ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ 'ΕΨΙΛΛΟΝ

Εψιλλον

Ε ή ΕΙ=

Το Δελφικό, ήταν αναρτημένο στην είσοδο του Μαντείου των Δελφών,

ήταν το μυστικό και άρρητο όνομα του Θεού.

Εεεε! =παρατραβηγμένη εκφώνηση για να συνεφέρει κάποιον που παραστρατεί, συχνά συνοδεύεται και με το Εε-ψιτ!

Εάλω=Εκρατήθη, εάλωσαν=ηττήθησαν.

Εαρ=αίμα.Κύπριοι(εϊαρ)

Έαρ- Fεαρ-Γε(ι)αρ=Ο μετά χειμμμώνα τριμην(ι)αίος καιρός. προσωδιακή απόδοση του (Fεσαρ) Ομηρος. Η Ανοιξις (Ησύχιος)

Εαρδάλη= επλησίασεν ( v.βαρδήν et άρδαλος) Λεξικόν Ησύχιου ο γαλλικός σύνδεσμος et μας παραπέμπει στη σκέψη ότι Γάλλοι φρόντισαν το λεξικόν, ενώ οι εκδόσεις Γεωργιάδη δεν μας παρέχουν πληροφορίες για τον Ησύχιο και το εν λόγω λεξικό.

Εάριον=Ρόδον.

Έβα=επήλθε και ήλθεν (Ησύχιος)

Εβίβα=αναφέρεται στο (βίος) να ζήσεις

Εβλαία η =Πόλις της επαρχίας Αλβανίας εν τη μεγάλη Ασία. Πτολ.

Έβγαση=από το βγαίνω κερκυρ.έκφραση “στην έβγαση του καλοκαιριού”

Έβλανα τα=Πρωτεύουσα της νήσου Ιέρνης (Ιρλανδία) η νυν Δουβλίνη λεγομένη, κατ’ άλλους εκαλείτο το πάλαι η Δουβλίνη Μανάπια.(Νικ. Λορέντης)

Έβλω=εφάνη, ώχετο, έστη (Ησύχιος)

Εβραίοι=Αρχικά φύλλα Ελληνικά τα οποία αυτοαποκαλέσθησαν Εβραίοι. Ο ιερός Θεοδώρητος εις την ξα΄ερώτησιν εις την Γένεσιν: “η ούν Εβραίων γλώσσα πόθεν ήρξατο;” λέγει τα εξής αξιοσημείωτα “Οίμαι αυτήν ιεράν είναι φωνήν, ώσπερ γαρ εν τοις Ελληνικοίς ναοίς ίδιοι τινές ήσαν χαρακτήρες γραμμάτων, ούς ιερατικούς προσηγόρευον, ούτω κτλ.” (Αθηναγόρας)

Ἑβραῖοι οι=Αρχικῶς ἦσαν Ἠπειρῶται -Σπαρτιᾶται, Σπάρτη, πόλις της Πελοποννήσου. Σπαρτύλας τοπωνύμιον Κερκύρας, Σπαρτύλος Πόλις της Μακεδονίας, Σπάρτακος μυθικός ήρως.

Ἑβραῖοι δὲ εἰδικῶς οἱ ἀπόγονοι τοῦ Ἔβερ, οὗ ἀπόγονος ὁ Ἀβραὰμ, λέγεται και Περάτης αντί Ηπειρώτης (Αθηναγόρας).

Εβρεί=Εβραίος(Schol.Genes. XIV 13)κι ο Εβραίος περάτης(Ιουδαίος Στραβ).

Έβρος=Τράγος,βάτης και ποταμός Θράκης.

Έγεστα=αρχαία πόλις της Σικελίας (Πρωΐας)

Εγκλουβή=οροπέδιο Λευκάδος (ΝΕΤ)

Εγνατία=πόλις της Απουλίας κάτω Ιταλία κειμένη επί της Αδριατικής θαλάσσης

Εγρήγορις =της Χίου έχει σχέσι με την Γόργυρα των Παξών-Κερκύρας η ρίζα είναι η αυτή, γ.ρ.γ.

Εγρήγορες = Παξινοί και Κερκυραίοι, οι αγχίθεοι των θεών, εν αντιθέσει προς τους υιούς των ανθρώπων. Η Παλαιά Διαθήκη είναι σαφής λόγον ποιουμένη περί υιών θεού και θυγατέρων των ανθρώπων.

Εγχελείς=Λαός αρχαίος της Μακεδονικής Ιλλυρίας. (Στεφ.Βυζάντιος.)

Έδαρι=τσακώνικα τώρα αμέσως, τώρα δα (Μ.Λεκού)

Έδαφος=Το ούδας ,ούδεος

Έδελος=Δείλι, δειλινό, ηλιοβασίλεμα προς την ομηρική Ιθάκη, την Ευδείελον= ευδιάκριτη, την ορατή και από μακριά.(Αθηναγόρας).

Ἐδὲμ = Ἐρύθεια-Ἐρυθρᾶ, ὄνομα ἀναφερόμενον ἀρχικῶς εἰς τὴν ἄμπελον, καὶ ἐφεξῆς εἰς τὸν χρυσὸν· ἡ κατ᾿ ἐξοχὴν δὲ ἐρυθραία εἶναι ἡ νῆσος Κέρκυρα-Παξοὶ, καὶ ἡ Ἤπειρος-Φοινίκη.

Έδελος-ευδείελον=Προς την Ιθάκη έχει σχέσι αμεσοτάτη με τον Γάϊον-Χίγιον-Βέλιον των Παξών.

Εδεπά-εδεκεί=εδώ κοντά –εκεί πέρα (Κέρκυρα-Ήπειρος)

Εδεσσα= Αίθεσα-Αιθιόπη η λεγόμενη και Αιγαί.Έδεσσα=Πόλις της Μεσοποταμίας πρωτεύουσα της Οσροηνής χώρας, ήτις και Καλιρρόη εκαλείτο δια τας ωραίας καθαράς πηγάς των υδάτων, και Αντιόχεια παρά Πλίν., τανύν Όρφα.

Έδεσσα=Βοδενά εν Μακεδονία, τόπος πλήρης υδάτων.Έδεσσα και εν Κρήτη.Έδεσσα και εν Συρία υδατοβριθής. Οι Μικρασιάται Ιωάννην τον βαπτιστήν Βοδός ονομάζουν.

Έδος αθανάτων=Λέγεται υπό του Ομήρου ο Όλυμπος, η Λέσβος η άλλη αύτη νήσος των Παξών, η Θήβη η έχουσα άμμεσον σχέσιν προς τους Παξούς, η Ιθάκη.

Εδω=έδουσα-έδον=τρώγω.Εδωδιμοπωλείον, έδεσμα.Έδων, έδοντες=αυτοί που τρώγουν έδοντες, γίνεται οδόντες, οδόντιον –δόντι. Οδούς (Σπύρος Σπέης)

Εδώ-πα=ακριβώς εδώ

Λέξεις με εμφανή τα ίχνη της Προσωδίας.

Εέ=Εαυτόν, αυτόν, αυτό.

ΕFεικοσάβοιον(βους=χρυσός),εFείκοσι, ε Fεικoσόρoιο (ερέσσω), (Ευαγ.Κοφινιώτης)

EFεικοσάριος, εεικοστός=Προσωδιακή έκφραση του είκοσι.Βλέπε λ.Δίγαμμα.

Εείλεον, είλω=περικύκλωσαν.

Εείπα-έειπεν= Είπα.

Εέλδομαι= Λαχταρώ.

ΕFέλδωρ==Ευτυχές δώρον, επιθυμία.

Έην=Ην-Ήτο

Έηος=Σεαυτού.

Εθ= Ο καιρός και έτος τον παρελθόντα χρόνο.

Εθάν= Το παντοτινό.

Εθνισταί –ίται (Ησύχιος)=οι εκ τού αυτού γένους.έθνεα=έθνη. Έθνος Αττικό :Ποια γλώσσα μιλούσαν οι Πελασγοί, αληθινά δεν μπορώ να πω… Όμως το Αττικό έθνος, παρ’ όλο που ήταν Πελασγικό, μαζί με την αλλαγή τους σε Έλληνες, άλλαξαν και γλώσσα κι έμαθαν την ελληνική.(Ηρόδοτος) Αλλ΄οι Πελασγοί ούτοι ήσαν αυτοί ούτοι οι κάτοικοι των νήσων Παξών- Κερκύρας, οι και άλλως Αιθίοπες εν τη ομηρική και προομηρική εποχή λεγόμενοι. (Αθηναγόρας)

Εϊα= Ελα λοιπόν.

Ειαμεναί=Λειμώνες,τόποι κάθυδροι.

Ειαμενή έλος= Παραποτάμιον κάθυγρον.

Ειανού=Ευδιαχύτου.

Ειδάλλως- Ειδαλλοιώς- Ειτομή (κέρκ.). -Ειδεμή =Ταυτοσήμαντα, Άλλως.

Ειδομένη=πόλις της Μακεδονίας εν τη Ημαθία χώρα κειμένη επί του Αξιού ποταμού (Θουκ.)

Είδος=Καύμα:σώμα, χρώμα.(όψις, πρόσωπον)(Ησύχιος).

Ειδύλλιον=Υποκοριστικό του είδος. Σήμερα=Τρυφερά ερωτική σχέσις.

Ειδώ=Ειδοθέα (Ευριπ.) Fείδω ή Fοίδα το Fδίγαμα είναι βοηθητικό προσωδίας(Μ.Σ.)

Είθε αρχ.λ.=Μακάρι

Εικάζω αρχ. λέξις=συμπεραίνω.Στην Κέρκυρα λένε: “μου κάζεται” μου φαίνεται, νομίζω

Εἴλη, ἕλη-κέλλη= Η αὐγὴ, τὸ φέγγος.

Ειλείθεια,Ελείθυια,Ειλήθυια,Ειλείθιυα =πρσωδιακή λέξη, λατρευομένη θεάς υπό των αρχαίων ως έφορος της γέννας.

Ειλειθυιασπολις-Λητόπολις-Απολλωνοσπολις,Πτολεμαϊς, Διόσπολις μεγάλη,Καταρράκτης Ελασσων,Θηβαι, Ερμούπολις, Ηρακλεόπολις, Γκιζα, Αρσινόη, Κροκοδειλόπολις, Ναυκρατις, Σακκαρα, Ηλιούπολις, Πηλούσιον (Αυαρις), Σαϊς, Μένδη κ.α.=Πόλεις της αρχαίας Αιγύπτου. Κατα τον Ηρόδοτο 11.340 έτη(βλέπε λ.), προ αυτού στην Αίγυπτο βασίλευαν οι Θεοί από τότε όμως και μετά “θεόν ανθρωποειδέα ουδένα γενέσθαι”. Πρώτοι άνθρωποι (θεοί) ήταν ο ‘Ηφαιστος, ο Ήλιος,μετά ο Κρόνος, ο Όσιρις, ο Τυφών, ο αδελφός του Οσίριδος και της Ίσιδος.

Ειμάστενε- σάστε-νε =είμαστε- η κατάληξη νε δημιουργεί χαρακτηριστική προσωδιακή προφορά στην κερκυραϊκή διάλεκτο.

Είρα=Όρος της Μεσσηνίας παραφυάς του Λυσσέου

Είρη = Η αγορά, η εκκλησία, τόπος συναθρήσεως.

Είρην = Ο νεανίσκος ο επιβλέπων τους νεωτέρους του σαν αρχηγός

Ειρήνη-Σειρήνη=Αρχήν αυτής έχει τους λίθους, τους βράχους, το άντρον.(βλέπε Σειρήνα).

Ειρήνη=Εκ του είρω=συνάζω, συναρμόζω.

Εἰρηναία =Τὰ προνόμια, τῶν ὁποίων ἀπήλαυον οἱ βασιλεῖς τῆς Σπάρτης μοχθοῦντες ὑπὲρ τῆς προαγωγῆς τῆς εὐημερίας καὶ μορφώσεως τῶν ὑπηκόων αὐτῶν.

Εἰρήνη= Ελέγετο ἐν Κερκύρᾳ νησὶς ἡ καὶ Πτυχία, ἡ νῦν Βίδο.

Εἰρηνοῦσαι και Σειρηνοῦσαι= Αι Νῆσοι τῶν Παξῶν.

Είρηνη-σειρήνη= Σημαίνει λίθον πέτρα διάτρητον, εκπέμπουσαν γλυκύν ήχον και ηρεμία, οιονεί θείον άσμα επιφέρον γαλήνην και ηρεμίαν εις τους ακούοντας, ως τουναντίον εξ άλλων λίθων ή οπών προέρχονται δυσαείς ήχοι, οιονεί υλακαί ως π.χ. εκ της Σκύλλης και Χαρίβδεως.Εντεύθεν ειρήνη και σειρήνη κατήντησαν ταυτοσήμαντα (Αθηναγόρας).

Εἰρήνη ἡ θεὰ = Θυγάτηρ τοῦ Διὸς καὶ τῆς Θέμιδος· διὰ τοῦτο καὶ εἰρεσιώνης ἐλέγετο ὁ κλάδος τῆς ἐλαίας συμβολίζων τὴν εἰρήνην, καὶ τὸ ἄσμα, τὸ ψαλλόμενον κατὰ τὴν παραπομπὴν τῆς Εἰρεσιώνης, ἑορτῆς τῶν Πυανεψίων καὶ Θαργυλίων.

Εἰρήνια καὶ Εἰρήναις =Νησὶς παρὰ τὴν Κῶ. Εἰρηνούντων ἐν Καρίᾳ καὶ αὐτόθι μονὴ κατὰ τοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους τῶν Εἰρηνούντων. Εἰρηνούπολις Ἰσαυρίας, Κιλικίας. Εἴρα ὄρος τῆς Μεσσηνίας παραφυὰς τοῦ Λυσσέου. Εἰραφιώτης μετὰ τὴν κα

Ειρεσίδες =Αρχαῖος δῆμος τῆς Ἀττικῆς ἐγγὺς τοῦ Κηφισοῦ, συνορεύων πρὸς τοὺς Ἀμαξαντεῖς· Εἰρήναις βραχονήσι, καὶ παρ’ αὐτὸ ὑφαλονησίδες.

Εἰρήνιοι παρὰ τὸν κόλπον Καλαμίτσης τῆς Σκύρου.

Εἰρήνη=Κατὰ τὸν Πλίνιον, νησὶς τοῦ Ἀργολικοῦ κόλπου πλησίον δυὸ ἄλλων νησίδων τῆς Ἐφύρας καὶ Πιτυούσης.

Εἰρήνη ἀκρωτήριον τῆς Λήμνου.

Ειρηναία= Τα προνόμια τα οποία απολάμβανον οι βασιλείς της Σπάρτης.

