Βλέπε λ.άνθρωπος

Άνθεα= Φάρμακα ποικίλα (Ησύχιος).

Άνθεια= Έβρος (βλέπε Άνθιον)

Άνθειαι= Ώραι

Ανθεμόεσσα= Η ομηρική Ανθηδών έχει άμεσον σχέσιν προς τα άντρα και τους Παξούς καθ’ όσον δια της ονομασίας αυτής δεν πρόκειται περί Ανθέων, αλλά μάλλον περί απολιθωμάτων.

Ανθεμόεσσα =Η νήσος των Σειρήνων, αλλά και τας Σειρήνας εις τους Βράχους των νήσων των Παξών.

Ανθεμοεσία=Η θυγάτηρ του Λύκου και σύζυγος του Δασκύλου.

Άνθη = Τα χρώματα.

Ανθηδών=Η ιερά πόλις του πρωτογόνου.

Ἀνθηδὼν= Τόπος αμπελώνων. Η ιερά αυτού πόλις, η εσχατόωσα.

Ανθηδών και Ασπληδών=Βοιωτικαί πόλεις παραποτάμιοι. Παράλια πόλη της Ιουδαίας 20 χλμ. ΝΔ της Γάζας, ιδρυθείσα από Έλληνες αποίκους(Πτολ.Ε΄16,2-

Ἀνθηδῶνα = Ο Όμηρος λέγει ἐσχατόωσαν, καὶ ἡ λέξις αὕτη συγγενὴς τοῦ ὄσχοι, κλήματα ἀμπέλου βοτρύων γέμοντα· καὶ «ὄσχοι ἡμερίδες»· ἡμερὶς δὲ ἡ ἄμπελος, καὶ μόσχος, μοσχάτος οἶνος· μοσχάτη σταφυλὴ· ἀλλὰ ταυτοσημάντως τὴν Μύρσινον λέγει ὁ Ὅμηρος ἐπίσης ἐσχατόωσσαν.

Ανθηίς= Θυγάτηρ του Υακύνθου σφαγείσα υπό του Κύκλωπος του Γεραίστου

ο οποίος στη νήσο των Παξών θα παρουσιαστεί.

Ανθήλη=Της Φωκίδος. Άνθυλα= πόλις στο Δέλτα (Ηροδ. Β 97)

Ανθήνη =της Κυνουρίας μορφαί του αυτού πράγματος.

Ανθίβολη=Συζήτηση, φιλονεικία.

Ανθιον, Ανθος, Ανθινον=Το ιερόν φρέαρ τού πρωτογόνου, κοίλον, άντρον, την γη.

Ανθιον= Ανθεμούς η νήσος των Παξών.

Άνθιον φρέαρ=Μεταξύ Ελευσίνος και Μεγαρίδος.

Ανθιος=Επίθετον του Διονύσου-Βάκχου.

Ανθίππη=Θυγάτηρ του Θεσπιού.

Ανθολίθων= Πρόκειται περί απολιθωμάτων.

Ανθούσα=Τοπωνύμιον Θεσπρωτίας με Κάστρο πάνω από την Πάργα, τοπ.Αττικής κ.α. η λέξη δηλώνει τα φρεάτια (βλέπε Άνθιον και Ανθηδών).

Ανθοχώρι=Περιοχή Μετσόβου

Ανθρακία=Μία των Νυμφών συμπάρεδρος της νύμφης Οινόης κρατούσης τον Δία ή τον Διόνυσον νήπιον όντα.

Ανθραξ=Γαιάνθραξ και Νάρθηξ κατ’ αναγραμματισμόν σημαίνει το κοίλον ”του κοίλου νάρθηκος της πρώτης τηλεσκοπίου αυγής” (Ησιόδος).

Ανθρασία= Η κηρήθρα των μελισσών,

Άνθρωπος=Ανδρ-αντρ-ανθρ(ω)πος ωψ=όψις, μορφή. Αυτός που βγήκε μέσα από τα, άντρα, τα σπήλαια, τις γράβες (graves). Ο Πλάτων στον Κρατύλο για το όνομα “άνθρωπος” γράφει αναθρών ά όπωπε”. Με λίγα λόγια ο άνθρωπος απ’ όλα τα ζώα ωνομάσθη άνθρωπος διότι εξετάζει με προσοχή και αναλογίζεται αργότερα τα όσα έχει ιδεί. Αλλά εντύπωση μου προκάλεσε όταν, σε νήπιο που άρχιζε να μιλάει, προσπάθησα να του μάθω να συλλαβίζει τη λέξη άνθρωπος, δείχνοντάς του σε έντυπο διάφορες φιγούρες ανθρώπων τον ρωτούσα: τι είναι αυτός; είναι άνθρωπος! Λέω στο νήπιο: πές το κι εσύ. Το νήπιο πεισματικά επαναλάμβανε:άπωπος! εσύ τι είσαι; Νικόλας άπωπος. Εύκολα μπορούμε να φανταστούμε πόσο δύσκολο ήταν για τον πρωτάνθρωπο να ψελίσσει όλους τους φθόγγους της μετέπειτα εξελίξεως της γλώσσας μας, διότι δεν μπορεί να είπε από την αρχή άνθρωπος, άλλά με ακαθόριστη προφορά “άντρωπος”.Γι αυτό του χρειάστηκαν κι άλλοι φθόγγοι για ν’ αποδώσει έννοιες κατά την προσωδιακή του γλώσσα όπως το Δίγαμμα, κόππα, σαμπί και ποιος ξέρει τραγουδώντας τη γλώσσα του, πόσοι άλλοι σύνθετοι φθόγγοι που δεν μπόρεσαν να καταγραφούν από τους μετέπειτα, όπως το γαλλικό u που για μας υπάρχει μόνο ου ή ι, το e σαν ε, το ch σαν σ και μερικά άλλα. Επίσης παρατηρήθηκε από πολλές μητέρες τα μωρά τους επαναλάμβαναν έκφραση:”η λοω... λαλα.. που ζητούσαν το νερό. Λίλυ=ύδωρ, Λιλαία πόλις με πολλά νερά, λίζει=στάζει.

Ανθρώπω= Η γυνή παρά Λάκωσιν.

Άνθυλλα η =Πόλη στο Δέλτα (Ηρόδοτ.Β΄97

Άνιφτους=Αυτός που δεν έχει πλύνει το πρόσωπό του.

Ανιπτόποδες= Άνιπτους πόδας (ομηρ.)=άπλυτους, δεν νίφτηκε-νίβω-νίπτω.

Άνορ=νους.

Αντα (Ηπειρος)=Όταν...

Ανταία=Εναντία (ή αντία), ικέσιος (Ησύχ.)

Ἀνταῖος Ζεὺς καὶ Ἀνταία Ἑκάτη.

Ανταιούπολις=Ανταίου πόλις ή Ανταίου κόμη, πόλη της Άνω Αιγύπτου πρωτεύουσα του Ανταιοπολίτου νομού, ονομασθείσα από τον τιμωρημένο Ηρακλή Ανταίο (Διοδ.Α΄21,4)

Αντάμα=μαζί

Άνταμος= Ο χοντροφκιαγμένος εκ φύσεως.

Ανταμώνω, ήπειρος =συναντιέμαι, “καλώς ανταμωθήκαμε κι ο θεός στο καλό”, έλεγαν οι παλαιότεροι Ηπειρώτες στο τραπέζι του φαγητού

Αντάν =Αντιάζειν, ικετεύειν

Ανταίρουσιν=Αντιλέγουσιν (Ησυχ.)

Ανταριάζομαι=Θόλωσε ο νούς μου, ο καιρός έχει αντάρα είναι ομιχλώδης.

Αντάρα = Παλαιά Αλβανική Αντάρεα, Αναταραχή, ντόρος, θόρυβος μεγάλος (Ιακ.Θωμόπουλος).

Αντάρα=Ομίχλη ψηλά. Καταχνιά, ομίχλη χαμηλά

Αντάραδος=Αρχαία πόλη της Συρίας, στα σύνορα με τη Φοινίκη, απέναντι από την ΄Αραδο, η οποία ήταν κτισμένη σ’ ένα νησάκι.

Άνταφλα=απρόσεχτα

Αντεια= Η Βασίλισσά του πρωτογόνου, η θεά του, η εκπρόσωπος της τύχης.

Αντεια - Αντειος= Ο υιός του Οδυσσέως και της Κίρκης.

Αντείας =O Βασιλόπαις του πρωτογόνου.

Αντερον-έντερον =Η κοιλία και το εν τη κοιλία του ανθρώπου σκωληκοειδές οιονεί λαβυρινθώδες, πάντως ουκ άσχετον προς το άντρον το ελικοειδές.(Αθηναγόρας)

Αντέτι= Συνήθεια, το έθιμο.

Άντζα=Η γάμπα, το παχύτερο μέρος της κνήμης.

Αντζάκ=Έχει την έννοια του “ένας λόγος παραπάνω αντζακ που στο είπα”

Αντζάχου=Τσακώνικα Εγγίζω.

Αντζελε -Αντζελίνα =Τσακώνικα Άγγελος, Αγγελίνα

Αντζουρόνομαι=Υπερηφανεύομαι, κορδώνομαι πέρνω θάρρος.

Αντη= Η προσευχή του πρωτογόνου.

Αντήμερα=Αυθημερόν, την ίδια μέρα.

Αντήνωρ= Ο υιός του Λαομέδοντος.

Αντιάνειραι =Οι θυγατέρες του Μαζόνες.

Αντιάνα ή Ντιάνα= Κοινό ύφασμα όπως το τσίτι.

Άντια-Αντεία=Βλέπε Σθενέβοια –Σθενοβοία.

Ἀντιάδης=Υιὸς τοῦ Ἡρακλέους ήρωός του.

Αντιγόνεια=Πόλη της Συρίας ιδρυθείσα το 307 μ. Χ. από τον Αντίγονο.

Αντίγναντος=Ελαφρά ύβρις συνοδευόμενη συνήθως με το αντίχριστος.

Αντίκα ή αττίκα=Το παλαιό νόμισμα.

Αντικιάζω=Αντικρίζω

Αντικόβω=Διακόπτω, παρεμβαίνω.

Αντίκριτα ηπειρος=Απέναντι

Αντιλογώ=Αυθαδιάζω, δεν σέβομαι την παρατήρηση αλλά αντιλέγω.

Αντινιώτη=Κέρκυρα τοπνμ. Αντινόεια=πόλις (Νικ. Λωρέντης), Αντινόεια πόλις Αιγύπτου, εκλήθη η πόλις Αδριανούπολις (Στεφ. Βυζάντιος)

Αντινόη=Σύζυγος του Ηρακλέους γεννήσασα εξ αυτού τον Παλαίμονα.

Αντινόη=Του Κηφέως, η του Πελίου.

Αντίνοος=Ο Ιθακήσιος τόσα ονόματα και πλείστα όσα της αυτής ρίζης αμέσως σχετιζόμενα με τας νήσους των Παξών. (Αθηναγόρας)

Αντιόπη =Αμαζών σύζυγος του Θησέως.

Αντιόχεια= Άμεση σχέση με την Ιθάκη-Παξούς, Αντιοχιάτικα, Αντίοχος.

Αντιόχεια =Η της Ικαρίας και της Πυθούπολις.

Αντιόχης=Ο υιός του Μέλανος ή Ερυθρού.

Αντίοχος =Ο υιός του Πτερελάου, υιός του Ταφίου βασιλέως των Ταφίων, των Τηλεβοών, δηλαδή των Εχινάδων Νήσων.

Αντιοχιάτικα= κοινότης Μαγαζειών-Παξών.

Αντιπροψές=Αντιπροχθές βράδυ (εψές=βράδυ, Ηπειρος –Κέρκυρα)

Αντισσα= Η σύζυγος του Μάκαρος.

Αντισσα = Λέσβος Αιθιοπίς.

Άντρα Τα = των Παξών υπήρξαν η κοιτίς των Θεών και Ηρώων.Το θησαυροφυλάκιον του ομηρικού και προομηρικού κόσμου. Η εστία του αρχεγόνου πολιτισμού, του ελληνικού πολιτισμού, δια του οποίου εξεπολιτίσθη από αμνημονεύτων αιώνων όλος ο κόσμος, τα πάντα λαβών εκ της Ελλάδος, ήτις είναι η μήτηρ όλων των λαών και η ελληνική γλώσσα το Θεοφύτευτον δένδρον, παραφυάδες του οποίου είναι πάσαι αι αρχαίαι γλώσσαι ανεξαιρέτως. θὰ ἀναζητήσωμεν τὴν πρώτην κοινωνία τῶν ἀνθρώπων· ὅλη ἡ γενεὰ, τὸ γένος ὅλον, ἡ ὅλη φυλὴ περιεκλείετο ἐν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ ἄντρῳ, ὅπερ ἦτο ἡ πατρὶς, ἡ κοινὴ «ἑστία»· ἕκαστον ἄντρον ἦτο ἕν ἰδιαίτερον παλάτιον, ἀνάκτορον, μικροσκοπικὸν κράτος, βασιλεὺς ἀπόλυτος τοῦ ὁποίου, ἀρχηγὸς φύλαξ καὶ ἐξουσιαστὴς, «ἄναξ», ἦτο ὁ γεννήτωρ, ὅστις ἀποθνήσκων ἀπεθεοῦτο, ἐνῷ ὁ πρωτότοκος υἱὸς κατελάμβανε ἰδίῳ δικαίῳ τὴν πατρικὴν αὐτοῦ θέσιν, ἐξακολουθῶν τὰς αὐτὰς παραδόσεις, τὰ ἤθη, τὰ ἔθιμα, τοὺς θρησκευτικοὺς τύπους, τοὺς νόμους, τὰς ἑορτὰς, πᾶν ἐν γένει ὅ,τι παρὰ τοῦ πατρὸς παρέλαβεν, ἵνα πάλιν, αὐτὸς ἀποθνήσκων, παραδώσῃ αὐτὰ εἰς τὸν πρωτότοκον υἱὸν, ἀποθεούμενος καὶ αὐτὸς. Ὁ πρωτότοκος υἱὸς, ἀντιπρόσωπος ὑπάρχων τῶν θεῶν προγόνων, ἤσκει ἀπόλυτον ἐξουσίαν ἐφ' ὅλης τῆς οἰκογένειας ὑπάρχων ὁ δεσπότης αὐτῆς· αὐτὸς ἀνάπτει τὸ ἱερὸν πῦρ, τελεῖ τὰς θυσίας, δικάζει καὶ καταδικάζει, ὤν δικαστὴς, ἱερεὺς καὶ βασιλεὺς πάντων τῶν ἐξ ἑνὸς καὶ τοῦ αὐτοῦ θεοῦ προγόνων καταγομένων, καὶ ἐν ἑνὶ καὶ τῷ αὐτῷ ἱερὸ ἄντρῳ συζώντων μελῶν καὶ οἰκογενειῶν.

Καὶ ὅταν τὸ γένος ηὐξάνετο καὶ ἐπληθύνετο, ἀπετέλει ἰδίας οἰκογενείας, ἰδίας «φατρίας» παρὰ τὸ πάτριον ἄντρον, ἐχούσας τοὺς αὐτοὺς προγόνους κοινοὺς θεοὺς, τὴν αὐτὴν λατρείαν, ἱερωσύνην, δικαιοσύνην ὑπὸ τὴν ἀρχηγίαν τοῦ Φατριάρχου-Πατριάρχου. Ἐνῷ δὲ ἑκάστη οἰκογένεια ἐξηκολούθει νὰ ἔχῃ τὴν ἰδιαιτέραν προγονικὴν λατρείαν, εἶχεν ἐπίσης καὶ τὴν κοινὴν τῆς φατρίας εἰς ὡρισμένην ἡμέραν παγκοίνως τελοῦσα θυσίας πρὸς τοὺς κοινοὺς θεοὺς· τοῦτο δὲ ἦτο ὁ κοινὸς σύνδεσμος πασῶν τῶν ἀποκεχωρισθεισῶν μὲν οἰκογενειῶν, συνδεδεμένων ὅμως διὰ τῆς κοινῆς λατρείας.

Καὶ ὅταν πάλιν ἡ φατρία ἐπληθύνετο ἐγένοντο ἄλλαι φατρίαι, «φάραι»· καὶ οὕτω πολλαὶ φατρίαι ἀπετέλουν τὴν Φυλὴν, ἔχουσαν μὲν ἰδίᾳ τοὺς θεούς της, κοινῇ δὲ μετὰ τῶν φατριῶν τοὺς προγόνους θεοὺς, τοὺς ἥρωας, τὰς θυσίας, τοὺς ὕμνους, τὰ δεῖπνα καὶ τὸν ἰδιαίτερον σύνδεσμον τὸν διὰ τῆς φιλίας ἐκδηλούμενον, ἐν ἀντιθέσει πρὸς ἄλλας μὴ οἰκείας φυλὰς, τὰς ξένας ἤ ἀλλοτρίας ἤ ἐχθρικὰς πρὸς αὐτὴν· καὶ οὕτω διὰ τῶν αἰώνων ἐκ τῶν οἰκογενειῶν, τῶν φατριῶν, τῶν φυλῶν ἀπετελέσθησαν αἱ πόλεις, τὸ κοινὸν γένος, τὸ ἔθνος ὡς λέγομεν σήμερον, τοῦ ὁποίου λίκνον ὑπῆρξε τὸ ἄντρον.

