ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΌΜΙΚΡΟΝ

Όμικρον

Όα=δήμος Αττικής, της Πανδιονίδος φυλής, Όαθεν, Όη της Οινηΐδος φυλής ο δημότης Όηθεν (Στεφ. Βυζάντιος)

Όαξος-Οαξού=Ονομασία αμέσως προερχόμενη εκ της λέξεως Παξός καθ’ ότι η Παξός ήταν η ομηρική Κρήτη-Αιθιοπία, και πλήθος άλλων ονομασιών εκ της αυτής ρίζας. (Βλέπε Αξιόκερσα)

Οβίρα=Κοίτη, γούβα στο ποτάμι.

Όασις=Αύασις, Αίας=Αύας λέξεις προσωδιακές, αν γλιστρήσουν (προφερθούν) ξεχωριστά τα φωνήεντα και το (υ) όπως η γαλλική γλώσσα, καταλαβαίνουμε ποια ήταν η προσωδία. (Μ.Σ.)

Οβίρα=Κοίτη, γούβα στο ποτάμι.

Οβρεόσπαρμα=Σπορά εβραϊκή, ως ύβρις.Οβριακή=συνοικία Εβραίων εις Κέρκυραν με παλαιά συναγωγή.

Οβολός αρχ.= όβολα και σήμερα ακόμη κερκυραϊκή έκφραση τα χρήματα.“Ούτ’ οβολό ούτε δεκάρα”τίποτα.

Οβορός=Περιτείχισμα, τοίχος διαχωριστικός μεταξύ συνεχόμενων αυλών.

Οβραίος ή Οβριός =Προφορά Κερκυραϊκή του Εβραίος, Εβραίου.

Όγκα= Κόλπος

Ογκάς= Η Αθηνά

Όγκος= Υιός του Απόλλωνος. Όλα έχουν σχέσιν προς τον λίθον, την πέτραν την ογκώδη.

Όγμος=Το αυλάκι “όγμον ώλκα” βρίσκεται στον Όμηρο κι απαντάται μόνο στην αιτιατική, “ώλκα” σημαίνει ρήγμα κοιλωτό γκρεμού, Κανάλι ποταμού.(Καραβά.Μ)

Ογχησμός=Λιμήν της Θεσπρωτίας χώρας εν Ηπείρω απέναντι της νήσου Κερκύρας.(Στράβων), σήμερα αποκαλείται Αγιοι Σαράντα.

Ογχηστός=πόλις της Βοιωτίας κειμένη επί της μεσημβρινής όχθης της Κωπαΐδος λίμνης με έναν αρχαίο ναό και άλσος του Ποσειδώνος, Ογχηστός ποταμός της Πελασγιώτιδος χώρας στη Θεσσαλία ρέων εκ του Πηλίου όρους και εισβάλων εις την Βοιβίδα λίμνην (Νικ. Λωρέντης)

Ογχηστός=άλσος. Όμηρος “Ογχηστόν θ’ ιερόν, Ποσιδήιον αγλαόν άλσος” κείται δε εν τη Αλιαρτίων χώρα, ιδρυθέν δε υπό Ογχηστού του Βοιωτού, ως φησίν Ησίοδος, έστι και πόλις Βοιωτίας ως Παυσανίας ενάτω. Απολλώνιος δε ο Ρόδιος…πόλιν φησί μεγάλην τον Ογχηστόν μεταξύ Αλιαρτίων και Ακραιφίων. Έστι δε και ποταμός εν Θεσσαλία. (Στεφ. Βυζάντιος)

Οδησσός=πόλις της Θράκης, κειμένη επί του Ευξείνου Πόντου, ούσα αποικία των εν Ασία Μιλησίων

Ὀδίνος καὶ Δονὰρ= Λέξεις ἑλληνικαί, ληφθεῖσαι ὑπὸ τῶν Γερμανῶν ἐκ τοῦ ἑλληνικοῦ πανθέου, ὡς ἐλήφθη ἐξ αὐτοῦ τὸ πᾶν ἐν τῇ γερμανικῇ μυθολογίᾳ καὶ τῇ παναρχαίᾳ αὐτῶν ἱστορίᾳ.

Οδίνος =ο θεός του ανέμου, Δονάρ=ο θεός της βροντής Κατὰ τὸν Ἡσύχιον, ὁ Ἀπόλλων ἐλέγετο Δονάκτης.

Οδομαντική =επαρχία της Μακεδονίας μεταξύ Στριμόνος και Αξιού ποταμών επί των συνόρων της Θράκης Πτολ.

Οδομαντίς=Επαρχία της μεγάλης Αρμενίας εις την Ασία.

Οδοντισμός=είδος αύλησης που χρησιμοποιούνταν στο τρίτο μέρος του Πυθικού νόμου(βλέπε λ.) με αυτόν ο αυλητής μιμούνταν το τρίξιμο των δοντιών του Δράκοντα (Σολ.Μιχαληλίδης)

Οδωνίς-Ωδονίς=Η Θάσος το πάλαι (Ησύχιος).Τα 2 ω-ο εναλλάσσονται κατά την προφορά.

Οδυσσέας-Όμηρος= Ονόματα ταυτοσήμαντα, σημαίνουν τον φωτεινό, τον ερυθρό, τον Αιθίοπα. Βλέπε *Ομ.

Οδυσσέας= Βασιλεὺς τῆς Ἰθάκης-Παξῶν. Από τους Κρήτες ονομαζόταν Οὐλίξης καὶ Ὀλυσσεύς-Ἠλισσεύς, τοῦ ου δὲ καὶ τοῦ υ συνηθέστατα μετατρεπομένου εἰς β.Βολυσσεύς-Βολισσός. Ουαλέριος-Βαλέριος, Ουάλης-Βάλης, Ουαλεντία-Βαλεντία, Ουενετία-Βενετία, ἐλέγετο καὶ Βολισσεύς. Βολισσὸς δὲ ἐλέγετο καὶ ἡ Χίος, ἡ ἀντικαταστήσασα εἰς τοὺς ἱστορικοὺς χρόνους τὸν Γάϊον-Χίγιον-Βῆλον τῶν Παξῶν.

Οδυσσείς =πόλις Ιβηρίας

Οδησσός=πόλις της Θράκης του Ευξείνου Πόντου

Οδωνίς -Ωδονίς=η Θάσος το πάλαι (Ησύχιος).Τα 2 ω-ο εναλλάσσονται κατά την προφορά.

Οέα= Μηλωτή. (δέρμα από πρόβατο)

Οζόλαι οι=Λαός της Λοκρίδος χώρας εν τη Ελλάδι, κληθέντες ούτως από της δυσώδους αποφωράς μιας αυτόθι ευρισκομένης λίμνης.(Νικ.Λορέντης)

Όζος=κλάδος

Οζούρα=Κατακάθι, μούργα, βρώμα, από τη λέξη όζω=βρωμώ.

Οζώλης= Λοκρών γένος (Ησυχ.)

Όη=δένδρον και δήμος Αττικής

Όθημον=υστερινόν (όψιμον).Ησυχ.

Οθόναι=τα περιβόλαια πάντα

Οθόνη=σινδών, ζώνη οθόνια =λινά ιμάτια (Ησύχιος)

Όθος=Κάρπαθος

Όθρυν =Κρήτες το όρος

Όθρυς=Όρος της Θεσσαλίας φερόμενον και εκτεινόμενον δια της

Φθιώτιδος χώρας έως του Ποσιδίου ακρωτηρίου, τανύν Δελάχα

Οθρωνός –Οθρώνος=η προς Κέρκυρα νήσος (Ησύχιος) Οθωνοί λέγομεν σήμερα τα διαπόντια νησιά Οθωνοί, Μαθράκη, Ερείκουσα.

Οθωνοί-Οδωνοί=Αι χρυσαί Νήσοι των Παξών-Κερκύρας και των περί αυτών μικρών νήσων.

Οθωνοί και Ορθρωνοί=Εκ παραδρομής εκλήθησαν επί Ρωμαϊκών χρόνων αι νησίδες αι υπάρχουσαι στο βόρειον άκρο της νήσου Κερκύρας, διότι Οθωνοί και Ορθρωνοί ελέγοντο κατά την αρχαιότητα αι νήσοι των Παξών.(Ιστορικός Προκόπιος):Ο Τωτίλας αρμάτωσε 300 περίπου μεγάλα πλοία με Γότθους και τους πρόσταξε να πάνε στην Ελλάδα, κι ακόμη τους έδωσε εντολή να ληστεύουν με κάθε τρόπο όσους συναντούσαν στο δρόμο τους. Όμως αυτός ο στόλος ως τη χώρα των Φαιάκων, που τώρα ονομάζεται Κέρκυρα, δεν χρειάστηκε να κάνει κάτι δυσάρεστο, γιατί συμβαίνει να μην υπάρχει κανένα κατοικημένο νησί στη διάρκεια αυτού του ταξιδιού από τον πορθμό της Χάρυβδης ως την Κέρκυρα. Έτσι εγώ που έχω πάει πολλές φορές εκεί απορούσα, που τέλος πάντων ήταν το νησί της Καλυψούς. Γιατί σε κανένα μέρος σε κανένα μέρος αυτής της θάλασσας δεν είδα παρά μόνο τρία νησιά που δεν βρίσκονταν μακριά από τη χώρα των Φαιάκων, αλλά κατά κάποιο τρόπον πολύ κοντά το ένα στο άλλο, νησιά πολύ μικρά που δεν έχουν ούτε ανθρώπινες κατοικίες ούτε ζώα, ούτε τίποτα άλλο. Τα νησιά αυτά τώρα ονομάζονται Οθονοί και θάλεγε κανείς ότι η Καλυψώ εκεί έζησε. Προσήγγισεν στην αλήθεια ο βυζαντινός ιστορικός κι ακόμα περισσότερον από τον ομηρολόγο Berard, προσήγγησεν την αλήθεια. Διότι αι νησίδες αυτές δεν είναι μεν της Καλυψούς, αλλά και δεν απέχουν πολύ της Ωγυγίας, στην οποίαν επί επτά έτη η δολόεσσα Νύμφη κατεκράτει τον πολυμήχανον Οδυσσέα.(Αθηναγόρας).

Όη= Δήμος Αττικής. Δέντρο.

Οθόνη=σινδών, Οθόνια λινά ιμάτια (Ησύχιος)

Όθρυς,υος=Όρος της Θεσσαλίας φερόμενον εκ του Πηλίου και εκτεινόμενον δια της Φθιώτιδος χώρας έως του Ποσιδίου ακρωτηρίου, τανύν Δελάχα,(Ησδ.Ηρδτ.Στραβων) Οθρηΐς νύμφη εκ της οποίας ο Ζευς εγέννησε τον Μελητέα πρότερον δε εγέννησεν αύτη μετά του Απόλλωνος τον Φάγρον. Οθρυάδης Σπαρτιάτης, Οθρυνεύς εκ Καβησού σύμμαχος των Τρώων. Ομηρος Ιλ.(Ησχ.)

Όθρωνός=η προς Κερκύρα νήσος Οθονοί (Ησύχιος) Οθρωνός πόλις, οι δε νήσον προς νότον Σικελίας Στεφ. Βυζάντιος γράφει. Άλλοι δε Μελίτην νήσον “Οθρωνού πέλας”. Αλλά σήμερα η Μελίτη (Κέρκυρα) είναι πολύ μακριά της Σικελίας για να προσδιορίζουμε προς νότον, εκτός κι αν προϊστορικά Παξοί-Φαιακία ήταν πλησιέστερα προς τη Σικελία.(Μ.Σ.)

Οθώς=ταχέως(θοώς). (Ησύχιος)

Οΐαϊ =δέρμα προβάτων

Οιάνθη=πόλις Λοκρών, Ελλάνικος δε Οιάνθειαν αυτήν φησίν(Στ.Βυζαντ.)

Οΐδα-Fοΐδα Ομηρ.=Ηξεύρω, είδω εκ του Fΐδ=βλέπω

Οιδάντιον=πόλις Ιλλυριών, Οιδαντική γη (Στεφ. Βυζάντιος)

Οιδάνω=φουσκώνω.

Οίδμα= Το κύμα, φουσκοθαλασιά Οίες= Πρόβατα.

Οΐες= Πρόβατα, όϊας τα θήλεα πρόβατα, οϊίας των προβάτων οϊς-όFις πρόβατο αρσενικό και θηλυκό (Ομηρος)

Οϊω= Ομηρ.οFιω, ΟFϊομαι, ωFϊετο νομίζω, πιστεύω

Οιήϊα =προσωδιακή λέξη κάθε ο-ι-η-ι θέλει διαφορετική προφορά, ηνίαι, οίακες Οιήϊα= Τα ηνία. Πηδάλια. Αξίζει ιδιαιτέρας προσοχής οι λέξεις με τόσους φθόγγους

θυμίζοντας την προσωδιακή τους κατάσταση.

Οιίας=Των προβάτων τα σκεπαστήρια δέρματα.

Οικούς=Καρίας πόλις, το εθνικόν Οικούσιος

Οϊς-όFις=πρόβατον αρσενικό και θηλυκό (Όμηρος)

Οινάδας ακτάς =Τας απορρώγας

Οινάδες=αμπελώδεις τόποι οινάδας ακτάς Οίνη η άμπελος

Οἰνάνθη= Ο πρῶτος βλαστὸς τῆς ἀμπέλου κι η άμπελος αύτη και Ανθηδών τόπος αμπελώνων. Την ανθηδώνα λέγει Εσχατόωσσαν, όσχοι, κλήματα αμπέλου βοτρύων γέμοντα. “όσχοι ημερίδες” ημερίς η άμπελος, μόσχος μοσχάτος οίνος, μοσχάτη σταφυλή. Αλλά ταυτοσημάντως την Μύρσινον ο Όμηρος λέγει εσχατόωσσαν. Μυρτίλος ελέγετο ο Ηνίοχος του Οινομάου βασιλέως της Ήλιδος, ήτις υπό του Ομήρου λέγεται Δία, δηλονότι αμπελόεσσα.

Οἰνὰς = Η ἄμπελος, οἰνὰς ὅμως λέγεται καὶ ἡ περιστερὰ.·

Οἰνεὺς=ποταμός μεταξύ Αργυρούτου και Ιστρίας, ὁ βασιλεὺς τῆς ἐν Αἰτωλίᾳ Καλυδώνος σύζυγος τῆς Περιβοίας.

Οιν-εών,ώνος=πόλις μικρά των Όζολων Λοκρών κειμένη παραθαλασσίως επί του Κορινθιακού κόλπου με λιμένα.