Ειρήνη= ‘Ορμος της Κύθνου

Εἰρήνη= Ελέγετο ἐν Κερκύρᾳ νησὶς ἡ καὶ Πτυχία, ἡ νῦν Βίδο.

Εἰρήνη-Σειρήνη= Αρχὴν αὐτῆς ἔχει τοὺς λίθους, τοὺς βράχους, τὸ ἄντρον.

Ειρηνούπολις= Ισαυρίας, Κιλικίας.

Εἴρω=Εκ της Ειρήνης συνάζω, συναρμόζω.

Εϊσος=Ισος

Εις κόρακας= Εις το σκότος, παρατηρούμε ότι ο Ησύχιος εις το λεξικό του παραθέτει μπροστά το εις ξεχωρίζοντας τις λέξεις ενώ άλλες τις ενσωματώνει με το εις π.χ. εισκρίνει=εισχωρίζει, εισκυκλείσθαι=περιφέρεσθαι, εις λήξιν=εις τελειότητα, εις χάος=εις αέρα αντί του εις ερήμωσιν κλπ. εισπράκτωρ=επαίτης (απαιτητής).

Εισκονιανοί =οι Εφέσιοι.

Ειτομή (κέρκ.)=Ειδεμή, άλλως.

Εκάβη=σημαίνει χρυσή.Η σύζυγος του Πριάμου υπό του φιλοχόρου λέγεται Χοιρίλη που σημαίνει χρυσή. Χηρ=κατά τον Ησύχιον ή χοιρ λέγεται ο Εχίνος και ο σκαντζόχοιρος με την χρυσή (βλέπε λέξη) έννοια της νήσου των Παξών. Εχινάδες,

Εκάεργος=Ο μακρόθεν είργων(κωλύεσθαι, συνέχεσθαι) τοις βέλεσιν (βέλη). (Ησύχιος)

Εκάτη = Η χρυσῆ. Ἑκάτη δὲ καὶ ἡ Ἄρτεμις.Ελέγετο και Χὶα, Χιτώνη, Ἰχναία, Χησία καὶ Ἡμέρη-Ἁγνὴ, Ὑμνία.

Εκαμανδρώνυμος=Πατήρ της Σαπφούς.

Εκαταίος=υποστηρίζει: “μη ελθείν τους Αιγυπτίους εις Άργος”

Ότι δεν ήρθαν οι Αιγύπτιοι στο Άργος.

Ἕκατος= Ο χρυσοῦς Ἀπόλλων ὁ Ἑκατηβόλος, Ἑκάεργος, Ἑκατηβελέτης, ·

Εκάτη-Ηεκάτη =Ελέγετο και η Άρτεμις, αλλά και άλλη θεότης περί την οποίαν “περί πάντων Ζεύς Κρονίδης τίμησε” και περί της οποίας δια πολλών αναφέρει ο Ησίοδος.

Εκατομπεδών αρχ.πόλις = Παλαιοπωγωνιανή, λίγο πιο πάνω γράφει ο Σταγειρίτης υπάρχει η κώμη Παλούμπα στα βορεινά της Οστανίτσας.

Εκατό(μ)πεδον (Ησυχ.) = Θέατρο.Εκατόμποδες νηρηϊδες εκατόν+πους.

Εκατόν-νησοι=Νήσοι του Εκάτου Απόλλωνος, παράγουσαι καρπόν (σταφυλάς) οίνου, ΝΕ δυνατού.Αι τρεις πόλεις των Εκατοννήσων Νάσος, Πορδοσελήνη, Χαλκίς έχουσιν ονόματα αναφερόμενα στον οίνον. Νήσο-νάσος=ΝΑ νάμα πιοτόν, ΣΙ ή ΣΟΥ μεθυστικού. ΝΑ,ΣΙ (ήΣΟΥ) Νά-σος συνων.ΝΑ,ΚΑΣ, Νάκσος, Νάξος.(Θωμόπουλος.)

Έλα=ήλιος. Αυγή. (Ησύχιος. Βάδιζε), λέγε (Λάκωνες)

Έλα μιά... =Κερκυραϊκή έκφραση= “έλα λοιπόν” , “έλα λέγε…

Έλα, σέλα = Πέτρα, βράχος

Ελαΐς=Αιγίλωψ (ν.έλυξ) πόα τις εμφερής στάχυϊ, και το περί τον οφθαλμόν πάθος.(Ησυχ.)

Ελάρα= Η γη.

Ελάτης=ο Ποσειδών εν Αθηναίς (Ησύχιος)

Ελαφηβολιών=όνομα μηνός παρ’ αρχαίοις(μέσα Μαρτ.-μέσα Απριλίου) Πρωΐας

Ελαφρός=Ζευς εν Κρήτη

Ελβώ =Νήσος βαλτώδης στο Δέλτα του Νείλου. Οτε οι Αιθίοπες κατέλαβον την Αίγυπτον, βασιλεύς ήτο ο Άνυσις ο οποίος έμεινε κρυμένος 50 χρόνια και μετά εκαλείτο Ελεαρχία (Ηροδτ.)

Έλβα-Αιθαλία-Ίλβα =Έχουσα λιμένα Αργώον, μικρά νήσος εν τη θαλάσση της Ετρουρίας-Αιθιοπίας

Ελέα =Η πρώτη πρωτεύουσα της Θεσπρωτίας. Βρίσκεται νότια της Παραμυθιάς και πιο πάνω από τη Βέλλιανη, τη σημερινή Χρυσαυγή. Είχε πανύψηλα τείχη, δρόμους, ναούς, δημόσια κτίρια, αγορά και θέατρο. Καταστράφηκε με άλλες 70 πόλεις (ποιες να ήταν;)το 167 π.Χ. από τον ρωμαίο στρατηγό Αιμίλιο Παύλο. Ελέα και πόλις της Λευκανίας της Ιταλίας επί του έλου ποταμού.

Ελεατίς=κατά μεν Απολλώνιον Ελεατικός, από πόλεως Ελέας, δια το Φωκαέων είναι τους Ελεάτας αποίκους (Ησύχιος)

Ελεγεία=μικρό λυρικό ποίημα, μελαγχολικό σινήθως είχε πένθιμο χαρακτήρα(Σ.Μιχ.)

Ελεημονιούμαι=Ευσπλαχνούμαι, λυπούμαι τον πάσχοντα.

Αλέκτρα δωρ.=Ηλέκτρα

Ἐλελεῦ, ἀλαλαγμὸς, ἀλαλάζω= Λέξεις ἑλληνικώταται ἀναφερόμεναι εἰς τὸν Θεὸν.

Ελένη=Νήσος μικρά απέναντι του Σουνίου ακρωτηρίου Αττικής, πρότερον Κρανάη και τώρα Μακρονήσι.Άλλη νήσος μικρά Ελένη επί του Λακωνικού κόλπου.

Έλενος ο=υιός του Πριάμου και της Εκάβης κατά τον Τεύκρον, τον Κυζικηνόν και Στεφ, Βυζάντιον και το Μ. Ετυμολογικόν, πλέων προς την Εσπερίαν απεβιβάσθη εις την Ήπειρον κτίσας την πόλιν Βουθρωτόν. Παραδόσεις αναφέρουν ότι παρά την πόλιν του Βουθρωτού ήν λόφος, “Ω ποτέ στρατοπέδω εχρήσαντον οι Τρώες” και όστις εκαλείτο Τροία. Ο Βιργίνιος αφηγείται την προσόρμησιν του Αινείου εις τον λιμένα Χαονία της Ηπείρου και την μετάβασιν αυτού εις Βουθρωτόν

Έλενος=Υιός του Πριάμου και της Εκάβης, περίφημος μάντις και εις των ανδρειοτέρων ηρώων της Τροίας. Μετά την καταστροφήν της πατρίδος του ληφθείς αιχμάμαλωτος υπό των Ελλήνων, ήλθεν στην ΄`Ηπειρον μετά του Πύρρου υιού του Αχιλλέως, όπου έλαβεν γυναίκα του την Ανδρομάχην χήραν του Έκτορος, έμεινεν μέχρι τέλους αυτόθι ηγεμών ενός μέρος της χώρας των Μολοσσών. (Στεφ, Βυζάντιος).

Ελευθεραί=πόλις Βοιωτίας από Ελευθήρος του Απόλλωνος, έστι και Κρήτης από Ελευθήρος ενός των Κουρήτων ήτις και Σάωρος εκαλείτο από Σάωρης νύμφης, έστι και άλλη επί τω Ίστρω ποταμώ εν τω Πόντω, δια τω φυγόντας Αιήτην τους περί Ιάσονα εκεί του φόβου ελευθερωθήναι. Έστι και πόλις Λυκίας από τινος νύμφης, ο πολίτης Ελευθερεύς (Στεφ, Βυζάντ.)

Ελευθεραί πόλις της Κρήτης κειμένη δυτικώς της Γορτύνης, επίσημος επί των χρόνων Ρωμαίων

Ελευθεραί=πόλις της Αττικής κειμένη επί των συνόρων της Βοιωτίας πρότερον εις αυτήν ανήκουσα Ξενφ.Στραβ.- όθεν Ελευθερίς πέτρα, βράχος τις του όρους Κιθαιρώνος πλησίον των Ελευθερών Ευρ. Ικετ.761

Ελευθέριος Ζευς=των Μήδων εκφυγόντες ιδρύσαντο τον Ελευθέριον Δία τούτον δε ένιοι και Σωτήρα φασί, τιμάται δε και εν Συρακούσαις και παρά Ταραντίνοις και εν Πλαταιαίς και εν Καρία ο Ελευθέριος Ζευς

Ελευθέριον το=πολίχνη Μυσίας.

Ελευθερίσκος =πόλις Μακεδονίας Θεαγένης Μακεδονικοίς, το εθνικόν Μακεδονίσκιος (Στεφ.Βυζάντιος)

Ελευθερίς=πόλις Βοιωτίας Ωροπού, πλησίον Κόθου και Αίκλου (κτίσμα). Θεόπομπος μ΄ το εθνικόν Ελευθερίτης (Στεφ. Βυζάντιος)

Ελεύθερος=ποταμός Φοινίκης (Σταματάκου)

Ελευθερούπολις=Πόλις Παλαιστίνης

Ελευθεροχώρι =Κάστρο Θεσπρωτίας πάνω από την Παραμυθιά, σώθηκε με σημερινή ονομασία.

Ελευσίνια=αγών θυμελικός, αγόμενος Δήμητρι. Παρά Λάκωσιν και εν Σικελία τιμάται Άρτεμις και Ζευς Ελευσίνιος παρ’ Ίωσιν

Ελευσίς=Παλαιός δήμος Ελευσίνος Πελοποννήσου, περιλάμβανε Βάχλια, Δήμητραν, Κοντοβάζαιναν, Βούτσι, Μοναστηράκι και άλλα περίχωρα. Υπήρχε αρχαίος ναός με το χρυσό άγαλμα της Άρτεμης

Ελευσίς=πόλις και δήμος της Αττικής ανήκων εις την Ιπποθοωντίδα φυλή ένθα υπήρχε ο ναός της Ελευσινίας Δήμητρος. Ο δημότης ελευσίνιος έστι και Δήμητρος και κόρης Ελευσινίας ιερόν(Στεφ. Βυζάντιος) Πόλις και δήμος της Αττικής.

Ελευσίς=Προάστιο τηςς Αλεξάνδρειας.

Ελεών=κώμη της Βοιωτίας, κειμένη βορειοδυτικώς της Τανάγρας και θάμνος και όφις, όν ένιοι σκυτάλην καλούσιν(Ησύχ.).Ελεών πόλις της Θετταλίας πιθ.=Ηλώνη η πόλις επί του όρους Παρνασσού ήτις κατά Στράβ. ορθτρ.Νέων (βλέπε λ.) καλείται (Νικ. Λωρέντη)

Ελιεύς=Ζευς εν Θήβαις

Ελίκη=Μία των επισημοτέρων και αρχαίων πόλεων της Αχαΐας εν Πελοποννήσω και την οποίαν λέγεται ότι έκτισεν ο Ίων και ωνόμασεν αυτήν από το όνομα της γυναικός αυτού Ελίκης, εις αυτήν ελατρεύετο εξαιρέτως ο Ποσειδών έχων ένα μεγαλοπρεπή ναόν από της οποίας και Ελικώνιος Ποσειδών επωνομάζετο. Η πόλις αυτή ηφανίσθη από έναν σφοδρόν σεισμόν τον τέταρτον χρόνον της 101 Ολυμπδ.(Καλλιμ.ύμνος εις Δήλον) Ελίκη πόλις της Θεσσαλίας.(Νικ. Λωρέντης)

Ελικών=Όρος επίσημον της Βοιωτίας κείμενον δυτικώς της χώρας ταύτης και εκτεινόμενον από των Θεσπιών έως της Φωκίδος. επλάττετο ότι υπό των αρχαίων ποιητών ότι είχον αι Μούσαι την κατοικίαν των διο και Ελικωνιάδες απ’ αυτού ωνομάζωντο ενομίζετο δε το όρος αυτό ιερόν του Απόλλωνος και των Μουσών επί της κορυφής υπήρχεν ναός και άλσος των Μουσών και μία πηγή Αγανίππη καλουμένη.εις τούτο λέγεται υπό τινων ότι ο Ορφέας έψαλλε κατ’ αρχάς, τανύν λέγεται Ζαγάρα. Ομηρ.ύμνος Ποσειδών 21. (Νικ. Λωρέντης)

Ελιμειώτις και Ελυμειώτις =Πρωτεύουσα τα Έλυμα στην Ιλλυρία.Ελυμία πόλις της Αρκαδίας μεταξύ Ορχομενού και Μαντινείας. Έλυμοι=Ένας των αρχαοτάτων λαών της νήσου Σικελίας κατοικούντες περί το όρος Έρυξ και Σέγεστα, καταγόμενοι εκ των Τρώων. Ελίμεια γη Κοζάνης.

Έλινοι=έθνος Θεσπρωτικόν, Ριανός δ΄Θεσσαλικών και Ελινία η χώρα. Έστι και Σικελίας πόλις, το εθνικόν Ελινίνος (Στεφ. Βυζάντιος)

Ελινύμενος=Ζευς εν Κυρήνη (Ησύχιος)

Ελιπεύς=ο Ενιπεύς ποταμός

Ελισά και Θαρσείς= Εις την γένεσιν φέρονται ως υιοί του Ιωνάν. Ελισά είναι η Ελλάς συνεπώς και Θαρσείς το αυτό.Δηλονότι αι νήσοι ημών και η απέναντι Ήπειρος. Θεωρείται δε η χώρα Θαρσείς χώρα ως χρυσοφόρος (Αθηναγόρας).