Τα άντρα ταύτα υπήρξαν η κοιτίς των θεών και των Ηρώων φανταστικών προσώπων ως τα των Νυμφών, εκπροσωπούντων το περιεχόμενον των άντρων. Άνευ των άντρων των Παξών δεν θα υπήρχεν ο μυθικός αλλ’ ο ωραίος κόσμος της Ελληνικής ποιήσεως και αυτός ο Όμηρος δεν θα έγραφε τα αθάνατα αυτού έπη.

Ὁ Ζεὺς, ἡ Ἀθηνᾶ, ὁ Ποσειδῶν, ὁ Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις, ὁ Πλούτων, ἡ Δήμητρα, ἡ Περσεφόνη, ὁ Διόνυσος, ὁ Πᾶν, ὁ Ἑρμῆς, ὁ Ἄρης, ὁ Ἡρακλῆς καὶ οἱ ἄλλοι θεοὶ ἦσαν οἱ Βασιλεῖς, οἱ πρόγονοι θεοὶ, οἱ κοινοὶ θεοὶ τοῦ ὅλου Γένους, ὑπεράνω τῶν ὁποίων ἦτο ὁ Θεὸς τῶν θεῶν, «ὁ Ἄγνωστος θεὸς», πρὸς ὅν ἡ ἀνθρωπότης ἀνανήφουσα ἐξυψοῦτο ὅσον ἧν δυνατὸν αὐτῇ, ἀλλὰ μὴ δυναμένη νὰ καταλάβῃ αὐτὸ μέχρις οὗ ἐπεφάνη τὸ φῶς τῆς ἀληθείας, τὸ φωτίζον πάντα ἄνθρωπον. (Αθηναγόρας)

Αντιγόνεια=Πόλις της Ηπείρου το σημερινό Τεπελένι.

Άντουα=ιστορική πρωτεύουσα της επαρχίας Τιγκρέ(Τίγρεως). Αντού, ο θεός Αδάδ και Ζευς Άδαδος (Λιακόπουλος).

Αντράϊδες=(Πωγ.)Αγριόχορτα που φυτρώνουν στα σπαρτά. Εντράδες στις πόλεις ειδικό μαγείρεμα λαχανικών.

Αντρα νύχτα=Σπήλαια σκοτεινά.

Άντρον=Κοίλωμα ή όρυγμα εντός βράχου, σπήλαιον, γράβες.(Graves), το χάνι της Γραβιάς ακόμα διασώ ζεται

Αντρον, αντρος, αντραίος, ανήρ, άνδρας, άν(θ)ρ-ωπος (βλέπε.Ανήρ και Γράβες)

Αντρον το= Διὰ τὸν πρωτόγονον ἄνθρωπον τὸ ἄντρον ἦτο ἡ πρώτη κατοικία αὐτοῦ, ἀλλ’ ἦτο συνάμα καὶ ἡ κατοικία τῶν προγόνων του· ἀνδριὰς θὰ εἶναι τὸ εἴδωλον τοῦ πρωγόνου του· ἀνδρεία ἡ ἀρετή του· Ἄνδραστος καὶ Ἀδράστεια οἱ θεοί του, καὶ Ἀδριατικὴ ἡ θάλασσα ἡ περιβάλλουσα τὴν μητέρα του Γῆ.

Άντρο Τὸ =Ήτον διὰ τὸν πρωτόγονο ἄνθρωπο η πρώτη του κατοικία αλλά αργότερα ὁ ναὸς, μέσα στὸν ὁποῖον ἐλάτρευε τοὺς θεοὺς προγόνους του. Ἀλλὰ καὶ ὅταν ἐξῆλθεν ἐκ τοῦ ἄντρου καὶ ἔκτισε πόλεις, και ἐκτισε βωμοὺς μεγαλοπρεπεῖς, λησμόνησε μὲ τὴν πάροδο τοῦ χρόνου, μὲ τὴν παρέλευση τῶν αἰώνων, τὴν πρώτη κατοικία του, ἀκολουθῶντας ὅμως τὴν ἀληθινὴ, τὴν ἀρχικὴ παράδοση, εἰς τὰ ἄντρα εἰσήρχετο καὶ κατήρχετο, γιὰ νὰ λατρεύσῃ τοὺς θεούς του, τοὺς γεννηθέντας στὰ ἄντρα.

Άντρα τὰ = Τὸ ἄντρον τῆς Ἰθάκης (εννοεί της προϊστορικής όχι της σημερινής νήσου Ιθάκης Μ.Σ.) εἶχε δύο θύρας, δὲν ἦσαν ὅμως πάντα δίθυρα· ὑπῆρχον καὶ μονόθυρα· τὰ δίθυρα ἄντρα ἦσαν διὰ τοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους· τὰ μονόθυρα διὰ τοὺς ἀσεβεῖς, «τοὺς ὑβριστὲς, τοὺς ἀγρίους, τοὺς ἄδικους, τοὺς ἀφιλόξενους». Τέτοιο μονόθυρο ἄντρον παρουσιάζει ὁ Ὅμηρος περιγράφων τὴν κατοικίαν τοῦ Κύκλωπος Πολυφήμου.

Αντρα των Παξών τα =είναι αρρύκτως συνδεδεμένα προς τας Ωκεανίδας και Νηρηϊδας και άλλας νύμφας, αι οποίαι ήσαν η προσωποποίησις αυτών.Εκεί θα βρούμε τους βους του Ηλίου, του Γηρυόνου, τα μήλα των Εσπερίδων, τας Φώκας του Πρωτέως, αυτά ήσαν τα “χρυσά μέγαρα της Κίρκης, της Καλυψούς, του Φόρκυνος, του Ποσειδώνος” . Εκεί στη νήσο των Παξών ήσαν χρυσοφόρα λατομεία προ αμνημομεύτων αιώνων.

Άντρον =Τὸ Ἰδαῖον τοῦ Διὸς, τὸ ἐν Νάξῳ τοῦ Διονύσου, τὸ ἐν Ἀρκαδίᾳ τοῦ Πανὸς καὶ τῶν Νυμφῶν, τὸ ἐν Λεβαδείᾳ Πλουτώνειον ἄντρον, τὸ ἄντρον τοῦ Ληθαίου Ἀπόλλωνος, τὸ ἄντρον τοῦ Τροφωνίου, τὸ Κορύκειον ἄντρον, τὸ ἄντρον τῆς Ἀκροπόλεως τῶν Ἀθηνῶν, ἀντίτυπον τοῦ ὁποίου εἶναι Παναγία ἡ Σπηλαιώτισσα, ἦσαν ἱεροὶ καὶ ἅγιοι τόποι ἔνθα ἐλατρεύετο ὑπὸ ποικίλας μορφὰς ὁ ἄγνωστος θεὸς.Διὰ τὸν αὐτὸν λόγον παρὰ τοῖς ἀρχαίοις καὶ τὰ διάφορα «ψυχομαντεῖα» ἐτοποθετοῦντο εἰς σπήλαια καὶ χάσματα τῆς Γῆς, ἐν Ἀχαΐᾳ τῆς Πελοποννήσου, τὸ παρὰ τὸν Ἀχέροντα καὶ τὴν Ἡράκλειαν Νεκρομαντεῖον, τὰ κατὰ τὸ Ταίναρον βάραθρα...

Άντρον το =Τοῦ Κύκλωπος εἶχε μία καὶ μόνη θύρα διότι ἡ ἄλλη ἦταν περιττὴ γι' αὐτὸν· ἦταν μόνος, δὲν εἶχε οἰκογένεια, δὲν ἐφοβεῖτο κανένα· ὅταν ὁ Ὀδυσσέας ἔλεγεν εἰς αὐτὸν ἱκετεύων:

ἱκόμεθ’ εἴ τι πόροις ξεινήϊον ἠὲ καὶ ἄλλως

δοίης δωτίνην, ἥτε ξείνων θέμις ἐστὶν·

ἀλλ' αἰδεῖο, φέριστε, θεοὺς· ἱκέται δὲ τοὶ εἰμεν,

Ζεὺς δ' ἐπιτιμήτωρ ἱκετάων τε ξείνων τε

ξείνιος, ὅς ξείνοισιν ἅμ' αἰδίοισιν ὀπηδεῖ,

ὁ ὑβριστὴς Κύκλωπας ὁ ὁποῖος δὲν εἴχε οὔτε ἱερὸ, οὔτε ὅσιο,

ἀμείβετο νηλέι θυμῷ·

νήπιός εἰς, ὦ ξεῖν’, ἤ τηλόθεν εἰλήλουθαν,

ὅς με θεοὺς κέλεαι ἤ δειδίμεν ἤ ἀλέασθαι·

οὐ γὰρ Κύκλωπες Διὸς αἰγιόχου ἀλέγουσιν

οὐδὲ θεῶν μακάρων, ἐπεὶ ἦ πολὺ φέρτεροί εἰμεν·

οὐδ’ ἄν ἐγὼ Διὸς ἔχθος ἀλευάμενος πεφιδοίμην

οὔτε σεῦ οὔθ’ ἑτάρων, εἰ μὴ θυμός με καλεύσι.

Δὲν ἔχουν ἀνάγκην σχολίων οἱ ἀσεβεῖς λόγοι τοῦ Κύκλωπα, εἶναι οἱ λόγοι τῶν ἀσεβῶν κάθε ἐποχῆς. Οἱ Κύκλωπες ἤδη ἀπὸ τοῦ Ὁμήρου καὶ ἐφεξῆς ἐθεωροῦντο ὡς μονόφθαλμοι· τοῦτο ἀναφέρεται στὸ μονόθυρο τῶν ἄντρων αὐτῶν, ἄλλως τε ὄψις, ὀφθαλμὸς, σχετίζονται πρὸς τὰς ὀπὰς τῶν ἄντρων, δι' ὧν τὸ φῶς εἰσήρχετο εἰς αὐτὰ, ἤ διὰ τῶν ὁποίων οἱ ἐν τῷ σκότει τῶν ἄντρων ἔβλεπον τὸ φῶς. Ἔπειτα τὸ ἄντρον τῶν Κυκλώπων δὲν ἦτο καταβατὸ. Τέτοια ἦσαν μόνο τὰ ἄντρα τῶν εὐσεβῶν ἀνθρώπων, εἰς τὰ ὁποῖα καταβαίνοντες εἰσήρχοντο διὰ τῆς νοτία θύρας στὰ Ἠλύσια πεδία, τοὺς μακαρίους τόπους, στοὺς ὁποίους ἀποθνήσκοντες οἱ θεοφιλεῖς, οἱ ἥρωες, οἱ ἡμίθεοι μετέβαινον·(Αθηναγόρας)

Αντρόπιαστος=Αναίσχυντος, που δεν εντρέπεται.

Αντροπή=Η εντροπή (Πωγωνίου Ηπ..)

Αντράδερφος=Ο αδελφός του συζύγου.Αντραξαδέρφη, Αντροθειός, αντροσόϊ.

Αντράκλα= Πάτρα, το φυτόν ανδράχλη-ανδράχνη του Θεοφράστου.

Αντραλιάζω-αντραλιάζομαι=Ζαλίζομαι. “άντρας-αντράλα”.(Πωγώνι)

Αντρών =Αρχαία πόλις της Θεσσαλίας επί του όρους της Οίτης.

Αντρωνος=Βράχος επικίνδυνος παρά την Αντρώνα Θεσσαλίας.

Ανφουρά=Πρόσφορο, αντίδωρο.

Ανώϊστον=Ανυπονόητον.

Αξαίνω=Αυξάνω, μεγαλώνω “να τ’αξαίνει τ’ όνομα” ευχή μετά τη βάπτιση του μωρού.

Αξεύς= “Αξεί Διϊ αγίω”εν επιγραφαίς .

Άξεμα=Το μεγάλωμα, η αύξησις.

Αξιάδα=Αντρειωσύνη, παλληκαριά, άξιος.

Αξιόκερσα, Αξιόκερσος, Αξίερος=Λέξεις προερχόμεναι εκ του χρυσού όστις και κέρμα λέγεται, Κέρσον κατά τον Ησύχιον, ασιατικόν νόμισμα, κερματίζω, κόπτω μικρά νομίσματα. Κεραμιστής ο αργυραμοιβός.Κέρας το χρυσούν της Αμαλθείας, κέρας το χρυσούν κέρας του Βυζαντίου. Αξιόρκεσα –Αξιόρκεσος και Κάσμιλος παριστάμεναι υπό την μορφήν της Αφροδίτης, την οποίαν συνοδεύουν ο Έρως, ο Ερμής και ο Πάν. Το δέντρον είναι η πηγή, η ρίζα του χρυσού. Το δέντρον αρχικά ανεφέρετο εις τας φλέβας του χρυσού, εχούσας σχήμα δέντρου. Οι πρώτοι θεοί, ή ημίθεοι, ή ήρωες, ή δαίμονες ή άνθρωποι οι εκ των χρυσών των εγκάτων του Άδου, του τόπου του βασιλείου του χρυσού εκμεταλευθέντες και εις την γην και το φως προσκομίσαντες, δια τούτο η μυσταγωγία και τα όργια τα τελούμενα δι αυτούς, τα οποία δεν θα ήταν διάφορα των μυστυρίων της Ελευσίνος. Πανταχού ατυχώς ο χρυσός θεοποιηθείς.

Αξιός, Άξιον, Αξιόπολις Άξινες, Αξινος, Νάξος

Άξιος, Αξία= Αρχικώς σημαίνει τον χρυσόν, διατηρήσασα μέχρι σήμερον την έννοιαν αυτής. Αξία του νομίσματος, του μετάλλου, των μετοχών, Αξία το τίμημα ενός πράγματος.

Αξίνη= Ο πέλεκυς , εργαλείον δι’ ου ορύσσονται τα μεταλλεία, δίστομος πέλεκυς.(Κατά τον Ησύχιον) Πέλεκας τοπωνύμιον Κερκύρας

Αξιός=Ποταμός της Μακεδονίας ο Βαρδάρης, ονομασία έχουσα μεγίστην συγγένειαν προς τον χρυσόν.

Αξίων= Υιός του πολυχρύσου Πριάμου.

Αοιδός=Ωδός, κιθαρωδός, θρηνωδός, καλίκειδος. Αοιδάων=Ωδών, φωνών.Αοιδή Ιωνικός τύπος της λ. Ωδή που συναντάται συχνά στον Όμηρο (Σόλων Μιχαηλίδης)

Αονία=Τόπος υδάτων ελέγετο και η Βοιωτία.

Αορ=Σημαίνει, την πέτραν, το σπήλαιον, το άντρον, τον χρυσόν. Εις τα άντρα των Παξών ας αναζητήσωμεν τον χρυσούν Γηρυόνη και εκεί θα τον εύρωμεν. Προς δήλωσιν του πολυτίμου μετάλλου οι αρχαίοι κυρίως είχον την λέξιν “χρυσός” αλλ’εν τη συνθηματική γλώσσα του Ομήρου και των αρχαίων πλήθος λέξεων υπεσήμανον αυτόν, και τούτο εκ λόγων υψίστης σκοπιμότητος. Ως εκ του χρυσού (χ.ρ.ς) προήλθεν ο χοίρος (χ.ρ.ς) το ίδιο εκ του Γηρυόνου προήλθεν η ταυτοσήμαντος λέξις γουρούνα (γ.ρ.ν) εν τη αυτή σημασία του χρυσού. Ο χοίρος ελέγετο και χλούνης, γλούνη –γρούνης ταυτόν του χρυσός. Αλλά υς και συς εξ ου και Σύβοτα. Σύβοτα ελέγοντο και αι νήσοι των Παξών δια τον χρυσόν.

Άορ και χρυσάωρ=Τα Ηλύσια πεδία.

Αος=βλ.Όαξος

Αού= άσε με ήσυχο, άσε με τώρα Άουρα=Από το Άουρα προέρχεται η λέξη αγορά ο τόπος του εμπορίου γι αυτό κι ο Ζευς λέγεται Αγοραίος καθώς κι ο Ερμής. Η λέξη παζάρ στην περσική γλώσσα ανήκει στην ίδια έννοια.

*Απ,Αβ,Αφ= Λέξεις αναφερόμεναι εις το ύδωρ.