Οίνη= Κύβος

Οινηρόν= Το κοίλον δοχείον που περιέχει οίνον

Οινιάδαι= Αρχαία πόλις της Ακαρνανίας. κειμένη επί των εκβολών του Αχελώου ποταμού, πρότερον Ερυσίκη καλουμένη, τανύν Ανατολικόν

Οινόανδα= Ορεινή Λυκία –νοητική γραμμή απέναντι από το Καστελόριζο-διέθετε θέατρο, υδραγωγείο, τείχη, αγορά, λουτρά, μεγάλα κτίρια, πλήθος αγαλμάτων.Στη μέση της αγοράς εδέσποζε ένα υπερφυσικών διαστάσεων βιβλίο, στη μέση της αγοράς, μοναδικό στον κόσμο. Χαρακτηριστικό ήταν ότι τα μέρη της επιγραφής με τα μεγαλύτερα σε μέγεθος γράμματα βρίσκονταν ψηλά, στο επάνω μέρος του τοίχου, ενώ τα κείμενα με γράμματα μικρότερα σε μέγεθος, βρίσκονταν χαμηλά, στο ύψος του ανθρώπου και χαμηλότρερα.

Οινοανδέας=ο Διογένης, περίφημος για την μεγάλη επιγραφή –άνω των 80 μέτρων-ζούσε στα Οινόανδα ο φιλόσοφος ονόματι Διογένης περί το 100 μ.χ.(συνωνυμία με τον Κυνικό Διογένη) έφτιαξε μία μεγάλη επιγραφή όπου χάραξε πάνω στον μεγάλο τοίχο σκέψεις και συμβουλές για την απελευθέρωση του ανθρώπου από τους μεταφυσικούς φόβους. 300 χρόνια μετά το θάνατό του ο τοίχος αυτός γκρεμίστηκε για να μετατραπεί σε οικοδομικό υλικό.

Οινόη= Η νήσος των Παξών ήτις και Περίβοια.

Οινόη = Εν Ἠλείᾳ, ἤτις κατ’ ἀντιγραφὴν καὶ Ἐφύρα ἐλέγετο· εἶναι δὲ γνωστὴ ἡ σχέσις Ἠλείας καὶ Αἰτωλίας·

Οινόη=Η νύμφη, ἥτις παρίσταται ὡς κρατοῦσα τὸν Δία, ἤ Διόνυσον νήπιον ὄντα.

Οἰνόη- Οἰνοτριάδες =Ελέγοντο δύο Νῆσοι πρὸς τὰς ἀκτὰς τῆς Τυρρηνίας ἐν Ἰταλίᾳ· ἀλλ’ ἡ ἀρχικὴ Τυρρηνία ἦτο ἐν Ἑλλάδι, καὶ δὴ ἐν τῷ Ἰονίῳ πελάγει τῶν μεταξὺ Παξῶν καὶ Κερκύρας.

Οινόης = Πόλις Αιτωλοακαρνανίας Οινόη =μία των εν Ικάρω δύο πόλεων

Οινοίη=αρχαίο όνομα της νήσου Σικίνου εις το Αιγαίον πέλαγος

Οινοπία=Άλλο όνομα της νήσου Αίγινας

Οινόπη=Είδος Αμπέλου

Οινοπίων= Υιός του Διονύσου

Οἶνος –Fοίνος Όμηρος= ος πάντοτε ανεμιγνύετο ύδατι. ἐλέγετο καὶ ὁ Διόνυσος, ὁ τόσον μετὰ τοῦ Ἡρακλέους τιμώμενος ἐν Αἰτωλίᾳ καὶ Ἀκαρνανίᾳ· ἀλλ’ ὁ τόπος τῆς γεννήσεως τοῦ Διονύσου εἶναι αἱ Νῆσοι τῶν Παξών, ὅπου ὑπὸ τὴν μορφὴν τοῦ Νυσάρου, τοῦ δῆθεν Ἁγίου Ἰσαύρου, ἀνευρίσκομεν τὴν Νύσαν τὴν Ἱερὰν, ἐξ ἧς καὶ τὴν ὀνομασίαν ἔλαβεν ὁ Θεὸς Διόνυσος. (Αθηναγόρας) Οίνος=Διόνυσος (Ησύχιος)

Οινούσαι= Νησίδες μεταξύ Χίου και ερυθρών. Οινούσαι Τοπωνύμιον Αττικής.

Οἴνοτρος =Αδελφὸς τοῦ Πευκετίου καὶ υἱὸς τοῦ Λυκάονος. Παυκετία ὅμως εἶναι ἡ Νῆσος τῶν Παξῶν· καὶ Λυκία ἐπίσης.

Οινο-χόος=Όμηρος ο κερνών τον οίνον, ο κεραστής

Οινό-η=Κώμη οχυρά και δήμος της Αττικής επί των συνόρων της Βοιωτίας πλησίων των Ελευθερών, ανήκων στην Ιπποθοωντίδα φυλή. Οινόη κώμη της Αττικής πλησίον στον Μαραθώνα, Οινόη πόλις μικρά της Αργολίδος χώρας εν Πελοποννήσω επί των συνόρων της Αρκαδίας όπου βρίσκεται ναός της Αρτέμιδος. Οινόη φρούριον οχυρόν της Κορινθίας επί των ορίων της Μεγαρίδος

Οϊντίζω=Ομοιάζω, ταιριάζω, συμφωνώ.Οϊντή=ίδια ομοιότητα

Οινώ και Ινώ= Είχαν την έννοια του λακκώματος, του βάθους, του φρέατος

Οἰνὼν = Αποθήκην, κελλάρι, ἀλλὰ κυρίως ὑπόγειον, δηλ. ἄντρον· Πᾶσαι αἱ τοποθεσίαι αἱ φέρουσαι τὴν ὀνομασίαν Νύσα, ἐν Βοιωτίᾳ, Θράκῃ, Θεσσαλίᾳ, Εὐβοίᾳ, Νάξῳ, Μαγάροις, Καρίᾳ, Λυδίᾳ, Καππαδοκίᾳ, Βουλγαρίᾳ, Καυκάσῳ, ἀλλὰ καὶ ἐκτὸς τῆς Ἑλλάδος, ἐν τῷ Νείλῳ, Λιβύη, Ἰνδίαις, Ἀραβίᾳ, εἰς τὴν Νύσαν τῆς Νήσου τῶν Παξῶν, ὡς εἰς Μητρόπολιν ἀναφέρονται.

Οἰνώνη =Ελέγετο καὶ ἡ Αἴγινα οὖσα ἀντίγραφον τῶν Παξῶν. Βλ.Ευδοκία.

Οινωτρία=αι νήσοι των Παξών (Αθηναγόρας) Οινωτρία χώρα της Ιταλίας τινές δε και αυτήν φασί κεκλήσθαι από Οινότρου (της του οίνου χρήσεως) Αρκάδος (Στεφ.Βυζάντιος)

Οίσκε= Όχι. Α μπα! Τσο! Ου-σκε Ναί-σκε.

Οίσκος=πόλις στον Ίστρο (Πτολ.)

Οίστρος=(όμηρος) είδος μυΐας, ήτις πλήττει και ερεθίζει τους βόας και ίππους, εμείς λέγομε μεταφορικά:είχα οίστρο και έγραψα κάτι πολύ καλό

Οίτη= όρος.

Οἰτόσυρος = Ο Ἀπόλλων θεὸς καὶ οὗτος τοῦ Ἡλίου ὀνομάζεται τ. ἔ. Θεὸς φωτίζων καὶ πυρπολῶν καὶ τιμωρῶν· Οὐδαῖος ὁ θεὸς τοῦ ᾊδου, καὶ οἶτος τὸ πεπρωμένον.

Oιχαλία=πόλις αρχαία της Θεσσαλίας, κειμένη επί του Πηνειού ποταμού την οποίαν ο Ηρακλής κατεδάφησεν, ότε ο Εύρυτος δεν ήθελε να δώση εις αυτόν την θυγατέρα του Ιόλην. Αναφέρει ο Όμηρος την εν Θεσσαλία παλαιάν Οιχαλίαν. Οιχαλία κώμην της νήσου Ευβοίας πλησίον της Ερέτριας την οποίαν οι μετγν. ποιηταί αναφέρουσιν ως πόλιν του Ευρύτου, καταστραφείσα υπό του Ηρακλέους, Σοφ, Τραχ. (Στεφ. Λορέντης) Οιχαλία πόλις επίσημος και αρχαία της Μεσσηνίας εν Πελοπποννήσω κειμένη επί των συνόρων της Αρκαδίας κτισθείσα το πρώτον υπό του Μελανέως.Στράβ.Οιχαλία=πόλις, ην Όμηρος εν τω Πελασγικώ Άργει τάσσει λέγων “οι τ’έχον Οιχαλίην, πόλιν Ευρύτου” οι δε νεώτεροι τεθείκασιν αυτήν εν Ευβοία. Έστι και Μεσσηνίς Οιχαλία και ετέρα εν Τραχίνι και εν Θετταλία και εν Αρκαδία, ο πολίτης Οιχαλιεύς.Λίνος γαρ ο ιστορικός Οιχαλιώτης ην.(Στεφ.Βυζάντιος) Οιχαλίη=πόλις επί του Πηνειού, έδρα του Ευρύτου. Οιχαλιεύς= ο Εύρυτος, οιχνέω πλ. οιχνεύσιν, μετά σημ.θαμιστικής=συνήθως έρχονται (Όμηρος). Οιχαλία πόλις Θεσσαλίας, ή ευρυχωρία (Ευρύτου χώρα;)Ησύχιος.

Οΐω (οFίω, Fισάμενος)= Ομηρ. Οΐομαι, ωΐετο =νομίζω, συχνότερον χάριν μετριοφροσύνης ή ειρωνίας

Οκνάς=Είδος βαφής.Με οκνά βάφονται τα μαλλιά της νύφης για να πάρουν χρώμα καστανό.Έθιμο βυζαντινό και μεσαιωνικό.

*Ολ=Ανεβαίνω, υψώνομαι

*Ολ=Σημαίνει τὸ ὑψηλόν, τὸ ὑπερύψηλον, ὡς ὁ Ὄλυμπος, ἡὈλύτσικα, τὸ Σούλι. Ολ, τοῦ «ὑψηλοῦ», τοῦ Ἱππότου, δηλαδὴ τοῦ ὑψηλὰ καθημένου. Καὶ ὁ Ολ οὗτος ὁ ἐν ὑψηλοῖς καθήμενος εἶναι ὁ Ὑπερίων, ὁ Ἥλιος, ὁ Ἐλγιὼν ἤ Ἀλυοῦν, ὁ Ἀβολιὺν ἤ Ἀπολιὼν, τουτέστιν ὁ Πατὴρ ὁ ἐν Ὑψήστοις, ὁ Ἀπόλλων.

Όλβηλος=πόλις Μακεδονίας

Ολβία= (ευτυχισμένη).Ένα από τα ονόματα των Παξών. Ολβιόπολις, ύστερον Βορυσθενίς (βλέπε λέξ.) καλουμένη, πόλις επίσημος της Ευρωπαϊκής Σαρματίας. Ολβιος ποταμός Αρκαδίας. Ολβία Πόλις της Βιθυνίας εν τη μκρά Ασία.Ολβία Πόλις παραθαλάσσια της Παμφυλίας. Ολβία Πόλις της Ναρβωνίτιδος Γαλλίας αποικία των Μασσαλιωτών πλησίον μιας άλλης αποικίας καλούμενη Αθηνόπολις.Ολβία πόλις επίσημος πόλις της νήσου Σαρδηνίας κτισθείσα κατά πρώτον υπό των Ελλήνων αποίκων. Ξάνθης χωριό Ολβίο. Ολβία πόλις κτισμένη στα δυτικά της αρχαίας πόλης Αντίπολης. Πρόκειται για τη διάσημη σήμερα πόλη των Καννών. Λόγω της μεγάλης ευημερίας που γνώρισε η πόλη αυτή.(Λιακόπουλος)

Όλβιος=Πλούσιος, ευδαίμων. Όλβος= ο πλούτος,ολβιοδότις-πολύολβος-ολβιόδωρος.

Ολβύσιοι=έθνος επί Ηρακλείων στηλών και Ολβυσίνιοι άλλο

Ολίζονες=Ελάσσονες, ήσσονες, κατώτεροι.

Ολιζών= Η νήσος των Παξών Ολιζών πόλις της Θεσσαλικής Μαγνησίας.

Ολκάδες=έθνος Ιβήρων των εντός Ίβηρος του ποταμού (Στεφ.Βυζάντιος)

Ολμειός =ποταμός

Όλμιον=όρος Εφέσσου

Ολόβαγρα=πόλις Μακεδονίας. Το εθνικός Ολοβάγριος

Ολόβολος=Ολόκληρος, καθ’ ολοκληρίαν.

Ολότελα=Εντελώς.

Ολύντα=νησί στον κόλπο Μανιό της Δαλματίας (Λιακόπουλος)

Όλα =Κερκ. πρφορά ούλα, φασούλια, φασουλάδα Αλλά πολλές φορές συναντάμε το ο να γίνεται ου όπως Ούλυμπος

Ολοτρώϊρα=τριγύρω, πέριξ ημών.

Ολοχρονικίς= Ετησίως,για όλο το χρόνο.

Ολοπούλητα=Καθ’ ολοκληρίαν χωρίς όρους.

Ολπαί και Όλπη=Φρούριον οχυρόν της Ηπείρου πλησίον του Άργους επί του Αμβρακικού κόλπου, Βλίχα.

Όλυμπιείον=Πολίχνη της νήσου Σικελίας κειμένη πλησίον των Συρακουσών με έναν ναόν του Διός (Θουκυδ.ς΄)

Ολυμπία=όνομα κοιλάδος εν Ήλιδι, ενός των περιφημοτέρων θρησκευτικών κέντρων της αρχαιότητος. Ολύμπια= όνομα πανελληνίων αγώνων που εγένοντο κάθε τέσσερα χρόνια και σήμερα όνομα επαρχ. της Μεσσηνίας

Όλυμπος=Η λέξις ολ σημαίνει το υψηλόν, το υπερύψηλον Ούλυμπος άλλη προφορά του όρους.Εις την Εύβοια καλείται “Ελυμπος” Με το ίδιο όνομα υπάρχει Θεσσαλία, Μικρά Ασία, Λυκία, Λακωνία, Κύπρο. Ακρωτήριον ανατολικά της νήσου με ναό της Αφροδίτης επ’ αυτού.(Στράβων). Ούλυμπος ποιητική και ιωνική έκφραση του Ολύμπου (Ν.Λορέντης). (Προσωδιακή έκφραση του ου όχι δίφθογγος, αλλά γρήγορο γλίστρημα με το (ο-u(υ) κατά την γαλλική προφορά. Υπάρχει και άλλη προφορά Έλυμπος (Μ.Στούπη)

Όλυμπος=Αρχαίος αυλητής εκ Φρυγίας μαθητής του Μαρσύα ακμάσας προ του Τρωϊκού πολέμου. Κατά τον Πλούταρχον ο πρώτος που εισήγαγε τους Ύμνους των ιερών τελετών.