Ἑλισὰ καὶ Θαρσεῖς= Οἱ Ἕλληνες καὶ δὴ οἱ περὶ τὴν Δωδώνην, ἥτις καὶ Ἐλὰ ἐλέγετο καὶ Ταρτησσὸς ἀρχικῶς, δηλονότι ἡ Ἤπειρος μετὰ τῶν νήσων αὐτῆς. Ἐκεῖνο δὲ τὸ ὁποῖον διέκρινε τὴν χώραν ταύτην, ἦσαν τὰ μέταλλα αὐτῆς καὶ δὴ ὁ χρυσὸς. Χρυσὸς καὶ ἄμπελος-οἶνος εἶναι λέξεις συγγενεῖς. Ταῦτα δὲ εἶναι ἐκεῖνα τὰ ὁποῖα ἀπετέλεσαν τὴν δόξαν τῆς Ἠπείρου καὶ τῆς ὅλης Ἑλλάδος ἀρχικῶς, ἡ ἄμπελος καὶ εἶτα ὁ χρυσὸς. Οἱ δὲ Ἕλληνες, ἀείποτε μετανάσται ὑπάρχοντες, διῆλθον ἀπὸ χιλιάδων ἐτῶν ὅλον τὸν τότε κόσμον μεταδίδοντες διὰ τῆς ἀμπέλου καὶ τοῦ οἴνου τὸν πολιτισμὸν μεταξὺ τῶν βαρβάρων λαῶν καὶ εἰσπράττοντες τὸν χρυσὸν αὐτῶν. Ἐντεῦθεν καὶ αἱ παραδόσεις περὶ τοῦ Διονύσου θεοῦ τῆς ἀμπέλου, τοῦ οἴνου καὶ τοῦ χρυσοῦ, ὅστις εἶναι ἡ προσωποποίησις τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ, συνεπῶς τοῦ πολιτισμοῦ, τοῦ ἀνθρωπισμοῦ. (Αθηναγόρας)

Ελλη, έλος, Ελη=Τοπωνυμίαι εις Παξούς επί του Γερομονάχου.Παρεμφερείς ως Ελαία, Ελύσιον μαρτυρούν περιτράνως την ιστορικήν αλήθειαν η Ελλοπία της Ευβοίας και η εν Ηπείρω είναι αντιγραφή της ομηρικής Ελλοπίας των Παξών.(Αθηναγόρας)

Έλλα, Έλλαν, Ελλανίς, Ελλάνιος κ.τ.τ. Δωρκ αντί Έλλη, Έλλην κ.τ.τ.

Ελλαπία=Λευκάδος.

Ελλαδινού= Ενθα ευρίσκονται αρχαίοι υπόνομοι δαιδαλοειδείς, εισχωρούσαι εις τα έγκατα της γης.

Ελλάς=Ακριβολογούμενον ουδέν άλλο σημαίνει ή την χώραν των Αιθιόπων, των Σελών, των Σελήνων, των Καδμείων, των Ερυθραίων, των Φοινίκων, Καρών, Λυκίων, Λιβύων, Ινδών των Αιθιόπων.

Ελλάς= πόλις εν Θεσσαλία (Ησύχιος)Ελλάς=βλέπε Μυρμιδόνες.

Ελλήσποντος=ποταμός επί της παραλίας η μεταξύ Τροίας και Χερσονήσου θάλασσα

Ελλη=Ακρωτήριον το απότατον άκρον της Χερσονήσου Καλλιπόλεως και Ελλήσποντος.

Οι Αρχαίοι Έλληνες, οι Πρωτοέλληνες, οι Αιθίοπες λεγόμενοι, ήσαν γηγενείς και αυτόχθονες, μη μεταναστεύσαντες ούτε εκ της Κεντρικής Ασίας, ούτε της Ρωσίας και Σκυθίας, ούτε εξ άλλης οιασδήποτε χώρας.(Αθηναγόρας)

Έλληνες Θαγετοί Σελλοί=Είχαν αναπτύξει ένα μεγάλο πολιτισμό. Μέσα στα επιτεύγματά τους ήταν και η γραφή, η οποία ήταν στιγματικής μορφής.Ανακαλύφθηκε σε πόλη της Αττικής, ανατολικά του Γραμματικκού που ονομαζόταν “Δητώ”. Από αυτή μεταδόθηκε σ’ όλους τους Θαγετούς-Σελλούς της Αιγηίδας και σ’ όλους τους μετοικήσαντες Σάρειους-Σελλούς της γης Αμερικής, Αυστραλίας, Ανταρκτικής κλπ.(Μαρίνα Καραβά-Γαλάνη Βλέπε Σείριοι).

Ελληνική =Γη,την Ήπειρον, την αρχικήν ταύτην Ελλάδα, την Ομηρικήν και Προομηρικιήν, και τας περί αυτήν Νήσους, εκεί, και μόνον εκεί, θα εύρωμεν την λύσιν παντων των ζητημάτων τα οποία αείποτε απησχλόλησαν τη ανθρωπότητα. Εκεί θα εύρωσι την εξήγησίν των οι Πλατωνικοί λόγοι του Κριτίου περί της Ατλαντίδος, ως επίσης και τα πρώτα Κεφάλαια της Γενέσεως, ήτις είναι συμπλήρωσις εκείνων. Όπως εκείθεν προήλθεν αρχικώς το μέγα φως του Ελληνικού πολιτισμού το φωτίσαν την ανθρωπότητα.(Αθηναγόρας).

Ἕλληνες οἱ καὶ δὴ= οἱ Ἠπειρώται-Θρᾷκες οἱ ἀποτελοῦντες μετὰ τῶν κατοίκων τῶν Νήσων Κερκύρας-Παξῶν τὸν πρωτόγονον ἑλληνικὸν λαὸν ἦσαν, ὡς εἶναι μέχρι σήμερον «μετανάσται», ἥτις λέξις σημαίνει τὸν ἄνθρωπον τὸν θηρεύοντα τὸν χρυσὸν· ἦτο λοιπὸν φυσικὸν καὶ αὐτοὶ καὶ οἱ ἄλλοι λαοὶ πρὸς οὕς μετηνάστευον χάριν τοῦ χρυσοῦ νὰ ἔχωσι καὶ ἀνάλογον ὀνομασίαν, διὰ τοῦτο ἐκλήθησαν γενικῶς: Αἰθίοπες, Φοίνικες, Πελασγοὶ, Καδμεῖοι, Ἀργεῖοι, Ἀχαιοὶ, Δαναοὶ, Γραικοὶ, Ἕλληνες, μερικῶς δὲ κατὰ φυλὰς: Τρῶες, Φρύγες, Λυκίοι, Κίλικες, Σκύθαι, Κολχεῖς, Ἴβηρες, Ἀλβανοὶ, Ἴωνες, Αἰολεῖς, Δωριεῖς καὶ καθ’ ἑξῆς. Πᾶσαι ὀνομασίαι ἔχουσαι ἄμεσον σχέσιν πρὸς τὰ μέταλλα· διὰ τοῦτο καὶ τοὺς διαφόρους τόπους ὠνόμασαν ἐκ τῶν μετάλλων τὰ ὁποῖα περιέκλειον ἐν τοῖς στέρνοις αὐτῶν.

Ελληνική γλώσσα=Η πρωτόγονος ελληνική γλώσσα είναι η αρχική γλώσσα, η κοινή μήτηρ των ινδοευρωπαϊκών ή σημιτικών λεγομένων γλωσσών, ο δε Αιγαίος πολιτισμός είναι ο αρχαιότερος του κόσμου. Υπό τον Αιγαίον πολιτισμόν εννοούμεν ου μόνον τον μινωϊκόν, πρωτομινωϊκόν και μυκηναϊκόν πολιτισμόν, αλλά πολιτισμόν ελληνικόν κατά πολύ προγενέστερον τούτων. Είναι δε η βάσις του ανθρωπισμού.Όλαι αι άλλαι γλώσσαι είναι παραφυάδες της Ελληνικής.Πιστεύομεν επίσης ότι απετελείτο μόνον από ολίγας λέξεις, όλαι αι τε αρχικαί και αι μεταγενέστεραι, πάσαι ανεξαιρέτως προέρχονται εκ μιας και μόνης λέξεως, δια της προσθήκης ή αφαιρέσεως τούτης ή εκείνης της φωνής, τούτου ή εκείνου του γράμματος. Αυτή είναι η Αβ=Γα-Γη-Γαία-αία, η Γη με τους λίθους της τας πέτρας, τους βράχους, τους λόφους, τα όρη, τους κρημνούς, τα ορύγματα, τα χάσματα, τα κοιλώματα, τα φρέατα, τας κρήνας, τα σπήλαια και τα άντρα αυτής.(Αθηναγόρας)

Ἑλλήνων, ἐκ τῶν =Σουμέριοι, Βαβυλώνιοι, Ἀλβανοὶ, Λύκιοι, Χεταῖοι, Κάρες, Κρήτες, Φρύγες, Ἀρμένιοι, Φιλλανδοὶ, Ἐτροῦσκοι, Λατῖνοι, Θράκες, Φοίνικες, Ἑβραῖοι, Πέρσαι, Αἰγύπτιοι, Ἰνδοὶ καὶ πάντες οἱ λαοὶ τῆς πλέον παλαιᾶς ἀνθρωπότητος, τῶν προελλήνων προγόνων ἡμῶν, ἔλαβον τὴν γλῶσσαν κοινὴν, παραλλάσουσαν ὅμως κατὰ διαλέκτους καὶ ἰδιώματα.

Ελληνικαί τοπωνυμίαι αι = καὶ ἡ γλῶσσα τῶν χωρίων, εἶναι οἱ ὁδηγοὶ ἡμῶν οἱ πρώτιστοι, ἀνὰ πᾶν βῆμα ἡμῶν εἰς τὸ ἀπέραντον ταξείδιον ἡμῶν ἀνὰ τοὺς μεμακρυσμένους αἰῶνας· εἰς πάσας τὰς χώρας τοῦ κόσμου, εἰς πάσας τὰς γλώσσας τῆς Γῆς θὰ εὕρωμεν τὰς ἑλληνικὰς τοπωνυμίας, τὰ ἑλληνικὰ γλωσσήματα.

Ελλαπία=Λευκάδος.

Ελλαδινού= Ενθα ευρίσκονται αρχαίοι υπόνομοι δαιδαλοειδείς, εισχωρούσαι εις τα έγκατα της γης.

Ελλήνων- =Ελλάνων Θεσσαλική προφορά

Ἕλληνες οἱ πρωτόγονοι= ταὐτὸν τοῦ Αἰθίοπες-Πελασγοὶ-Δαναοὶ, Καδμεῖοι, Ἀργεῖοι, Ἀχαιοὶ πάντες γηγενεῖς.

Ἑλληνικὸ-Ἑλληνικὰ-Ἑλληνικάδες=Στην Άνδρο ἀρχαῖοι ὑπόνομοι. διαδαλοειδεῖς, εἰσχωροῦσαι εἰς τὰ ἔγκατα τῆς γῆς.

Ελληνικά σπίτια= Τοπωνυμία εν Παξοίς. Πλήθος τοπωνυμίων ανα την Ελλάδα: Ελληνίτσα, Ελληνικό κλπ

Ελληνικόν και Καρικόν= τόποι εν Μέμφιδι, αφ’ών Ελληνομεμφίται και Καρομεμφίται, ως Αρισταγόρας (Στεφ.Βυζάντιος)

Ελληνόπολις=πόλις Βιθυνίας, μετά τον ανοικισμόν Βισάλθης, Ελληνοπολίτης

Ελλήσποντος=πορθμός συνδέων την Προποντίδα μετά του Αιγαίου πελάγους, αλλ.

Στενά των Δαρδανελλίων ή Δαρδανέλια

Ελλήσποντος=ποταμός επί της παραλίας η μεταξύ Τροίας και Χερσονήσου θάλασσα Ελλιμέα=Ερείπια πόλεως κοντά στο ποταμό Αλιάκμονος, πλησίον εις το χωριόν Βελμιστοί νοτιοανατολικά των Γρεβενών.

Ελλοπία =της Ευβοίας και η εν Ηπείρω, αντιγραφή της ομηρικής Ελλοπίας των Παξών.

Ελλοί -Ελλομενά=Σελλοί, Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς.

Ελλόν=Αγαθόν,γλαυκόν,χαρωπόν, ταχύ, ενθαλάττιον, άφωνον, υγρόν, έλαφον νεογνόν.

Έλλοπες=Ερμηνεία τηε λ.έλλοπες είναι ελιπόντες της οπός=άφθογγοι,άφωνοι και οι λεπιδωτοί, οι δασείς και τραχείς (Ησύχιος.)

Ελλός=Το έκγονον της ελάφου νεογνόν, ο νεβρός και Δωδωναίος και ο ενθαλάττιος.

Ελλοπία=αρχαία ονομασία του σημερινού λεκανοπεδίου των Ιωαννίνων που περιβάλλεται από βοράν υπό του όρους Μιτσικέλι, προς δυσμάς υπό του όρους Τομάρου ή Ολύτσικα, προς ανατολάς υπό του Δρίσκου και των Τζουμέρκων και προς νότον υπό του όρους Ξεροβουνίου μέχρι της διαβάσεως των Πέντε Πηγαδίων

Ελλοί -Ελλομενά=Σελλοί, Έλληνες οι εν Δωδώνη και οι ιερείς. Ελλός=Το έκγονον της ελάφου νεογνόν, ο νεβρός και Δωδωναίος και ο ενθαλάττιος.

Έλμινς-Έλμινθος=Λεβίθα.

Έλος=αρχαία πόλις της Λακεδαίμονος επί του Λακωνικού κόλπου. πόλις της Αργολίδος, κώμη ή χώρα της Ίλιδος, πόλις Λακωνική και ΄Ελος πόλις Αιγύπτου (Νικολ.Λωρέντη)

Ελσι-νγκφορς =όνομα πρωτεύουσας της Φιλλανδίας. Έλσα , άλσος, ελσούς=τας μυίας (Ησύχιος)

Ελονήττιοι=εθνος αρχαίον της Βελγικής Γαλλίας Ελονοί μικρός λαός της Ναρβωνικής Γαλλίας επί τον Ροδανό ποταμόν. Ελονή μοναστήρι στο Λεωνίδιο Πελοποννήσου(Ν.Λ.)

Ελούντα=χωρίον Κρήτης

Ελσας =αππρφ.και Έλσα μετχ.αορ α΄ του είλω

Έλσα, Έλσαι , άλσος,

Ελσούς=τας μυίας (Ησύχιος)

Ελσίνκι- Έλσινγκφορς=όνομα πρωτεύουσας της Φιλλανδίας

Ελσι-νγκφορς =όνομα πρωτεύουσας της Φιλλανδίας.

Ελυγίας=Φαράγγι Κρήτης

Έλυμοι=όνομα αρχαίου λαού της Σικελίας

Έλυμπος= Όλυμπος το όρος και Ούλυμπος υπάρχουν κι άλλα όρη με το όνομα Όλυμπος εκτός του Μεγάλου Ολύμπου (βλέπε λέξη).