*Απ, απεσταλμένος=Αρχικώς αποδίδει την έννοιαν εκ των υδάτων, λησμονηθείσης της αρχικής αυτής σημασίας.Το ρήμα στέλλω-απο-στέλλω αρχικώς αναφέρεται εις τα ύδατα απ Ελληνιστί πρωτοελληνηστί, από του στέλλω, στόλος ο πλους (Ησύχιος) απόστολον λέξις παρά τον Πλάτωνα, αναφέρεται τα εις τα θαλάσσια εκπεμπόμενα ή εκπλέοντα. Αποστολή το ξεκίνημα του στόλου, ή στάλσιμον εμπορευμάτων δια θαλάσσης, αποστολιμαίος, ο αποστελλόμενος, αποστέλλω, το μέσον, κινώ από τον λιμένα, αναχωρώ, αποστολεύς (κατά τον Ησύχ.) απόστολος αρχικώς στρατηγός κατά πλουν πεμπόμενος

*Απα=Λέξις πρωτοελληνική δηλούσα το νερό.Απα Σανσκριτικά, απ,απας Ζενδιστί (βλέπε λέξη), Ακουα Λατινικά, αχβα Γοτθ. Αχα και αβα Φιλανδ.αχτ ή αχτο θεός των υδάτων και αχα Βανικός θεός των υδάτων. Αχα=το ύδωρ.Ιν-αχος=Υιός του Ωκεανού και της Τηθύος.

*Απα=Λέξις δηλούσα το ύδωρ: Απία, άπις, Απας, Απιδανός, Άναπος, Απόνα κλπ.

Άπαις=Άτεκνος.

*Απαισός=Ποταμός και πόλις της Τρωάδος.Η Παισός του Ομήρου

Απαίσαον και Αγιάσσος=Τοπωνυμία ταυτοσήμαντος στην Αγιάσσο Μυτιλήνης.

Α-παπα! Μπα! Μπα-μπα-μπαα!= Προσωδιακές στιγμιαίες εκφράσεις, ανάλογα με το ύφος αυτού που εκφράζεται περικλείει και το νόημα.

*Άπας=Ποταμός της Αιθιοπίας. Αρχική Αιθιοπία η Ήπειρος και αι νήσοι Κερκύρας-Παξών.

Απαϊφάτης=Ωμός εκ φύσεως άνθρωπος, δειλός μη ευκίνητος, συνεσταλμένος.

*Απαλαί, Αφανείς, Αυλιάδες=Ελέγοντο αι νύμφαι θεαί των υδάτων. Αυλιώτες τοπων.Κερκύρας

Απαλέτης=Ο νερόμυλος αλέθων τον σίτο στη Λέσβο και αλλού.

*Απάμεια = Πόλις της υδατοβριθούς Βιθυνίας.

Απάνουθε=Απάνωθεν, από πάνω.

Απαντιούμαι=Προστατεύομαι, προφυλάσσομαι.

Απαντημένο =το απηγορευμένο.

*Απανά=Ποταμός Παφλαγωνίας.

Απαργιάζω=Επιβαρύνω, εγκαταλείπω, απαργιασμένη =εγκαταλειμένη.

*Απατουρία, Αποίκια, και Απροβάθη=Τόπος πλήρης υδάτων στην υδατοβριθή Άνδρο.

Απαύγο=Το πολύ μικρό αυγό της κότας.

Απέ ή πέ=Επειτα, μετά, αλλά.

Απ(ει)κάζω ή απ’ κάω=Εικάζω, εννοώ, συμπεραίνω.

Απεζάνες= Μονή στη Μεσσαρέα Κρήτης.

Άπειρος=Εκαλείτο η Ηπειρος, όχι τυχαία βέβαια.

Απέραγο=Αδιάβατο, χωρίς δίοδο, χωρίς τέλος.

Απεραντία=Αριστερά της όχθης του Αχελώου.

Απέρασις=Ο εμετός

*Απερεύγομαι= Κυριολεκτείται επί ποταμού.

Απηδανείς ή Απηδανήες=Εκαλούντο δια το λέγεσθαι στην Απία χώρα.

*Απηδέα=Έχει το όνομα του φίλυγρου

*Απήμιος, Αόνιος=Ο Ζευς, ο Δευς, Ύης ο βρέχων.

Απία=λεγόταν και η Ήπειρος, η Βούβωτος η άλλη αυτή ονομαστή κοιτίδα του χρυσού.

Απια, Απιον-= Η Πελοπόννησος, Η Αρκαδία και Ήπειρος ταυτόν του Αβία.

*Απιδανός=Ποταμός εν Ηπείρω.

Απιδέαι= Λέγονται μύρτα και μυρτίνη.

Απίδι=αχλάδι, κερκ. πέρο και δείχνουν εμμονή σ’αυτό το φρούτο οι παροιμίες: πίσω έχει η αχλάδα την ουρά, ή θα σου δείξω πόσ’ απίδια παίρνει ο σάκος Απ(ι)κο, άπ(ι)κα=Ασχημο. Μώρχετ’άπ’κα=δεν μ’ ευχαριστεί.(Ήπειρος)

*Απίλας=Ορμητικός χείμαρος παρά τον Πλαταμώνα αναφερόμενος υπό του Πλινίου.

*Άπιον= Ο καρπός της απιδέας δια το χυμώδες αυτού.

Απίκουπα=Ανάποδα. Ταπίκουπα=Πρινηδόν, μπρούμητα,

Απίκρατος=Ανοιχτόκαρδος, εύθυμος τύπος ανθρώπου.

Άπις=Πόλη στα ΒΔ σύνορα της Αιγύπτου, κοντά στη Μαραιώτιδα λίμνη (Ηροδ. Β18) Απις=Υιός του υδρηλού Φορωνέως-Βορωνέως, υιός του Ινάχου ως ποταμού φερομένου.

*Άπις=Ο Νείλος ποταμός.Και ο θεός των Αιγυπτίων, ο προσωποποιών τον χρυσόν. Τον χρυσούν μόσχον ελάτρευον οι Εβραίοι εν τη ερήμω. Παραλαβόντεςτην λατρείαν αυτού εκ των Αιγυπτίων.

Άπλα=Άνεσις, απλωσιά.

Απλάδα=Είδος μεγάλου πιάτου.

*Άπλετον = Ελέγετο το ύδωρ και Αψόρος εκαλείτο ο Ωκεανός.

Απογράφω=Υπογράφω.

Απόδαυλα=Τα υπολείμματα των δαυλών.

Αποδένω=Αποδεμένος. Καθιστώ σεξουαλικώς ανικάνους δια μαγειών κυρίως νεονύμφους.

*Αποδοτία=Η παρά τον ποταμό Μόρνον χώρα της Αιτωλίας, όπου υπήρχε η Καλλίπολις.

Αποθέκω=Ζημιώνω,ταλαιπωρώ, δέρνω.

Απόϊα=(ήπειρος)Ύστερα.

Αποϊτώρα=Προηγουμένως, μόλις, προ ολίγου.

Απόκαλε=(Τσακών). Εκ του απόκοιλος η έγγυος γυνή .

Απόκεια=Από κεί, απόδω=απο δώ (Κερκ.)

Αποκόβω=Ματαιώνω κυρίως συνοικέσιο μεραδιουργίας.

Αποκομένο =Το μωρό ή το αρνί που έπαψε να βυζαίνει από τη μάνα του.

Αποκοπάρης=Ο διορισμένος να εκτιμάει τις ζημιές, ο πραγματογνώμων.

Αποκοπή=Η χωρίς ωρισμένο ημερομίσθιο γενομένη εργασία, αλλά κατά συνολική εκτίμηση. Αγροζημία που εκτιμάται εις βάρος του ζημιωτή.

Αποκουπιάζω= Ανατρέπω, αναποδογυρίζω, τα μπρούμητα.

Αποκούμπι=Το στήριγμα, υποστήριξις, προστασία, καταφύγιο.

*Απολέγα η Ηπειρωτική=Απολογή εν Αμοργώ, συρροή πολλών υδάτων.

Απολένω=Απολύω. “Απόλ’ κε η εκκλησία”=τελείωσε η εκκλησία.(Ήπειρος)

Aπολλωνία=Πόλις Ελληνική επί της Ιλλυρίας δίπλα της η Αδριατική θάλασσα, αποικία των Κερκυραίων και Κορινθίων, κειμένη πλησίον του Αώου ποταμού, τανύν Πωλίνα, Ηρόδτ.(Νικ. Λωρέντης). Απολλωνία=Πόλις επί της Χαλκιδικής Χερσονήσου εν Μακεδονία, ολίγον απέχουσα του Στρυμονικού κόλπου, Ξενφ. Απολλωνία =πόλις της Θράκης κειμένη επί του Ευξείνου Πόντου αποικία των Μιλησίων, έχουσα δύω Ευρυχώρους λιμένας και ναόν του Απόλλωνος, τανύν Σωζόπολις, Ηρόδτ. Απολλωνία=πόλις της νήσου Κρήτης πλησίον της Κνωσσού, πατρίς Διογένους του Απολλωνάτου. Απολλωνία=πόλις της Φρυγίας, κατά Στραβ. Πρωτεύουσα της μεγάλης Φρυγίας. Απολλωνία=Πόλις της Παλαιστίνης κειμένη μεταξύ Καισαρείας και Ιόπης, Απολλωνία=πόλις της Πισιδίας κατά Στεφ. Βυζ, πρότερον Μόρδαιον καλουμένη, όθεν Απολλωνιάτης, Ιωνκ, Απολλωνιήτης ο κατ. και Απολλωνιάτις η κάτ. Απολλωνιάς=Απολλωνία εν Πισιδία=Απολλωνιάς μία των πέντε πόλεων της Κυρηναϊκής χώρας εν Λυβία, ήτις υπήρχεν ενταυτώ λιμήν και εμπορείον των Κυρηναίων τανύν Μάρζα Σούζα (Στραβν). Απολλωνιάτις -ιδος =Χώρα της Ασσυρίας παρά τω Τίγριδι ποταμώ (Πολυβ.) Απολλωνιάτις =Λίμνη εν τη Μυσία πλησίον της πόλεως Απολλωνίας. Απολλωνίς=Πόλις της Λυδίας κειμένη δυτικώς των Θυατείρων. Απολλώνιος ο Τυανεύς- εκ Τυάνων πόλεως της Καππαδοκίας μεγάλος φιλόσοφος οπαδός του Πυθαγόρα. Απολλώνιος ο Ρόδιος= μαθητής του ποιητή Καλλιμάχου ο οποίος μετέβη στη Ρόδο και δίδαξε την ρητορική, αυτός συνέγραψε τα Αργοναυτικά εις 4 βιβλία περί το 190 π.Χ. Απολλώνιος ο υιός του Μόλωνος εκ της πόλεως Αλαβάνδας εν Καρία φίλος του Κικέρωνος.

Απολλωνία=Πόλη της Συρίας κοντά στην Απάμεια Απολλωνία πόλη μεταξύ Ιόππης και Καισαρείας, ιδρυθήσα από τον Σέλευκο.

Απόλλων ο= Ο Ύψιστος Πατήρ, ἐλέγετο καὶ Ἁγυεὺς καὶ Κύνειος. Ὑλάτης,

Ἁγὸς και κατ’ εξοχήν Έκατος και Εκατηβελέτης Εκάτη δε και η Άρτεμης.. Απόλλων και ο Ηλιος -Ήήλιος- Ουδέποτε συνεταυτίσθησαν. Ήλιος ο κήλειος “κέλωϊ πυρί καυστικώ” είλη-κέλλη, η αυγή, το φέγγος. κιλάριος ο Ήλιος κατά τον Ησύχιον, όπου το κ κείται αντί του χ.

Ὁ Ἀπόλλων ἐχαρακτηρίζετο ὡς θεὸς τῆς ἰατρικῆς, «Οὔλιος», «Παιὰν» καὶ μουσικὸς θεὸς, «Μουσηγέτης», ποιμενικὸς θεὸς «Νόμιος» καὶ ἄλλως. Ἀλλ’ ὁ Φοῖβος Ἀπόλλων ἦν κυρίως προφήτης καὶ μαντικὸς θεὸς. Εἰκὼν τοῦ ἀληθοῦς Θεοῦ, ὅς «πάντ’ ἐφορᾷ καὶ πάντ' ἐπακούει». Εἰκὼν τοῦ παντογνώστου Θεοῦ, δι’ ὅ καὶ λέγει περὶ ἑαυτοῦ: «οἶδα δ' ἐγὼ ψάμμου τ’ ἀριθμὸν καὶ μέτρα θαλάσσης καὶ κωφοῦ συνίημι καὶ οὐ φωνήεντος ἀκούω».

Διὰ τοῦτο καὶ τὸ κατ' ἐξοχὴν σύμβολον αὐτοῦ ἦτο ὁ Τρίπους, τὸ πανομοιότυπον τῆς γενεθλίου νήσου αὐτοῦ Τρινακίας ἤ Πυθοῦς, τῆς ἐχούσης τρεῖς πόδας.(Αθηναγόρας)

Ἀπολλώνιος Ο=Γράφων τὰ «Ἀργοναυτικὰ» εἶχεν ὑπ’ ὅψιν τὰς ἀρχαιοτέρας πηγὰς ἀσφαλεῖς καὶ διαυγεῖς ἀλλὰ καθ' ἥν ἐποχὴν ἔγραφεν οὗτος, ὁ Ἑλληνικὸς κόσμος ἦτο πολὺ διάφορος καὶ ἡ ἀρχικὴ Ἑλλὰς περιῆλθεν εἰς λήθην. Τὰ ἀρχικὰ ὅμως ὀνόματα τῶν χωρῶν καὶ τῶν πόλεων τῆς ἀρχαίας Ἑλλάδος εἶχον πλημμυρήσει ὅλον τὸν κόσμον, νέαι δὲ πόλεις καὶ νέαι νῆσοι μὲ τὰ αὐτὰ Ὁμηρικὰ καὶ προομηρικὰ ὀνόματα μὲ νέον πολιτισμὸν καὶ νέαν δόξαν ἤκμαζον καὶ ἤνθουν.

Ὁ Ἀπολλώνιος ἔπαθε ἔκπαγλον σύγχυσιν. Ἀγνοήσας τὴν πανάρχαιαν ἱστορίαν ἔχων δὲ πρὸ αὐτοῦ τὴν νέαν, ἀντίτυπον τῆς παλαιᾶς, μετάφερε τὴν Ἀργώ καὶ τοὺς Ἀργοναύτας ἀπὸ τὴν μεταγενεστέραν Ἰολκὸν διὰ τοῦ μεταγενεστέρου Αἰγαίου πελάγους, τοῦ μεταγενεστέρου Ἑλλησπόντου, Βοσπόρου, Εὐξείνου Πόντου εἰς τὴν μεταγενεστέραν Κολχίδα, ἐκεῖ ζητῶν τὸν Αἰήτην, τὴν Μήδειαν, καὶ τὸ χρυσόμαλλον δέρας. Ἀλλ’ ἐκεῖ εὑρέθη, ὡς ἦτο φυσικόν, εἰς τὸ ἀπροχώρητον· αἱ πηγαὶ τὰς ὁποίας εἶχεν ἐν τῇ συγγραφῇ τοῦ ποιήματος αὐτοῦ ἦσαν σαφής. Αὐταὶ ἠγνόουν τὸν νέον κόσμον, ἐγνώριζον μόνον τὸν παλαιόν· αὐταὶ ἐκάλουν τὸν ποιητὴν νὰ ἐπανέλθῃ ἐκεῖ, ὁπόθεν δὲν ἔπρεπε νὰ ἐξέλθῃ. Εἰς τοὺς τόπους ὅπου ἐξειλίχθη τὸ ἐπεισόδιον τοῦ Ἰάσονος καὶ τῆς Μηδείας καὶ οἱ τόποι οὗτοι ἦσαν αἱ νῆσοι τῶν Παξῶν καὶ τῆς Κερκύρας. Εἰς αὐτὰς ἔπρεπε νὰ ἐπανέλθῃ, αὐτὸ ἐζήτουν αἱ γραπταὶ παραδόσεις τὰς ὁποίας ἐπωφελεῖτο.(Βλ. Αθηναγόρα Αι νήσοι των Παξών)

*Απολογή= Στην Αμοργό συρροή πολλών υδάτων. Απολέγα

Απομαζώνω=Αποτελειώνω τη συλλογή, συλλέγω.

Απομωραίνω=Διαλύω ανησυχίες, καθυσυχάζω επίτηδες, χάνω προς στιγμήν την πνευματική μου ετοιμότητα.

*Άπονον, αδάπανον=Το ύδωρ.

*Απόνα=Πηγή εν Ιταλία.

Αποπέρω=Κακομεταχειρίζομαι κάποιον με λόγια.(Ηπείρος)

Αποπιάνω=Έχω ή βρίσκω αφορμή να μη συμπεριφερθώ όπως θα έπρεπε φιλικά.

Απόρμα=Ανώριμα πριν ωριμάσει, Ήπειρος.

Απορρίχνω=Αποβάλλω νεογνό νεκρό, κυρίως επί ζώων.

Απόρριγμα=Το θνησιγεννές.

στην Ήπειρο.

*Απόρρους=Η κρήνη.