Όλυνθος=όνομα αρχ. ελλ. πόλεων εν Χαλκιδική,(Πρωΐας) Όλυνθος πόλις Θράκης (Στεφ. Βυζάντιος), Όλυνθος πόλις ν. Αμερικής, (|Λιακόπουλος) Όλυνθος πόλις επίσημος και οχυρά της Μακεδονίας μεταξύ του όρους Άθωνος και της χερσονήσου Παλλήνης (Νικολ. Λωρέντης)και όλυνθος =το μη πεπεμμένο σύκον (Ησύχιος)

*Ὄμ = Εἶναι ἡ μυστηριώδης λέξις τῆς θεότητος. Την λέξιν ταύτην απαντώμεν στον Όμηρο μόνον στην Οδύσσεια. Δια του ούτις-Ούδις-Ύδης ο Οδυσσεύς υποδεικνύει ότι αυτός είναι και ο ποιητής του όλου άσματος Ιλιάδος και Οδυσσείας, αυτός δηλαδή ο Όμηρος.Ωδός ο αοιδός.ύδω=άδω, υμνώ και ύδης κατά τον Ησύχιον ο συνετός ο ποιητής, ο Οδυσσεύς.

Οδυσσεύς-Ουδησσεύς-Υδησσεύς, αιωλικώς και Ούτις εν και το αυτό όνομα έχον την αυτήν έννοιαν του τιμωρού και εκδικητού ως επροσώπου της θείας δικαιοσύνης.Δια τούτο υπό το Ούτις υποκρύπτεται το μέγα όνομα του θεού, του Ομ-Ουμ. Ομ και Ούτις είναι ονόματα ταυτοσήμαντα, ιερά και άγια, εκφαίνοντα την θείαν υπόστασιν.Ο Τίμαιος ο Λοκρός στο φυσικό του σύγγραμμα κατά λέξη γράφει: “μιά αρχή για όλα τα πράγματα υπάρχει αγέννητη, γιατί άν έγινε, δεν θα ήταν πια αρχή, αλλά εκείνη από την οποία έγινε η αρχή.” (Αθηναγόρας)

*Ομ=Το Α κι το Ω, η αρχή και το τέλος των πάντων. Είναι ο θεός ον ελάτρευσεν η ανθρωπότης είναι ο ΧΕ, των Ελλήνων, ο Έκατος-Εκάτη του Ησιόδου, ο ΕΙ και Ε των Δελφών, ο “Ομ” των Ελευσινίων Μυστηρίων”, ο Ενώχ των Εβραίων, ο Αμήν, οΧένι των Πελασγών και Αλβανών, ο Ιανός των Ελλήνων και Λατίνων, ο Αλλάχ των Αράβων, το Ομ των Ινδών, το Ταό των Σινών, ο Τίς του Ομήρου, το Τι του Πλάτωνος, “Τί, το αεί, γένεσιν δε ουκ έχον”, ο Χονέστους των Λατίνων, Χοσπίτιους και Χοσπίταλλις Ζευς, ο Χ της ανθρωπότητος πάσης, ο Ξένιος!” (Βλέπε Ξένιος).

Ομακόϊα=Ελέγοντο εις Παξούς τα Σχολεία και τα Γυμνάσια κόοι είναι τα κοιλώματα, τα άντρα. Το άντρον ελέγετο σχολείον και γυμνάσιον υπό αυτήν την έννοιαν εκαλείτο και Μάνδρα. (Βλέπε λέξη)

Ομβρικοί και Ομβροί=αρχαίος λαός κατοικών προς Β των Απεννίνων Ιταλίας που υπήρξε αρχαίο Ελλην. Φύλο (όμβρια νερά, Όμβριος επίθ. του Διός)

Όμβριον ύδωρ=Το βροχόνερο. (Αθηναγόρας)

Όμβρος= Του Διός, Βροχή ραγδαία, το αντίθετο υετός=ψιλή βροχή.

Ομβρέλλα λέγεται και αλεξιβρόχιο

Όμβρος=πόλις της Μεσοποταμίας πλησίον της Εδέσσης (Πτολεμ.) Έδεσσα πόλις της αρχ. Μακεδονίας επί της Ημαθίας όπου και οι τάφοι των εγχώριων βασιλέων, έτι δε και Αίδεσσα (Πτολ.)

Ὁμηρικὸς =Ὠκεανὸς καὶ Ἀτλαντικὸς Ὠκεανὸς εἶναι ἡ θάλασσα τῶν Νήσων ἡμῶν Κερκύρας-Παξῶν καὶ Ἠπείρου.

Όμηρος=Ο εκ Παξών δημιουργός των επών της Ιλιάδος και Οδύσσειας. Κατὰ τὸν Εὐστάθιον κατὰ τὴ γέννησιν τοῦ Ὁμήρου περιστεραὶ, εἰκόνες τῶν 9 Μουσῶν, ἦλθον λαβοῦσαι θέσιν παρὰ τὸ λίκνον του. «Ἀλέξανδρος ὁ Πάφιος ἱστορεῖ τὸν Ὅμηρον εὑρεθῆναι παιδίον μετὰ περιστερῶν ἐννέα παῖζον ἐπὶ τῆς κλίνης αὐτοῦ». Ο Όμερος έζησε εις χρόνουςκατά τους οποίους από πολλού ο άνθρωπος κατώκει εις πόλεις μας παρέχει την έννοιαν του άντρου του προγονικού, περιγράφων τον Φόρκυνον λιμένα της Ιθάκης.

Όμηρον πάτριον έδαφος= Ο Όμηρος περιγράφων το πάτριον έδαφος διακρίνει εν αυτώ δύο θύρας, την μεν προς βορράν χρησιμοποιουμένην υπό των ανδρών, την δε προς νότον αποκλειστικώς προορισμένην δια τους αθανάτους. Δια τον πρωτόγονον άνθρωπον το άντρον ήτο η κατοικία του, αλλ’ ήτο συνάμα και η κατοικία των προγόνων του. Η μία θύρα του άντρου του ήτο η καταβατή δια τους επιζώντας ανθρώπους, τους θνητούς, η άλλη “η θειοτέρα” έφερε προς την κατοικίαν των προγόνων, προς τους αθανάτους την θύραν ταύτη ουδείς ζων ηδύνατο να διέλθη εισερχόμενος δι αυτής απέβαινε αθάνατος θεός. Δια τον αρχέγονον άνθρωπο η κατοικία των θεών του δεν ήτο ο ουρανός, ήτο η χθων, ήσαν τα σπλάνα της γης, εκεί ήτο το Ηλύσιον πεδίον, κάτωθεν του οποίου ήτο ο Τάρταρος, το Σεώλ, το σκότος και ο έρεβος, όπου εβασανίζοντο οι κακοί, οι ατάσθαλοι, οι ασεβείς. Περί της θύρας δι ής οι κακοί κατήρχοντο εις δεσμωτήρια αυτών, ουδένα ποιείται ο Όμηρος διότι δεν υπήρχε τοιαύτη εις το άντρον, ως δεν υπήρχε και δι’ αυτούς χώρος, εφ’ όσον έζων επί της γης. Αυτοί δεν κατήρχοντο ουδέ εισήρχοντο, αλλ’ ερρίπτοντο, κατερρίπτοντο. Θαυμασίαν περιγραφήν του Ταρτάρου της διαμονής των ασεβών Τιτάνων μας παρέχει ο Ησίοδος περιγράφων την μάχην αυτών κατά των θεών. Τα άντρα όμως δεν ήταν όλα δίθυρα υπήρχαν και τα μονόθυρα δια τους ασεβείς. Τοιούτον μονόθυρον άντρον παρουσιάζει ο Όμηρος περιγράφων την κατοικίαν του Κύκλωπος Πολύφημου. Οι Κύκλωπες ήδη από του Ομήρου εθεωρούντο μονόφθαλμοι.Τούτο αναφέρεται εις το μονόθυρον των άντρων αυτών. Όψις, οφθαλμός, σχετίζονται προς τας οπάς των άντρων δι ων το φως εισήρχετο σ’ αυτά. Το άντρο των κυκλώπων δεν ήτο καταβατόν. (Αθηναγόρας) Ο Όμηρος έγραψε τα έπη στην “Ιωνική διάλεκτο”, αλλά μετεγράφησαν αργότερα στην Αττική διάλεκτο

Όμηρος=είχε την έννοια κατά τον Ησύχιον και Τυφλός.

Όμου ή ομ= Ενώ, αφού. “όμου σώδωκα ότι γύρεψες και πάλε παραπονιέσαι.”

Ομπλή=Η απλή σιόλα.Τα ίχνη από τα πατήματα ανθρώπου ή ζώου.

Ομπλός=Αραιός, μαλακός. Αμπλάς συναντάται εις Θεσπρωτίαν όνομα κύριον.

Ομπόλια=Στο κεφάλι οι γυναίκες του Πωγωνίου φέρνουν την ομπόλια ή φακιόλι. Από νομίσματα που ευρέθησαν στην αρχαία Ιστώνη της Κέρκυρας η Ήρα απεικονίζεται σ’ αυτά με κρήδεμνον, κεφαλόδεσμον, περίπου σαν την Πωγωνήσια ομπόλια. Στην Κερκ. Ονομάζεται Μπόλια. Επάνω από το χτένισμα έρριχναν τη λεγόμενη (Ο)-μπόλια, η οποία έφτανε μέχρι το στήθος με άνοιγμα μεταξύ λαιμού και στήθους για να φαίνονται τα κορέλια (κοσμήματα) που ήταν από χρυσό. Στις γιορτές όταν πήγαιναν στην εκκλησία φορούσαν μπόλια καλλίτερης ποιότητος, το λεγόμενο ριχτομπούλι. Ο ιστοριοδίφης Μυστακίδης λέγει:(Ηπειρ.Αστήρ 1904) δεν απομακρύνεταί τις της αληθείας εάν είπη ότι η ενδυμασία των γυναικών μας ομοιάζει προς το ένδυμα της θεάς Ήρας, της οποίας η κεφαλή και το σώμα υπό υπολεύκου υφάσματος εκαλύπτοντο” Ο καθηγητής Παντελής Οικονόμου γράφει “ότι η λέξις ομ-πόλια παράγεται από την πρόθεσι, ε ν και π ό λ ο ς. Λέγεται δε πόλος εκτός από τα δύο άκρα του άξονος περί τον οποίον στρέφεται η γη, κάθε άλλο πράγμα περί τον οποίον στρέφεται κάτι.Όπως ο στύλος του αλωνιού, περί τον οποίον τρέχουν τα ζώα κατά το αλώνισμα του σταριού, ολόκληρος ο ουράνιος θόλος και το άνω άκρον της κεφαλής του ανθρώπου. Γι’ αυτό υπάρχουν αρχαία αγάλματα της Θεάς Τύχης, Αθηνάς, Αφροδίτης που τιμής ένεκα έφεραν στο κεφάλι τους σφαίρα δηλ. Τον ουρανό. (Σπ. Στούπης Πωγωνησιακά και Βησσανιώτικα).Επειδή η ομπόλια περιβάλλει το άκρον της κεφαλής εκέινων που την φέρουν, δηλ.τον πόλον αυτών ορθώς ονομάσθη ομπόλια. Επίσης στη σαρκοφάγο του Μ.Αλεξάνδρου που βρίσκεται το αρχαιολογικό μουσείο της Κωνσταντινούπολης, εικονίζεται στη μια πλευρά της σαρκοφάγου, πολεμιστής που φέρει κεφαλόδεσμο γύρω από το κεφάλι του δεμένον σαν αυτόν των γυναικών του Πωγωνίου. Σφογγιστ-ομπολιές =

Λεπτά υφάσματα που κάλυπταν τα ιερά σκεύη ή ταχρησιμοποιούσαν για να

σφογγίζουν το Άγιο Ποτήριον (Λεξικό Κορακιάνας -Κερκύρας).

Όμπυο=Το πύον.

Ὅμηρος ο=Οστις ἔζη εἰς χρόνους καθ’ οὕς ἀπὸ πολλοῦ πλέον ὁ ἄνθρωπος κατῴκει εἰς πόλεις, μᾶς παρέχει τὴν ἔννοιαν τοῦ ἄντρου τοῦ προγονικοῦ, περιγράφων τὸν Φόρκυνον λιμένα τῆς Ἰθάκης:

Φόρκυνος δὲ τὶς ἔστι λιμὴν, ἁλίοιο γέροντες,

ἐν δήμῳ Ἰθάκης· δύο δὲ προβλῆτες ἐν αὐτῷ

ἀκταὶ ἀπορρῶγες, λιμένος ποτιπεπτηυΐαι·

αἵτ’ ἀνέμων σκεπόωσι δυσαήων μέγα κῦμα

ἔκτοθεν· ἔντασθεν δὲ τ’ ἄνευ δεσμοῖο μένουσιν

νῆες ἐΰσσελμοι, ὅτ’ ἄν ὅρμου μέτρον ἵκωνται·

αὐτὰρ ἐπὶ κρατὸς λιμένος τανύφυλλος ἐλαίη·

ἀγχόθι δ’ αὐτῆς ἄντρον ἐπήρατον, ἠεροειδὲς

Ἱερὸν Νυμφάων, αἱ ναϊάδες καλέονται.

ἐν δὲ κρατῆρές τε καὶ ἀμφιφορῆες ἔασιν

λάϊνοι· ἔνθα δ' ἔπειτα τιθαιβώσσουσι μέλισσαι.