Ελύτιος=Ποσειδών εν Λέσβω.

Έλφος=βούτυρον, Κύπριοι.

Ελχανός Ζευς= βρέθηκε στην Κρήτη νόμισμα με την επωνυμία Ελχανός Ζευς νόμισμα Φαιστού Κρήτης

Έλωνα=Μοναστήρι Τσακωνιάς τοπική διάλεκτος Έωνα ή Έουνα.

Έλωρος=Ποταμός της νήσου Σικελίας, όστις ρέων μεσημβρινώς της πόλεως των Συρακουσών, εισβάλλει εις την θάλασσαν. Έλωρος πόλις της Σικελίας, φέρουσα μία οδός Ελωρίνη

Έλωτες=Μισθωτοί εν τω έλει εργαζόμενοι.

Έμπα δε αρχ.Ησύχ. =όμως δε.Έμπα του, έμπαινε=όρμα του φραστικά, επέμενε.

Ενδόσιμος=το προ της ωδής κιθάρισμα (Ησύχιος) πιθανόν να σημαίνει τον τόνο, το Λα όπως λέμε σήμερα, παίξε ένα ΛΑ για να πάρει τον τόνο ο τραγουδιστής…(Μ.Σ.)

Το Λεξικό του Τ.Καλογερόπουλου λέει ότι είναι :το σύνθημα για την έναρξη του χορικού τραγουδιού στην αρχαία τραγωδία. Δινόταν (είτε από τον κορυφαίο είτε από τον αυλητή) με χτύπημα του κρούπεζου

Κρούπεζον-κρουπέζιον. Κατά τον Πολυδεύκη ήταν: «ξύλινον υπόδημα πεποιημένον εις ενδόσιμον χορού» ήταν δηλ.κάποιο ξύλινο κρουστό όργανο στερεωμένο στο παπούτσι, που φορούσαν οι αυλητές ή οι χορευτές για να επισημαίνουν τον χρόνο. Τα κρουπέζια των αυλητών σχηματίζονταν από δύο ξύλινες επάλληλες σανίδες και ηχούσαν όπως περίπου οι σημερινές καστανιέτες. Άλλες ονομασίες κρούπαλα, κρούπανα, κρούπετα κλπ. ανάλογα προς τα ρωμαϊκά sculponaca και scabbila και μια και μιλάμε για τη ρωμαϊκή εποχή πρέπει να αναφέρουμε ότι τότε το όργανο αυτό έπαιζε ρόλο στην Παντομίμα και ότι οι κρουπεζοφόροι της σκηνής (υπήρχαν και κρουπεζοφόροι των αγρών), οι περίφημοι scabillirii, είχαν ιδρύσει και συντεχνίες!

Ἐνενήκοντα =Πόλεις ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος τῆς συγχρόνου αὐτῷ Κρήτης, ἥτις εἶναι ἡ σημερινὴ Ἤπειρος, ἡ Θεσπρωτικὴ κατὰ τὸ πλεῖστον, ἡ τέως πνευματικὴ παροικία ἡμῶν.

Ενετίδας πώλους(-δος πώλω) στεφανηφόρω=από της περί τον Αδρίαν Ενετίδος, διαφέρει γαρ εκεί, ενετός= εγκάθετος(Ησύχιος)

Ενετοί=Heneti Έθνος της Παφλαγονίας εν τη Ασία κατοικούντες περί τον Παρθένιον ποταμόν. Ούτοι λέγονται ότι ήλθον μετά του Αντήνορος και κατώκησαν εις τα αρκτικά παράλια της Αδριατικής θαλάσσης. (Στράβων)

Ενετοί=Έθνος Ιλλυρικόν (Ηρόδοτος) Ο Στράβων λέγει τους Ενετούς τούτους έθνος Γαλλικόν.

Ενετοί=(Ουενετοί) Όμηρος “εξ Ενετών, όθεν ημιόνων γένος αγροτεράων” λέγονται και Ενετίδες ίπποι.(Στεφ. Βυζάντιος) Έθνος Ιλλυρικόν (Ηρόδοτος) Έθνος της Παφλαγονίας (βλέπε Παφλαγονία) εν τη Ασία κατοικούντες περί τον Παρθένιον ποταμόν. Ούτοι λέγονται ότι ήλθον μετά του Αντήνορος και κατώκησαν εις τα αρκτικά παράλια της Αδριατικής θαλάσσης. (Στράβων)

Ενετοί= Ο Στράβων λέγει τους Ενετούς τούτους έθνος Γαλλικόν

Ενετική =Η χώρα των Ενετών (Ουενετοί) περίφημος για τους άριστους ίππους καταγομένους από των εν Ασία Παφλαγωνικών ίππων.

Ενιπεύς=ποταμός Θεσσαλίας

Εννηάρα=Είδος παιδιάς.

Ενταλώνω=Θαμβούσθαι εκ του ηλίου.

Εντερον = Το εσωτερικόν των καρπών

Εντερα της γης =Οι σκώληκες της γης.

Εντερήνεια= Τα εγκοίλια του πλοίου.

Εντεριώνη =Το εσώτατον.

Ἐννυάλιος Ἄρης, ὁ Ξυνὸς Διόνυσος· Ἐννὼ πολεμικὴ θεὰ· Ἐνυὼ ἡ μία τῶν Γραιῶν, θυγάτηρ τοῦ Φόρκυνος· «Ἐννυὰ ἡ Κροκόπεπλος»· ἐναργὴς ἐπὶ θεῶν· ἐναίσημος, ἐναλίγκιος τοῖς θεοῖς· Ἐνηὴς ὁ ἥπιος ὁ φιλάνθρωπος καὶ εἴ τις ἑτέρα λέξις.

Ενώτια-ελόβια=χρυσά κοσμήματα που τρυπούσαν στους λοβούς των αυτιών(Αθηνγ.)

Εξοδος=Των Εβραίων από την Αίγυπτο, επικρατέστερη άποψη είναι το 1445 π.Χ.

Έξω- όξω= “όξω απ’ έδω”.

Εορδαία η =Χώρα της Ιλλυρικής Μακεδονίας όθεν Εορδαίος ποταμός =ο Άψος (Νικ. Λορέντης).Εορδοί έθνος της Ιλλυρικής Μακεδονίας.

Εούτος=αούτος-αυτός κερκρ.

Επαρίη= Υδροχόη.

Επιγραφή=Ετρουρίας γραμμένη στην προϊστορική ελληνική γλώσσα, Ετρουρία ή Τυρρηνία ήταν αποικία των Πελασγών Ερετριέων Κερκυραίων. Επίσης πολλές ονομασίες χωριών του Περού, είναι όμοιες με αυτές της Κέρκυρας (Καραβά-Γαλάνη Μ.)

Επιγραφή =(Βλέπε) Καστοριά

Επιγραφή=(βλέπε) Διογένης Οινοανδέας

Επιγραφή=Στη Σίβα της Αιγύπτου βρέθηκε και δημοσιεύθηκε από το περιοδικό Δαυλός(178 τεύχος) χωρίς την ερμηνεία της. Είναι γραμμένη στο πολυφωνικό σύστημα. Η κ.Τερρι Νίξον από το Φόρεστ του Σίδνεϋ της Αυστραλίας ζητούσε αν κάποιος μπορεί να ερμηνεύσει την επιγραφή αυτή, που βρέθηκε σε κάποιο τάφο στη Σίβα και την κατέγραψε αυτή: (βλέπε Γραφή)

ΓΑΙΔΕΑ ΣΤΕΚΤΩΝ ΦΙΛΩΝΕΡ ΜΟΝ ΕΝΚΑΥΤΕΣ

ΤΟΝΟΣΟΚΟΓΑΙΔΕΑ Σύνθετη λέξη

ΓΑΙΔΕΑ=ΓΑΙ ΔΕΑΓΑΙ=Γη ταύτη

ΓΑΙΔΕΑΕ=κείται

ΣΤΕΚΤΩΝ=ΣΤΕΚΤΟΝ=ΚΤΝΟΚΕΣΟΤ=στρατηγός(ΚΤΝ=ΣΤΡ)

ΕΣΕΤΚΕΝΤΝΟΕ=Αλεξάνδρου (ΤΚ=ΚΣ=Ξ)

ΤΟΝΟΚΟΣΕΤΟΕΣ=δολοφονηθείς, Παρμενίων ανήρ επιφανής

ΦΙΛΩΝΕΡ=ΦΙΛΟΝΕΡ=ΦΕΡΝΟΛΙΟΝ=ΠΑΡΜΕΝΙΩΝ

ΜΟΝ=ΟΜΟ=ανήρ

ΕΝΚΑΥΤΕΣ=ΕΤΥΚΑΝΕΣ=επιφανής

(Τσιόγκας Ταξιάρχης-Καραβά Γαλάνη Μ.)

Επίδαμννος=πόλις Ιλλυρίας, επί χερρονήσου της καλουμένης Δυρραχίου, έστι δ’ετέρα εν τω Ιονίω κόλπω. Το εθνικόν Επιδάμνιος. Εύρηται παρά Παρθενίου και δια διφθόγγου, το θηλυκόν Επιδαμνιάς.(Στεφ.Βυζάντιος)

Επίδαμνος=Πόλις της Μακεδονικής Ιλλυρίας επί του Αδριατικού κόλπου ύστερον Δυρράχιον κληθείσα. (βλέπε Ατιντάνες)

Επίδαυρος=Αρχαία πόλις και λιμήν της Πελοποννήσου, “Η πόλις του Ασκληπιού, η επίδαυρος εκ του αουρους-άβρον-χρυσός, έχει την αρχήν της” Στράβωνος Γεωγραφικά 175.

Επιθέρσης=Πατέρας του ρήτωρα Αιμιλιανού. Αναφέρεται υπό του Πλουτάρχου εις τους Διαλόγους του περί των Παξών.

Επικάρπιος=Ζευς εν Ευβοία

Επικλόπειος=Ζευς ούτως καλείται

Επικοίνιος=Ζευς εν Σαλαμίνι (Ησύχιος)

Επισκέπτει=επιβλέπει, Επίσκεψις χωρίον Κερκύρας.

Επισκοπή=Μία των Δωδεκανήσων, Ηπείρου, Θήρας,Τήλου, Κερκύρας κ.α.

Επισκοπή=Σητείας-Λασηθείου Κρήτης, Επάνω και κάτω Πισκοπή, Επίσκεψις χωρίον Κερκύρας και άλλα Επίσκοπος=Βασιλεύς, επήκοος (Ησύχιος). Επισκοπινά (Κερκ.) Επισκοπιανά(Ηπείρου)

Επίσκοπος-Σκοπή, Πισκοπή =Ότι και Ιερομόναχος, Μοναχός, Ερημίτης Καλόγερος.

Επισκοπιανά=Χωρίον Ν. Κερκύρας Χωροεπισκόποι =Χωρίον Κερκύρας

*Ερ= Στην Πρωτοελληνική σημαίνει τον χρυσόν και τον βασιλέα,ως η ρε-ρα-ρη Ρέα η μήτηρ των Θεών.

Ερ,Ερετρ, Ερυ = Γη

Ερα και Ελα=Ονομαζόταν η γη και κυρίως η γη των Παξών, η κατ΄εξοχήν έρα, γι αυτό από τους αρχαίους λεγόταν Ερύθεια, Ερυθείη. Αλλά και Γάϊος σημαίνει ερυθρός.

Ερα και ελα=Η Γη και δη η γη των Παξών η κατ’ εξοχήν (Τ)Ερα-Γαία.

Eρα καὶ ἔρετ =Kυρίως τὴν γῆν, τὸ χῶμα, τὴν γῆν τὴν ἐρυθρὰν, τὸ χρῶμα τὸ ἐρυθρόν·

Ερα-Γαία= Υπό μεν του Ομήρου λέγεται Αιθιοπία, δηαλαδή ερυθρά, υπό δε του Ησιόδου “Ερύθεια”. Αυτή ήτο νήσος δηλαδή: αία, ξηρά περικυκλομένη υπό υδάτων, αία-γαία-αιγαία- η ερυθρά εξ ου και Αιγαίον Πέλαγος δηλονότι το ερυθρόν. Ερα-Ερύθεια-Ερυθρά αντιγραφή είναι η Ερέτρεια πόλις της Ευβοίας σημαίνουσα την ερυθράν.

Ερα και Ερετ= Η Γῆ, ἡ Ἀρ, ἡ Ἔρ, ἡ Ἐρετρ, ἡ Ἔρυ, ἐξ ὦν ὁ Ἐρυθρὸς, ἡ Ἐρυθρὰ, ἡ Ἐρέτρια, ἡ Ἐρυθραία. Κάδμος ὁ γηγενὴς ἐλέγετο καὶ Ἐρυθραῖος-Κεδὲμ-Ἐδὲμ. Κάδμιοι-Ἐδωμῖται-Ἰδουμαῖοι εἶναι οἱ Ἐρυθραῖοι· καὶ Ἀδὰμ ὁ χοϊκὸς, ὁ ἐκ τῆς Γῆς, σημαίνει Ἐρυθρὸς. Κρήτη, Κνωσσὸς, Μινώα, Κυδωνία, Χανία, Γόρτυνος, Φοινίκη, Σιδὼν, Τύρος, Αἴγυπτος, Λιβύη καὶ τόσα ἄλλα ὀνόματα πρὸς τὴν Γῆν καὶ τοὺς βράχους, τὴν Ἔρα-Ερύθεια

Ἐρυθρὰν ἀναφέρονται. Η υπό του Ομήρου λέγεται Αιθιοπία, δηλαδή ερυθρά, υπό του Ησιόδου “Ερύθεια”. Ερυθραία πόλις Ιωνίας

Ερα και ελα=Η Γη και δη η γη των Παξών η κατ’ εξοχήν (Τ)Ερα-Γαία.