*Άπος-Νάπος=Η πηγή κατά τον Ησύχιο.

*Απο-στόλος=Στόλος ο πλους. Απόστολον παρά Πλάτωνι απαντώσα, αναφέρεται εις τα είς θάλασσαν εκπεμπόμενα ή εκπλέοντα.

*Απόστολος= Αρχικώς στρατηγός κατά πλούν πεμπόμενος.

*Αποστέλλω=Το μέσον, κινώ από τον λιμένα, αναχωρώ.

*Αποστολή=Το ξεκίνημα του στόλου, ή στάλσιμο εμπορευμάτων δια θαλάσσης.

*Αποστολιμαίος=Ο αποστελλόμενος, ο ξεκινών κυρίως δια θαλάσσης.

Αποσελέμης= Ποταμός ή μάλλον χείμαρρος Κρήτης.

Αποστροφία και Απατουρία=Η εκ του αφρού της θαλάσσης προελθούσα Αφροδίτη.

Αποτηλιά=(Κερκ.) Ξερολιθιά.Φαλάκρα.

*Απούρε=Μέγας ποταμός στη Βενεζουέλα.

Απουσώνω=Τελειώνω, σώνω, αρχ.σώζω.

Αποχαβώνω=Αποστομώνω.

Αποχονδριάζομαι=Βαρύς τη σκέψη, χάνω την κανονική αντίληψη.

Αππα=Εις όλας τας αρχαίας γλώσσας λέγεται ο πατήρ. Και άμμα η μήτηρ.

*Άππος=Τοπωνύμιο Πωγωνίου. Η ρίζα Απ εκφράζει τα ύδατα.

Απσψύχωτα = ηπειρος, χωρίς ψυχή με την βαριά προφορά του “ψ”

Απφύς=ο πατήρ, απφία αδελφής ή αδελφού υποκόρισμα (Ησύχιος)

Άπωτις-Άμπωτις=Κυριολεκτικώς αναφέρεται στα ύδατα.

Αρ-Ερ

*Αρ= Γη. Η ρίζα Αρ σημαίνει το ερυθρό χρώμα αλλά και τον όνο, ο οποίος πάλι δηλώνει το κόκκινο. Αρ και Ερ είναι η ίδια λέξη από την οποία δημιούργηθηκε η Ερύθεια, Ερυθρά. Η Παξός ήτις ελέγετο και Οφιούσα.

*Αραβία=-Αρπη-Αλπη-Αλβη. Αρπανία-Αλπανία-Αλβανία.

*Αραβία = Ελέγοντο προϊστορικώς αι νήσοι των Παξών και της Κερκύρας.(βλέπε άραβος)

*Αραβική=Ἀδελφὴ γλῶσσα τῆς Ἑβραϊκῆς εἶναι ἡ Ἀραβικὴ. Ileh καὶ leh ὁ θεὸς, el-leh ἤ el-lex ὁ θεὸς Allah-Ἀλλὰχ, τὸ κατ’ ἐξοχὴν ὄνομα τοῦ θεοῦ τῶν Ἀράβων, οὗ ἡ ἀρχὴ ἐν τῇ Ἑλληνικῇ γλώσσῃ καὶ τῷ θεῷ Ἡλίῳ, διότι ὡς ἐν τῇ Ἑλλάδι οὕτω καὶ ἐν ἁπάσαις ταῖς θρησκείαις, καὶ κατ’ ἐξοχὴν ὁ Ἥλιος εἶναι ὁ ἐκπρόσωπος τῆς θεότητος, λαμβάνων ἀναλόγως διαφόρους ὀνομασίας. Καὶ ὑπὸ τῶν Ἑβραίων ἔτι ὁ Ἥλιος ἐθεωρεῖτο ὡς κατοικία τοῦ Θεοῦ. «Ἐν τῷ Ἡλίῳ ἔθετο τὸ σκήνωμα αὐτοῦ».

Χὰκ ἐπίσης λέγεται ὁ θεὸς καὶ Χακ τε’ ἀλα=ὁ ὕψιστος θεὸς· ἀαλῆ ὑψηλὸς, ἐκ τοῦ oulou=ὕψος, ἐξ οὗ καὶ τὸ Τουρκικὸν oulou=ὑψηλὸς ἀλλὰ καὶ ἡ λέξις αὕτη ἔχει τὴν ἀρχὴν της ἐκ τῆς Ἑλληνικῆς, ἐν ᾖ Ὄλυμπος-Ἔλυμπος ἦν ἡ ὑψηλὴ κατοικία τῶν θεῶν.

Άραβος=Ο βρόντος, θόρυβος αραβέω=κροτώ, βροντώ.

Αραβος=Ο υιός του Απόλλωνος και της Βαβυλωνίας

Αραβόσιτος=καλαμπόκι.αραποσίτι, μπαρμαράλευρο

Αραβύλας=υποδήματα διάφορα και βαρβαρικά (Ησύχιος)

Αράζω=Προσορμίζω, σταματώ

*Αραι = Οι βράχοι.

Άρα-μάρα=Έστω και καλά. (Άρες μάρες κουταμάρες) .

Αραιθυρέη=όνομα πόλεως (Ησύχιος)

Άρακοι =όσπριον τι,το δε αυτόν και λάθυρον (Ησύχιος)

Άραξος=Ακρωτήριον Αχαϊας επί των συνόρων της Ήλιδος, Κάβο Παπά και Αράξης μέγας ποταμός της Ασίας.

Άραξα=Απόρεσα, έμεινα κατάπληκτος. “Αραξ’ ο κόσμος όλος”=εξεπλάγην. Αλλά σήμερα λέμε “πήγα εκεί και την άραξα”, “το πλεούμενο άραξε στο λιμάνι”

Αραουκανοί=Όπως αναφέρουν οι ίδιοι είναι απόγονοι των αρχαίων Σπαρτιατών Ιθαγενείς Λακεδαιμόνιοι, Λάκωνες, Ηρακλείδαι. (Αποκρυπτογράφησε Μ.Καραβά-Γαλάνη) .

Αραουκανοί=Νότιο Αμερική οι ίδιοι αναφέρουν ότι είναι απόγονοι Σπαρτιατών αποίκων, που επιβεβαιώνουν με αρχιτεκτονικά , πολιτιστικά, ενδυματολογικά, γλωσσικά και λοιπά ευρήματα. (Προϊστορία ΗΛΙΟΥ εγκυκλοπαίδεια)

Άραρ=ποταμός της Γαλλίας

Άραρος=ποταμός της ευρωπαϊκής Σαρματίας

Αρατίζω-αρατίζομαι=Φυγαδεύω, εξαφανίζω, τρέπομαι εις ταχείαν φυγήν.

Άρατος=Αρατίστηκε, έγινε άρατος-αόρατος.

Αραυκηλίς= η νυν Αίγυπτος

Άραχθος=Ποταμός Ηπείρου.

Αρβανίτης Έλληνας=Ελληνες σκορπισμένοι στην Ελλάδα, Βόρειο Ήπειρο, Κάτω Ιταλία (Απουλία-Καλαβρία-Σικελία), Ηπειρώτες, Πελοποννήσιοι. Ηγέτης και εθνικός ήρωας όλων αυτών κατά τον 15ον αιώνα Γεώργιος Καστριώτης.Σε επιστολή του στον πρίγκηπα Τάραντο έγραφε:” Οι πρόγονοί μας ήσαν Ηπειρώτες από τους οποίους εβγήκε εκείνος ο Πύρρος, στου οποίου την ορμή μόλις που μπόρεσαν ν’ αντισταθούν οι Ρωμαίοι ... Αν λάβεις υπ’ όψιν σου ότι η Αλβανία αποτελεί μέρος της Μακεδονίας, θα ομολογήσεις ότι ακόμα πιο ευγενείς ήσαν οι πρόγονοί μας, που με τον Μέγα Αλέξανδρο επί κεφαλής, επροχώρησαν έως τις Ινδίες. Από εκείνους κατάγονται αυτοί που εσύ ειρωνεύεσαι.” Κάτω από τον Αώο ποταμό πρέπει να αναζητήσουμε τους αρχαίους Ηπειρώτες Πελασγούς από τους οποίους προέρχονται σήμερα οι Αρβανίτες Έλληνες. Η γλώσσα τους δεν είναι γέννημα εξελληνισμού αλλά δικό τους γλωσσικό όργανο. (Βλέπε Αλβανοί). (Κωνστ.Χρήστου:οι Αρωμούνοι)

Αραυκηλίς=Η νύν Αίγυπτος (Ησύχιος)

Άραχθος=Ποταμός της Ηπείρου, εκβάλλων εις τον Αμβρακικόν κόλπον.

Αράχωβα=Τοπωνύμιον Αράχωβα πλησίον των Δελφών, Αραχωβίτικα νομού Αχαϊας. Αχαράβη Κέρκυρας τοπ.

Αραχναίον =Όρος επί της χώρας της Αργολίδος, Αραχωσία-Αράχωτος ποταμός εν Περσία.

Αρβύλαι=Είδος υποδημάτων (Ησύχιος).

Αργαίον= όρος Καππαδοκίας

Αργαίον-Άργαδος=(άστρον.-σεληνογρ.) όνομα δοθέν εις μικράν σεληνιακήν οροσειράν, χωρίζουσα την θάλασσαν της Γαλήνης από την θάλασσαν της Ευδίας.

Αργάλειο ή εργάλειο=Ο ραδιούργος, ανασκαλευτής, διαβολεύς.

Αργάς= Κατά τον Ησύχιον λεγόταν ο όφις

Αργάτης, ήπειρος=εργάτης

Αργατικιά=κερκ. λέξη η εργάτρια, η προσωδία της λέξεως είναι εμφανής.

Ἀργεία ἤ Ἀγρία= Η μήτηρ του Πελασγού και Αγήνορος και αδελφή του Μέλανος.

Ἀργεῖοι= Ως ἐκ τῆς συγγενείας τοῦ ὀνόματος τῆς πόλεως αὐτῶν πρὸς τὸν ὄφιν, οὐδέποτε ἐφόνευον τοὺς ὄφεις.

Αργείος =Υπήρξεν ο κιθαριστής Αριστόνικος, έζησε και έδρασε στην Κέρκυρα.

Αργεϊφόντης=Ο φονεύς του όφεως τοιούτος ήτο και ο Απόλλων ο φονεύσας τον Πύθιον δράκοντα και ο Ερμής.

Αργεινόεντα=Λευκόν, λευκόγειον, αργιλλώδη.

Άργιλος=Η σμηκτίς γη, ή λευκύγειος

Αργιόδοντος=Λευκούς οδόντας έχων.

*Αργοί λίθοι= Τα λίθινα είδωλα.

*Αργόν=Αργύρεον.Ταχύ, λευκόν.

Αργόν=αργύρεον, ἄργος δὲ τὸ ὄφελος, δηλαδὴ τὸ χρῆμα, αργυραμοιβοί= τραπεζίται.

Αργός=μιλ(λ)ός, βραδύς. Ο λαμπρὸς

Ἄργος =Υπῆρχε καὶ ἐν Κερκύρᾳ πόλις, και Αργείος ποταμός, όπως επίσης υπήρχε και στους Παξούς, Αργυράδες χωρίον Κερκύρας,

Άργος πόλις στην Πελοπόννησο. Αργιθέα χωρίον Ηπείρου

Αργος=Το Ορεστικόν, πόλις της Ηπείρου. Άργος το Πελασγικόν , πόλις της Θεσσαλίας ήτις υπήρχε υπό την εξουσίαν του Αχιλλέως. Άργος το Αμφιλοχικόν πρωτεύουσα της Αμφιλοχίας εις την Ακαρνανίαν.

Άργος= Ίππιον πόλις της Ιταλίας, Αργυρ-ίππη. Άργισσα =χωρίον πλησίον του Πηνιειού ποταμού.(Νικ. Λορέντης)

Αργυρά= Μικρά πόλις της Αχαϊας πλησίον των Πατρών και ποταμός ή πηγή τις πλησίον αυτής. Αργυρά εκαλείτο η νύμφη ήτις αγάπησε τον νέον Σειλημνόν και την οποίαν μεταμόρφωσεν η Αφροδίτη εις τον εν Αχαϊα ομώνυμον ποταμόν.

Αργυράτικα- Αργοράτικα= Εν Παξοίς.

Αργυρορρύτης=Υπὸ τοῦ Εὐριπίδου, ὁ Ἔβρος ποταμὸς τῆς Θράκης.

Αργυρούν = όρος της Ισπανίας επι της Ταρρακωνικής επαρχίας.

Αργύρεαι λόγχαι=Μισθοφόροι.

Αργυράσπιδες=τάγμα τι στρατιωτικόν υπό Αλεξάνδρου.

Αργυρέα λιμός=αργυρίου σπάνις κ.α Ησυχ.

Αργυφία=Η Γυνή του Αιγύπτου.

Αργυφέη=Πόλις της Ήλιδος απροσδιόριστος.

Αργὼ= Η προσωποποίησις τῆς ἑλληνικῆς μεταναστεύσεως, ἔφερε ἐπὶ τῆς πρῴρας της τεμάχιον τῆς προφητικῆς δρυὸς τῆς Δωδώνης ὑπὸ τῆς Ἀθηνᾶς προσδεθὲν.

Αρδάνιον =Δοχείο ύδατος.Αρδεία=ποτισμός, αρδεύει=ποτίζει

Αρδαλιώτιδες=Το επώνυμον των Μουσών από του Αρδάλου-υιός του Ηφαίστου- όστις πρώτος εισήγαγε την λατρείαν αυτών εις την Τροιζήνα.

*Άρειος Πάγος =Αναφέρεται στας προϊστορικούς νήσους των Παξών.

Αρέ(σ)ω=Αρέσω, “δεν μ’ αρέει”.

Αρδία=Χώρα της Ιλλυρίας, Αρδιαίοι πολλάκις εισέβαλον εις την Ιταλίαν.

Αρδίσταμα=Πόλις Ασιατικής(βλέπε Ασιος) Γαλατίας

Αρέθουσα=Νύμφη εκ της οποίας ο Ποσειδών εγέννησε τον Αβαντα.

Αρελάτη=πόλις της Γαλλίας στην περιοχή της Μασσαλίας αποικισθείσα υπό Φωκαέων το ιε΄π.Χ. αιώνα.

Αρελίων=Ένας από τους 16 Δήμους της Κέρκυρας οι 13 φέρουν ονόματα Ομηρικά:Μελίτης, Θιναλίων, Αχιλλείου, Κορρυσίων, Κασσωπαίων, Παξών, Κερκύρας, Παλαιοκαστριτών, Λευκίμμης, Παρελίων, Αγ. Γεωργίου κλπ. Κοινότητες:Ερίκουσα, Μαθράκι, Οθωνοί κλπ.

Άρες μάρες=άρα+μάρα (μαρασμός) ασυναρτησίες.

Αρεντεύω=Τρέχω, έρχετ’ αρέντα, τρεχάτος.

Αρή=Ευχή.

Ἀρήτη= Η βασίλισσα τῆς Φαιακίας-Κερκύρας, λέγεται ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου ξανθή.

Αριάς=Τοπωνύμιο και ποταμάκι στις παρυφές του όρους Παντοκράτορα Κερκύρας.

Αριά= Προσωδιακή προφορά Αραιά, αριά.

Αριαδαίος ο = (άστρον-σεληνογρ.)Κρατήρ της σελήνης, κείμενος εγγύς της θαλάσσης των ατμών και του κρατήρος Αγρίππα.

Αριάδνη=(αστρον.)μικρός πλανήτης (αστεροειδής) ανακαλυφθείς την 15ην Απρηλίου 1857.

Αρίδα= Τα μεγάλα οστά της κνήμης.

Αριδάω=Ανοίγω τρύπα με την αρίδα= τρύπανο, άλλως αρίδι.

Αριδαία=Τοπωνύμιο Μακεδονίας.

Αριδήλαν=την Αριάδνην Κρήτες.(Ησύχιος)

Αρίνιστα=Σήμερα λέγονται Κτίσματα και βρίσκεται στην αριστερά όχθη του Δρύνου ποταμού, πάνω στα ερείπια της αρχαίας πόλεως Αρίστης. Απέναντιί της βρίσκεται η Κακαβιά και μέσον Κακαβιάς-Αρίνιστας ενεργείται το επίσημο πέρασμα των συνόρων Ελλάδος. -Αλβανίας.