ἐν δ’ ἱστοὶ λίθεοι περιμήκεες, ἔνθα τε Νύμφαι,

φάρε’ ὑφαίνουσιν ἁλιπόρφυρα, θαῦμα ἰδέσθαι·

ἐν δ’ ὕδατ’ ἀενάοντα. δύω δὲ τὲ οἱ θύραι εἰσὶν·

αἱ μὲν πρὸς βορέαο, καταιβαταὶ ἀνθρώποισιν,

αἱ δ’ αὖ πρὸς Νότον εἰσὶ, θεώτεραι· οὐδέ τι κείνῃ

ἄνδρες ἐξέρχονται, ἀλλ’ ἀθανάτων ὁδὸς ἐστιν.Βλέπε:Άντρα

Έχομεν οὕτω τρεῖς διακεκριμένες κατοικίες, α) τὸ ἄντρον ὅπου ζοῦσαν οἱ ἄνθρωποι, β) τὸ Ἠλύσιον πρὸς τὸ ὁποῖο εἰσήρχοντο θνήσκοντες, γιὰ νὰ ἀποβοῦν ἀθάνατοι, οἱ πρόγονοι, οἱ εὐσεβεῖς, οἱ ἀγαθοὶ, οἱ εὐεργέται τῶν ἀπογόνων αὐτῶν· καὶ γ) τὸν Ἄδην μὲ τὸν ὑπ' αὐτὸν Τάρταρον, τὸ καταύλισμα τῶν κακῶν καὶ ἀσεβῶν· Περὶ τῆς θύρας δι' ἧς οἱ κακοὶ κατήρχοντο εἰς δεσμωτήρια αὐτων κανένα λόγο δὲν ἀναφέρει ὁ Ὅμηρος, διότι δὲν ὑπῆρχε τοιαύτη ἐν τῷ ἄντρῳ, ὡς δὲν ὑπῆρχε καὶ δι' αὐτοὺς χῶρος, ἐφ' ὅσον ἔχων ἐπὶ τῆς γῆς· ἦσαν οἱ κατάρατοι· ἦσαν οἱ ἐξεκκλησιασμένοι, ὄχι μὲ τὴν σημερινὴ ἔννοια· αὐτοὶ δὲν κατήρχοντο οὐδὲ εἰσήρχοντο, ἀλλ’ ἐρρίπτοντο, κατερρίπτοντο. Θαυμασίαν περιγραφὴν τοῦ Ταρτάτου, τῆς διαμονῆς τῶν ἀσεβῶν Τιτάνων μᾶς παρέχει ὁ Ἡσίοδος περιγράφων τὴν μάχην αὐτῶν κατὰ τῶν θεῶν. Λέγει δὲ ὁ Ὅμηρος ὅτι τὸ ἄντρον τῆς Ἰθάκης εἶχε δὺο θύρας, δὲν ἦσαν ὅμως πάντα τὰ ἄντρα δίθυρα· ὑπῆρχον καὶ μονόθυρα· τὰ δίθυρα ἄντρα ἦσαν διὰ τοὺς εὐσεβεῖς ἀνθρώπους· τὰ μονόθυρα διὰ τοὺς ἀσεβεῖς, «τοὺς ὑβριστὲς, τοὺς ἀγρίους, τοὺς ἄδικους, τοὺς ἀφιλόξενους». Τέτοιο μονόθυρο ἄντρον παρουσιάζει ὁ Ὅμηρος περιγράφων τὴν κατοικίαν τοῦ Κύκλωπος Πολυφήμου.

Ἀλλ’ ὅτε δὴ τὸν χῶρον ἀφικόμεθ’ ἐγγὺς ἐόντα,

ἔνθα δ’ ἐπ’ ἐσχατιῇ εἴδομεν ἄγχι θαλάσσης

ὑψηλὸν, δάφνῃσι κατηρεφὲς· ἔνθα δὲ πολλὰ

μῆλ' οἴές τε καὶ αἶγες, ἰαύεσκον· περὶ δ' αὐλὴ

ὑψηλὴ δέδμητο κατωρυχέεσιν.

Καρπαλίμως δ’ εἰς ἄντρον ἀφικόμεθ’,

οὐδὲ μιν ἔνδονὕρομεν, ἀλλ’ ἐνόμευε νομὸν κάτα πίονα μῆλα.

ἐλθόντες δ’ εἰς ἄντρον ἐθηεύμεσθα ἕκαστα.

ταρσοὶ μὲν τηρῶν βρῖθον, στείνοντο δὲ σηκαὶ

ἀρνῶν ἠδ’ ἐρίφων...

τόσην ἠλίβατον πέτρην ἐπέθηκε θύρῃσιν.

Τὸ ἄντρον τοῦτο εἶχε μίαν μόνο θύρα, τὴν ὁποία ὁ Πολύφημος ἀμπάρωνε ὅταν τὴν ἑσπέραν ἐπιστρέφωντας ἀπὸ τὴν βοσκὴ εἰσήρχετο εἰς τὸ ἄντρον του.

αὐτὰρ’ ἔπειτ’ ἐπέθηκε θυρεὸν μέγα ὑψόσ’ ἀείρας,

ὄμβριμον· οὐκ ἄν τόν γε δὺο καὶ εἴκοσ’ ἅμαξαι

ἐσθλαὶ τετράκυκλοι ἀπ’ ὀχλίσειαν·

όσην ἠλίβατον πέτρην ἐπέθηκε θύρῃσιν.

Όμηρος= Πληροφορία τοῦ Ὁμήρου πολυτιμωτάτη διὰ τὴν παναρχαίαν ἱστορίαν τῶν Νήσων τῶν Παξῶν-Κερκύρας είναι η εξής: Ὁ Κάδμος καὶ ἡ Ἰνὼ εἰς τὰς θαλάσσας τῶν Νήσων τούτων τοποθετοῦνται ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου· ὅταν ὁ πολυπλάνητος Ὀδυσσεὺς φεύγων ἐκ τῆς νήσου τῆς Καλυψοῦς ἐναυάγησε, τοῦ Ποσειδῶνος ἐξεγείραντος κατ’ αὐτοῦ μεγάλην τρικυμίαν, ἐκεῖ μεταξὺ Παξῶν καὶ Κερκύρας ἦλθε πρὸς αὐτὸν ἀνέλπιστος βοηθὸς.

τὸν δὲ ἴδεν Κάδμου θυγάτηρ καλλίσφυρος Ἰνὼ,

Λευκοθέη, ἡ πρὶν μὲν ἔην βροτὸς αὐδήεσσα,

νῦν δ’ ἁλος ἐν πελάγει θεῶν ἔξ ἔμμορε τιμῆς·

ἥ ῥ’ Ὀδυσῆ’ ἐλέησεν ἀλώμενον ἄλγε’ ἔχοντα,

ἴζε δ’ ἐπὶ σχεδίης πολυδέσμου εἶπέ τε μῦθον.

Ὡς αἱ Ἐχινάδες νῆσοι, οὕτω καὶ ἡ Ἰνὼ ἡ περὶ τὰς Ἐχινάδας-Παξοὺς ἔχουσα τὴν κατοικίαν της, ἔπρεπε ἀπὸ αἰώνων ἤδη νὰ ἑλκύσῃ τὴν προσοχὴν τῶν μελετητῶν τοῦ Ὁμήρου, καὶ νὰ μὴ περιπλανῶσι τὴν Ἰνὼ καὶ τὸν πατέρα αὐτῆς Κάδμον καὶ τὸν πάπον αὐτῆς Ἀγήνωρα καὶ τὴν ἀδελφὴν αὐτῆς Σεμέλην καὶ τὸν υἱὸν αὐτῆς Διόνυσον-Ἡρακλέα-Μελικέρτην-Παλαίμωνα, εἰς Αἴγυπτον καὶ Λιβύην καὶ Φοινίκην καὶ Τύρον καὶ πάντα τὰ μέρη τῆς Ἑλλάδος· διότι μόνον ἐνταῦθα ἐν τῇ θαλάσσῃ ταύτῃ τῶν Παξῶν-Κερκύρας ἐξειλίχθησαν πάντα τὰ γεγονότα τῆς Μυθολογίας, ἀτυχῶς μὴ κατανοηθέντα οὐδὲ κατ’ ἐλάχιστον ὑπὸ πάντων ὅσοι ἔγραψαν Μυθολογίαν καὶ ἱστορίαν τῆς προϊστορικῆς Ἑλλάδος. (Αθηναγόρας).

Ὅμηρος ο=Δὲν ἐγνώρισε οὔτε τοὺς Δελφοὺς, οὔτε τὸν Δελφικὸν Τρίποδα, ἀμφότερα εἶναι μεταγενέστερα τοῦ Ὁμήρου. Περὶ τοῦ Δελφικοῦ Τρίποδος ὑπῆρχεν ἡ παράδοσις, ὅτι ἦτο ἔργον τοῦ Ἡφαίστου καὶ ὅτι ἦτο χρυσοῦν. (Αθηναγόρας)

Ομηρικός Κόσμος=Περιλαμβάνεται μεταξύ Ηπείρου και των απέναντι αυτής Νήσων Κερκύρας - Παξών. Χάος ἐσχηματίσθη διὰ τῶν αἰώνων ἐκ τῶν μύθων τῆς ἀρχαιότητος! πρὸ τοῦ χάους τούτου πᾶσα προσπάθεια κατέληγεν εἰς μάτην, μὴ δυναμένων τῶν ἑκάστοτε ἐπιλαμβανομένων τῆς ἑρμηνείας τῶν μύθων νὰ φθάσωσι εἰς σαφῆ καὶ φωτεινὰ συμπεράσματα· καὶ πῶς νὰ φθάσωσι μετὰ τὸν συμφυρμὸν τόσων διὰ τῶν αἰώνων παραδόσεων; Οὕτω προκειμένου περὶ τοῦ Ὁμήρου ἑπτὰ πόλεις ἤριζον ἑκάστη δι' ἑαυτὴν διεκδικοῦσα τὴν μητρότητα· πλὴν ματαίως, ἀφοῦ καὶ αἱ ἑπτὰ αὗται πόλεις ἦσαν ἀντίτυπα μιᾶς καὶ τῆς αὐτῆς, τῆς ἀρχικῆς πατρίδος τοῦ θείου ποιητοῦ, παρουσιαζόμεναι μόνον δι' ἄλλης, ἀλλὰ ταυτοσημάντου μορφῆς. Τὸ αὐτὸ δύναται νὰ λεχθῇ καὶ περὶ τῶν Θεῶν καὶ Ἡρώων·

Ομηρικός ωκεανός= Η θάλασσα που βρίσκεται ανάμεσα από τους Παξούς-Κέρκυρα και στην απέναντι Θεσπρωτική γη, που είναι η Αιθιοπία. Τα νησιά είναι η δυτική, η αλλιώς λεγομένη Εσπερία όπου ήταν οι Εσπερίδες και τα μήλα τους.

Ομηρικό Λεξικό=εκεί αναφέρονται όλες οι λέξεις που χρησιμοποίησε ο Όμηρος για την συγγραφή της Ιλιάδος και Οδύσσειας

Όμηρος= Ο Ερυθραίος ο Αιθίοψ,ο πάππος του Ομήρου ελέγετο Μελάνιππος ή Απελλής, λέξις ταυτοσήμαντος, αυτός δε εκαλείτο Μέλης-Μέλας και Μελισηγεννής

Όμηρος= Τυφλός, ο ενεχυραζόμενος.

Όμηροι=Οι ένεκεν ειρήνης διδόμενοι, οι ενεχυραζόμενοι.{Παρατηρεί κανείς ότι πολλές λέξεις ενώ είναι ίδιες, έχουν πολλές και διαφορετικές έννοιες.Έτσι εξηγούνται οι παρερμηνείες που γίνονται στα αρχαία κείμενα με αποτέλεσμα να μας αποπροσανατολίζουν:π.χ.ο Οδυσσέας αναφέρεται ως ξανθός, αλλά ήταν και μελαγχρινός, κατά την προϊστορία ανάλογα με το φως του ηλίου, ή συνεφιασμένης ημέρας ή πριν δύσει ο ήλιος, ο συνομιλών μαζί του έβλεπε και την απόχρωση των μαλλιών. Το ίδιο τον ωκεανό, πότε τον αναφέρουν θάλασσα, πότε λίμνη. Επίσης σοβαρό ερμηνευτικό λάθος γίνεται όταν κάποιοι μπέρδεψαν το γυμνό και γυμνάζομαι στη λέξη “γυμνοπαιδία” όταν έφηβοι των Σπαρτιατών χόρευαν για τις γιορτές γυμνοί, όχι χωρίς ρούχα αλλά γυμνοί από όπλα, λέγει ο Ησύχιος, Επίσης δεν είναι αφύσικο η Σαπφώ να κάνει ολόκληρο ταξίδι από τη Λέσβο για να πέσει από το βράχο της Λευκάδας… Μ.Σ.}

Όμου ή ομ= Ενώ, αφού. “όμου σώδωκα ότι γύρεψες και πάλε παραπονιέσαι.”

Ὄμ ο =Τῆς Βεδάντα τὸ θεωρούμενον ὡς πλῆρες ἁγιότητος καὶ μυστικῆς σημασίας, δὲν ἀπέχει τοῦ Ἑλληνικοῦ ΑὐτΟΜατος, ΟΜνύω. Ὄμ - Ἄτμαν - Βράχμαν, ἔχει τὸ ἀντίστοιχον αὐτοῦ εἰς τὸ Ὄμ τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων. Και αποτελεί τὴν κλεῖδα πρὸς κατανόησιν τοῦ Θεοῦ τῶν Ἐλευσινίων Μυστηρίων Διονύσου - Βρομίου - Ὠμηστοῦ - Βάκχου.

Όμ-νημι=Επικαλούμαι το όνομα του θεού προς βεβαίωσιν της αληθείας.Ν-ομ-οι=αρχικώς ύμνοι προς τον θεόν.Ομ-φή=η θεία φωνή, ομ-φη=θεία φήμη, ομ-φήεις=ο μαντικός, προφητικός και ομ-φητήρ ο μάντις, Όμ-πνοια η Δήμητρα εξ ης και Όμ-πνη ο σίτος.Όμ-φαξ ο Διόνυσος εξ ου και ο οίνος και η σταφυλή.Όμ-γνυς ο Ζευς και Ομ-ωλωία Ζευς και Ομ-άριος και ομ-μαίμων και ομ-αγύριος.Ομ-ωλαία Θηβαία προφήτις, Ομ-λωία και η Δήμητρα, εορτή ομ-ολώϊα και αι πύλαι των Θηβών ομ-ολώϊδες.Εβδ-όμ-η η ιερή μέρα παρ’ Έλλησι Εβραίοις και άλλοις λαοίς. Ομ-όνοια, Ομ-ανός ο ήλιος πρωτοελληνιστί, Αμ-ωμ-ος-άμ-ομ-ος η περιστερά-Αφροδίτη. Κ-ομ-μώ ελέγετο εν Αθήναις η ιέρεια η ευπρεπίζουσα τον θρόνον της θεάς Αθηνάς. Κ-ομ-αίος ο Απόλλων.Ομ-φαλός το ιερόν νησί της Καλυψούς ήτις καλείται υπό του Ομ-ήρου ομ-φαλός θαλάσσης και εν Δελφοίς ήτο ιερός και πλήθος άλλων λέξεων εκδηλούται ότι το Ομ το τόσο άγνωστο αλλά και τόσον αρίδηλον είναι λέξις Ελληνική. Αμήν, η ιερά αυτή λέξις δεν είναι άσχετος προς το Ομ-Αμ. Τάδε λέγει ο αμήν, ο μάρτυς ο πιστός και αληθινός, η αρχή της κτίσεως του Θεού” αποκαλ.γ΄14.