Ερασίνος=Ποταμός της Αργολίδος όστις ρέων εκ της λίμνης Στυμφαλίδος εν Αρκαδία γίνεται άφαντος υπό την γην επί τι διάστημα, ύστερον δε αναφαινόμενος πάλιν επί της Αργολίδος χώρας και ενούμενος με τον Φρύξον ποταμόν, εισβάλλει εις τον Κορινθιακόν κόλπον, το νυν Κεφαλάρι. Ηροδοτος

Ερασμιακή προφορά=Ο ΄Ερασμος Ολλανδός Ελληνιστής εισηγήθηκε τρόπο αναγνώσεως και προφοράς των αρχαίων ελληνικών κειμένων. Ο τρόπος αυτός ήθελε να προφέρονται όλα τα φωνήεντα των αρχαίων λέξεων, δηλαδή:πλοίον είναι μία αρχαία λέξη να μη προφέρεται σαν δίφθογγος αλλά ένα-ένα το φωνήεν να γλιστράει στο επόμενο γράμμα πλοΐον, χάϊρε,υγέϊα,υΐός-υγιός, οϊηΐα =πηδάλια, Τροϊία κλπ. αυτός ήταν ο προσωδιακός τρόπος προφοράς της ελληνικής, που ακόμα ο Έλληνας προσωδεί όταν εκφράζεται, χωρίς να το καταλαβαίνει. Η Κερκυραϊκή προφορά αν προσέξτε κάθε φράση τονίζεται δύο φορές τη λέξη, κάνοντας έναν κυματισμό ώστε ν’ ακούγεται τραγουδιστά. Αυτά εγίνοντο πριν αυτή μεταλλαχτεί σε τονικό σύστημα με τους γραμματικούς και συντακτικούς κανόνες από τους Αλεξανδρινούς. Γι αυτό πριν επιβληθεί το σύστημα των τόνων οι Έλληνες όπως μιλούσαν έγραφαν δεν είχαν ανάγκη γραμματικών κανόνων, είχαν ακόμη κι άλλους φθόγγους που οι Αλεξανδρινοί δεν συμπεριέλαβαν όπως: οι ενδιάμεσοι φθόγγοι (u, eu, ch κλπ,)το δίγαμμα, κόππα, σαμπί. Ήταν θέμα προφοράς η προσωδιακή γλώσσα κι όχι γραμματικών κανόνων.

Ερατεινὴ= Ομηρικὴ λέξις δὲν εἶναι ἄσχετος πρὸς τὴν λέξιν εἰρήνην δι᾿ ἧς ἑρμηνεύεται τὸ ὄνομα Σολομὼν, ἀναφερόμενον καὶ αὐτὸ εἰς τὴν ἄμπελον καὶ τὸν οἶνον. Διὰ τοῦτο βλέπομεν τόπους πολυαμπέλους καὶ καλλισταφύλους νὰ φέρωσι τὸ ὄνομα «εἰρήνη» ὡς π.χ. ἡ Σαλαμὶς, καὶ οἱ Παξοὶ, ἀφοῦ Πὰξ καὶ Λατ. Pax σημαίνει εἰρήνη, ὄνομα ταυτοσήμαντον πρὸς τὸ Σχερία ἤ Φαιακία, ἤ Εὔβοια, καὶ τὰ ἄλλα ταυτοσήμαντα ὀνόματα· ὡς ἐπίσης εἰρήνη ἐκαλεῖτο ὑπὸ τῶν ἀρχαίων καὶ ἀμπελόεσσα καὶ καλλίοινος ἡ Καλαυρία.

Έρβιτα=πόλις Σικελίας

Εργάνη=Επίθετο της Αθηνάς, υπό το οποίον ελατρεύετο παρά τοις Αθηναίοις ως έφορος των τεχνών και των γυναικείων εργατιών. Παυσν.

Εργάτις -ιδος=Επίθετο της Αθηνάς παρά τοις Σαμιοίς.

Εργέτιον=Πόλις μεσόγειος της νήσου Σικελίας.

Εργίνος=Υιός του Ποσειδώνος εκ Μιλήτου, είς των Αργοναυτών.

Έργος=Όσο σκάφτει με το δικέλι ημερησίως μία γυναίκα.(Ηπειρος).

Ερέβινθος =Το ρεβίθι.

Έρεβος-εος το=Τέκνον του χάους. Λέγεται ότι εγέννησεν μετά της αδελφής αυτού νυκτός την Μοίραν, το γήρας, τον Μόρον ή θάνατον, τον ύπνον, την Νέμεσιν και άλλα τοιαύτης φύσεως τέκνα, όσα παριστάνουσιν σχέσιν τινά με αυτό το της νυκτό σκότος.(Νικ.Λορέντης)

Ἐρεμβοί= Ο Ἡσύχιος περὶ Ἐρεμβῶν γράφει: νομάδες Αἰθίοπες. Ἄραβες, Ἰνδοὶ ἤ Ἀράβιοι.

Ερείκη αρχ.= ρείκι, γρασίδι

Ερέσσου=Ερισσός- Ερεσσού-Ερισσού-Ιερισσού είναι ταυτοσήμαντα.

Ερεσός= Ελέγετο και Ιλύσιον.Η χώρα των Μακάρων –Ερυθραίων-Αιθιόπων.

Ερεσσός ή Έρεσος=Σημαίνει την Αιθιοπίαν ταυτοσήμαντος της Ερυθείας-Αιθιοπίας.

Ερέσσω=κωπηλατώ, Ερετριείς=ιδρυσαν το κράτος των Ίνκα του Περού. Κέρκυρα και Ίνκα κατά την Μαρίνα Καραβά-Γαλάνη διαβάζεται η λέξη Ερέτρια. Οι Κερκυραίοι κατέλαβαν το Περού και όλες οι λέξεις χωρών, ποταμών, πόλεων, λιμνών, ορέων κλπ. ήταν Ελληνικά. Το ίδιο αποδεικνύει και με όλα τα ονόματα των άλλων χωρών της Βόρειας, Κεντρικής και Νότιας Αμερικής. Επίσης οι Τολτέκοι,Αζτέκοι, και οι Μάγιας είχαν το διοικητικό σύστημα της “Θεσσαλίας”

Ἐρέτρια καὶ Ἐρυθραία = Ταὐτοσήμαντοι, ἡ ἀρχαιοτάτη ὀνομασία τῶν Παξῶν καὶ τῆς Κερκύρας, καὶ ὅτε αἱ νῆσοι ἦσαν ἡνωμέναι. Καὶ ἀφοῦ ἀπεσχίσθησαν ἀλλήλων ὑπὸ τῶν σεισμῶν, ἡ παλίμψιστος ἀρχαία παράδοσις τὸ μαρτυρεῖ περιτράνως.(Αθηναγόρας)

Ερέτρια- Ερύθεια = (Βλέπε Ερύθεια)Ταυτόν του Ερεσός, πόλις της Εύβοιας. Επί των νομισμάτων είχαν ως σύμβολο την σηπίαν (σουπιά) γι΄αυτό εκαλείτο και Μελανηίς. Κατά τον Στέφανον Βυζάντιον στην Ιταλία παραλλαγή ήταν Ετρουρία, διότι είχαν ως έμβλημα στα νομίσματα από τη μία όψη την σηπίαν κι από την άλλη κεφαλή αιθίοπος.

Ερημίται= ΄Ότι και αι γυραί πέτραι δηλ. Βράχους απόκρημνους

Ερημίτης= Εν Παξοί υψηλοί και απότομοι βράχοι εις ύψος αιρόμενοι οίτινες λέγονται Ρομίτης-Ρημίτης-Ρουμίτη =Βράχοι και λίθοι οι φέροντες την ονομασίαν του

πλοίου.

Ερημός= Χωρίον Οιτήλου.

Ερημόμηλος=ή άλλως Αντίμηλος

Ερημονήσι= ΝΔ της Ύδρας, Εις την είσοδον του λιμένος της Καλλονής Λέσβου

Ερημόκαστρον=Εις τον όρμον Μάκρης, ως το Θηβών και το παρά την Πάργαν απέναντι των Παξών.

Ερια=τα μαλλία των προβάτων (Τσάκωνες)

Έρκειος Δίας=Έρκος-όρκος=φράκτης, φραγμός κατά προ έκταση κάθε μέσο υπεράσπισις, Ξένιος Δίας, Κτήσιος Δίας, κ.ά. (Η.Τσατσόμοιρος)

Ερμαία=Εις διαφόρους τόπους και αυτός ο θεός Ερμής το αυτό σημαίνει.

Ἐρίβοια ἤ Ἠερίβοια= Θυγάτηρ τοῦ Εὐρυμάχου υἱοῦ τοῦ Ἑρμοῦ, δευτέρα γυνὴ τοῦ Ἀλωέως καὶ μητρυιὰ τοῦ Ὤτου καὶ Ἐφιάλτου. Ἐρίβοια ἡ καὶ Περίβοια σύζυγος τοῦ Τελαμῶνος καὶ μήτηρ τοῦ Αἴαντος, ἀμεσωτάτην σχέσιν ἔχουσα πρὸς τὰς Νήσους ἡμῶν.(Αθηναγόρας)

Ερίκεια =Δήμος της Αττικής ανήκων εις την Αιγηΐδα φυλή Ερίκειος ο Κάτοικος (Στεφ.Βυζάντιος)

Ερικούσα=Μία των επτά νήσων του Αιόλου άλλως Λιπάρων λεγομένων, τανύν Alicudi Στράβ. Ερίκουσα είναι νήσος μικρά κειμένη αρκτικώς πλησίον της Κερκύρας, Πλιν. Πιθ. Η νυν Βαρκούσα λεγομένη

Ερικυδέα=Μεγαλόδοξα.

Ερισσός=Πόλις εν Κεφαλληνία.

Ἐρίτιμος= Επίθετον τοῦ χρυσοῦ.

Ἐριχθόνιος =Βασιλεὺς ὁ υἱὸς τοῦ ἐκ τῶν Καβείρων Δαρδάνου καὶ τῆς Βατείας, περιβόητος διὰ τὸν χρυσὸν του, κατὰ τὸν Ὅμηρον.

«Ἐρκεῖοι» θεοὶ, «πατρῷοι» θεοὶ, «γενέθλιοι» θεοὶ, = Οἱ θεοὶ ταύτης, ἤ ἐκείνης τῆς Γενεᾶς· οὕτω ὁ Ἀπόλλων ἦτο γενέθλιος Θεὸς τῶν Ἰώνων «πατρῷος», διὰ τὴν τοῦ Ἴωνος γένεσιν.

Ερμιονεύς ο Λάσος=δάσκαλος του Πινδάρου ποιητή, κατηγόρησε τον Ονομάκριτον ότι εις την ενεργούμενην συλλογήν των Ορφικών παρενέβαλε και μερικούς ιδικούς του στίχους, οι οποίοι ανεφέροντο εις την καταβύθισιν κάποιων νήσων πλησίων της Λήμνου. Τόσον μεγάλη σημασία απεδόθη εις την εν λόγω παρεμβολήν, ώστε όπως λέγει ο Ηρόδοτος, δια τούτο και μόνον ο Ίππαρχος εξώρισε τον Ονομάκριτον.Το γεγονός αυτό επιτρέπει να εκτιμήσωμεν τον βαθμόν ακριβείας των διασωθέντων Ορφικών κειμένων, ως προς την παναρχαίαν μορφήν των. (βλέπε Ονομάκριτος) (Σημείωση Μ.Στούπη όταν ο Ορφέας ο Θραξ γεννήθηκε στη Λείβηθρα της Θεσπρωτίας, οι πάγοι στην Ευρώπη δεν είχαν ακόμη λιώσει και δεν υπήρχε ως νήσος η Λήμνος… και βέβαια το Αιγαίο)

Ἑρμιόνη= Η βασιλόπαις τοῦ χρυσοῦ Μενελάου καὶ τῆς Ἑλένης.

Έρμος=Ποτάμιος θεός, υιός του Ωκεανού και της Τηθύος.2)Εις των πεντήκοντα παίδων της Αιγύπτου φονευθείς υπό της Δαναϊδος Κλεοπάτρας. Ερμος ποταμός Μυσίας

Ερμώνης=Ποταμός Κερκύρας,Έρμωνες

Έρμωνες=Τοπωνύμιον Κερκύρας Β. Τμήμα της νήσου.Έρμων=Πατήρ του Ερμοκράτους στρατηγού των Συρακουσίων. Έρμων =Στρατηγός των Αθηναίων εν τω Πελοποννησιακώ πολέμω και Έρμων Μεγαρεύς κυβερνήτης της νηός του Καλλκρατίδα στρατηγού των Λακεδαιμονίων.

Ερμώνασσα=Πόλις της Ασιατικής Σαρματίας επί της Χερσονήσου Κοροκονδάμης, τανύν Ματρίγα.

Έρος-έρως Ομηρος=αγάπη, επιθυμία. (ερευνητές γλωσσολόγοι αποδίδουν έρος με ο έλξις μεταξύ ανθρώπων και έρως με ω, τα πάντα έλκονται στην γη)

Ερρος=ο Ζευς

*Ερούκ και ερέκ (προτοελληνική λέξη) =Ερυκ-οια, μακρά νήσος γι αυτό ονομάσθηκε και Μάκρις.

Έρση και εέρση=Η δρόσος. Θυγάτηρ του Κέκροπος.

Έρσέκα=Πόλις Ηπείρου πλησίον των ορέων του Γράμμου και του ποταμού Άψου που καταλήγει στην Αδριατική θάλασσα.

Ερύθεια= Αι νήσοι των Παξών- Κερκύρας και Ήπείρου δια τα εκ χρυσού πολύτιμα μέταλλα αυτών. Π-ερύθεια χωρίον Κερκύρας.Ερύθεια σημαίνει ότι και η ονομασία Αφροδίτη.

Ἐρύθεια-«Ἐρυθείη»=Υπὸ τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο η νήσος των Παξών. Υπήρχεν και όρος Άβας(Απολδρ) καὶ τὸ Γάγιος αὐτὸ σημαίνει, ἐρυθρός. Η κατ' ἐξοχὴν νῆσος τῶν Παξῶν, ἐν ᾗ ὁ πατὴρ τοῦ Ἐρύθρου Γυρυόνης, ἐρυθρὸς καὶ αὐτός, τὸν ὁποῖον δῆθεν ἐφόνευσεν ὁ Ἡρακλῆς, πατὴρ καὶ αὐτὸς τοῦ Ἐρύθρου. Οἱ τόσοι φόνοι οἱ ἀποδιδόμενοι εἰς τοὺς θεοὺς καὶ τοὺς ἥρωας δὲν εἶναι πραγματικοὶ φόνοι ὡς ἐννοοῦμεν σήμερον, ἀλλ' ἔχουσι βαθυτέραν σημασίαν.(Αθηναγόρας)

Ερύθεια= Τώρα καλείται Γάδειρα ήταν νησί που βρισκόταν κοντά στον Ωκεανό και την κατοικούσε ο Γηρυόνης, ο γιος του Χρυσάορα και της Καλλιρόης. Το σώμα του συνίστατο από ενωμένα κορμιά τριών ανδρών και ήταν χωρισμένο στα τρία, από τις λαγόνες και πάνω και από τους μηρούς και κάτω. Είχε δε κόκκινα βόδια, που τα βοσκούσε ο Ευρυτίωνας και τα φύλλαγε ο Όρθρος, ο δικέφαλος σκύλος, γέννημα της ¨Εχιδνας και του Τυψώνα, Απολλώδωρος. Θυγάτηρ του Γηρυόνου.Σημαίνει ότι και Αφροδίτη (βλέπε λ.).