Αρίσβη= Κατά τον Στέφανον Βυζάντιον πόλις της Λέσβου αποικία των Μυτιληναίων βρίσκεται ανάμεσα στην Άβυδο και στην Περκώτη. Ο Κεφάλων λέει ότι ο Δάρδανος πήγε στην Τρωάδα και παντρεύτηκε την κόρη του κρητικού Ζεύγρου, την Αρίσβη, όμως ο Ελάνικος την λέει Άτεια. Υπάρχει όμως και άλλη πόλη στη Λέσβο από την Αρίσβη την κόρη του Μάκαρος. Ο Έφορος όμως λέει ότι καταγόταν από τον Μέροπα κι ότι πρώτα παντρεύτηκε τον Αλέξανδρο το γιο του Πριάμου. Κι ακόμα υπάρχει ποτάμι της Θράκης Άρισβος. Από τις νησιώτικες πόλεις οι πέντε είναι στη Λέσβο (γιατί την έκτη, χτισμένη στη Λέσβο, την Αρίσβη την υποδούλωσαν οι Μηθυμναίοι, αν και είχαν το ίδιο αίμα. Ο Στράβων γράφει ότι υπήρχε και στην Λέσβο πόλη Αρίσβη που την έχουν οι Μηθυμναίοι. Η Σαμοθράκη από την οποίαν εξεκίνησεν ο Δάρδανος, ίνα νυμφευθή την Αρίσβην, ως και η Λέσβος Αιθιοπία εκαλείτο. Εκ τούτου όλων αναφαίνονται Άραβες και Αιθίοπες. Ο δε Ησύχιος “Αιθιοπία Σαμοθράκη”

Αρίσβη=Πόλις της Λήμνου,οι δε Τρωάδος.

Αρίσβη= Εθεωρείτο ως θυγάτηρ του Μάκαρος, αυτό μας οδηγεί προς την χώραν των Μακάρων των εν Ερυθεία, συνεπώς εις την ομηρικήν Αιθιοπίαν την μητρόπολιν της Λέσβου-Αιθιοπίας.

Αρίσβη =Εκ του έρεβος πιθανώς παραγομένη εξ ου ίσως έχει την ονομασίαν και η Αραβία, πάλιν μελαμψούς, ερυθρωπούς μας παρουσιάζει. Αλλά και η Ευρώπη ίσως τούτο σημαίνει, το έχον σχέσιν προς την δύσιν του ηλίου, συνεπώς το ερυθρωπόν, το μέλαν. Ούτω και εν Θεσσαλία ο ποταμός Εύρωπος, μαυροπόταμος ονομάζεται, Καρα σού. Τον Εύρωπον δε τούτον ο Όμηρος Τιταρήσιον ωνόμασεν.

Άρις και που=Κατά αραιά διαστήματα.

Αρίστη=Χωρίον Ηπείρου, πλησίον Αώου ποταμού.

Ἀρισταῖος=Ο βαθυχαίτης σύζυγος τῆς Αὐτονόης θυγατρός τοῦ Κάδμου. Ήτο υιός του Απόλλωνος και της Κυρήνης θεωρούμενος ως επινοητής του μέλιτος, εγγενούς των νήσων ημών και της απέναντι Ηπείρου ως

δείκνυται εκ του Ομήρου, η μήτηρ του Μαλικέρτου-Παλαίμονος.

Αρίτσος=Ο σκαντζόχοιρος, ακανθόχοιρος.

Ἀρκαδία = Αποικία τῶν Ἠπειρωτῶν καὶ Παξῶν, κατ' ἐξοχὴν διατηρήσασα πάσας τὰς τοπωνυμίας τῆς Μητροπόλεως αὐτῆς,(Στράβων).Αρκουδίλας Αρκαδάδες τοπ. εις Κέρκυραν, Αρκούδι τοπ. εις Ήπειρον.Αρκάδιος ποταμό ς πλησίον Τραπεζούντος

Αρκάνσας=Ακρόπολις Ορχομενού Εφύρας, πόλεως Κενταύρων γιγάντων. Κάνσας = χώρα, πρωτεύουσα η Τοπίκα = ατποκάπικ, καπίτο=ακρόπολις Λάρισσα.Επίσης διαβαζεται: άφιξις Οδυσσέως(Ολυττέως), βασιλεύς Ιθάκης (Καραβά-Γαλάνη Μ. αποκωδικοποίησε).

Άρκενις=Τόπος των φιδιών την Οφιούσα.

Αρκένσα=Η χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις γυναίκα, προφανώς το θηλυκό του εργένη.

Άρκλα=Το ερμάριο, ντουλάπι που φυλάσσουν τρόφιμα.

Αρκουδάνη=Δεν είναι άσχετος προς την Αρκαδίαν την έχουσαν τόσην ομοιότητα προς τους Παξούς και ο ομηρικός Ορχομενός είναι η νήσος των άντρων των Παξών. Και νήσοι Ορκάδες αι των Παξών.

Αρκούδι=Τοπ, Ηπείρου

Αρκουδίλας=Χωρίον Κερκύρας.

Αρμάθα=. Προϊόντα περασμένα από σχοινί σαν κομπολόϊ

Αρματώνω-νομαι=Στολίζω, εξοπλίζω.

Αρματωσιά= επίσημος στολή των γυναικών του Πωγωνίου.

Αρματα=Τα όπλα , τα καινούργια εξαρτήματα της σαγής του ζώου, σαμάρι, λουρί κλπ.

Αρμενάδες=Κέρκυρα-Αρμένι Ηπείρου τοπ. Αρμενία-Αρμένιοι

Αρμένη η = κώμη τι της Παφλαγονίας πλησίον της πόλεως Σινώπης με λιμένα επί του Ευξείνου Πόντου, Στραβ, η Αρμήνη, παρά Ξενφ.

Αρμένιον ούρος το=όρος της Αρμενίας, συνεχόμενον μετά του Ταύρου, πιθαν. τα λεγόμενα Μόσχικα όρη (βλέπε λέξη), Ηροδτ.1, 72

Αρμένι =Ηπείρου τοπ. Αρμενάδες χωρίον Κέρκυρα -

Αρμενία=Χώρα της μεγάλης Ασίας, το πάλαι σχηματίζουσα εν επίσημον βασίλειον, διοικούμενον αυτονόμως υπό ιδίων βασιλέων, ύστερον δε υπετάχθη εις την αρχήν των Μήδων και εφ’ εξής ηνώθη με το μέγα Περσικόν βασίλειον, εδιαιρείτο δε υπό των Αρχαίων η Αρμενία εις δύω μέρη, εις μεγάλην Αρμενίαν, κειμένην πέραν του Ευφράτου ποταμού και συνορεύουσαν αρκτικώς με την Αλβανίαν και Ιβηρίαν, δυτικώς με την Καππαδοκίαν και μικράν Αρμενίαν, νοτείως με την Μεσοποταμίαν και Ασσυρίαν, και ανατολικώς μετην Μηδίαν και Κασπίαν θάλασσαν και είχε πρωτεύουσαν πόλιν τα Αρτάξατα, και εις μικράν Αρμενίαν, ήτις και η προς εσπέραν Αρμενία εκαλείτο, κειμένην παρά την δυτικήν όχθην του Ευφράτου, μεταξύ Καππαδοκίας, της επαρχίας του Πόντου και της μεγάλης Αρμενίας.(Νικ. Λωρέντης) Αρμενία= χώρα πλησίον των Περσών, από Αρμένου Ροδίου, οι οικήτορες Αρμένιοι, ως Εύδοξος πρώτη γης περιόδου “Αρμένιοι δε το μεν γένος εκ Φρυγίας και τη φωνή πολλά φρυγίζουσι. παρέχονται δε λίθον την γλύφουσαν και τρυπώσαν τας σφραγίδας” και Αρμενία το θηλυκόν παρά Ξενοφώντι. εστί και Αρμένιον όρος περί την αρχήν της Υρκανίας, ως Διονύσιος. “θοήν απερεύγεται άχνην, αρξάμενος το πρώτον απ’ ούρεος Αρμενίοιο”.(Στεφ. Βυζάντιος)

Άρμενος=Πελασγική λέξη που σημαίνει τον πετρώδη τόπο εξ ου και Αρμενία που εκλήθη η γνωστή ορεινή χώρα της Μικράς Ασίας.

Αρμίνου βλάχικα=Αρωμούνοι (βλέπε λέξη) δηλαδή Βλάχοι.

Ἁρμονία=Η θυγάτηρ τοῦ Ἄρεως καὶ τῆς Ἀφροδίτης.

Αρναία και Άρνη= Όνομα της ξανθής Πηνελόπης σύζυγος του ξανθού Οδυσσέως και μήτηρ του ξανθού Τηλεμάχου, άλλος ένας δεσμός με το νησί των Παξών το κατ’ εξοχήν νησί των Αρναίων-Ξανθών.

Αρνί (αρχ.)= Το πρόβατο, Αρνάδα= η προβατίνα, ρίνα=είδος ψαριού,αργότερον η ρίνη =όργανον για λείανση σκληρών σωμάτων η λίμα, η λίμα=και πείνα.

Άρνη=Ταυτόσημη της λέξεως Ερύθεια όπως ονομαζόταν το νησί των Παξών-Ιθάκη

Άρνη= πόλις Βοιωτίας (Ησύχιος)

Άρνης= Ταυτόν του ερυθρός, ξανθός. Η πόλις Άρνη εις την Λυκία ελέγετο Ξάνθος, εκ του Ξάνθου, όστις κατά την μυθολογίαν ήτο αδελφός του Αγήνορος του τόσην σχέσιν έχοντος προς τον Τιτυόν-Γάϊον και τον Ραδάμανθυν. Ο ξάνθος αυτός είναι ο κομίσας αποικίαν Πελασγών εις Λέσβον, ήτις κατ’ αντικατοπτρισμόν ελέγετο Αιθιοπία, ήτοι Ερυθραία, λαβούσα το όνομα εκ της Μητροπόλεως αυτής, ήτις είναι η νήσος των Παξών-Κερκύρας. Ξανθή στη Λέσβο, Ξανθάτα στην Κέρκυρα, Ξάνθη στη Μακεδονία, Αρωνιάτικα και στους Παξούς.

Αροάνιος= Μικρός τις ποταμός της Αρκαδίας επαρχία Καλαβρύτων, όστις ελέγετο και Όλβιος, ρέων δια των συνόρων αυτής και της Ίλιδος κοινός Χελμός). Αρόα=Παραπόταμος του Ορινόκου στη Βενεζουέλα. (Παυσ.Ζ΄18, 2)

Αροάνια τα=όρη της επαρχίας Καλαβρύτων κοιν. Χελμός

Αροάνιος= Μικρός τις ποταμός της Αρκαδίας επαρχία Καλαβρύτων, όστις ελέγετο και Όλβιος, ρέων δια των συνόρων αυτής και της Ίλιδος κοιν. Χελμός.

Αρόερνοι=έθνος μαχιμώτατον των προς τη Κελτική Γαλατών. Απολλόδωρος τετάρτη χρονικών “Κελτών Αροέρνους”. Αροανδικόν νόμισμα ώ χρώνται Αιγύπτιοι, από Αροάνδου (Στεφ. Βυζάντ.

Αρόη= Αρχαιοτάτη -προκατακλυσμιαία πόλις της Αχαϊας, ύστερον Πάτραι.(βλ.Πάτραι) Αρός= Τοπωνύμιον της Χίου, έχει αμεσοτάτη σχέση προς τον Γάϊον-Χίγιον-Βέλιον των Παξών.

Άρος=Το όφελος, δηλαδή το χρήμα κατά τον Ησύχιον.Ερρ=Γερμανικά ο ορείχαλκος.

Aρουρα= Από του αρούσθαι η χρυσοφόρα και καρποφόρα γη, ἡ ἀρώσιμος, τὸ χωράφι, καὶ ἄροτρον, ἀρόω, ἀρουραῖος.

Άρπα=αρχαιοτάτη ρίζα πολλών λέξων ως όργανο ελέγετο και τρίγωνο από το σχήμα του (Σ.Μιχαηλίδης), εξελίχθη στο σημερινό πιάνο

Αρπαλύκη= όνομα τραγουδιού κατά την αρχαιότητα

Άρπασος=ποταμός της επαρχίας του Πόντου και ποταμός της Καρίας εισβάλλων εις τον Μαίνδρον τανύν Δοχεϊνά (Νικ. Λωρέντης)

Άρπη και Δρέπανον και Δράπανον= Η Κέρκυρα μετά των Παξών

Αρπηδών και Σαρπηδών=Δρέπανον, εκ του Αρπη.

Άρπινα=πόλις μικρά της Ήλιδος εν Πελοποννήσω πλησίον του Αλφειού ποταμού (Στραβων) Άρπινα χωρα του Λατίου εν Ιταλία (Νικ. Λωρέντης)Αρπις-Σάρπις= Τίγρης ο ποταμός της Πελοποννήσου.

Άρπουσα= Πηγαδότοπον . Πους αλβανιστί είναι το πηγάδι. Και ο Ποσειδών έχει την αρχήν αυτού από τον πόδα. Ποσειδών είναι ο κύριος των ποδών, των φρεάτων, των υφαλμήρων υδάτων και δεσπότης δεσ-πότ-αυτών. Ο Όμηρος το εξηγεί αυτό κατά την συνήθειάν του Ποτ έλεγαν την υδρίαν, το δοχείον εν ω εφυλάσσετο το ύδωρ το αυτό και νεπότ. (Αθηναγόρας)

Άρπουσα= Αρπυιαί =Αι θεαί των θυελλών.

Άρπυΐα==πόλις εν Ιλλυρία παρ’ Εγχελέαις, Εγχελείς έθνος Ιλλύριον (Στεφ. Βυζάντιος) Εγχέλη χώρ. Μακεδ. Ιλλυρίας (Ιωαν. Σταματάκου) Εγχελείς αρχαίος λαός της Μακεδονικής Ιλλυρίας, Ηρόδοτος (Στεφ. Βυζάντιος)

Αρραβὼν= Παραγομένη ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ ρήματος ἄρω ἀραρίσκω ἀρθῆναι ἀραρέσθαι ἄρσασθαι ἄρρασθαι, κυρίως καὶ κατ' ἐξοχὴν σημαίνει τὸ ἁρμόζω, ἀρχικὴ ἔννοια ἑνώνω.

Αρράδα=Σειρά στίχος, γραμμή.

Αρρωστικό= Τονωτικό, κατάλληλο, υγιεινό κυρίως για ασθενή.

Αρσακία=ή Αρσάκη πρωτεύουσα πόλις της παλαιάς Μηδίας πρότερον Ράγα καλουμένη, ανακαινισθείσα υπό του βασιλέως Σελέυκου του Νικάτορος και κληθείσα υπ’ αυτού Εύρωπος ύστερον δε υπό των Πάρθων (βλέπε Πάρθος) ωνομάσθη Αρσακία.

Αρσενόθηλυς=Ανδρόγυνος, τοιαύτη ήτο η Διώνη-Αφροδίτη, ήτις εν Κύπρω παριστάνετο γενειώσα και φαλλοφόρος.Και οι Φρύγες αρχαίοι Ηπειρώται, ελάτρευον επίσης Αφροδίτην πωγωνίαν, δηλ.την Αφροδίτην-Κυβέλην. Δια τούτο οι αρχαίοι ως σύμβολον της Διώνης-Αφροδίτης είχον την περιστεράν και διότι αύτη εθεωρείτο ως αρσενόθηλυς, ανδρόγυνος, καθ’ όσον ως φαίνεται και η θήλεια επιβαίνει του άρρενος, και αι θήλεαι των θηλειών. Ο Ζευς ιδιαιτέρως ετίμησεν την περιαστεράν. Εις πειστεράν δε μετεμορφώθη, ίνα κατκτήση την ηπειρωτικήν Νύμφην Φθίαν. Ο Όμηρος επίσης τιμά αυτάς γράφων ότι αι περιστεραί εκ ο Ωκεανού έφερον αμβροσίαν, το αθάνατο νερό, εις τον πατέρα Δία. Ο Όμηρος επίσης εξαίρει την χάριν αυτών παρουσιάζων δύο θεάς εκ των σοβαροτέρων του Ολύμπου την Ήραν και Αθηνάν να μιμούνται το αληθώς πλήρες χάριτος και μεγαλείου βάδισμα. Τον Όμηρον απεμιμήθη και ο ποιητής του ομηρικού ύμνου δεις Απόλλωνα παριστών την Ίριν και Ειλήθυιαν σπευδούσας εκ του Ολύμπου εις Δήλον, ίνα βοηθήσωσι την Λητώ κατά τον τοκετόν του Απόλλωνος.

Ἄρτα = Η σημερινὴ, η ὁμηρικὴ Φθία καὶ Θεσσαλία ἐβασίλευσε ὁ κυριώτερος ἀντιπρόσωπος τῆς ἑλληνικῆς φυλῆς, ὁ Ἀχιλλεύς, ὁ ἀπαράμιλλος ἥρως τῆς ὁμηρικῆς ἐποποιΐας, ὁ ἐκ τοῦ Αἰακοῦ, τοῦ βασιλέως τῆς Αἰγίνης-νήσου τῶν Παξῶν, συγγενεύων πρὸς τὰς νήσους ἡμῶν.

Αρτάβηχος=Πρωτεύουσα σε νησί του Δέλτα της Αιγύπτου, με νομό τον Προσωπίτη. (βλ. Προσωίτης)

Αρταίνω=Καρυκεύω το φαγητό μου.