Ονάτα= Η σημαίνουσα τὸν Γάδειρον, τὸν Ἄτλαντα δηλονότι. Τοῦτον, ὡς καὶ τὴν μυθολογουμένην καταβυθισθεῖσαν νῆσον τῆς Ἀτλαντίδος, ἐτοποθετήσαμεν ἐν τῇ θαλάσσῃ Κερκύρας-Παξῶν, ἥτις ἐλέγετο ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου Ὠκεανός. Αὐτὸς εἶναι ὁ ὁμηρικὸς Ὠκεανός καὶ τοῦτο πρέπει να κατανοήσωσιν οἱ ἑρμηνευταὶ τοῦ Ὁμήρου. (Αθηναγόρας)

Ονδούρα=(Χ)ονδούρα= δούρας ή δέρας Ηνον=χρυσόν Ίνκας. αποκρυπτογράφησε Μ.Καραβά-Γαλάνη.

Ὄν(ε)ια ὄρη= Τὰ ὑπεράνω τῶν Μεγάρων της Περιβοίας, συνέχεια ορέων εκτεινομένη αρκτικώς των Μεγάρων έως τωιν Σκειρωνικών βράχων πλησίον της Αλκυονίδος θαλάσσης ή έως αυτού του Κορινθιακού Ισθμού φερομένη από του όρους Βριλησσού. (Πολύβ.)

Όνειον =όρος ανατολικώς της Κορινθίας χώρας μεσημβρινώς των Κεγχρεών (Θουκ.)

Ὄνια ὄρη= Τὰ ὑπεράνω τῶν Μεγάρων της Περιβοίας.

Ποία ὅμως σχέσις δύναται νὰ ὑπάρξῃ μεταξὺ τοῦ οἴνου, οἴνη, οἰνοῦσαι καὶ τοῦ ὄνου; κατὰ τὴν γλῶσσαν ὡς ἐμορφώθη ὕστερον οὐδεμίαν ἴσως, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀρχέγονον μεγάλην (Αθηναγόρας).

Ὀνιάρης =Βασιλεύς Σπαρτιατῶν, βασιλεύς τῆς Σπάρτης Ἀρεύς φέρεται πρὸ τοῦ Κλειμένους βασιλεύσας Ἀρεύς καὶ Ἄρης. Ποία ὅμως σχέσις δύναται νὰ ὑπάρξῃ μεταξὺ τοῦ οἴνου, οἴνη, οἰνοῦσαι καὶ τοῦ ὄνου; κατὰ τὴν γλῶσσαν ὡς ἐμορφώθη ὕστερον οὐδεμίαν ἴσως, ἀλλὰ κατὰ τὴν ἀρχέγονον μεγάλην (βλέπε Όνος) (Αθηναγόρας).

Ονος=Ποτήριον. Γαϊδουράκι,

Ονοι=Κατά την προϊστορία= Απότομοι βράχοι, σπηλαιώδεις διάτρητοι.

Όνομα=Το κύριο και το μικρό το οποίο δίνεται από το νούνο. Τα ονόματα της περιοχής Πωγωνίου το 1700 παρουσιάζονται από τους καταλόγους των Ι.Μονών Δρυϊάνου, Σωσίνου, Προφ.Ηλιού και Μολυβδοσκεπάστου είναι: Αγόρα,Αλεφάντω, Ανθίνη, Άνθω, Βάρα-Βασιλική, Βάρθω=Ευανθία, Βέβα, Βενέτω, Βένω=Ευγενία. Βογία, Βόγα, Βάκος, Βόντα,Βούλκος,Βούλτζος, Βράνος, Βρανάς, Βυσάνα.Γέρα, Γεράκω, Γιούσκω, Γκέλια-Ευαγγελία, Γκίνος, Γκιώκας.Δάφνω, Δέπα, Δεύτω. Ζέρα,Ζεράμπω,Ζώνιω,Ζώτος=Σωτήριος.Ιένα.΄

Ίσαρης.Καγιάνα,Καίσαρης,Καλιτρόπη, Καίσω, Κάλω = Καλλιόπη,Καρτίνη, Κέσκα, Κιούρω, Κογιό,Κόντος, Κόντης. Λάζος=Λάζαρος.Λέκας-Λέκω=Αλεξαν, Λέτζη=Αλεξανδ, Μάνω,Μανούσος, Μαργαρίτης,Μάρτος, Ματέη, Μαύρω, Μελάχρω, Μέξης, Μέρσω. Νέζα, Νεζίσκο, Νεολή,Νεράντζω,Νέτω=Αννέτα Νίτζιω=Ελένη,Ντόμπρα, Ντόντος=Θωμάς, Ντόρας, Ντούσος, Ντρες= Ανδρέας. Παγούνης, Πάνκο, Πανιπέρη, Πάνμου,Πανόρια,Παρίσω. Ράϊδω, Ράκος=Ηρακλής,Ρίγω,Ριτσάνα=χριστιανή,Ρίφος.Σάγος,Σάμω,Σάρω, Σάφος, Σέτας, Σγούρας, Σκεύη=Παρασκευάς, Σόνε, Σούλτω, Σταμούλη.

Τζάμος, Τζάνης,Τζάνε,Τζάτζας=Αναστάσιος, Τζέκα,Τούσας=Διαμαντής.Φίβιος,Φίνω.Χάνα,

Ονομάκριτος=πρωτοστάτησε των μελών της επιτροπής η οποία συγκέντρωσε όλο το έργο των Ορφικών των παραδιδομένων μέχρι τότε από στόματος εις στόμα δια μέσου των αιώνων, πνευματικών δημιουργημάτων του Ορφέως και των μαθητών του(βλέπε Ερμιονεύς)

Ονομασίαι= Αι πάσαι ονομασίαι των προγόνων μας Αιθίοπες, Δαναοί, Φοίνικες, Αχαιοί, Αργείοι, Γραικοί, Έλληνες, εκ του χρυσού προέρχονται και εις τον χρυσόν αναφέρονται. Ο θέλων να γνωρίσει την Ελλάδα και συνεπώς την ιστορία της ανθρωπότητος ας μελετήσει την ιστορίαν του χρυσού.(Αθηναγόρας) Το μέγα μυστικόν της αρχαίας Ελλάδος είναι ο χρυσός ο εν τοις κόλποις αυτής τα πάντα τότε ήσαν χρυσός, όροι, ποταμοί, πόλεις ,νήσοι, θεοί , ήρωες ,βασιλείς, άνθρωποι. Ο χρυσός ήταν η ακμή των αρχαίων Ελλήνων, αλλά και η παρακμή. Η πείνα του χρυσού εγέννησεν τους Ιάσονας, Περσείς, Ηρακλείς, Διονύσους. Αλλά και τους πολέμους και τον αλληλοσπαραγμόν, όπως επίσης τη δίψα του χρυσού και τη φιλοχρηματία. Ήτο η πρώτη αφορμή προ χιλλιάδων ετών οι Έλληνες εκπατριζόμενοι πλεύσοσιν ανά τον κόσμον όλον ιδρύοντες αποικίας και εκπολιτίζοντες τους αγρίους λαούς παντού ανιχνεύοντες εύρισκον φλέβας, κοιτάσματα χρυσού όπως Αφρικήν Αιθιοπία, Ινδίαις, Ιβηρία-Ισπανία, Ιβηρία-Κολχήδα, Σκυθία, Αρμενία, Πόντω, Γαλατία, Σικελία, Μικρά Ασία και αι νήσοι όπου υπάρχουν ονομασίαι Ελληνικαί ανά τον κόσμο. Ήσαν απαράμιλλοι χρυσοθήραι, ανιχνευταί του Χρυσού. Ο μύθος του Προμηθέως ο οποίος έκλεψε το πυρ εκ του Ουρανού κι ετιμωρήθη σκληρώς μάλλον εις τον χρυσόν αναφέρεται. Διότι το πυρ εις την συνθηματική γλώσσα των αρχαίων εταυτίζετο εις τον χρυσόν. Άλλως τε ο Προμηθέας εθεωρείτο ο πρώτος εκμεταλλευτής του χρυσού. Δια περισσοτέρας πληροφορίας ας μελετήσει τις τον Ησίοδο περί Προμηθέως, Διός, Πανδώρας “με τους χρυσείους όρμους” και τα χρυσά δώρα του Ηφαίστου..

Ονόματα Παξών –Κερκύρας:Αρχίζουν από την Παλαιολιθική 250 000 -9000 χρόνια εποχή και κατά την μεγάλη ακμή των.

Νήσοι Εχινάων “Εχινάδες” και Τηλεβοϊδες και Τάφιαι, Οξείαι, Χοιράδες, Οθωνοί, Σύβοτα, Αιγαί, Θεσπιαί, Δελφοί, Νήσοι Μακάρων, Αιόλου Νήσοι, Κασσιτερίδες Νήσοι, Γοργαί, Εσπερίδες, Ηλύσσια πεδία, Παγασαί, ή με ονομασίες στον ενικό Εύβοια, Αβαντίς, Χαλκίς, Ερέτρια, Μάκρη, Οφιούσα, Υδρούσα, Εχινούσα, Δρακοντίς, Πορφυρούσα, Παγγαίον, Παγχαία, Πάχυνος, Πακτία, Πάγος, Παχεία, Λιπάρα, Όαξος-Άξος-Νάξος, Άνδρος, Γαύριον, Λαύριον, Βοιωτία, Ηφαιστεία, Αιθαλία, Ποσειδωνία, Ηράκλεια, Γηρυονία, Στήλαι Ηρακλέους, Στήλαι Βρυάρεω, Στήλαι Κρόνου, Στήλαι Αίγωνος, Στήλαι Διομήδους, Γάγιος-Χήγιος-Χίος, Οινώνη. Έρα-Έλα. Αβύλη, Βήλος, Βαλεαρίς, Αιαία, Αίγινα, Σαλαμίς, Δήλος, Πυθώ, Ορτηγία, Σκυθιάς,Πλωτή, Τυρσηνίς, Αισωνίς, Γυρτωνίς, Πιερία, Καδμεία, Ωγυγία, Ατλαντίς, Ολβία, Ίσσα, Ιμέρη, Λιβύη, Τριτωνίς, Άφρα, Αραβία, Αλυσία, Θήβη, Σκύρος, Σκυρωνίς, Δόλη, Φωκίς, Αιθιοπία, Τιτανίς, Γαδειρίς, Θάσος, Παλληναία, Κρονία, Πανία, Απολλωνία, Αφροδισιάς, Δημητριάς, Λαμία, Αστερίς, Ωκεανίς, Γόργυρα, Δρεπάνη, Άρπη, Ανθεμούς, Κήθυρα, Κύπρος, Πάφος, Σηπιάς, Σαρπηδονία, Μινωϊς, Αιτωλίς, Αμβρακία, Νύσα, Ξάνθη, Ασωπίς, Άρνη,, Ευρώπη, Μακετίς, Μαγνησία, Μήδεια, Θρινακία, Νήσος Ηλίου, Καλλίστη, Μύρσινος, Ίκαρος, Έδεσσα, Θέρμασα, Λάχεια, Κεράστια, Κραναή, Ιθάκη, Παξός. Αυτές οι επωνυμίες σημαίνουν το ίδιο με αυτό που σημαίνουν και οι κατ’ εξοχήν ονομασίες του νησιού Ερύθεια και Παξοί. Αρχική ονομασία ήταν “Παξοί” που επέζησε μέχρι σήμερα, η οποία περικλείει το μυστικό των θρυλικών νησιών. Μυστικό που ο νους του σημερινού ανθρώπου δεν μπορεί να φανταστεί. Οι ονομασίες αυτές είναι τα κοσμητικά της επίθετα τα οποία αργότερα έγιναν ονομασίες πόλεων, νήσων, και άλλων νήσων και χωρών φυσικά όχι χωρίς λόγο.(Αθηναγόρας)

Όντα=Από τη μοριακή βιολογία έως παλαιοντολογία, δεν υπάρχουν ανώτερα και κατώτερα όντα, αλλά ευνοϊκές ή δυσμενείς γι αυτά συνθήκες προσαρμογής στο περιβάλλον (γεωγραφικά και κλιματολογικά) Ανθρωπολογική Εταιρεία Ελλάδος.

Οντάριο=Ontario πόλις Ηρακλέους Βορ.Αμερική (Καραβά-Γαλάνη Μ)

Όντας=Όταν.

Οξείαι αι=βράχοι τινές θαλάσσιοι (Βλέπε Παξοί), υπάρχουν και στα παράλια της Ακαρνανίας κατά τον Στράβωνα. Ο Όμηρος αναφέρει ως νήσοι Θοαί μεταξύ των Εχινάδων νήσων τανύν Κουρζολάραι (Ν.Λορέντης))

Οξύβιοι= λαός της Λιγυστικής χώρας της άνω Ιταλίας κατοικούντες περί την δυτικήν πλευρά των Άλπεων,(Νικ.Λορέντης)

Οξυνεία=πόλις της Εστιαιώτιδος χώρας εν Θεσσαλία, κειμένη περί τους πρόποδες του αυτόθι Τιτάρου όρους (Στράβων), τανύν Μουκοσσικατά

Οξύρυγχος η=πόλις της μεσαίας Αιγύπτου εις την οποίαν ελατρεύετο ένα είδος ιχθύων οξύρυγχος καλούμενον, Οξυρυγχίται κάτοικνοι (Πλούταρχ.)

Όξω=έξω, όξω από-δω (Κερκ.)