Ερύθεια=νήσος Λιβύης, αλλά υπήρχε και στους Παξούς η λ. Λιβύη

Ερυθραία=αυτοφυές και άλλοτε καλλιεργούμενο φυτό το ερυθρόδανο το κοινό ριζάρι ρουβία η βαφική, οι αρχαίοι έβαφαν νήματα, υφάσματα κλπ.

Ερυθραία, Ερέτρια, Ετρουρία= Ταυτοσήμαντα προς το όνομα της Αιθιοπίας

Ερυθρά=Η θάλασσα της Σχερίας–Φαιακίας προομηρική και ομηρική εποχή.

Ερυθραίοι= Οι πρωτόγονοι Έλληνες. Ταυτόν του Αιθίοπες-Πελασγοί-Δαναοί, Κάδμειοι, Αργείοι, Αχαιοί πάντες γηγενείς.

Ερύθρας=Υιός του Ηρακλέους.

Ερυθρός=Υιός του Ραδάμανθυ.

Ερύθριος= Υιός του Αθάμαντος-Αδάμαντος.

Ερυθραίος= Επίθετον του Ηρακλέους του έχοντος αμεσοτάτην σχέσην προς την Κέρκυρα και τους Παξούς.

Ἔρυθρος= Ελέγετο καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Περσέως τοῦ καρατομήσαντος τὴν Γοργὼ-Χρυσῆν, ἥτις ἐκ τοῦ χρυσοῦ Ποσειδώνος ἐγέννησε τὸν Χρυσάορα καὶ Πήγασσον. Ἔρυθρος καὶ ὁ υἱὸς τοῦ Ροδαμάνθυος καὶ τούτου χρυσοῦ, ὁ ἰδρυτὴς καὶ κτίστης τῆς ἡμετέρας πατρίδος Ἐρυθρῶν, αἱ ὁποῖαι ἔχουν τὸ ὄνομα ἐκ τῆς πολυτίμου συστάσεως τοῦ ἐδάφους αὐτῆς. Ἔρυθρος καὶ ὁ υἱὸς τοῦ παγχρύσου Ἡρακλέους· καὶ αὐτὸς ὁ Ἡρακλῆς Ἐρυθραῖος.

Ερύκουσα=Εκαλείτο η νήσος των Παξών.Ερύκουσα βόρεια της Κέρκυρας ένα από τα τρία νησιά των Οθωνών.

Ερύκουσαν= “Οι Παξοί, ήν οι αρχαίοι εκάλουν Ερύκουσαν” βλ. Ερικούσα

“Οι Παξοί που οι αρχαίοι ονόμαζαν Ερύκουσα.”(Ανδρέας Μάρμορας εκ του Ιταλικού εις την Ελληνικήν, Ιστορία της νήσου Κέρκυρας)βλέπε λ. Οθωνοί.

Ερυ, Ερύκουσα, Μάκριος, ή Μακρίδος=Αρχαίο όνομα της νήσου των Παξών.

Ερύμανθος= Όρος της Αρκαδίας και ποταμός ρέων δια των συνόρων της Ήλιδος εν Πελοποννήσω και εισβάλων εις τον Αλφειόν. Ερύμανθος και εις την Θράκην

Ἐρύμανθος= Υἱὸς τοῦ Ἀπόλλωνος.

Ερυμναί=πόλις της Θεσσαλίας παραθαλασσίως (Στραβ.)

Ἔρυξ= Ο υἱὸς τῆς Αφροδίτης Ερυκίνης· ἐκ τῆς λέξεως ερ ἔχομεν πλεῖστα ὅσα ὀνόματα βασιλοπαίδων ἀρρένων καὶ θηλέων, ἀλλ' ἅμα καὶ ἱερῶν.

Έρυξ=Όρος της Σικελίας μεταξύ Δρεπάνου και Πανόρμου εκ της Ερυκούσης ημών έχει την ονομασίαν ως και η εν τω μέσω του όρους πόλις Έρυξ, αποικία ούσα των αρχαίων Ερυκουσίων ή Παξηνών.(Π ολύβιος)

Ἐρυσίνη= Θυγάτηρ τοῦ Ἀχελώου.

Ερχιά-Έρχεια=χωρίον και δήμος της Αττικής, της Αιγηίδος φυλής, Ισοκράτης Ερχιεύς ήτο(Στέφ-Βυζάντιος)

Εσπεράντο=Ψευδώνυμο Ρώσου επιστήμονος, ο οποίος παρεξηγήθηκε από τους Έλληνες, αφού έγραψε ότι “οι δίφθογγοι της Ελληνικής πρέπει να προφέρονται ολόκληροι, διότι έτσι, επρόφεραν οι Έλληνες τους διφθόγγους μέσα σε μία λέξη”. Πράγματι, πριν από την καθιέρωση του Τονικού συστήματος, όσο η γλώσσα ήταν Προσωδιακή επροφέροντο όλόκληροι οι δίφθογγοι με μία ιδιαίτερη προφορά, δηλ. όταν κατά την ομιλία τα φωνήεντα γλιστρούσαν στην επόμενη συλλαβή, δημιουργούσαν ηχητικές ανταύγειες, δονήσεις που χαρακτήριζαν την προσωδιακή της κατάσταση.Ήταν δηλαδή μόνο θέμα προφοράς. Η Προσωδία ήθελε όλους τους φθόγγους ν’ ακούγονται κι όλοι εγράφοντο όπως ακουγόντανε. Αργότερα όμως η γλώσσα μας έγινε απρόσιτη, ώστε να μη γίνεται αντιληπτή ούτε από τους σπουδασμένους. Χρόνια τώρα στην Κέρκυρα στην απάνω πλατεία, στο άγαλμα του Καποδίστρια, στο πίσω μέρος, μεταξύ των άλλων γράφεται η λέξη “συμπροουμεσάμενος” με πολύ κόπο μπόρεσα να εξηγήσω, αυτό που έγραφε. Οι Έλληνες τουρίστες περνάνε διαβάζουν δεν καταλαβαίνουν και κουνάνε το κεφάλι φεύγοντας. Αλήθεια για ποιούς άραγε γράφτηκε! Κι αν διαμαρτυρήθηκα κανείς δεν έδωσε προσοχή από τους υπεύθυνους. Όμως όλα αυτά κ.ά., είναι η αιτία σήμερα να μη γνωρίζει ο Έλληνας, ποιά γραμματική ν’ ακολουθήσει. Ούτε να μιλήσει, ούτε να διαβάσει μπορεί όχι μόνο ένα αρχαίο κείμενο, αλλά ούτε έναν Παπαρηγόπουλο, Βυζηϊνό, Παπαδιαμάντη κ.α. λογίους και το χειρότερο δεν μπορεί να γνωρίζει ούτε την ιστορία του στα παλιά βιβλία παρά μόνο με μεταφορά στην αλλοπρόσαλη σύγχρονη ελληνική.

Εσπερία=Αι νήσοι των Παξών.

Εσπερία=Η Ευρώπη η μεγαλοσπηλαιώδης η κατά την δύσιν ούσα.Τα του εύρος =πλάτος σύνθετα, σχετίζονται προς την Πλάκα-Πέτραν-Αντρον.

Εσπερία=η δύσις και το δυτικό μέρος

Εσπερία=Ιταλία, Διον. Αλ και Εσπεριώτης. Εσπερίς πόλις Λιβύης.(Στ. Βυζάντ)Λιβύη ελέγετο και η νήσος των Παξών

Εσπερίαν=(Βλέπε Ιταλίαν)

Εσπερίδαι νήσοι= Αι νήσοι των Παξών κατά τον Όμηρο και τους αρχαίους ποιητάς εν γένει, είναι τα νησιά των Παξών-Κερκύρας και Ωκεανός η θάλασσα αυτών.

Δήμος Εσπερίδων σήμερα είναι βορειοδυτικά της Κέρκυρας, όπως και Δήμος Φαιάκων και πολλοί άλλοι Δήμοι Κερκύρας- Παξών όπως και Δήμος Ορφέως στη Θεσπρωτία που σχετίζονται με τα Έπη του Ομήρου και την Προϊστορία της Ελλάδος.

Εσπερίς= Η νήσος της Αφροδίτης

Εσσήν=Συνεδέετο προς τον εσμόν, το σμήνος των μελισσών, η λέξις Εσσήν σχετίζεται πάντοτε προς το όνομα των Αμαζόνων,

Εσσήνες= Οι όσιοι.Εσσήνες, Εκαλούντο στην Έφεσο οι την θεραπείαν της Αρτέμιδος επιμελούμενοι επίσημοι πολίται Θύται και εστιάτορες και πανηγυρισταί

Ἑστία- Ηεστία-Ἐσχάρα= Ο βωμὸς ἐφ' οὗ αἱ θυσίαι ἐτελοῦντο, εὐχαὶ καὶ προσευχαὶ.Οι δεήσεις προς τους θεούς, χύτροι εορτή ιερά. (Αθηναγ.)

Εστίαι=ακρωτήριο Θράκης

Εστίαια=επικ. Ιστιαία, Ιωνκ. Ιστιαίη, πόλις της νήσου Ευβοίας, ύστερον Ωρεός κληθείσα. Εστίαια Πόλις της Θεσσαλίας επί του όρους Ολύμπου.

Εστίαια=πόλις Ευβοίας, ο Ωρεός πόλις Θεσσαλίας, πόλις Ακαρνανίας

Εστιαιώτις=η περί την Εστιαίαν χώρα Θεσσαλίας

Εστιάς=Ακρωτήριον της Θράκης. Ολίγον απέχον του Βυζαντίου.

Εστιαιώτις, ιδος, Ιωνκ. Ιστιαιώτις=Επαρχία της παλαιάς Θεσσαλίας κειμένη βορειοδυτικώς μεταξύ του όρους Ολύμπου και της Όσσης.

Ετεά=αγαθή τύχη

Εταιρείος= Ζευς εν Κρήτη (Ησύχιος)

Ετεοβουτάδαι= γένος Αθήνησι πάνυ λαμπρόν

ΕτεFός= Ετεός=αληθής, Ετεοκρήτες=αυτόχθονες (Δωρικός-Χατζηγιαννάκης).

Ετεόν=αληθές. επέτειον ή νέον, πρόσφατον

Ετεόκρητες=οι αυτόχθονες

Ετεοκρήτες=ήταν απόγονοι των Θαγετών Μινυών, ένα από τα Θαγετικά Ελληνικά φύλα και Θαγετοί πρόγονοι των Πελασγών και απόγονοι των Σαρείων- Ελλήνων (Τσιόγκας Ταξιάρχης Καραβά-Γαλάνη Μαρίνα)

Έτονε –νάτονε =(Κερκ.) ετούτονε-αυτόνε νάτος, αυτός

Έ-το, (Κέρκυρα)=Νάτο.

Έτο μιά ή έλα μιά (κερκ.)=Έλα λοιπόν.

Έ-το για (Ήπειρος)=Ως εξής, έτσι δα.

Ετος= Τον παρελθόντα χρόνο.

Ετος Σεληνιακό=κατα τα Αιγυπτιακά του “Μανέθωνος” ένα έτος εννούσαν διάρκεια 30 ημερών. Αυτό που εμείς αποκαλούμε μήνα , οι Αιγύπτιοι το αποκαλούσαν έτος.

Ετρουρία=Πόλις της Ιταλίας, παραλλαγή του Ερέτρια- Ερέσου. Στα νομίσματά της είχεν ως έμβλημα τη σηπίαν (σουπιά), εξερχομένην αμφορέως επί της μιας όψεως, και επί της άλλης κεφαλήν Αιθίοπος.

Ἐτροῦσκοι =Οἱ τοῦ Πολυβίου Κελτίβηρες, Βέλλοι καὶ Τίττοι, ἡ Τία καὶ Τέως, ἡ Κίως καὶ Κέως, ἡ Ἴος ἡ διεκδικοῦσα τὸν Ὅμηρον, ἡ Χίγιος-Χίος καὶ τόσαι ἄλλαι πόλεις καὶ νῆσοι ἔν τε τῇ Ἑλλάδι καὶ ἀνὰ τὸν κόσμον σύμπαντα φέρουσαι ὀνομασίας ἀναγομένας πρὸς τὸν Τιτυὸν-Βῆλον ἤ συγγενευούσας πρὸς αὐτόν, ὡς ἡ Λέσβος, ἡ Ρόδος καὶ λοιπαὶ πᾶσαι, ἀνεξαιρέτως ἔχουσι τὴν ἀρχὴν αὐτῶν ἀπὸ τὰς νήσους των Παξῶν.(Αθηναγόρας) Οι Ετρούσκοι κατά τον Καθηγητήν Γ. Πουρναρόπουλο είναι οι Τρώες όπου φεύγουν στην Ιταλία κι εκεί συνεχίζουν ως Λατινική φυλή. Αυτή φυσικά έχει τις ελληνικές γλωσσικές ρίζες όπως και το ελληνικό αλφάβητο της Κύμης (κυμαϊκό). Είναι κλάδος των Πρωτοελλήνων, οι Τρώες και οι απόγονοι των Λατίνοι.

Ευ=Μάκρος

Ευ=Καλός.

Εύα-Χέβα-Αβα= Αρχικώς σημαίνει την χοϊκήν, την ερυθράν.

Εύα=Ο Ησύχιος γράφει επιφημισμός ληναϊκός και μυστικός, και έα (έυα) Συρακούσιοι. Πόλις Αρκαδίας θεόπομπος εν έκτω.(Στεφ. Βυζάντιος)

Ευα=Κώμη της Αργολίδος στην Πελοπόννησο πλησίον του όρους Πάρνωνος

Ευάνασσα=η Δημήτηρ

Ευαίμων=πόλις Ορχομενίων

Εύβοια=Μία από τας κυριοτέρας ονομασίας των Παξών. “Η Εύβοια ονομάζεται και Μάκριδα. Υπάρχει κι ένας τόπος εις το Άργος, υπάρχει και μια πόλη στη Μακεδονία, σ΄αυτήν όσοι από το νησί πέρασαν στους Ιλλυριούς ονομάστηκαν Άβαντες”.(Στεφ. Βυζάντιος).

Εύβοια η ομηρική είναι η νήσος των Παξών. Κατά τον Αθηναγόρα θεωρείται αναντίλεκτον. Εις την Εύβοιαν δε των Παξών έχουσι την αναφορά αυτών πάσαι αι ονομασίαι των μυθικών προσώπων αι έχουσαι την κατάληξιν βοια. Ετέρα Περίβοια κατά τον αυτόν ποιητήν, η θυγάτηρ του Ευρυμέδοντος βασιλέως των Γιγάντων και μήτηρ του Ναυσιθόου εκ του Ποσειδώνος (Βλέπε Περίβοια).