Αρταίνομαι=Κρεοφαγώ όταν είναι νηστεία θρησκευτική.

Αρτακία=Κρήνη.

Άρταμος=Μάγειρος.

Αρταξάτα=πόλις Μεγάλη Αρμενία και ποταμός Αράξης

Αρτάς=Μέγας και λαμπρός.

Άρτασα=Χωρίον ή πόλις στην Τραπεζούντα.

Ἄρτεμις ἡ =μετὰ τοῦ Ἀπόλλωνος κυριωτέρα θεότης τῆς Λέσβου ἐκαλεῖτο Ἡμέρα, καὶ Θερμία, ὡς ἐπίσης ἐκαλεῖτο καὶ Αἰθιόπη, ὅπερ ἐστὶ ταυτόσημον τοῦ χειμέρα· οὕτω καλεῖ αὐτὴν καὶ ἡ Σαπφὼ ἐν ἐπιγράμματι : «Αἰθιοπίᾳ μὲ κόρᾳ Λατοῦς ἀνέθηκεν Ἀριστὼ».

Άρτεμις= Θεότητα ονομάζεται και Τρικρία, Τρίτορος, Τρισσοκάρηνα,Τρίμορφος, Τριαύχην, Τριοδία Τρίγληνος, Τριγλωθίνη, Τριγλωχίνη και άλλα.

Άρτεμις=Διώνη, Ζώνη Μα-Άμμα, η θεά του φωτός.

Ἄρτεμις =Αἰολόμορφος, Αἰθιοπία, Ἱμέρα, Ἰμβρασία, Σελασία, Ἐλάνη, Κναγία, Κνακεᾶτις, Κνακαλησία, Πελληναία, Σκιαθῖτις, Ὑπομελάθρα, Χίακα, Ἄρδενις, Κυθωνία. Πυρωνία καὶ Θερμασία. Έχουν όλα τα ονόματα απόλυτον σχέσιν προς το μέλαν, υπομέλαν και ξανθόν.

Ἄρτεμις= Ελατρεύετο ἐν Λέσβῳ ὑπὸ τὸ αὐτὸ ἐπίθετον Εὐάκοος, ἥτις ἐλέγετο καὶ Χελύτις, Ἀγροτέρα καὶ Ἀγρολέτειρα καὶ Ἀγραία, κατὰ τὸν Ἡσύχιον καὶ Σουΐδαν και Ιππία.

Ἄρτεμις-Ἑκάτη-Σελήνη= Ἐξ ὅλων τῶν θεῶν μόνος ὁ Ἀπόλλων καὶ ἡ ἀδελφὴ αὐτοῦ Άρτεμις φέρουσιν ὀνόματα σύνθετα ἐκ τοῦ τρία, διότι καὶ αὐτὴ καλεῖται Τρικρία, Τρισσοκάρηνα, Τρίμορφος, Τριαύχην, Τριοδία, Τρίτορος, Τρίγληνος, Τριγλωχίνη καὶ Τριγλωθίνη.

Ἄρτεμις= Η ταὐτιζομένη πρὸς τὴν Γῆν καὶ Ρέαν καὶ τὴν Θέμιδα, ἐκαλεῖτο καὶ Σκιαθίτις. Βεβαίως τὸ ἕν τῶν Ἐφεσίων γραμμάτων ασκι, τὸ ἐν τῷ ἀγάλματι τῆς ἐφεσίας Ἀρτέμιδος κεχαραγμένον, δὲν εἶναι ἄσχετον πρὸς τὴν χρυσὴν ἔννοιαν τῆς λέξεως σκι.

Αρτεμις=Ελέγετο και Εκάτη, Χία, Χιτώνη, Ιχαναία, Χησία και Ημέρη-Αγνή, Υμνία. Ζαρήτις

Αρτεμής=Υγιής.

Αρτυμή-αρτύζω=Τα λίπη που αρταίνουν τα φαγητά

Αρύλλας=Παραθαλάσσιο τοπων. Κερκύρας. Αρ-Υλλίς γαία πόλις προσυπακμ. Γη. Χερσόνησος της Ιλλυρίας επί της Αδριατικής θαλάσσης. Υλλαϊκός λιμήν επί της νήσου Κερκύρας.(Βλέπε Υλλεύς).

Αρύλων=Πόλη Δ της Χάλκης(Σκυλ.ΙΙΙ)Αλγερία.

Αρύμβας=Βασιλεύς της Ηπείρου, θείος της Ολυμπιάδος, γυναικός του Φιλίππου βασιλέως των Μακεδόνων

Αρχαία Φαιακία= Αι νήσοι των Παξών-Κερκύρας

Αρχαῖοι Οἱ =Ἕλληνες, οἱ Πρωτοέλληνες, οἱ Αἰθίοπες λεγόμενοι, ἦσαν γηγενεῖς καὶ αὐτόχθονες, μὴ μεταναστεύσαντες οὔτε ἐκ τῆς Κεντρικῆς Ἀσίας οὔτε ἐκ τῆς μεσημβρινῆς Ρωσίας καὶ Σκυθίας οὔτε ἐξ ἄλλης οἱασδήποτε χώρας, οὔτε ἦλθον οὔτε μετέφερον τίποτε ἔξωθεν.

Αρχάνδρου πόλις(Αρχανδρούπολις)=Προϊστορική πόλη στο Δέλτα του Νείλου, μεταξύ Κανόβου και Ναυκράτιδος, ιδρυθείσα από τον Άρχανδρο, γιο του Αχαιού (Ηροδ.Β΄98).

Αρχέγονοι Οἱ= ἄνθρωποι τοὺς θεοὺς αὐτῶν ἐλάτρευον εὐθὺς ἀπ’ ἀρχῆς ὡς λίθους. Ἀργοὶ λίθοι κατὰ τὴν ἀρχαιότητα ἐλέγοντο τὰ λίθινα εἴδωλα ἀνεπεξέργαστα μὴ ἔχοντα ἔτι καθωρισμένον σχῆμα, ἀλλὰ σημαίνοντα ὡρισμένην Θεότητα, Ἥρωα, Δαίμονα. Βραδύτερον ὅμως ἐμορφώθησαν εἰς γεωμετρικὰ σχήματα·

Αρχία=Ωκεανίς, αδελφή και σύζυγος του Ινάχου και μήτηρ του Φορωνέως.

Αρχιμανδρίτης=Ο Αγελάρχης και το μέρος Μάνδρα όπου συνασκούνται οι υπό του κόσμου απομακρυνθέντες.

Άρχοντας=Κατά την αρχαίαν εποχή συχνά προσφωνούντο μαζί με το όνομα:Άρχοντος Ευκλείδου. Μέχρι πρότινος εις την Κέρκυρα η λέξη άρχοντας ήταν σε μεγάλη χρήση και υπόληψη, Άρχοντες, αρχοντολόϊ, Αρχόντοι, Άρχοντά μου. Οι άρχοντες δεν ζούσαν από προσωπική εργασία -εθεωρείτο υποτιμητικό- αλλά από κτήματα. Απ’ όταν άρχισαν να δουλεύουν οι άρχοντες, σταμάτησε και η προσφώνηση.Μ.Σ.

Αρωμούνοι=Πολυάριθμα ελληνικά φύλλα που έζησαν στην Ήπειρο για πολλούς αιώνες κι αργότερα μετηνάστευαν σε άλλους χώρους.

Αρων=Ο γάϊδαρος ο ερυθρόχρωμος, ο ακτινοβόλος

Ασα= Κατά τον Θωμόπουλον, ο θεός των υπογείων υδάτων, ύδατος πλήρης, υδρηλός, αγρός, λειμών.

Ασαί=Χωρίον τι επί της Κορινθίας χώρας. Στεφ. Βυζάντιος

Ασαίος=Ένας από τους Αχαιούς.

Ασαφειδάμα=Πόλις της Συρίας.

Ἀσεὺς= Ο Ζεὺς ἐν Φρυγία,

Άση η=Των Ελλήνων.απσου Σουμεριστί βυθός της θαλάσσης,απσ= βυθός, το ελληνικόν Αβυσσος.

Ασημονικό= Χρώμα ασημιού για επαργύρωση.

Ασίκης=Ο λεβένης.

Ασία=έστι κώμη Αρκαδίας, Όθεν Αλφειός δοκεί τας πηγάν έχειν. (Στεφ. Βυζάντιος)

Ασία=Η θυγάτηρ του Ωκεανού και της Τηθύος μετά της οποίας ο Ιαπετός εγέννησε τον Προμηθέα, Επιμηθέα, Ατλαντα και Μενοίτιον (Ησίοδος), απ’ αυτής εκλήθη Ασία έν των μεγαλητέρων μερών της γης.(Σημ.Μ.Σ.σύμφωνα με την έρευνα του Αθηναγόρα, θα πρέπει να προσέχουμε ποιά “Ασία” διότι πολλά ονόματα έχουν άμεση σχέση με την προϊστορία Παξών-Φαιακίας-Θεσπρωτίας. Ας θυμόμαστε ότι η προϊστορία μας σκεπάστηκε καλά, έτσι ώστε κι αυτή οι πρόγονοί μας των 2000-3000 π.Χ., να δηλώνουν άγνοια για την προϊστορία, όπως ο Αιγύπτιος Ιερέας ειρωνεύτηκε τον Σόλωνα κατά την επίσκεψή του εκεί. Η πρώτη Τροία αναντίρρητα για πολλούς ιστορικούς σήμερα μέσα από τον ίδιο τον Όμηρο, τοποθετείται εις Θεσπρωτία.)

Ασία =Επίθετον της Αθηνάς, υπό τον οποίον είχεν αύτη ένα ναόν εις την Κολχίδα και έτερον εν Λακωνία.(Παυσανίας)

Ασία=κώμη της Αρκαδίας, αφ’ ής ο Αλφειός ρέει ός και Ασεάτης λέγεται

Ασία=πόλις Λυδίας παρά τω Τμώλω, ενή τρίχορδος κιθάρα ευρέθη διο και Ασιάς εκλήθη. Έστι και Ασιανή πόλις Ηλείας, έστι και Ασία νήσος Αιθιοπίας έστι και Άσιος λειμών. Όμηρος “Ασίω εν λειμώνι” (γενική γαρ εστιν, ουκ Ασιανώ, αγνοεί γαρ Όμηρος την Ασίαν ως και την Ευρώπην)Στεφ. Βυζάν.

Άσιος= Υιός του Δύμαντος και αδελφός της βασιλίσσης Εκάβης, Φρυξ το γένος (Όμηρος). Γιος του Υρτάκου ηγεμόνος της Αρίσβης, σύμμαχος των Τρώων φονευθείς υπό του Ιδομενέως.

Άσιος=Ιλύς ποταμού.

Άσιος=Αρχαιότατος ποιητής παριστά τον Πελασγόν υιόν της Γης, του πηλού, του πελού, του χοός δηλονότι, του ερυθρού, γεννηθέντα εις τα όρη και πατέρα των ανθρώπων. Όπου αργότερα Ασία, Μικρά Ασία.

Ασκάνιαι νήσοι ή Εκατόννησοι=Έχουν την ίδια σημασία του οίνου. Ασ και Κάνναι είδος αμπέλου και οίνου, όμοιον προς τον αλωπέκεων, το σημερινό κοκκινέλι, σταφύλι και κρασί.ΑΣ είναι επιτακτικόν, σημαίνον πολύ , δυνατόν, ευχάριστον.(βλέπε Εκατόννησοι και Μοσχονήσι)

Ασκός=Αρχικά σημαίνει το αγγείον.

Ασκόμπαλτος=Ο αμόρφωτος, αγροίκος.

Ασκώνομαι=σηκώνομαι.

Άσκρα=Άκαρπος δρυς.

Ασκώλεια=Eορτή του οίνου προς τιμήν του Διονύσου.

Άσμα= Η αοιδή-ωδή είδος θυσίας προς τον θεόν, εξυμνούσαν το θείον και ανυμνείτο το μεγαλείον αυτού.

Ασπαλία=Εργασία αλιέως. Ασπαλιεύς, αλιεύς.

Ασπαλή η =λεπτό στρώμα από χιόνι εις το Πωγώνι.

Ασπάσιοι=Έθνος της Ινδίας κατοικούν περί τον Χοάσπην ποταμόν.

Άσπετος=Επώνυμον του Αχιλλέως “ως φησιν ο Αριστοτέλης εν Οπουντίων πολιτεία” Ησύχιος. παραλλαγή ονόματος Ασπιώτης.

Ασπιωτάδες=Τοπ. Κερκύρας

Ασπρα τα= Γρόσια, χρήματα, λεπτά. Ιστ.μικρά νομίσματα που δεν είχαν άλλο διακριτικό, εκτός από το όνομα του Σουλτάνου και των οποίων η αγοραστική αξία ήταν μεγάλη κατά τον 16ον και 17ον αιώνα.(Σ.Στούπης)

Ασπροχάλικο=Εις τον Λούρον ποταμό της Ηπείρου όπως και αλλού αποδεικνύεται ότι εις την Ελλάδα κατοικούσαν άνθρωποι και προ 100.000 χρόνων και 800.000 ή και προ 800.000 και μάλιστα της ιδίας φυλής η οποία είχε σημειώσει απαράμιλλη πνευματική εκδήλωση, αφού η περιοχή αυτή του Αιγαίου παρέμεινεν ανενόχλητος από εισβολείς από τον βορράν λόγω των παγετώνων που υπήρχαν προς βορράν της Μακεδονίας και Θράκης μέχρι και προ 15.000 ετών π.Χ. (Κων.Πασσάς)

Άστα ή άφ΄στα=Σήκω πάνω.

Άστα=Χαρακτηρισμός ψηλής και ωραίας γυναίκας (Πωγώνι).

Ἀστακὸς= Υἱὸς τοῦ Ποσειδώνος καὶ τῆς Νύμφης Ὁλβίας.

Άστακος=Υιός του Ποσειδώνος και της νύμφης Ολβίας

Αστάρι=Η φόδρα.

Άστε=Πάμε, άστε να κοιμηθούμε.

Αστερία= Μέρος της νήσου των Παξών

Αστερία= Την Δήλο χαρακτήριζαν οι αρχαίοι ως πλωτό νησί.Γι αυτήν μυθολογείται πως ήταν νύμφη, η οποία, για ν’ αποφύγει τα κυνηγητά του Δία, μεταμορφώθηκε σε ορτύκι και βυθίστηκε στη θάλασσα, όπου έγινε πλωτό νησί. Γι αυτό ονομάστηκε Αστερία-Ορτυγία, ταυτόσημο με την Δήλο και σημαίνει ορτύκι. “Ο Όμηρος παίζει με τις λέξεις και προσωποποιεί τα πάντα. Ένα και το αυτό πράγμα ή πρόσωπο το παρουσιάζει πολλές φορές με διαφορετική μορφή. Αυτό κυρίως εφαρμόζει και για το ιερό νησί του Απόλλωνα αλλά και την δική του πατρίδα, την Ιθάκη, όχι βέβαια την ιστορική αλλά την προϊστορική.”(Αθηναγόρας)

Αστέριοι= Οφιείς, οι πρώτοι οικήσαντες την Τένεδον

Ἀστέριος-Ἀστερίων =Μυθικὸς βασιλεὺς τῆς Κρήτης, σύζυγος τῆς Εὐρώπης.

Αστοχάω-αστουχάου (ήπειρος)=Δεν επιτυγχάνω το στόχο μου, το σκοπό μου. Αλησμονώ.

Ἀστραῖος= Υἱὸς τοῦ Κίου, σύζυγος τῆς Ἠοῦς.

Αστράκα τοπ. Ηπείρου=Αστρακερή στην Κέρκυρα.Αστραχάν χώρα της ευρωπ. Ρωσίας παρά της Κασπίας θαλάσσης.

Άστρον=Επαρχία Πελοποννήσου και Άστρων Ορφικός ύμνος

Αστυδάμεια=Εκ της οποίας ο πατήρ Όρμενος εγέννησε τον Κτήσσιπον.

Ἀσυμνητὴρ= Όνομα ἀνδρῶν καθωσιωμένων τῷ θεῷ.

Ασυνάστρεγος=Ακοινώνητος.

Ασφατσέα, ήπειρος=Ασφάκα

Ασχά=η ισχάς των αρχαίων, τσακώνικα το ξερό σύκο (Μ.Λεκού)

Ασωπός= Ο πατήρ της Ασωπίδος Κέρκυρας-Παξών.

Αταλάντη=Όπως και το Εχίνος αναφέρονται εις βραχώδεις σκοπέλους

Ατελος=Ατελείωτος, απέραντος.

Άτζακλος=Δεν είναι από τζάκι, δηλ.από σόϊ καλό.

*Άτι= Βουνό Τρωϊκό. Προελληνική σημασία του ίππου, του ύψους. Πεντ-άτι= Βουνό Κερκύρας.Πεντ-έλεια=όρος Αρκαδίας.Πεντ-αλοφο επαρχία Βοϊου Μακεδονίας, Πεντ-έλη όρος Αττικής.