Οπεύει=Περισκοπεί, βλέπει κατά τον Ησύχιο.

Οπή=Όρυγμα, η τρύπα ως οπή του φρέατος.

Οπιο-όπιον Αρχ. =Υποκοριστικόν του αρχ. οπός=χυμός. Αποξηραμένος χυμός που βγαίνει από την άγουρη κάψα της παπαρούνας κι έχει ναρκωτικές ιδιότητες.

Όποιο=Οποίον κερκ. Όποιο-νε, όποια-νε η κατάληξη νε δημιουργεί την ιδιαιτερότητα της προσωδίας με δύο τόνους

Οπώπη=Η όψις, ο οφθαλμός, η οπή.

Οπλοδάμας,Θειοδάμας και Δαμάστης =Είς των Γιγάντων οι οποίοι ήταν οι πρώτοι προς τα μεταλλα σχετιζόμενοι.

Οπούς=ούντος αρχ. μητρόπολις των Λοκρών, κτισθείσα το πρώτον υπό του Οπούντος υιού του Λοκρού, εις την οποίαν εγεννήθη ο Πάτροκλος.

Οπούς=Πόλις μικρά της επαρχίας Ήλιδος εν Πελοποννήσω. Οπούντιος=Κόλπος εν μέρος της περί την Εύβοιαν θαλάσσης και ο κάτοικος του Οπούντος πολλάκις Λοκροί οι Οπούντιοι, εν μέρος των Λοκρών όσοι κατώκουν περί την πόλιν Οπούντα, ανήκοντες εις τους Επικνημιδίους Λοκρούς.

Όρ ἤ ὤρ, = Ἐν γένει ἡ λέξις ὄρ ἤ ὤρ, ἀνεκδότῳ ἔτι, σημαίνει φῶς, λάμψιν, αἴγλην, τὶ τὸ ἐρυθρωπὸν καὶ ξανθωπὸν καὶ χρυσοειδὲς καὶ ἀργυροειδὲς.

Ορ=Χρυσός

Ορβηλός=Συνέχεια ορέων της βορείου Μακεδονίας δια του οποίου αυτή εχωρίζετο από της Θράκης

Όργια=εις την αρχαίαν μυστική λατρεία τελουμένη μόνον υπό των μεμυημένων : όργια του Διονύσου-της Κυβέλης-των Καβείρων (Πρωΐας Λ.)Θα ήθελα να υπενθυμίσω ότι πολλές λέξεις σήμερα έχουν άλλη έννοια, όπως η λέξη όργια δεν είναι η σημερινή Μ.Σ.

Οργίζομαι=Θυμώνω, Οργισμένος= κακότροπος, ανάποδος.

Οργυιά=Το μάκρος των τεντομένων χεριών, μαζί με το κορμί.

Οργιό το=Το ρίγος τ’ οργιό, οι ανατριχίλες λόγω ασθενείας ή φόβου.

Όρ-γωμα=Εκτός της σημασίας της καλλιέργειας εκ του χρυσού) έχει και της αναστατώσεως και καταστροφής. “Μώκανε τον κήπο όργωμα”.

Ορέ-ορή=προσφώνηση που συνόδευε από πολύ παλιά και ακόμα ακούγεται στην Κέρκυρα όπως: έλα ορέ-ορή, πού ήσουνα; σήμερα θα λέγαμε: έλα χρυσή μου πού ήσουνα, παρεμφερές είναι και το μωρέ, έλα μωρέ παιδί μου άργησες!

Ορείθυια=Ήταν μία από τις χρυσές Νηρηίδες.

Ορέσται οι=Λαός κατοικών μεταξύ Ηπείρου και Ιλλυρίας (Ν.Λορέντης).

Ὀρέστης = Άνθρωπο ἔχοντα χρυσὸν· ἦν δὲ ὁ Ὀρέστης υἱὸς τοῦ πολυχρύσου Ἀγαμέμνονος.

Ορέστης= Ο Όμηρος ἀναφέρει καὶ ἄλλα ὀνόματα ἐκ τῆς αὐτῆς ρίζης ταὐτοσήμαντα, ὡς τὸν Ὀρσίλοχον, τὸν Ὄρμενον, τὸν Ὀρμενίδην, «οὖ ὁ πατὴρ ἔθηκε»· τὸν Ὀρέσβιον.

Ὀρεστιάδες= Νύμφαι αἱ προστάτιδες τῶν μεταλλείων τοῦ χρυσοῦ καὶ ἀργύρου· τὸ θέμα ὄρ σημαίνει χρυσὸν.

Ορεστίς-ίδος=Χώρα των Ορεστών, κειμένη μεταξύ Ηπείρου και Ιλλυρίας αργότερον ενωθείσα με την Μακεδονία

Ορθή=Η ορθή όχι η ανάποδη του υφάσματος.

Ορθολίθι ή ορθοκοστά =Βράχος όρθιος μέσα στη θάλασσα του αργολικού κόλπου, ορθολίθι στην Κέρκυρα και σε πολλά άλλα μέρη.

Όρθος=Το πρωϊ, το λυκαυγές,

Όρθρος=Ο φύλακας των βοδιών ή του χρυσού του εκπροσώπου του χρυσού του Γηρυόνη, ήταν ο ‘Ορθρος και κατ’ άλλη παράδοση ο Ώρος, που είναι ένα και το αυτό, διότι και τα δύο ονόματα σχετίζονται με τον (ορ)-χρυσό. πρὸς τὸν χρυσὸν σχετίζεται καὶ Ὄρτυς ἤ Γόρτυνος καὶ Κόρτινος.

Ορθώνω=Ορθοποδώ,ευδοκιμώ, προκόβω.

Ορθούνια=Οι ρώθωνες, τα ρουθούνια.

Ὀρθρωνὸς ἡ νῆσος= Εἶναι ἡ νῆσος τῶν Παξῶν, ἀλλὰ καὶ ἡ πόλις Θρόνιον εἶναι μεταλλαγὴ τοῦ ὀνόματος τῶν Ὀρθρωνῶν· ὡς αἱ Ἐχινάδες καὶ αἱ Θοαὶ νῆσοι, καὶ αἱ Τάφιοι· ὡς ἡ Ἐφύρα καὶ ἡ Θεσπρωτία καὶ αἱ Θεσπιαὶ· ὡς τὰ Σύβωτα καὶ ἡ Βοιωτία.

Οριάς=(ορ χρυσός) χώρα με την ακρόπολιν Οριόντας ή Ριόντας, κάτοικοι Οριάται οι μετέπειτα Βρασιείς,Τσάκωνες(Μ.Λεκού)

Όριον=(ορ χρυσός) τόπος Κρήτης, οι οικούντες Όριοι

Όριζα και όρση=Η ρίζα είναι ορ=χρυσός. Η Γοργώ-Μέδουσα της Μυθολογίας,την οποίαν ΑΠΕΔΗΡΑΤΟΜΗΣΕΝ(;) ο Περσεύς η γεννήσασα τον Χρυσάορα, ήτο η προσοπωποίσις του χρυσού των νήσων και το αίμα αυτής ρυέν, του χρυσού τα ρεύματα.

Ορκάδες= Αι νήσοι των Παξών

Ορκάνη=Κατά τον Ησύχιον τόπον υπόγειον κοίλον, άντρον

Ορκός= Εν Παξοίς τοπωνυμία και Ορκού πηγή πλησίον.

Ορκάς- Οργάς= τόπον αφιερωμένον εις την λατρείαν της Δήμητρος και Περσεφόνης “ιεράν οργήν”.

Όρμενος=Πατέρας του Κτησίου και εγγονός του Συβώτου Ευμαίου, το βασίλειο του οποίου ήταν Εύβοτον, Εύμηλον, πολύπυρον ονομασίες του οποίου αναφέρονται στον πλούτο. Και το όνομα Κτήσιθος σημαίνει αυτό ακριβώς. (Αθηναγόρας)

Ορμήνια= Συμβουλή.ορμηνεύω, (αρχ. Ερμηνεύω), προτροπή.

Ορμίσκος=Περιτραχήλιος κόσμος γυναικείος, των όρμων τούτων το μεγαλύτερον και πολυτιμότερον κόσμημα ήτο το εν τω μέσω στρογγυλόν εκ χρυσού, όπερ κυρίως εκαλείτο μήλον. Μάλλον ή μήλον ελέγετο ο χρυσός και τα εξ αυτού κοσμήματα. Μηλοφόροι= οι φέροντες χρυσά μήλα, ή περιβεβλημένοι χρυσοϋφαντα ενδύματα.Μήλον και Μάλικας ο Ηρακλής ο εχων τόση σχέσιν προς τα μήλα των Εσπερίδων κατά τα Αργοναυτικά του Ορφέως ταυτιζόμενος προς τον Εύμηλον –Γάδειρον. Και ο Ζευς Μηλώσιος δια το είναι αυτόν Παγχρυσον ούτω λατρευόμενος εν Νάξω τη άλλη ταύτη Πάξω. Δια τούτο εν τη μυθολογία συνταυτίζονται, αμφότεραι αι νήσοι διεκδικούσαι την γέννησιν του Διονύσου και την ανατροφήν του Διός.

Όρ-μος=Χρυσίς αλυσίδα το χρυσό περιδέραιο.

Όρμος= Χρυσοῦν κόσμημα, ἄργος ὁ λαμπρὸς καὶ ὁ ἄργυρος ἐκ τῆς αὐτῆς ρίζης ὄρ προέρχονται, ὅπως καὶ τὸ δῶρον ὁ διδόμενος χρυσὸς ἤ ἄργυρος· εἶναι δὲ γνωστὸν ἐκ τῆς Μυθολογίας ὅτι ἐκ τοῦ Ἕλληνος, υἱοῦ τοῦ Δευκαλίωνος καὶ τῆς Νύμφης Ὀρσηΐδος, ἐγεννήθη ὁ Δῶρος. Λ-όρ-δος)

Ορνειαί ή Ορνεαί=κώμη Αργείας(Αργολίς). Έστι και ετέρα πόλις μεταξύ Κορίνθου και Σικυώνος, Ορνέα τω ποταμώ (Στεφ. Βυζάντιος)

Οροβύτης= Η χρυσόκολλα, ὅρμος χρυσοῦν κόσμημα, ἄργος ὁ λαμπρὸς καὶ ὁ ἄργυρος ἐκ τῆς αὐτῆς ρίζης ὄρ προέρχονται, ὅπως καὶ τὸ δῶρον ὁ διδόμενος χρυσὸς ἤ ἄργυρος·

Όρραον=Ηπειρωτική αρχαία μολοσσική πόλις επί βασιλείας Αλκέτα 385-370 π.Χ. με πολλές αρχαιότητες, κτίρια, δρόμους οικισμούς λιθόκτιστες κατοικίες με πληθυσμό στην περίοδο της ακμής του 1500 με 2000 άτομα. Καταστράφηκε το 167 π.Χ. από τους Ρωμαίους.

Όρος=Αρχικά σημαίνει τόπο που περικλείει χρυσό και ορύσσω =σκάβω αναζητώντας χρυσό εξ ου ορυκτό. Orο επαρχία του Ν. Ισημερινού (Λιακόπουλος)

Όρος =Θεωρείται υψηλό βουνό. Βουνό είναι χαμηλότερο. Αν αναλύσουμε το όρ-ος σημαίνει χρυσός, γενικά κάθε όρος φιλοξενούσε πολλά μεταλεύματα.

Όρος= Τοπωνύμιον Β.Κερκύρας. Καταπεπηγυία επί χωρίω ή οικία. Νόμος θεσμός ή στήλη. (Ησύχιος)

Όρος=Υιός του Λυκάονος.

Όρσε=Ορίστε, νάτε, πάρετε.

Ορτυγία= Η Έφεσος, αλλά Ορτυγία ελέγοντο και οι Παξοί,

Ὀρτυγίαν= Ένθα ἡ Ἄρτεμις ἐφόνευσε δῆθεν τὸν Ὡρίωνα.Ορτυγία παλαιό όνομα της νήσου Δήλου στο Αιγαίο. Ορτυγία =Μικρά νήσος απέναντι από τα παράλια της Σικελίας σχηματίζουσα ένα μέρος της πόλεως των Συρρακουσών η οποία ελέγετο και Νάσος (βλέπε λέξη)