Εύβοια-Εύβοϊα = Η ομηρική είναι η νήσος των Παξών. Εις την Εύβοιαν των Παξών έχουσι την αναφοράν αυτών όλαι αι ονομασίαι των μυθικών προσώπων με την κατάληξιν βοια ως Περίβοια κατά τον Όμηρον θυγάτηρ του Ακεσσαμενού, ήτις μιγείσα με τον Ευρυρέεθρον Αξιόν εγέννησε τον Πηλεγόνα, του οποίου υιός ήτο ο Αστεροπαίος εν τη εριβώλω Παιωνία. Άλλη Περίβοια είναι θυγάτηρ του Ευρυμέδοντος βασιλέως των Γιγάντων και μήτηρ του Ναυσιθόου εκ του Ποσειδώνος Το δεύτερον συνθετικόν του ονόματος Ναυσίθοος, ο Όμηρος πάντοτε διασαφηνίζει αυτό όπου πρόκειται περί της νήσου Παξών-Κερκύρας όπου η Περίβοια και οι Γίγαντες επεξηγηματικώς τίθεται το θοός αναφερόμενον εις τας θοάς νήσους των Παξών.Η μία Περίβοια εκ του Αξιού η άλλη εν Φαιακία και Αξιός είναι η Παξός, Φαιακία είναι η Κέρκυρα. (Αθηναγόρας)

Εὔβοια ἡ ὁμηρικὴ=Μόνον εἰς τὰς Νήσους τῶν Παξῶν-Κερκύρας πρέπει νὰ ἀναζητηθῇ, μόνον ἐκεῖ, πᾶσαι δὲ αἱ Εὔβοιαι ὡς ἡ γνωστὴ Νῆσος μετὰ τῆς Ἐρετρείας, Χαλκίδος, καὶ Ἐλλοπίας·

Εύβοια- Βοιωτία= Προϊστορία μίαν και την αυτήν αρχήν έχουσιν και σημασίαν τα άντρα. Η νήσος των Παξών, έχουσι την αναφοράν πάσαι αι ονομασίαι των μυθικών προσώπων αι έχουσι την κατάληξιν βοια όπως Περίβοια, Μελίβοια.

Εύβοια= η προϊστορική λέγεται και Τιτανίς ως και η Αττική και η Κρήτη. Τιτάνες αλληγορούνται οι υπόγειοι άνεμοι και αναθυμιάσεις και η γη ελέγετο Τιτανίς.

Εὔβοια η= ἐλέγετο καὶ Ἀραβία· τὴν Εὔβοιαν τὸ παλαιὸν κατῴκουν Ἄραβες οἱ Κάδμου συνδιαβάντες, ἀλλ' Ἀραβία, ἐλέγοντο καὶ αἱ Νῆσοι τῶν Παξῶν-Κερκύρας.

Ευδείελος-ευδέελος-εύδηλος-ευδίελον= Επίθετον της Ιθάκης.

Εὐ-δο-κί-α = Ανατέμνοντες την λέξιν ευρίσκομεν ότι τὸ ευ εἶναι τὸ ὄνομα τοῦ Διονύσου ὅστις καὶ Εὐὰν, Εὔας καὶ Εὔβιος ἐκαλεῖτο. Ὡς εὐάδες ἐλέγοντο αἱ ἄμπελοι κατὰ τὸν Ἡσύχιον. Ἐντεῦθεν καὶ τὸ ὄνομα τῆς Εὐβοίας, τῆς κατ᾿ ἐξοχὴν χώρας τῶν ἀμπέλων. Ἀλλὰ καὶ πάντα τὰ ἐξ ευ σύνθετα ὀνόματα ὡς Εὐγένιος, Εύρυτος, Ευρύτη, Ευρώπη και τα παρόμοια εις την άμπελον και τον οίνον αναφέρονται. Δια τούτο ο Όμηρος τας χώρας τας αμπελοφύτους ως την Λυκίαν,Τροίαν, Σπάρτην, Κρήτην και Λακακεδαίμονα και λοιπάς “ευρείας καλεί. Το δεύτερον συνθετικόν της λέξεως ευ-δο-κία το δο έχει την αυτήν έννοιαν, αφού δοχή =το συμπόσιον και δοκεύς ο των οίνον πωλών. Αλλά και το τρίτο συνθετικόν κι ή χι ή γι σημαίνει οίνον τον ηδύν. Ούτω η Αίγινα-Αί-γι-να η τον οίνον παράγουσα. Δι ο και Οινώνη. Κι-σσός αρχικώς η άμπελος και ο οίνος. Χί-ος η καλλίοινος και πολίοινος α΄τη νήσος, ην κατώκησε πρώτος ο Οινοπίων υιός του Διονύσου και πατήρ της Μερόπης. μερίς και ημερίς η άμπελος και Ημερίδης ο Διόνυσος ελέβετο. Οθεν η ευδοκία του Άσματος των ασμάτων είναι κατά λέξιν απόδοσις της Θερσά-Οινώνης και πρόκειται περί της Σουλαμίτιδος, της φυλακίσσης του αμπελώνος.(Αθηναγόρας)

Ευδώρη, Πολυδώρη,Δωρίς=Θυγατέρες του Ωκεανού και της Τιθύως.

Εύζωνος=(ευ+ζώνη) ο καλώς εζωσμένος (βλέπε Λ.Τσολιάς)

Εύηνος=ποταμός Αιτωλίας

Ευήνωρ= Ο πρώτος άρχων της χρυσής Ατλαντίδος. Την θυγατέρα του οποίου Κλειτώ ή Κλειμένην έλαβεν σύζυγον ο Ποσειδών γεννήσας τον Άτλαντα Εύμηλον ή Γάδειρον, τον Αυτόχθονα και τους λοιπούς περί των οποίων ο Πλάτων εις τον Κριτία αναφέρει, εντεύθεν οι κάτοικοι της Ατλαντίδος-Κερκύρα-Παξών εθεωρούντο θείας καταγωγής εκ του πατρός αυτών Ποσειδώνος.

Ευκιούμαι=Εύχομαι

Ευλάκεια=Άρτεμις

Εύμηλος= Ο του Αδμήτου λαβών σύζυγον την Ιφθίμην, την αδελφή της Πηνελόπης βασιλίσσης των Παξών-Ιθάκης.Εύμηλος,-Γάδειρος, Γηρυόνης, Γαιήιος-Γαϊος-Τυτιός, Βήλος Άτλας και τα συναφή τουτων ονόματα της μυθολογίας είναι η προσωποποίησις του χρυσού των Παξών, Γάδειρος, Άβδηρος, Άβαρις είναι λέξεις ταυτοσήμαντες.(Αθηναγόρας)

Ευμολπίδαι= Ούτως οι από Ευμόλπου εκαλούντο, του πρώτου ιεροφαντήσαντος. Πολλοί δε γεγόνασιν ομώνυμοι Εύμολποι.

Εὔξεινος πόντος ὁ =Προῆλθεν μᾶλλον ἐκ τοῦ Αἴξινος-Παξινὸς πόντος, δηλ. τὸ Ἰόνιον πέλαγος, τὸ ὁποῖον εἶχε πλεῖστα ὅσα ὀνόματα, κατὰ τὴν ὁμηρικὴν συνήθειαν ἕν καὶ τὸ αὐτὸ νὰ ἐκφράζῃ διὰ πολλῶν ταὐτοσήμων ὀνομάτων· ἄλλως τε πάντα τὰ πρὸ τοῦ Εὐξείνου καὶ πέριξ αὐτοῦ, φέρουσι ὀνόματα ἀνήκοντα ἀποκλειστικῶς εἰς τὰς Νήσους ἡμῶν τῶν Παξῶν. Kαὶ Μέγαρα, τῶν ὁποίων ἀποικία ἐνομίζετο τὸ Βυζάντιον, ἀρχικῶς ἦσαν αἱ Νῆσοι των Παξών.(κατ’άλλους ευ+ξεινος=Ιωνικό του ξένος φιλόξενος)

Ευπότμως= Ευτυχώς.

Ευ+ρέω=Άφθονος

Ευρ-εκ του ευ-εφ= Σύνθετα εκ του αύρον

Εύροπος= Εύκολη ροπή, κλίση. Ευρόπως=Εύκολα.

Εὔρος=Πλάτος σύνθετα πάντα σχετίζονται πρὸς τὴν Πλάκα-Πέτραν-Ἄντρον·καὶ δὴ πρῶτον ἡ Εὐρώπη.

Ευρυάλη= Η θυγάτηρ του Μίνωος του τόσην σχέσιν έχοντος προς τους Παξούς κατά την παράδοσιν.

Ευρυάλη=Μία των Γοργόνων, αίτινες είναι γέννημα και θέμμα των νήσων ημών.

Ευρυάλεια=Η τροφός η αναθρέψασα τον Οδυσσέα.

Ευρύαλος=Είς των Φαιάκων.

Ευρυβάτης=Υιός του Ευφήμου καταγόμενος εκ του Αξιού.Ευρυδάμας=Πατήρ του Άβαντος.

Ευρυδάμας=Εις των Αργοναυτών οι οποίοι ήσαν οι πρώτοι χρυσοθήρες. Ευρυδάμας=Υιός του Πελίου, αδελφός του Ιφιδάμαντος. Εὐρυδάμας=υἱὸς τοῦ Αἰγύπτου

Εὐρυδάμεια= Θυγάτηρ τοῦ Φυλέως.

Ευρυμέδουσα=Η τροφός της Ναυσικάς, θυγατρός του βασιλέως των Φαιάκων Αλκινόου. Είναι πάμπολα τα τοιαύτα ονόματα τα αναφερόμενα εις την ιστορίαν Παξών-Κερκύρας και της Ιθάκης.

Ευρυμέδων= Όνομα ποταμού. Υιός του Μίνωος

Ευρυνόμην =Την υποδεχθείσαν μετά της Θέτιδος τον εκ του Ολύμπου εις την θάλασσαν πεσόντα Ήφαιστον, ήτις είναι η αυτή προς την Ινώ-Λευκοθέαν-Καβειρώ, θυγατέρα του Πρωτέως και Πραξιθέαν και άλλας θεάς.

Ευρύπυλος=Ελέγετο η Κως, η νήσος των άντρων.

Εὐρυβία= Θυγάτηρ τοῦ Πόντου καὶ σύζυγος τοῦ Κρίου ἤ Κείου, κατὰ τὸν Ἡσίοδον, καὶ μήτηρ τοῦ Ἀστραίου, Πάλλαντος καὶ Πέρσου, πρόσωπον μυθολογικὸν ἀμέσως συσχετιζόμενον πρὸς τὰς Νήσους ἡμῶν, ὡς καὶ πᾶσαι αὗται αἱ Εὔβοιαι ὑπὸ διάφορον περιβολὴν· πρὸς τοῦτο δὲ ἐπικαλούμεθα καὶ αὖθις τὴν προσοχὴν τῶν ἀσχολουμένων περὶ τὴν ἑρμηνείαν τῆς Μυθολογίας, ἦς ἡ βαθεῖα ἔννοια, τὸ ἐπαναλβάνομεν, δὲν κατενοήθη εἰσέτι.

Ευρυτίων=Ο βοσκός του τρισωμάτου Γηρυόνου. όστις μόνον εις τας νήσους ημών δέον να ζητηθή. (Παξοί)

Εὔρυτος, Εὐρύτη, Εὐρώπη= καὶ τὰ παρόμοια εἰς τὴν ἄμπελον καὶ τὸν οἶνον ἀναφέρονται. Διὰ τοῦτο καὶ ὁ Ὅμηρος τὰς χώρας τὰς ἀμπελοφύτους ὡς τὴν Λυκίαν, Τροίαν, Κρήτην, Σπάρτην καὶ Λακεδαίμονα καὶ λοιπὰς «εὐρείας» καλεῖ.

Εύρυτος=Ο της εν τη Ευβοία Οιχαλίας υιός του Μελανίου.

Ευρωπός=Παρά τον Αξιόν, ο οποίος έχει άμεσον σχέσιν προς τον Παξόν.

Ευρώπη =Τα του εύρος=πλάτος σύνθετα πάντα σχετίζονται προς την Πλάκαν-Πέτραν-Άντρον και δη πρώτον η Ευρώπη η μεγαλοσπηλαιώδη η κατά την δύσιν ούσα, η Εσπερία. Νήσοι Εσπερίδων είναι οι Παξοί.

Ευρώπη=η χώρα εκ του Φοίνικος θυγατρός του Αγήνορος, λέγεται και Ευρώπεια, και δια του ι Ευρωπία παρα Σοφοκλεί Αιχμαλώτισι “και νησιώτας και μακράς Ευρωπίας” και Ευριπίδης εν Θησεί “σχεδόν παρ’ αυτοίς κρασπέδοις Ευρωπίας” (Στεφ.Βυζάντιος)

Ευρώπη=Η κόρη του Αγήνωρος και αδελφή του Κάδμου. Αλλά θυγάτηρ του Κάδμου ήτο η Ινώ, η Σεμέλη και Αγαυή, οι οποίες διέμενον εις τας θαλάσσας των Παξών.

Ευρώπη=η και Αβαντίς και Εσπερία, επιστεύτο και ως θυγάτηρ του Τιτυού-Γαίου-Γάγιου, κατά την μαρτυρίαν του Πινδάρου, και άλλων ποιητών, συνεπώς μεταξύ Ραδαμάνθυος και των αδελφών αυτού και του Τιτυού, εις επίσκεψιν του οποίου μετέβη, κατά τον Όμηρον,υπήρχεν αμεσωτάτην συγγένεια, αφού ο Τιτυός ήν πατήρ της μητρός αυτού. Καταδείκνυται εκ τούτου οποίος θησαυρός ανεκμετάλλευτος προς γνώσιν της προγονικής ιστορίας είναι οι διάφοροι μύθοι οι από χιλιάδων ετών διασωθέντες, αλλ’ ατυχώς μη κατανοηθέντες μηδέ εξηγηθέντες ως έδει.

Ευρώπη= Η μήτηρ του Ροδαμάνθυος και χρυσή αδελφή του παγχρύσου Κάδμου.Η κόρη του Αγήνορος ή Φοίνικος. Θυγάτηρ του Κάδμου ήτο η Ινώ, η Σεμέλη και Αγαυή οι οποίες διέμενον στας νήσους των Παξών. βλ. Ευδοκία.

Ευρώπη= χώρα της Δύσεως. ή σκοτεινή (Ησύχ.)

Ευρώπη=Η κόρη του Αγήνωρος και αδελφή του Κάδμου. Αλλά θυγάτηρ του Κάδμου ήτο η Ινώ, η Σεμέλη και Αγαυή, οι οποίες διέμενον εις τας θαλάσσας των Παξών Ευρώπη-Ευρωπος Καρα σου=Μαυροπόταμος.

Ευ-ρώπη=Βλέπε Εύρυτος.

Ευρωπία=η Ήρα

Ευρωπόν=Παρά τον Αξιόν όστις έχει άμεσον σχέσιν με προς τον Παξόν.