Ατικ=Λίμνη της Μανιτόμπα στον Καναδά ΝΑ της Τόμπσον.

Άτικο=Πόλη του Ν.Περού στην Περουβία.

Ατικόκαν= Πόλη του ΝΔ Οντάριο στον Καναδά.

Ατιντάνες=Οι βλάχοι της αρχαίας Ηπείρου που ζούσαν στη κεντρική και βόρεια Πίνδο.

Ατιντάνες Επιδάμνου =Το 229 π.Χ. κατέλαβε την Κέρκυρα η βασίλισσα των Ιλλυριών Τεύτα και την ίδια εποχή έστησε πολιορκία στην Επίδαμνο, ανεξάρτη ελληνική πόλιτεία τότε, φαινόταν ότι δε θα βράδυνε η άλωσή της με τη βοήθεοα προετοιμαζόμενης προδοσίας, αν δεν μεσολαβούσε η ρωμαϊκή επέμβαση, που για πρώτη φορά επέτρεψε στους Ρωμαίους να εγκατασταθούν στη Χερσόνησο του Αίμου. Πραγματικά οι Ρωμαίοι που αισθάνονταν ακόμη κάποιο δέος να επέμβουν στον κυρίως ελληνικό χώρο, έστω και αθεραπεύτως διασπασμένο, θεώρησαν κατάλληλη την ευκαιρία να επέμβουν ως προστάτες στο χώρο που βρισκόταν ανάμεσα στους Έλληνες και στους Ιλλυριούς. Από την Απολλωνία, κοντά στις εκβολές του Αώου, το ρωμαϊκό στράτευμα βάδισε προς την Επίδαμνο και η Τεύτα, στο άκουσμα της πληροφορίας γι αυτό, έλυσε την πολιορκία της πόλεως.

Ατιντάνες=Επιδάμνου και άλλοι οι Ατιντάνες του Λιχνιδιού.

Ατιντάνες=Του Λυχνιδιού ήταν οργανωμένοι στο χώρο που με βάση τη μαρτυρία του Πολυαίνου ονομάζει Ατιντανίδα και τοποθετεί δίπλα στην Πελαγονία και βορείως του Λυχνιδιού, δεξιά και αριστερά του ποταμού Δρίλωνος. Επιβεβαιώνεται και από αρχαιολογικές ενδείξεις.(Κων/νου Χρήστου “οι Αρωμούνοι”)

Άτλας=Πανύψηλος βράχος –όρος-βουνό, είναι αυτός που βαστάει τον ουρανό τις κολόνεςΟροσειρά της ΒΔ Αφρικής (Ηροδ..Δ΄184-5)

Άτλαντες =Τρεῖς ὁ τῆς Ἰταλίας, ὁ τῆς Μαυριτανίας, ὁ τῆς Ἀρκαδίας καὶ ἕτερος πάλιν ἐν τῇ Μαυριτανίᾳ Ατλαντική θάλασσα, ποταμός εν Θράκη επί του όρους Αίμου και εισβάλλον εις τον Οίστρον τανύν Δρίστρα.

Ατλαντικός Ωκεανός=Ο πρώτος είναι ο των Παξών. Αι νήσοι των Μακάρων είναι αντιγραφή των ημετέρων νήσων, αι Θήβαι και νήσοι των Μακάρων έκειντο εις τον Ελληνικόν Ωκεανόν περί των οποίων αναφέρει ο Σοφοκλής ότι εκεί σ’ εκείνο τον τόπο η Ρέα γέννησε τον άριστο Δία, το βασιλιά των θεών.Μακάρων νήσοι ελέγοντο και αι Θήβαι. Εκείνο το ὁποῖον Διόδωρος ὁ Σικελιώτης ἀναφέρει περὶ τῶν Ἀτλαντίων ὅτι, “πολὺ μὲν εὐσεβείᾳ καὶ φιλιανθρωπίᾳ τῇ πρὸς τοὺς ξένους δοκοῦσι διαφέρειν τῶν πλεισιοχώρων, τὴν δὲ γένεσιν τῶν θεῶν περ’ αὐτοῖς γενέσθαι φασὶν”,

Ἀτλαντὶς= Ἡ μυθολογουμένη, εἶναι αὐταὶ αὗται αἱ νῆσοι Παξῶν-Κερκύρας, αἱ ἡνωμέναι κατ’ ἀρχάς, ἀποσχισθεῖσαι ἔπειτα ἐκ γεωλογικῶν καταστροφῶν ἕνεκα τῶν ὁποίων κατεβυθίσθη ἀκριβῶς τὸ τμῆμα μεταξὺ Λευκίμμης καὶ Παξῶν. Τὰ ὅσα γράφει ὁ Πλάτων εἴς τε τὸν Τίμαιον καὶ τὸν Κριτίαν ἀναφέρονται ἀποκλειστικῶς εἰς τὰς νήσους Παξῶν-Κερκύρας. Ὠγυγία δὲ καὶ ἡ Νῆσος τῆς Καλυψοῦς, κατὰ τὸν Ὅμηρον. Ἧν δὲ ἡ Καλυψὼ, κόρη τοῦ Ἄτλαντος, ἀλλ’ Ἀτλαντὶς ἐλέγετο καὶ ἡ Κέρκυρα-Παξοὶ, μέρος τῶν ὁποίων κατεβυθίσθη τὸ μεταξὺ Λευκίμμης καὶ Παξῶν, ἡ καταβυθισθεῖσα Ἀτλαντὶς.

Ἄτλας,= Όρος ὑψηλόν, εἶναι ὁ ἀνέχων τοὺς κίονας, τὰς στήλας τοῦ Οὐρανοῦ. (βλέπε Γάδειρα)

Άτλας=Ποταμός στη Θράκη πηγάζων επί του όρους Αίμου και εισβάλων εις τον Ίστρον τανύν Δρίστρα.

Άτλας ένας από τα υψηλότερα όρη της Αφρικής.

Άτροπος=Χωρίς καλούς τρόπους.

Άτσαλος=Ο ελαφρώς άσεμνος με λόγια.

Ατσαλιά, Ατσαλόστομος= βωμολόχος.

Ατσέ-ά τσακώνικα βαριά προφορά το at-sche-α=ο μεγάλος –η-α, ατσοί, ατσαί, ατσά

Ατ-sch –ωπο ο=τσακώνικα ο άνθρωπος, αt-schή οι άνθρωποι, ανήρ-σύζυγος

Άτ(υ)χα=Ασχημα, μώρχετ’ άτυχα=δεν μ’ ευχαριστεί, είναι κάπως άσχημο.

Ατυς=Ο γιος του Μάνη-Μίνωα είχε γιο τον Τυρσηνόν-Ετρούσκον.

Αύας=Ποταμός εν Ηπείρω σε ορεινή περιοχή εξ ου και Παραυαίοι.

Αυγάς, Θρίναξ και Μάκαρ= Οι αδελφοί Ηλιάδες, που βρίσκονταν σε πόλεμο με τους Τελχίνες μεταλλευτές των νήσων Παξών.

Αύγεια-Άφγεια=Μία των Νυμφών.

Αυγείας=Εις των Αργοναυτών.

Αύγειος-Άφγειος=Γιος του Ηλίου ή του Φόρβαντος ένας από τους Αργοναύτες, πασίγνωστος για τις αγέλες του, τους σταύλους του οποίου καθάρισε ο Ηρακλής,

Αφγανιστάν.

Αυγόν=χωρίον Ιωαννίνων

Αυδής=Ήχος, φωνή.Επώνυμον Κερκυραίων.

Αυλάκι=Τοπ. Ηπείρου-Παραυλάκι Κερκύρας.

Αύλαξ=Οι φλέβες, το υδραγωγείο.

Αυλιάδες=Αι νύμφαι θεαί των υδάτων ελέγοντο και Αφανείς και Απαλαί

Αυλίς=χωρίον Βοιωτίας (Ομηρος) Βοιωτία υπήρχε και στους Παξούς

Αυλιώτες= Χωρίον εις Κέρκυραν- Γόργυρα, λεγομένη Μελίτη –Γαύλος.

Αυλός =Το υδραγωγείον. Κιθάρα.την ρύσιν του αίματος

Αυλός= Μουσικό όργανο.Από πολύ μακρινή εποχή ήταν γνωστός στην αρχαία Ελλάδα, αλλά η αυλητική τέχνη εξελίχτηκε με την επίδραση και την ώθηση των αυλητών από τη Φρυγία (Φρύγες-Βρίγες). Τα τελευταία χρόνια βρέθηκε με τρύπες στην Καστοριά, μαζί με την τάβλα του Δισπηλιού ηλικίας 5.800 χρόνια π.Χ. (Βλέπε Κλαρίνο)

Αυλών=Στενή αναφορά του ύδατος και λειμών, ή έφυδρος ή ανθηρός τόπος.θάλασσα.

Αυλών=Κοιλάδα Παλαιστίνης κοντά στην Ιεριχώ, διαρρεομένη από τον Ιορδάνη ποταμό

Αυλώνες =Τόποι πλατείς επί τα όρη.

Αυλώνα = Τοπωνύμια εις παλαιάν Άρταν Ηπείρου, Ακαρνανίας, Μεσσηνίας και Ίλιδος, Χαλκιδικής, πόλις της Μακεδονικής Ιλλυρίας επί των συνόρων Ηπείρου, Δαμασκού Συρίας, στενόν θαλάσσης μεταξύ των Χελιδοναίων νήσων στην Παμφυλία μικράς Ασίας, πόλις της Βρεττίας χώρας κάτω Ιταλίας και Καυλωνία λεγόμενη κλπ.άλλα μέρη

Αυλώπις = Την χρυσίζουσα περικεφαλαίαν.

Αυράχου= τσακ. αρπάζω, αφαιρώ δια της βίας από το απαυρίσκω(ομηρικό Πανταζίδης)

Άϋρον= ή αύριο -άβριο, άουρον, α-υρον με κλειστό το στόμα το Υ-ψιλον θα ακουστεί σαν Β (προσωδιακή λέξις).

Αύρον=Θησ-αυρον, Κεντ-αυρον, Λ-αύριον, Λάστ-αυρον= Χρυσόν αποταμιευθέν και εν τη αποθήκη τηρούμενον.

Αύρον=Ταυτίζονται και αι λέξεις αύλαξ, αυλή, αυλών. Δηλώνουν τον τόπο, την λ-αύραν, την μάνδραν όπου εφυλάσσετο ο χρυσός. Στο αύρον έχουν τις ρίζες τους και όλα τα σύνθετα του ευρ όπως:Ευρώπη η χρυσή αδελφή του πάγχρυσου Κάδμου. Ευρυσθέας αυτός που αποθησαυρίζει τον χρυσό, μέσω του Ηρακλή. Ευρύλοχος ο σύντροφος του Οδυσσέα, με συμβουλή του οποίου εσφάγησαν τα βόδια του Ήλιου. Ευρυάδης, Ευρύμαχος Ευρυδάμας Ευρύνομος οι μνηστήρες της Πηνελόπης. Ευρυκρείων, Ευρυδίκη, Ευρυμέδων, Ευρυμέδουσα, Ευρυμήδης, Ευρυνόμη, Ευρυβάτης, Ευρύπυλος, Εύρυτος, Ευρυφάεσα. ονόματα που εκπροσωπούν τον χρυσό. Είναι ονόματα που αναγράφονται από τον Όμηρο και έχουν σχέση με τον χρυσό. Εύμηλος ο λεγόμενος και Γάδειρος είναι ονόματα που εκπροσωπούν τον χρυσό.Ευρυάλη μία από τις χρυσοφόρες Γοργόνες. Ευμήδης ο πατέρας του πολύχρυσου Δόλωνα.Ευρυάνασσα θυγατέρα του χρυσορρόα Πακτωλού. Από την οποία ο Τάνταλος γέννησε τον Πέλοππα.

Αύριον και Ηώς=Έχουν αυτήν την σημασίαν κατά δεύτερον λόγον, πρώτα έχει την του χρυσού.

Αύρος και Τ-αύρος, Λ-αύρος= Ο χρυσός όπως Γ-αύρος=λέξις υβριστική λόγω του πλούτου Γ-αυρόλιμνη (Κερκυρα) και αλλού, επίσης η λέξη μόσχος. Επίσης γαμβρός για να πάρει τη νύφη έδωσε χρυσό.

Αύς-Αυτός (προσωδιακή προφορά) προφέρετε όλα τα φωνήεντα. Ούς-ωτός=ους-αουρους-ωτός.(βλέπε αήρ)

Αυσίτις γη= Ελέγετο η γη Κερκύρας-Παξών.Την ονομασίαν αυτήν επήραν αργότερον οι Ρωμαίοι και μετ’ αυτούς οι Βυζαντινοί. Αυσίτις στην Αραβία η χώρα των Αυσιτών ή Αισειτών κοντά στα σύνορα με τη Βαβυλωνία, η χώρα Υz της Παλαιάς Διαθήκης, όπου ζούσε ο Ιώβ (Αλέξ.Πολυϊστ.:F.H.G.III220).

Αύσων, Αίσων= Υιός του Οδυσσέως ή του Άτλαντα και της Κίρκης ή Καλυψούς, από εκεί εκλήθησαν οι της μεσημβρινής Ιταλίας Αύσονες.

Αύσωνες = Οι κάτοικοι της Κερκύρας και των Παξών.

Αυσώνιον= Το Ιόνιον Πέλαγος ελέγετο Αισώνιον, Αυσώνιον.

Αυταριάται=έθνος Θεσπρωτικόν

Αυτάρκης =Ο έχων άφθονα χρήματα.

Αυτολάλα ή Αυτολάται = Μεσόγεια πόλη της Δ.Αφρικής (Πτολ.Δ΄6, 24).

Αυτός =ετούτος-εούτος κερκ.-

Αύτις και Αύθις= Πάλιν εκ δευτέρου

Αυτοννόη=Η θυγάτηρ του Κάδμου και της Αρμονίας των χρυσοφόρων.

Αυτόχθων= Υιός του χρυσού Απόλλωνος. Αυτόχθων λεγόταν ένας γιος του Άτλαντα για τον οποίον μιλάει ο Πλάτων στην Ατλαντίδα του (Κριτίας).

Αὐτομέδων= Ο Σκύριος, ἡνίοχος τοῦ Ἀχιλλέως.

Αύω=Ξηραίνω, καταστρέφω.

*Αφ=Αναφερομένη αρχικώς εις το ύδωρ, αναφέρεται και εις τον χρυσόν.

*Αφ=Αφτί, αφτίον, ους, σημαίνει χρυσόν. (Αθηναγόρς)

*Αφ=Το όνομα του ηλίου.

Αφ= Εκ της χρυσής λέξεως-αφ προέρχονται λέξεις όπως: αφθονία, άφενος, αφνειός, Αφρός, Αφροδίτη, άβρον, αύρον και Αυρούγκοι-Αφρούγκοι, είναι οι Αύσονες όπως λέγονταν αρχικά οι κάτοικοι των νησιών Παξοί-Κέρκυρα και έπειτα οι Ετρούσκοι και καθ’ εξής.

Αφαία θεά= (πιθανώς) η Άρτεμις. Αφακίτις λεγόταν η Αφροδίτη

Αφάδας= Γιός της Χρυσοπελείας.

Αφάλλη=Χωρίον Λέσβου παρά τα βουνά Μαγγανά.

*Αφαλός= Αφάλι, Ομφαλός.

Αφάνο=Κατά τον Ησύχιο, χωρίον της Δημητριάδος αναφερόμενον εις τα πολύτιμα μέταλλα.

Ἀφέδιτος= Παρὰ τοὺς ἀρχαίους ἡ ἡμέρα τῶν θυσιῶν.

Αφείδης=Υιός του Αρκάδος και της Μετανείρας ή Χρυσοπελείας.

Αφέλλιος-Φέλλιος=Ποταμός Λακωνίας παρά τας Ραράς.

Αφέντης και Παραφέντης=Προσφωνούσαν στο Πωγώνι οι νέες γυναίκες κάθε μεγαλείτερό τους, ευυπόληπτο άνδρα. Το ίδιο και στα επτάνησα.

Άφερτος=Ο μη καλός νοικοκύρης, δεν φέρνει, δεν κουβαλεί στο σπίτι του.

Αφιδνα=Φυλή των Λεοντίδων ή Αφίδναι.

Αφιδνών=Χωρίον και Δήμος της Αττικής.

Αφιλογιά=Η απόκρισις, απολογία, απάντησις.

*Αφιόνας=Ορμίσκος.Τοπων.Κερκύρας.

Αφιόνι=δηλητήριο.

Αφιονισμένος= τρελλαμένος από ουσία.

Άφκος=Το λαθούρι.

*Αφνειὸν =Έχοντα χρυσὸν καὶ ἄργυρον.