Ορφέας=Μεγάλος ποιητής, μουσικός και φιλόσοφος της αρχαιότητος. (Νικ.Λορέντης) Πίστευε στον Μονοθεϊσμό. Πατρίδα του Ορφέα θεωρείται η Λείβηθρα (σπήλαιο ξακουστό), ή Λίβηθρα το πρώην Λιάκος(Λιοπ’ς) το νυν Ασπροκκλήσι στη Θεσπρωτία πλησίον των Φιλιατών. Αλλά υπάρχει κι άλλη Λείβηθρα Πιερρίας που κατοίκησε ο Ορφέας. Δικαίως αποκαλείται Θραξ διότι αρχικά κατά τον Αριστοτέλη η Ήπειρος ήτο η πρώτη κοιτίς του Ελληνισμού που εκπολίτισε τον τότε κόσμο της Προ-Ιστορίας Ήπειρος-Θράκη. Η γαία είναι Ήπειρος, κομμάτι της γαίας Ηπείρου, είναι η κομματιασμένη Ήπειρος με τη Βόρεια (κατεχόμενη)-Νότια (ελεύθερη) Θεσπρωτία και όλον τον υπόλοιπο κόσμο. Όμως το κομμάτι αυτό της Ελληνικής σημερινής γαίας Ηπείρου, δεν έχει άλλο όνομα, έμεινε να λέγεται Ήπειρος-Άπειρος. Σήμερα υπάρχει Δήμος Ορφέως, εις τον τόπον αυτό, και ακόμη στις στέγες των σπιτιών οι πελαργοί χτίζουν τις φωλιές τους. Η ιστορική Θράκη -η σημερινή- είναι δεύτερη Θράκη. Εκεί συναντούμε κατά την αρχαιότητα πολλούς με το όνομα Ορφέα μουσικούς. Ποιητικά έργα σωζόμενα είναι οι Ορφικοί Ύμνοι. Βλ. Λείβηθρα. “αποδεικνύεται μέσα από τα χωρία των Ορφικών ότι ο Ορφεύς εζούσε σε σπήλαιον (Αργοναυτικά στίχος 75 και στίχος 1375) αλλά και από τον στίχον 5 του ΧΧΧ Ύμνου του Διονύσου και από τον στίχον 7 του ύμνου του Τριετηρικού, όπου χαρακτηρίζει τον Διόνυσον και ωμάδιον (ωμοφάγον) ως τρώγωνται και ωμά κρέατα, συνήθεια που υπήρχεν όταν ο άνθρωπος δεν γνώριζε την φωτιά και εγκατελείφθη από αυτόν, εις χρονολογικήν εποχήν, απροσδιόριστον ή μάλλον από την εποχή που ο άνθρωπος είχεν αρχίσει να εκπολιτίζεται(;) Ι.Πασάς, (αν εκπολιτίστηκε ποτέ!) Δικαίως αποκαλείται Θραξ διότι αρχικά κατά τον Αριστοτέλη, η Ήπειρος ήτο η πρώτη κοιτίς του Ελληνισμού που εκπολίτισε τον τότε κόσμο της Προ-Ιστορίας Ήπειρος-Θράκη. το κομμάτι αυτό της Ελληνικής σημερινής γαίας Ηπείρου, δεν έχει άλλο όνομα, έμεινε να λέγεται Ήπειρος. Σήμερα στη Θεσπρωτία υπάρχει Δήμος Ορφέως. Όταν από κει άρχισαν τα διάφορα φύλα να φεύγουν από τον τόπο τους, αφού είχαν εξαντλήσει τα εδάφη της Ηπείρου, εξερευνώντας και αναζητώντας χρυσό, ορυκτά και άλλα μεταλλεύματα, όπου πήγαιναν έδιναν και το όνομα των τόπων όπου είχαν γεννηθεί. Γι αυτό συναντάμε πολλές πόλεις-χωριά με το ίδιο όνομα, σε πολλά μέρη του κόσμου. Ποιητικά έργα σωζόμενα είναι οι Ορφικοί Ύμνοι. Τα Ορφικά κείμενα δεν είναι γραμμένα εις την καθαρώς Ομηρικήν γλώσσαν, αλλά παρουσιάζουν ιδιωματισμούς των μεταγενεστέρων χρόνων. Ο Ορφέας δίδασκε όλον τον τότε Ομηρικό κόσμο Αίγυπτο, Λιβύη, Κρήτη κλπ. όχι όμως με τη σημερινή γεωγραφία των ονομάτων, διότι προϊστορικά (παλαιολιθική εποχή) τα ονόματα αυτά ήταν τοπωνύμια Παξών – Φαιακίας και Θεσπρωτίας, σύμφωνα με τα γραφόμενα του Όμήρου (Αθηναγόρας). Η παλαιολιθική εποχή αυτού του χώρου των Παξών –Φαιακίας- Θεσπρωτίας σύμφωνα με την Η΄ εφορία αρχαιοτήτων Κερκύρας-Θεσπρωτίας για 250.000 χρόνια -9.000 έχει αδιάσπαστη ιστορική παράδοση Βλ. Λείβηθρα.Ο Ορφέας έζησε πολύ πριν από τους χρόνους της Αργοναυτικής εκστρατείας θεωρείται παλαιότερος του Ομήρου, Ησιόδου κ.ά. αρχαίων συγγραφέων, ο Ορφέας κατά τον Πλάτωνα λέγεται ότι τρεις με το όνομα του Ορφέα εγεννήθησαν εις την Θράκην. Επίσης κάποιοι από τους ύμνους έχουν υποστεί επεμβάσεις από την αρχαία εποχή προσπαθώντας να ερμηνεύσουν κάποια ανεξήγητα γι αυτούς όπως και τα Αργοναυτικά του Ορφέως έχουν υποστεί σημαντικάς κακώσεις (Ι.Πασσάς)

Ορφικοί Ύμνοι=Η ηλικία των Ύμνων ανάγεται εις την Β΄ χιλιετηρίδα π.Χ. τα Ορφικά κείμενα δεν είναι γραμμένα εις την καθαρώς Ομηρικήν γλώσσα αλλά παρουσιάζουν ιδιωματισμούς των μεταγενεστέρων χρόνων. Ο Ορφισμός ήτο μία πλήρης θρησκεία και μάλιστα διάφορος της «Δωδεκαθεϊκής» της γνωστής μας ως αρχαίας Ελληνικής θρησκείας. Η διάλεκτος των Ορφικών ήτο η Αιολική με πολλά στοιχεία της Αττικής διαλέκτου όπως ακριβώς συμβαίνει και περί των Ομηρικών επών. Τόσο τα Ομηρικά όσο και τα Ορφικά προέρχονται από την παναρχαίαν «Αχαϊκήν» διάλεκτον της οποίας κλάδος είναι η Αιολική. Η πρόσμιξις δε της Αττικής διαλέκτου εγένετο κατά την περισυλλογήν και καταγραφή τόσο των Ομηρικών, όσον και των Ορφικών, υπό Ιώνων και μάλιστα Αθηναίων. (Ιωάννης Πασσάς, Ορφικά). Όπως καταλαβαίνουμε οι Ορφικοί Ύμνοι δεν είναι δυνατόν να έφθασαν σε μας όπως τους τραγουδούσε με μία λύρα ο Ορφέας. Διότι τα κείμενα έχουν υποστεί αλλοιώσεις, λέξεις έχουν αφαιρεθεί ή έχουν προστεθεί από μετέπειτα αρχαίους μεταφραστάς. Όμως για να φτάσουν στο σημερινό άνθρωπο τα κείμενα, δεν εμπόδισε σύγχρονους Έλληνες μουσικούς να μελοποιήσουν αρκετούς ύμνους, για να γνωρίσει ο σύγχρονος άνθρωπος και να διδαχτεί από τον μεγάλο φιλόσοφο, μουσικό κι επιστήμονα της Προϊστορίας του κόσμου. Αυτό θα μας οδηγήσει, για τη δημιουργία ενός παγκόσμιου μουσικού σταθμού υψηλής Ελληνικής μουσικής-(κλασσικής), επηρεασμένη από τη διαθήκη των αρχαίων προγόνων μας με βάση τον Έλληνα λόγο. Μ.Σ

Ορφισμός=ήτο μια πλήρης θρησκεία διάφορος της Δωδεκαθεϊκής. Ήτο συγχρόνως και μία ανωτέρα μύηση των οπαδών του, παναρχαία μυστικιστική, την οποίαν εισήγαγε εις παμπαλαίους χρόνους ο Ορφεύς η οποία διατηρηθείσα εδιδάσκετο εις τα Ελευσίνια Μυστήρια (28 κεφ. 11) και πάλι μόνο εις τους μεμυημένους. Εκείνοι που σχετίζονται με την περισσυλογή των Ορφικών είναι ο Ονομάκριτος, ο Κέρκωψ, ο Λάσος, ο Ίππαρχος, οι οποίοι παρουσιάζονται εις τα σωζόμενα έργα άλλων συγγραφέων της αρχαιότητος, ως μεμυημένοι εις τον Ορφισμό. Ηπαράδοσις του Ορφισμού δια μέσου των αιώνων, από και προ της Β΄χιλιετηρίδος μέχρι του 6^ου π.Χ.αιώνος, όταν έγινε η καταγραφή των Ορφικών από την επιτροπήν του Ονομακρίτου, δικαιολογεί την διαφπροποπίησιν της γλώσσης, εις την οπο΄θυαν εγράφησαν ταύτα. Είναι η γλώσσα η οποία κρατεί μεν το χρώμα της Ομηρικής, χωρίς όμως να είναι και η γραφομένη τον 6^ον π.Χ. αιώνα. Είναι η γλώσσα εις τη οποίαν απεδόθησαν βαθνιαίως τα αρχαιότερα κείμενα, ώστε να καθίστανται αντιληπτά από τους μυουμένους της νεωτέρας τότε εποχής (530 π.Χ.) Μετά την ανάγνωσιν της Γραμμικής Γραφής Β΄αναγομένης και πέραν του 1200 π.Χ. διαπιστούται επίσης εις τους Ορφικούς Υμνους πλήθος λέξεων και ιδιοματισμών της Μικηναϊκής διαλέκτου, όπως αύτη αποκαλύπτεται εις την Γραμμικήν Γραφήν Β. Και μία υποσημείωση: οι πανάρχαιοι Έλληνες έγραφον τα διανοήματά τους και επί λεπτών σανίδων(Ι.Πασσάς)

Όρφνη=Σκοτία.ένθεν ειρήσθαι φασί και τον ορφανόν μεταφορικώς, τον εν σκότει ώσπερ όντα, των γονέων εστερημένον.Απολλωνίου Σοφιστού.

Ορχηστρίδες=και Αυλητρίδες εισήγοντο κατά το τέλος του συμποσίου

Ορχίλοχος=Τον ονομάσαμε χρυσούν, διότι η ρίζα ορ σημαίνει χρυσό και πάσαι αι λέξεις αι εκ του ορ σύνθετοι παρ’ Ομήρω αυτήν την σημασίαν έχουσι όπως Ορ-τυγία, ήτις είναι η Χρυσή Δήλος-Παξός. Ορέστης, Όρμενος, Όρθρος, κλπ.

Ὀρχομενὸν= Τὸν περιέχοντα τὸν θησαυρὸν τοῦ Μινύου, ὀνόματα πάντα χρυσοειδῆ, καὶ ἀργυροειδῆ.

Ορχομενός=πόλις αρχαία της Βοιωτίας, ο Μινύειος Ορχομενός καλουμένη, κειμένη επί του Κηφισσού ποταμού εις την οποίαν ευρίσκετο ο αρχαιότατος εν Ελλάδι ναός των Χαρίτων και έτερος του Διονύσου, σήμερον ερείπια πλησίον του χωρίου Σκρίπ-ου Ομ.Ιλ.Β (Σκριπ-ερόν χωρίον Κερκύρας) Νικ. Λορέντης. Ορχομενός πόλις της Αρκαδίας, όπου κατεσκευάζετο έν είδος κατόπτρων εκ μελανού λίθου, επί των χρόνων του Στράβωνος δεν εσώζετο πλέον η πόλις αυτή.

Ορχομενός=Υιός του Διός.

Ορῶ, ὡρίων, Ὧρος= Ο Αἰγύπτιος θεὸς. Oriens ἡ Ἀνατολὴ, Aurore ἡ Ἠὼς, ταῦτα πάντα ἀναφέρονται εἰς τὴν αἴγλην καὶ τὴν λάμψην, ἀλλὰ σημαίνουν ἐπίσης καὶ τὸν χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον καὶ πᾶν ἐν γένει μέταλλον ἔχον στιλπνότητα·

Ορωπός= όρος-οπή εις την Αττικήν.(βλέπε Ρώπα, Ρωπίλας ή Ρωπίλι)

Οσδίνα=Θεσπρωτίας, Πηγή.Βρίσκεται στο σημείο που τελειώνει το φαράγγι του Καλαμά.Ο Σπύρος Μουσελίμης περιγράφει την έρημη καστροπολιτεία με το αρχαίο τείχος της.Σημαντικό αρχαιολογικό μνημείο και ομορφιάς, είναι το γεφύρι που ένωνε άλλοτε τις όχθες του Καλαμά κι όπου πάνω στη γκρεμισμένη βάση του χτίστηκε ξανά μεταγενέστερη κολόνα (1625).

Όσικα=πόλις της Αλβανίας εις την Ασία κειμένη επί του Αλαζώνος ποταμού

Οσίωσις= Αφοσίωσις, η Οσίη, ο άνθρωπος εξωτερικεύει τα ευλαβή αισθήματα προς την θείαν μεγαλειότητα, με δώρα, ύμνους και κυρίως οίνον.

Ὄσκοι καὶ Ἐτροῦσκοι =Ελέγοντο οἱ Τυρρηνοὶ ὡς μεταλλουργοὶ καὶ χρυσοθῆραι πειραταὶ. Εἰς τὰς ἐτρουσκικὰς διγλώσσους ἐπιγραφὰς τὰς ὁποίας μετὰ τόσης ἐμβριθείας ἡρμήνευσεν ὁ παρ’ ἡμῖν σοφώτατος γλωσσολόγος ἰατροφιλόσοφος, Ἰάκωβος Θωμόπουλος (Πελασγικὰ) Όσσα και όττα= Η προφητεία και μαντική και όσσομαι προφητεύω.

Ὄσσε = Οἱ ὀφθαλμοὶ καὶ ὄστλιγξ ἡ λαμπηδὼν.

Οσίη-Ηόσιος= Θεότης διανέμουσα εκάστω το προωρισμένον αυτώ.

Όσιος, οσίη, αίσα =Αλλη ονομασία που έφερον οι κούροι, οι θεράποντες οι θιασιώται και λάτρεις του θεού Απόλλωνος και της αδερφής του Αρτέμιδος εν Εφέσω την των “Εσσήνων”. Εσσήνες ήσαν οι όσιοι.

Οσοδομοκεί= (κερκ.) Εν τω μεταξύ.

Όσσα=Κληδών, φήμην εκ θεού.

Όσσομαι=Προφητεύω.

Ὀστρακίας καὶ Ὀστρίτης= Λίθος πολύτιμος, ὅμοιος τῷ ἀχάτῃ κατὰ τὸν Πλήνιον.

Ὀστρακίς =Κατὰ τὸν Ἡσύχιον, ἀγαλμάτιόν τι τῆς Ἀφροδίτης.

Ὀστρακίτης = καὶ ἡ Καδμεία λίθος·

Οστριάχα=Ψηλό και ακραίο μέρος της οροφής.

Οτρά=Χοντρό νήμα, στριφτό πολύκλωνο, κατ’ αντίθεσι προς το σιτζίμι που είναι μονόκλωνο αρκετού πάχους, χρησιμοποιούμενο για το στερό ράψιμο του πάτου με το επάνω του δηλ.την πόχα, με την οποία πέρνει τη μορφή του το τσαρούχι.

Ότρεα=Οι ημίονοι.

Ουαλέριος=Βαλέριος.Ουάλης=Βάλης, Ουαλεντία=Βαλεντία, Ουανετία-Βενετία.

ΟΥΑ=ΟΑΥ=όα ή ώα (ΟΥΑΥ) Η όα (ώα) είναι το τελείωμα στα ρούχα για να μην ξεφτίζουν, η “ούγια¨κοινώς λεγόμενη ένα ρούχο είναι περιποιημένο όταν έχει ούγια. Η λέξη είναι σε Πολυφωνική γραφή

Ουαί κι αλοίμονο=Επιφώνημα απελπισίας.