Ευρωπός=πόλις Μακεδονίας, από του Ευρωπού του Μακεδόνος και Ωρειθυίας της Κέκροπος, έστι και Συρίας άλλη και άλλη Ικαρίας(Στεφ.Βυζ.)

Ευρω-στίνη=τοπωνύμιον Πελοποννήσου, ευρωστίαν

Ευρώτας=ποταμός Πελοποννήσου

Ευρώτας=ποταμός Λακωνίας. Ευρώτας ποταμός της Πελασγιώτιδος χώρας εν Θεσσαλία ρέων εκ του όρους Ολύμπου και εισβάλλων εις τον Πηνειόν ομηρικά Τιταρήσιος

Ευρωτώ=μία των πεντήκοντα θυγατέρων του Δαναού.

Εύς=Αγαθός, καλός, μέγας, ευτυχής (Ησύχιος)

Εύσκοπον=Επίθετον Ερμού τον εύ πάντα σκοπούμενον.

Εύταια=πόλις Αρκαδίας (Στεφ.Βυζάντιος)

Ευτρυΐους=τους από Ευτρήσεως, της πόλεως Αρκαδίας.Δωρικώς δε είρηκε Τηλευκλείδης. θέλει γαρ ειπείν Ευτρησίους (Ησύχιος)

Ευφραίμ=όρος Β. Των Ιεροσολήμων(Λιακόπουλος)

Ευφράτης=ο μεγαλύτερος ποταμός της εγγύς Ανατολής, Ευφρόνη επίθετο της νύκτας καί όνομα ιδίας θεότητος (θυγατρός της νυκτός και του ερέβους) (Πρωΐας)

Ευωδιά=Ευχάριστη οσμή

Ευωνύμεια=πόλις Καρίας, έστι και δήμος Αθηναίων (Στεφ.Βυζάντιος)

Έφεσος=πόλις Ιωνίας επιφανεστάτη και λιμήν εν κόλπω. Ηρόδοτος δε Λυδίας αυτήν φησίν, εκαλείτο δε Σμύρνα από Σμύρνης της Αμαζόνος. Εκαλείτο δε Σάμορνα και Τρηχεία και Ορτυγία και Πτελέα, ο πολίτης Πτελεαίος, ήτο δε και ιερόν Αρτέμιδος εκεί και Πτελεάτης ο πολίτης. Το εθνικόν του Σάμορνα Σαμορναίος, εκλήθη δε από μιας των Αμαζόνων, ήν και βασίλισσα και πρόπολον Αρτέμιδος είναι φασίν, εσχηκέναι δε και θυγατέρα Αμαζώ, αφ’ ής αι Αμαζόνες. Έφεσος νήσος εν τω Νείλω και Χίος και Λέσβος και Κύπρος και Σάμος και άλλαι, το εθνικόν Εφέσιος, εύρηται και Εφέσεια δια διφθόγγου…(Στέφ. Βυζάντιος)

Έφεσσος=Μία των επισημοτέρων και αρχαίων πόλεων της μικράς Ασίας, μητρόπολις όλης της Ιωνίας κειμένη επί των εκβολών του Καΰστρου ποταμού όπου ήτο και ο Ευρύχωρος λιμήν. Ήταν μία από τις εμπορικότερες πόλεις όλης της Ασίας, και ήτο περίφημος για τον μεγαλοπρεπή ναόν της Εφεσίας Αρτέμιδος (Νικ.Λωρέντης)

Εφέστιος=επί+εστία=εφέστιοι θεοί=οι οικογενειακοί θεοί, οι προστάτες του σπιτιού (Χαρ.Μπαλτάς)

Εφιάλτειον=ακρωτήρειον της νήσου Καρπάθου (Νικ. Λωρέντης)

Εφιάλτης=είς των Γιγάντων. Ο προδώσας τους εν Θερμοπύλαις (Λ.Σταματάκου)

Εφιάλτης=ο επιπηδών (Ησύχιος)

Εφραίμ=ο παράκλητος

Εφραΐμ=αντίληψις της κεφαλής, κεφαλή η διάνοια (Ησύχιος)

Εφυδριάδες=Νύμφαι τινές των υδάτων

Έφυρα= Όνομα εκ του χρυσού έχει την ονομασίαν της δίπλα στον Αχέρωντα.

Εφύρα= Σημαίνει σπήλαιον και πρώτη ονομασία της Κορίνθου. Βλέπε (Κίχυρος)

Εφύρα-Θεσπρωτία= Αι νήσοι των Παξών.

Ἐφύρη ἡ = Πόλις τῆς Ὁμηρικῆς Νήσου τῶν Παξῶν, διότι ἡ Ἠπειρωτικὴ Ἔφυρα, ὡς αἱ Ἐχινάδες, εἶναι καὶ αὐτὴ ἀντιγραφὴ τῆς Ὁμηρικῆς Ἐφύρης.(Αθηναγόρας)

Εφύρα=Η Υπέρεια από την οποία προερχόταν ο Αλκίνοος βασιλιάς της Κέρκυρας. Η Εφύρα αποίκισε όλο τον κόσμο σχεδόν, στα εδάφη που κατελάμβαναν έδιναν την ονομασίαν της, αλλά με αλλαγμένα τα γράμματα, τόσο στην Ελλάδα, όσο και στο εξωτερικο. Καραβά-Γαλάνη Μ.

Εφύρα Ιωνκ. Εφύρη=Πόλις της Ίλιδος εν Πελοποννήσω επί του Σελλήεντος ποταμού κατοικηθείσα το πρώτον υπό των Πελασγών. Εφύρα=Πόλις της Ηπείρου κειμένη επί της χώρας των Θεσπρωτών, ύστερον Κίχυρος κειμένη εις τον Σελλήεντα ποταμόν.Εφύρα Πόλις της Φθοιώτιδος χώρας εν Θεσσαλία κειμένη νοτιοανατολικώς της Φαρσάλου, ύστερον Κρανών κληθείσα Ομ. Στραβ. Εφύρα=Πόλις της Αιτωλίας εν τη Αγραία χώρα.Στραβ. και Στεφ.Βυζ.(Νικ. Λορέντης) Εφύρα= πόλις Ηπείρου, από Εφύρου του Άμβρακος του Θεσπρωτού του Λυκάονος του Πελασγού του γηγενούς του Αρκάδος, εκ ταύτης Αστυόχη, η μήτηρ Τληπολέμου, ως φησίν ‘Ομηρος. Ην δε αύτη μεταξύ Πύλου και Ίλιδος ως Παρμενίσκος φησίν ηγνόησε δ’ ότι μυχός η Κόρινθός εστί Γλαύκω προς ανατολάς οικούντι ως αν της Ευρώπης ούσα δυτικωτάτη. Κέκληται δε από Κορίνθου. Όμηρος ούν το Εφύρη επί της Κορίνθου έφη, έστι δε και άλλη Εφύρη Κραννών λεγομένη, ως φησί Κινέας ο ρήτωρ και Επαφρόδιτος. Δευτέρα περί Θεσσαλίαν τρίτη Οινόη και νήσος ου μακράν απέχουσα Μήλου, ο πολίτης Εφυραίος, έστι και Αρκαδίας άλλη εστί (Θεσσαλίας) και Ιταλίας κατά Καμπανίαν έστι και κώμη Αιτωλίας Εφύρα. Το εθνικόν Έφυρος, το κτητικόν της Θεσπρωτίας Εφύριος και Εφύρηθεν από τόπου επίρρημα (Στεφ.Βυζάντιος)

Εχ= Όλα τα σύνθετα ως Εχεκλής, Εχένηος, Εχέπωλος, Έχιδνα, Εχινάδες όλα έχουν την ίδιαν έννοιαν.

Εχέδωρος ο=ποταμός Μακεδονίας (Σταματάκου)

Εχθρός=οχτρός (Ηπειρος )

Εχινάδες= Κατά ην προϊστορία, είναι αι περί τους Παξούς νήσοι κοινώς λεγόμενοι Παξοί. Αι νησίδες αι παρακείμενοι εις τη ΝΔ παραλία της Αιτωλίας-Ακαρνανίας παρά τας εκβολάς του Αχελώου είναι αυτόχρημα πλαστογραφία των Νήσων των Παξών και όχι μόνον το γενικόν όνομα των Εχινάδων αλλά και επί μέρους ονομασίαι αυτών αι αυταί που απαντάμεν εις τας ιστορικάς Εχινάδας Καλονήσι, αλλά και εις τας ομηρικάς Καλκιονήσι. Όπως Καλόγερι Καλόγερο εδώ. Ποντικό εκεί, Ποντικό εδώ, Πράσσες εκεί, Πράσσες εδώ. Δολιχώ εδώ Πολιχά εκεί. Μάκρην εδώ, μάκρην εκεί. Οξείαν εδώ Οξείαν εκεί. Σόφιαν εδώ Σόφιαν εκεί. Δασκάλια εδώ Δασκάλια εκεί. Κάτεργο εδώ κάτεργο εκεί. Σκροφούλα εκεί Χοίρου εδώ. Ότι συνέβη δια τας ιστορικάς Εχινάδας, το ίδιο συνέβη και για τους πέριξ αυτών τόπους: Αιτωλίαν, Ακαρνανίαν, Λευκάδα, Ιθάκην, Ζάκυνθον, Κεφαλληνίαν, Αστερίαν και άλλα ακόμη. Προκειμένου δε περί Αιτωλίας και Ακαρνανίας παρατηρούμεν ότι και των επαρχιών τούτων τα περισσότερα ονόματα είναι κοινά προς τας των νήσων ημών αρχαίας ονομασίας.(Αθηναγόρας)

Εχινάδες νήσοι= Σήμερον φέρουν το όνομα Μογγονήσι και Καλκιονήσι, Μογγός είναι ταυτοσήμαντος με την Μύνδον και Μένδην ή Μέντην πόλιν αρχαία της λέξεως “μύδος και μύντος” που σημαίνει την αυδήεσσαν, την άλλαλον, την μογγόν.Καλκιονήσι παρωνομάσθη Χαλκιονήσι έχει την αρχήν εκ του κάλχη ή Χάλκη, δεν είναι άσχετον προς την λέξιν λάκκος χωμάτινος του Αρριανού και λακχάς ή λαχάς υπενθυμίζουσα την ομηρικήν “λάχειαν” ως και την κατεργασίαν της “πορφύρας” ήτις εν τη ομηρική εποχή το πρώτον κατεσκευάσθη και από κεί μετεδόθη χρησιμοποιούμενων των και σήμερον αφθονούντων στους Παξούς “κογχυλίων”, των γνωστών εις την ιστορία της τέχνης Murex trancalus, Murex brandaris, Purpura haemastoma. Ως εκ τούτου αι νήσοι κατά την αρχαιότητα εκαλούντο Πορφυρούσαι και έτσι εκαλούντο τα Κύθηρα, και Νίσυρος η Πορφυρίς, αμφότεραι εποικισθείσαι υπό των νησιωτών ημών.

Εχινάδες νήσοι=εκαλούντο πέντε ή κατά τινάς εννέα μικράς νήσους της Ιονικής θαλάσσης, κείμεναι προ των εκβολών του Αχελώου εις την αυτόθι θάλασσαν, δι ό και εν τη μυθολογία, ελέγοντο αύται νύμφαι θυγατέρες του Αχελώου. Εκλήθησαν δε Εχινάδες από το πολύ πλήθος των εχίνων, οι οποίοι γίνονται περί αυτάς, τανύν Κουρζολάροι, Ομ.Ιλ. Β,625. Ηροδοτ. 2.10 Θουκ. Β΄, 102.(Νικ.Λωρέντης)

Εχινάων ιερών=Αποκαλεί ο Όμηρος τας νήσους αυτάς.

Εχίνος=Αστακοί, εχίνοι και άλλα θαλάσσια ακανθωτά.

Εχίνος= πόλις της Ακαρνανίας πλησίον της Ναυπάκτου (Νικ. Λωρέντης)

Εχίνος ή Αχινός = εν Φθιώτιδι και εν Νιγρίτη.Λίμνη Αχινού-Εχίνου ΝΔ των Σερρών, ήτις κατά την αρχαιότητα ελέγετο Κέρκουρος ή Κερκινίτις (βλέπε Κέρκουρος), όρμος κατά της ΝΑ κέρας του Μαλιακού κόλπου αντικρύζων το ακρωτήριον Άντερος και πόλις φερώνιμος, κτίσις το Σπαρτού Εχίονος. Εχίνος ακρωτήριον της ΝΑ ακτής της Τήνου. Εχίνος μικρά νήσος πλησίον της Ν ακτής του Αμβρακικού κόλπου. Εχίνος Θράκης επαρχίας Ξάνθης πλησίον του χωρίου Μελίβοια.Εχινούσα και η Κίμωλος ήτις έχει σχέσιν προς την γην και τον πηλόν,Ο Οβίδιος αποκαλεί αυτήν Cretosan-Κρήτην.Πυργί, Κέδρος, Γεράνια, Αρκαδία, Πρασονήσι, Δασκαλειό, Καλόγερος, Καλογριά κ.α. .(Αθην.)

Εχιναίος =Υιός του Αθάμαντος υιού του Αιόλου και σύζυγος της Ινούς θυγατρός του Κάδμου και πατρός του Ερυθίου, Εχιναίου τούτου θυγάτηρ ήτο η Αταλάντη.

Εχινούσα =Νήσος εν τη συστάδει των Κουφωνησίων μεταξύ Αρακλειάς και Κέρου.

Εχίνου-Αχινού= Λίμνη ΝΔ των Σερρών, Κατά την αρχαιότητα ελέγετο Κέρκουρος ή

Εχινούσα= Η Κίμωλος, το όνομα δηλοί, έχει σχέσιν προς την γην και τον πηλόν.

Έχις=Ο όφις (οχιά) από τον οποίον προέρχεται η Οφιούσα και οι Εχινάδες των Παξών.

Εχίων=Εις των Σπαρτών δρακόντων του Κάδμου, ο οποίος έχει άμεσον σχέσιν με την νήσον των Παξών. Εχίων υιός του Ερμού και της Αντιανείρας, αδελφός του Ευρύτου μεθ’ ου έζη επί του Παγγαίου, (δηλ. των νήσων ημών των Παξών), ήτο δε ο Εχίων Αργοναύτης. Έχις είναι και ο όφις.Ετέρα ονομασίαν των Παξών είναι Εχινάδες, Οφιούσαι, Σύβοτα και Παξοί έχουσαι την αυτήν έννοια του χρυσού, αφού οφις, συς-χοιρος και βους είναι παραστάσεις του λαμπρού τούτου μετάλλου.(Αθηναγόρας)

Έχος το(Ήπειρος)=Το έχειν, το βιος, η περιουσία.

Έψεαι=Ακολουθήσεις.

Έω= Υπάρχω

Εώα=Ανατολή.

Εώος= Πρωϊνός.