Αφουσία=Νησίς της Προποντίδος η και Οφιούσα, ο όφις ήτο συμβολική παράστασις ου μόνον των υδάτων αλλά και του χρυσού.

*Άφρα= Η γη του χρυσού.

*Άφρα=Χωρίον της Κέρκυρας δια την χρυσήν υπόστασιν της Νήσου.

Αφραδία= Ο ἀνόητος λόγος. Φάτις = Η θεία φωνὴ.

*Αφρική=Η χώρα του χρυσού.

Αφροδισιάς= Η θεά του Κάλλους, η Κυθήρη, η Κύπρις, Η Παφία,η Αφροδίτη ελέγετο το μέρος αυτό της νήσου των Παξών η οποία ελέγετο και Ερύθεια. Αφροδισιάς ελέγετο το μέρος τούτο των Παξών κατά τον Στέφανον Βυζάντιον ελέγετο και Ερύθεια, Αφροδισιάς μικράς Ασίας Η Αφροδίτη εκαλείτο επίσης και Αστερία.Άλλα ονόματα της Αφροδίτης=(Ησύχ.)Ζίρνη, Ζηρίνη και Ζηρίνθη. Ζέρεθρον=το βάθρον, οι κοίλοι τόποι, τα άντρα.

Αφροδίτη Πωγωνίαν=Κυβέλη.

Αφροδίτη η Χρυσέη= Κατά τον Όμηρο η εκ του αφρού-χρυσού της θαλάσσης γεννηθείσα.

Ἀφροδίτη= Ἐρυθραία, καὶ Μέλαινα, και Κυνώπις (Κυνοπιάστες χ.Κέρκυρα) και Κυνοστόλος και Κολιάς-Γκολιάς, Σχοινία, Ερυκίνη, Σικωνία, Αιολόμορφος. Παξός η νήσος της Αφροδίτης ελέγετο και Ἑσπερία ὡς τοιαύτη δὲ ἐλατρεύετο και ἐν τῇ Λέσβῳ (Αθηναγόρας).

*Αφρός=Ο χρυσός αρχικώς.

Άφρυξος=Ποταμός Αρκαδίας.

Αφύσσω=απαρύομαι, ανασύρω, αντλώ ύδωρ.

Αφύη=η υδατογενής μαρίς.

Αφύστα “κοτύλη” Στάμνος.

Άφυσα= παρά Ταραντίνοις κατά τον Ησύχιον.

Αφυσγετίς=Η υλίς του χειμάρρου και ποταμού.

Αφυσμός= Απάντλησις επί υγρών κατά τον Σούϊδα.

Αφυσγετίς=Η υλίς του χειμμάρου και ποταμού.

*Αχ=Το ύδωρ κατά τον Ησύχιον.

*Αχ όπως άα=Το ύδωρ στην Ελληνική και Αχαιοί επίσης με την ίδια έννοια εις την Νήσον των Παξών, που μαζί με την Κέρκυρα και Ήπειρο αποτελεί τον όλον ομηρικόν κόσμον. Υπάρχει πηγή Αχάϊου, της οποίας το ύδωρ είναι ελαφρότατον, έχον μεγάλας θεραπευτικάς ιδιότητας. Αχελώος ποταμός, Άρ-αχ-θος κλπ.

*Αχάγιος= ή Χάγιος ή Χίγιος, ή Γαιήιον ή και Γαύδον, παρονομασθέντα εις Γάϊον.

*Αχάϊα=Πηγή εις Παξούς.

Αχαϊρευτος=Ανυπρόκοπος, κακότυχος.

Αχαμνένω=Αδυνατίζω το σώμα.

Αχαμνά =Άσχημα επίρ.

Αχαμνά =οι όρχεις του ανθρώπου.

Αχαμνός=αδύνατος.

Άχαρος=Άτυχος, καϋμένος, καψερός.

Αχαράβη=Τοπων. Κερκύρας, Αραχωβίτικα Πατρών, Αράχωβα, Χαράβη Ηπείρου

*Αχ-Αἲχ =Διὰ μεγάλης συγγενείας συνάπτονται. Ἀχαΐς, Ἀχαΐα, Ἀχαρναί, ἀχάτης, εἶδος πολυτίμου λίθου, Ἀχελῶος, Ἀχέρων, Ἀχερών, Ἀχιλλεύς, Ἄχνη, Ἀχρὰς ἡ καὶ Ἄπιον, Ἀπία δὲ καὶ ἡ Πελοπόννησος καὶ δὴ ἡ Ἀρκαδία, καὶ ἡ Ἤπειρος ταυτὸν τοῦ Ἀβία, πάντα ταῦτα καὶ τὰ παρόμοια τὸ αὐτὸ σημαίνουσιν. Ἀλλὰ καὶ τὰ ἐκ τοῦ εχ σύνθετα, ὡς Ἐχεκλῆς ἡγεμὼν τῶν Μυρμιδόνων. Ἔχεκλος υἱὸς τοῦ Ἀγήνορος. Ἐχεκράτης πατὴρ τοῦ Λαπίθου Ἠετίωνος.Ἔχεμος ἐγγονὸς τοῦ Κηφέως βασιλεύς της ἐν Ἀρκαδίᾳ Τεγέας. Ἐχένηος εἷς τῶν ἐπισήμων Φαιάκων. Ἐχέπωλος ἐπίσημος Τρωαδίτης. Ἐχέτης δὲ ὁ πλούσιος, ὁ μακάριος καὶ ἐχέτλιον, δεξαμενή, ἀποθήκη. Ἔχετλος υἱὸς τοῦ Ἡρακλέους. Ἔχιδνα θυγάτηρ τοῦ Χρυσάορος ἢ τοῦ Ταρτάρου καὶ τῆς Γῆς. Ἐχινάδες καὶ Ἐχίνος, Ἔχιος καὶ Ἐχίων εἷς τῶν Σπαρτῶν· ἀλλὰ καὶ Οἰχαλία πάντα εἰς τὴν αὐτὴν ἔννοιαν ἀναφέρονται. (Αθηναγόρας)

*Αχελώον=Αρχικά οι αρχαίοι Έλληνες εκάλουν παν ύδωρ (Αριστοτέλης), ὁ δὲ Ἀχελλῷος ὁ περὶ τὴν Δωδώνην, καθ' ἡμᾶς (Αθηναγόρας) ἦτο ὅπου ἡ νῦν Λίμνη τῶν Ἰωαννίνων. “Αχ-ή άχα”=νερό “λώων”= μεγαλύτερος ποσοτικά. Αχελώος =ένας από τους επισήμους ποταμούς της Ελλάδος ρέων δια των συνόρων της Ακαρνανίας και Αιτωλίας, και εισβάλλων εις το Ιόνιον πέλαγος, εκαλείτο πρότερον Θόας και σήμερα Ασπροπόταμος.Αχελώος ποταμός της Αχαϊας εις Πελοπόννησο ρέων πλησίον της πόλεως Δύμης ο οποίος ελέγετο και Πείρος.(Στράβων) Αχελώος ποταμός της Θεσσαλίας πλησίον της Λαμίας, Αχελώος ποταμός της Φρυγίας στην Ασία πηγάζων επί του όρους Σπύλου.

*Αχελώος=Κατά την αρχαιότητα η προσηγορία “αχελώος” δινόταν σε πολύνερα ποτάμια ή και σε όλα τα πολύνερα ποτάμια, αλλά και σε όλα τα γλυκά και πόσιμα νερά.

Αχερουσία = Λίμνη τις εν Ηπείρω επί της χώρας των Θεσπρωτών εις την οποίαν εχύνοντο οι ποταμοί Αχέρων και Κωκυτός. Εκεί υπήρχε το πανάρχαιο ιερό όπου βρισκόταν το σπήλαιο-είσοδος στον κάτω κόσμο Νεκρομαντείο. Αχερουσία Λίμνη επίσης επί της Καμπανίας χώρας της Ιταλίας πλησίον της Κύμης. Αχερουσία λίμνη Δ του Νείλου κοντά στη Μέμφιδα.

Αχερουσία =Χερσόνησος ή ακρωτήριον πλησίον της Ηρακλείας εν Βιθυνία με έν υπόγειον σπήλαιον.

Αχερωίς=Η μέλαινα συνωνυμούσα με την Αχερουσία λίμνη.

Αχερωίδα= Λέγει ο Αριστοτέλης την Αίγειρον την μελανήν. “Ότι πάντα τα υλώδη φυτά αχερούσια λέγονται” “Όλα τα φυτά του δάσους λέγονται αχερούσια (ελώδη)”.

Αχέρων=Ποταμός Θεσπρωτίας, με το φαράγγι τις πηγές του και την έξοδό του στη θάλασσα.

Αχέρων ο=Ποταμός ή ρύακες μας δίνει την ονομασία ενός ποταμού του Άδη με τη λέξη Αραγκουάρι των Ινκας. (Αποκρυπτογράφιση Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Αχέρων=Πόλις εν Λέσβω, η και Καλλονή λεγομένη ταυτοσημάντως. Αχερωϊδες τα υδατοτρεφή δένδρα, τα άλλως ονομαζόμενα Αίγειροι διότι και η λέξις αγ, αιγ εις τα ύδατα κυριολεκτείται.

Άχι=Ο παρά τους ποταμούς φυόμενος χόρτος. Το άχυρον.

Αχιλλεύς=Αχιλλήα και Αχιλλή, Εβασίλευσεν στην σημερινήν Άρτα, την ομηρικήν Φθίαν και Θεσσσαλίαν. Ο κυριώτερος αντιπρόσωπος της ελληνικής φυλής, ο απαράμιλλος ήρως της ομηρικής εποποιίας ο εκ του Αιακού, του βασιλέως της Αιγίνης-νήσου των Παξών, Ήρως του Ομήρου εξ Ηπείρου. Εις τον Εύξεινο Πόντο υπάρχει νήσος του Αχιλλέως η οποία ελέγετο και Λευκή, είναι γνωστό ότι μετά τον φόνον αυτού, μετεφέρθη υπό της μητρός του θεάς Θέτιδος εις την νήσον των Μακάρων. Είναι δε αποδεδειγμένο ότι η νήσος των Μακάρων είναι η νήσος των Παξών.

Αχίλλειον πλάκα=Την Αχιλλέως νήσον, την Λευκήν λεγομένην ως και Αχιλλέως δρόμοι περί ταύτην την νήσον.(Ησύχιος)

Αχιλλήϊον= πόλις μικρά κειμένη πλησίον του ακρωτηρίου Σιγείου όπου βρίσκεται ο τάφος του Αχιλλέως. Υπάρχει και χωρίον εις το Βόσπορον και Αχίλλειος λιμήν στην Λακωνία δυτικώς του Ταινάρου. (Βλέπε Σιγείον)

Αχιλλιάς=Υποκοριστικό του κυρίου ονόματος Αχιλλεύς. Συνηθίζεται σε φιλοφρονήσεις στην Ήπειρο. “Καλώς τον Αχιλλιά μου, τον λεβέντη μου”.

Αχθεία= Η Δήμητρα.

Άχλα=Ο μεγαλύτερος ποταμός Άνδρου. Βάχλια χωρίον Πελοποννήσου με πολλά ύδατα.

Αχλάδι=χωρίον Ευβοίας

Αχλλαγωζία (Ήπειρος)=οχλαγωγία (το λάμδα προφέρεται διπλό όπως και να είναι γραμμένο, η μετέπειτα καθιερωμένη γραμματική επέφερε πολλές αλλαγές στην προφορά των λέξεων (Μ.Σ.)

Άχνα-αχνιά=τσιμουδιά

Αχόνη=Η χοάνη, καταβόθρα.

Άχος=Κατά τον Όμηρον το αινόν, το άλλαστον, το άτλητον αλλά και η χαρά, η πληρούσα ευφροσύνης τους ανθρώπους, το αντίδοτο της λύπης. Σήμερα φωνάζουμε Ωχου ου, Άχου-ου.

Αχραδίνη=εκαλείτο το ωραιότερο μέρος της πόλεως των Συρακουσών εν Σικελία,Πλούτ

Αχριανή=πόλις Υρκανίας (Στεφ. Βυζάντιος)

Αχρίδα=λίμνη Ηπείρου πλησίον ορέων που χωρίζουν τα όρια αυτής(Α.Νταλαμάγκας)

Αχρεία=ή άχρεια, άσεμνα, βωμολοχίες.

Άχτι= Ινάτι, γινάτι, πείσμα.

Αχύνετον= Το ύδωρ.

Αχυρών η= Χωρίον της Λέσβου πλησίον της Μεθύμνης η νυν έδρα της Μητροπόλεως Μεθύμνης, η Λάμπη ή Λαμπετία. Κατά τον Ησύχιον.

Αψαράδες=Επίσημος οικογένεια Ηπειρωτική έχοντες άμεσον σχέσι προς το υγρό στοιχείο.

Αψίας=Ένας των ποταμών της Σικελίας.Ήταν η Σικελία η Μεγάλη Ελλάς.

Αψιός-ή αψύς=Οξύθυμος, ευέξαπτος.αψιά σε ψηλό τόνο

Αψιώνω=Ερεθίζομαι, γίνομαι οργίλος.

Άψος=Ποταμός Ηπείρου, ρέων πλησίον της πόλεως Επιδάμνου, τανύν Κρεβάστα, (Πλούταρχος), η Αψυρτίς, ίδος του Αψύρτου, όθεν, αι Αψυρτίδες νήσοι, δύω νήσοι του Αδριατικού πελάγους πλησίον των παραλίων της Ιλλυρίας τανύν Όσερον και Χέρσον λεγόμεναι, ένθα λέγεται ότι η Μήδεια έσφαξε τον μικρόν αδελφόν της Άψυρτον.

Αψόρος=Εκαλείτο ο Ωκεανός. η λέξη αψό-ρροος, στον σχολιαστή του Όμήρου διαβάζουμε (σρόFος,σρέFε, ρέω) -αψορρόου ωκεανοίο=ταχυρόου επειδή Ωκεανός ή παλιρρόου δια του κύκλω περιθρίν την γην.

Αψυρτίδες=νήσοι προς τω Αδρία, από Αψύρτου παιδός Αιήτου εν μια δολοφονηθέντος υπό της αδελφής Μηδείας, οι δε νησιώται Αψυρτείς και Άψερτοι. Έστι δε και τόπος εν τω Ευξείνω πόντω Άψαρος (Στεφ. Βυζάντιος)

Αψυχάω==Αψ΄χάου (ήπειρος) Φείδομαι, κάνω οικονομία.

Αψώμοτο = Το γέννημα, το καρύδι και γενικά ο καρπός που δεν είναι ψωμομένος.

Άψωρος=πόλις Ιλλυρίας Ψωραροί =χωρίον Κερκύρας

Αώος=Ελέγετο και Γάϊος, Αϋος, Αίας, Αϋον. Παραϋαίοι οι κάτοικοι.

Αώος= Ελέγετο ταυτοσημάντως Αίας. Ποταμός εν Ηπείρω.

Άωοι=Θεοί οι εκ του Δρόμου μετακομισθέντες εις Σαμοθράκην (ή)Λήμνον.και Κίλικες από Αώου του Κεφάλου (ή) του παραρέοντος ποταμού. Σημ. Μ.Σ.Οι θεοί που μετεκομίσθησαν όπως λέει ο Ησύχ. στη Σαμοθράκη ή στη Λήμνο δεν είναι σίγουρος, αναρωτιέμαι επειδή ο Αώος ποταμός είναι στην Ήπειρο και η Σαμοθράκη προϊστορικά είναι σήμερα το Μαθράκι της Φαιακίας μήπως πρόκειται περί αυτού;

Αωρ και Χρυσάωρ, Άααρ και Άααρα =Στους Αιγυπρίους καλούνταν τα χρυσά Ηλύσια πεδία.(βλέπε αυς-αυτός)

“Ατλαντίς” είναι η Ιθάκη-Παξοί

Πλάτωνος, Κριτίας 114

αρχική γλώσσα είναι η γλώσσα του λαού,

όστις εδημιούργησεν αυτήν εκ των πρώτων

εντυπώσεων του περιβάλλοντος αυτόν κόσμου

ο οποίος ήτο πολύ στενός, όσον αδύνατο

να φαντασθή αυτόν ο άνθρωπος της σήμερον.

Αθηναγόρας

“Σήμερα εμείς οι Νεοέλληνες δεν γνωρίζουμε την πραγματική σημασία των λέξεων που μιλάμε, αλλά την έτοιμη γλώσσα αυτή που

κλείσαμε μέσα σε συγκεκριμένα γράμματα,

αποκόπτοντάς την από την πλούσια πολυφωνική αξία τους. Αυτή που μας δημιούργησε όλη αυτή τη δυναμική και πλούσια εκφραστικότητα με την ποικιλία των πολλών συνωνύμων ”

Καραβά-Γαλάνη Μαρίνα

Η Ελληνική Γλώσσα μητέρα των γλωσσών του κόσμου