Ουήϊοι οι=Πόλις της Τυρρηνικής χώρας εν Ιταλία κυριευθείσα πρωϊμως υπό των Ρωμαίων ότε και κατεστράφη το πλείστον αυτής μέρος. Στραβων

Ουϊέννα η=Βιέννα. Πόλις πρωτεύουσα της χώρας των Αλλοβρόγων (βλέπε λέξη) εν τη Ναρβωνίτιδα Γαλλία κειμένη επί του Ροδανού ποταμού, τανύν Βιέννη. Στρβν.Πλίν. κά.

Ούβγια=Η άκρη του υφάσματος, η ούγια.

Ουβριός=το νεογέννητο αγόρι (Σκόπελος)

Ουδαίος=Ο θεός του Άδου και οίτος το πεπρωμένον.

Ουδεκεί= Εκεί κοντά.

Ουήρων= ωνος η Βερόνα πόλις της εντός των Άλπεων Γαλλίας εν τη άνω Ιταλία κτισθείσα το πρώτον υπό των Ευγανών, ύστερον κατασταθείσα αποικία υπό των Ρωμαίων ωνομάσθη Βερόνα (Νικ. Λορέντη)

Ούθε=Όπου.

Ούι-ιού (αρχ.)=Επιφ.έκπληξις αποτροπιασμού εν Ηπείρω.

Ουϊέννα=η Βιέννα πόλις πρωτεύουσα τηε χώρας των Αλλοβρόγων εν τη Ναρβωνήτιδι Γαλλία κειμένη επί του Ροδανού ποταμού τανύν Vienne Στραβ.

Ουκαγιαλί=Ucayali=Liak (ulaca) Aylialayc= ρύαξ (που σημαίνει ποταμός), (ύδατα), (Ν.Αμερική) Αιγιαλεύς το όνομα αυτό ανήκει σε ποταμό Κερκύρας (υπάρχει ακόμη σήμερα στην άκρη του παλιού λιμανιού, (Καραβά-Γαλάνη Μ.) τοποθεσία με το όνομα Καφέ-γιαλί απέναντι από το νησί του Βίδου που κι αυτό σημαίνει ύδατα( Μ.Σ.)

Ούκου=Ουχί, όχι, ουκ, “ουκ έστιν ώδε”.

Ουκρανία=εκ του ώχρα (ορυκτολογία) παραλλαγής Λειμωνίτου. Χώρα Ν. Ευρ. Ρωσίας (Πρωΐας)

Ούλιμπος-Έλιμπος = αντί Όλυμπος (Όμ.Πινδ.) Ουλύμποθεν εκ του Ολύμπου

Ουλούθε=Παντού.

Ουλώ=και Ιουλώ επίθετον της Δήμητρας ως θεάς των ιούλων, είναι δύσκολο να αιτιολογήσουμε με τα σημερινά δεδομένα, έπίθετο της θεάς Δήμητρας με όσα νοήματα έχουν καταγραφή στη λέξη ιουλώ(βλέπε λέξη), ουλαί όμως και αττ. ολαί είναι χονδροαλεσμένο κριθάρι δια του οποίου επασπάλιζον την κεφαλή του θύματος προ της θυσίας, (Σταματάκου) πιθανόν να έχει κάποια σχεση με αυτήν την εκδοχή (Μ.Σ.)

Ουνάτας=Γάϊδαρος, μουλάρι, άλογο

Ούνοι=Έθνος Ασιατικόν κατοικών ανέκαθεν εν τη νυν Μογγολίαν. Διον. Περ.730

Ούνος=ποταμός Μαυριτανίας Αφρική (Λιακόπουλος)

Ουρα-γουάη, Παρα-γουάη=χώρες που περιέχουν τη γαία=γουάη και ουρ-ορ=χρυσός (Μ.Σ.)

Ουρ-άλης=ποταμός μεγάλος Ρωσίας εκβάλλοντος εις την Κασπίαν

Ουρ-άλια= μεγάλη οροσειρά της ΒΑ Ρωσίας και Ουρ-άλης ποταμός εκβάλλοντος στην Κασπίαν, ουραλίτης ορυκτό σπάνια παραλλαγή του ορυκτού αμφιβολίτου προερχόμενη εκ μετασωματώσεως κρυστάλλων αυγίτου προς κρυστάλλους κεροστίλβης (Πρωΐας)

Ουρανί= Ουρανιτίτης ουρανικόν ορυκτόν άλας του μολύβδου, Το χρώμα του ουρανού

Ουράνιον=Χημικό στοιχείο εκ των μετάλλων.Ουρανούπολις στη Χαλκίδα.

Ουράνισμα το=εν εκ των τεσσαράκοντα αφώνων μουσικών σημείων του αρχαίου στενογραφικού συστήματος της βυζαντινής μουσικής (Πρωΐας)

Ουρουμπάμπα-urumpaba=bapamur Rubar ποταμός Ρόπας στην Κέρκυρα και Ν.Αμερική (Καραβά Γαλάνη Μ.)

Ους=επροφέρετο και ουάς-ατος, αφτί, αυτίον κατά την έρευνα του Αθηναγόρα και οι τρείς λέξεις αναφέρονται στον χρυσό, (αφ=χρυσός) κόσμημα που διατρυπούσε τον λοβό των αυτιών και αναρτούσαν εκεί τα χρυσά κοσμήματα. Αφ είναι το όνομα του Ηλίου, Αυτώτης= ο χρυσός τρίποδας, ο ωτόεις, άωτον “χρυσούν άωτον” το χρυσόμαλλον δέρας κατά τον Απολλώνιο, αλλά και ο στολισμός, το καλλώπισμα, στα ενώτια-ελόβια, τα οποία οι Λατίνοι ωνόμαζον inaures. Οι Τσάκωνες το ους το έλεγαν με το δίγαμμα Α-β-ουατά-να--αβουτάνα

Οὔσκ= Ελληνικωτάτη λέξις ἐκ τῆς ἀρχικῆς ρίζης σκ, σκα, σκε, σκι, σκην, σκον, ὑπὸ πᾶσας ταύτας τὰς μορφὰς ἀναφερομένη εἰς τὸν χρυσὸν καὶ τὰ συναφῆ αὐτῷ μέταλλα.

Ὁ Ὅμηρος γράφων περὶ Κερκύρας - Γοργύρας καλεῖ αὐτὴν ταὐτοσήμως Φαιακίαν, ἀλλὰ καὶ Σχερίαν· καὶ ἡ ὀνομασία αὕτη σημαίνει ὅ,τι καὶ ἡ Φαιακία καὶ Κέρκυρα ὅ,τι καὶ ἡ Οὐσκουδάμα.

Οὔσκος= Ο Φαιὸς, ὁ Ἐρυθρὸς,

Οὐσκουδάμα =Λέξις Ἑλληνικωτάτη, ἀναφερομένη εἰς τὰ μεταλλεῖα χρυσοῦ ἤ ἀργύρου καὶ πᾶν ὅ,τι ἔχει σχέσιν πρὸς τὴν λάμψιν· ἡ λέξις δὰμ, ἐν τῇ αὐτῇ ἐννοίᾳ, καὶ δὰρ γράφεται, ἥτις εἶνε ἡ ὁμηρικὴ λέξις οὖθαρ - δῶρον·

Ουσκουδάμα= Πολλούς αιώνες προ Χριστού εν ή σήμερον θέσει κείται η Ανδριανούπολις έκειτο μικρά πόλις ης ελάχιστα σώζονται μνημεία, υπό δε των εγχωρίων καλούνται Ουσκουδάμα.

Ούσκουδάμα=Αρχαία Θρακική πόλις πρωτεύουσα των Βασιλέων των Οδρυσών. Δρυνούπολις, Ὀδρυσὸς, Οὐσκουδάμα καὶ Ὀρεστιὰς, πᾶσαι αὗται αἱ ὀνομασίαι ἔχουσι μίαν καὶ τὴν αὐτὴν φαεινὴν ἔννοιαν, διότι πᾶσαι ἔχουσι σχέσιν πρὸς τὸν χρυσὸν καὶ τὸν ἄργυρον, τὰ πολύτιμα καὶ εὐγενὴ ἀλλὰ καὶ κακοποιὰ ταῦτα μέταλλα, τὰ ὁποῖα ἐπεθέωσαν κυριολεκτικῶς οἱ χρυσοὶ ὄντως πρόγονοι ἡμῶν.

Ουστ=τσακίσου φύγε από δω

Οὖτις= Ο Οδυσσεύς αυτοαποκαλείται ὡς τιμωρὸς, ὡς ἐκτελῶν τὰ πεπρωμένα τὰ «παλαίφατα θέσφατα», ὡς οἱ χρησμοὶ προεῖπον.

Οὖτις=Υοκρύπτεται τὸ μέγα ὄνομα τοῦ Θεοῦ, τοῦ Ὄμ Οὔμ.

Οὖτις= ὡς τιμωρὸς, ὡς ἐκτελῶν τὰ πεπρωμένα τὰ «παλαίφατα θέσφατα», ὡς οἱ χρησμοὶ προεῖπον.

Οὖτις εἰς τὸν θεὸν ἀναφέρεται.ΟΜ εἶναι φθόγγος ἱερὸς, Ἑλληνικὸς, ἱερώτατος, σημαίνων τὸν ὕψιστον θεὸν, Ὄμπνοια ἡ Δήμητρα, Όμβριος Ζεὺς, βρόμιος ὁ Διόνυσος· Προμηθεὺς Τιτὰν ὁ πλάστης τῶν πρώτων ἀνθρώπων.Λόμβαι ἐν Δήλῳ αἱ γυναῖκες οἱ ἔχουσαι ἔργον κατὰ τὴν ἑορτὴν τῆς Ἀρτέμιδος νὰ ἄρχωνται τῆς θυσίας. ἄμωμος-ἄμομος ἡ περιστερὰ-Ἀφροδίτη ὁ Ὀμφαλὸς καὶ ἐν Δελφοῖς ἦν ἱερὸς, Ὅμηρος ὁ ὁμιλῶν κ.α.

Ούτις-Ούδις-Ύδης=Ο Οδυσσεύς δια αυτού υποδεικνύει ότι αυτός είναι και ο ποιητής του όλου άσματος Ιλιάδος και Οδυσσείας.(Αθηναγόρας)

Ουφ!=έκφραση δυσαρέσκειας

Ούψαλα=Ουψάλη πόλις της Σουηδίας (Πρωΐας)

Οφθαλμοί=Υπό των αρχαίων εξελαμβάνοντο ως πηγαί.Άλλαι ονομασίαι των οφθαλμών:όκταλλοι, όκκοι, όσσε, όπτιλοι, αιγωγαίοι, όμματα αναφέρονται εις την έννοιαν της πηγής και βρύσης.

Οφιούσες= Τα νησιά Παξοί-Κέρκυρα(Αθηναγόρας) Οφιούσα ελέγετο και η Ρόδος. κατά την Καραβά-Γαλάνη Μ. με την αποκρυπτογράφιση πολλών άλλων λέξεων και ονομάτων στην Φινλανδία, Νορβηγία, Λεττονία, Εσθονία, Ελσίνκι κ.α. αποδεικνύεται ότι Ρόδιοι είχαν μεταναστεύσει σ’ αυτές τις χώρες

Όφις=Υπήρξε το σύμβολο των χθονίων θεών , η ενσάρκωση των ηρώων και γενικότερα των αφηρωϊσμένων νεκρών. Όταν λέγωμεν όφιν δεν πρέπει να εννοούμε το ερπετόν αλλά έχει άλλη βαθυτέρα έννοια κατά την αρχαιότητα.

Όφις και Δράκων = Στους αρχαίους ήταν προσωποποίησις, συμβολική παράσταση

του ύδατος και του χρυσού.Οι γυναίκες Κερκύρας και Ηπείρου οι ενδυμασίες τους συχνά έφερον κοσμήματα εκ χρυσού όφεος και αργυρού. Ο όφις Τσακώνικα λέγεται Ούθι. (Μ.Λεκού)

Όφις, συς-χοίρος, βους=παραστάσεις του χρυσού.

Οφλιάζω=Διαχωρίζω σε λωρίδες, ιδίως επί χονδρών ξύλων.Οφλιά.

Οφρυνίου=Καβάλας. Οφρύνιον πόλις της Τρωϊκής χώρας μικράς Ασίας

Όχεντρα κερκ.=Έχιδνα.

Οχείς=κλείθρα. Κερκυραίοι (Ησύχιος)

Οχή= Ορος Ευβοίας, Τροφή. (Ησύχιος) Όχη αρχαίο όνομα της νήσου Ευβοίας και υψηλότατο όρος με λατομία μαρμάρου, τανύν Όχα (Νικ. Λωρέντης)

Όχθαι=Τα χείλη του ποταμού και το ανάστημα της γης.

Όχι =Αρχ.Ουχί-όχι. άλλη μία από τις πολλές, αρνητική απάντησε σε ερώτηση είναι το οδοντικό, ”τς-τσο” ή χωρίς να ανοίξει το στόμα “ου-ου” στην B.Ήπειρο το όχι προφέρεται Οσσι (ochi)

“Όχι μιά”= Κερκυραϊκή έκφραση “μα όχι” που εκπέμπει προσωδία

Οχλοή Κερκ.=Οχλαγωγία, αρχ.όχλος, ο πολύς λαός, πλέμπα.

Οχρίς=Αχρίς πόλη στην ομώνυμη λίμνη, η προϊστορική Λυχνιδός (Λιακ.)

Οχτίκι=Η φθίσις, φυματίωσις, από τη λ.εκτικός =ο πάσχων από στηθικό νόσημα.Χτικιασμένος.

Όχτος=Η όχθη του ποταμού ή χωραφιού.

Fοπός (Ομηρος)= Fόπα φωνή, θεών κι ανθρώπων, ολίγη οπί =μετά χθαμαλής φωνής, περί ολοφυρμού, θρήνου, σήμερα λέγομεν Ωποπώω,

Οψ=α)Φωνή,λόγος.β) ωψ ή οψ=όψη, οφθαλμός,πρόσωπο.

Οψέ (Ομηρος)= Εψές-Εχτές, Μετά πολύ χρόνον.

Όψεσαι=Ας όψεται μ’επήρε στο λαιμό του.

Οψία=Βράδυ.

Οψιανός=λίθος της Μήλου

Οψίγονος (Ομηρος) = οι απόγονοι , οι μεταγενέστεροι

Οψιμάδι=Το αργά γεννημένο αρνί ή ερίφιο

Όψιμος(Ομηρος)= =καθυστερημενος.

Όψον=(Ομηρος) το προσφάγι

Όψοπος=Ο Οφθαλμός.