ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΙΩΤΑ-ΓΙΩΤΑ

Ιώτα- γιώτα

Ία=Μία,και μόνη και αύτη και βοή και τα άνθη τα πορφυροειδή. Βέλη.(Βλέπε γία)

ΙάFονες= ΊάFον, Ίωνες-Ίων (Όμηρος) (παίζοντας το δίγαμμα με τα φωνήεντα βγαίνει και Ιβάον, Ίβων (βλέπε λέξη) Ιβανώλης κλπ.

Ιάβα-Ιόβα=Νήσος του Μαλαϊκού αρχιπελάγους της Ολλανδίας και όνομα μιας των πολιτειών της Β.Αμερικανικής Ομοσπονδίας.

Ίαθος (ιήθοος-η προσωδιακή λ.)=Πρόθυμος

Ιαθμός= Κοίτη, ύπνος και αυλή, οι δε ιαυθμός.

Ίαιρα=νηρηϊς

Ίακχος-Βάκχος= Λεγόταν Λύσειος.

ΙάFονες=Ίωνες(Όμηρος) μία των τεσσάρων αρχαίων ελληνικών φυλών

Ίαμβος=Όνομα πόλεως περί Τροίαν η οποία τοποθετείται Ομηρικά στη Θεσπρωτία, όπως Ίλιον κλπ. Ρυθμοί τινες και μέλη και δάκτυλοι και στίχοι είδος ποιήματος (Ησύχιος)

Ιαμίδαι=απόγονοι Ιάμου οικογένεια μάντεων εις Ίλιδαν, Ιαμενός εις των ηρώων της Τροίας (Ι. Σταματάκου)

Ιάμπολις=Ια-πόλις=μοναδική, πόλις της Κεντρικής Ρωμυλίας

Ιάνασσα, Ιάνειρα=νηρηϊς

Ιαξάρτης=ο Τάναϊς ποταμός έστι δε της Σκυθίας, εμπίπτων εις Μαιώτιν λίμνην

Ιαπετός=Είς των Τιτάνων (Όμηρος)Υιός του Ουρανού και της Γης

Ἰαπετικὴ= ὁμοφυλία, ἰαπετικὸν ἔθνος, ἰαπετικὴ γλῶσσα, ἰνδογερμανοί, ἰνδοευρωπαῖοι, εἶναι λέξεις κεναὶ πάσης σημασίας, οὐδ’ εἶναι ἡ ἑλληνικὴ γλῶσσα διάλεκτος τῆς ἀρχαιοτάτης δῆθεν καὶ πλουσίας λέξεων, φθόγγων, τύπων ἰαπετικῆς γλώσσης, ἀλλ’ εἶναι ἡ βάσις, ἡ μήτηρ καὶ ἡ πηγή, ἐξ ἧς προῆλθον πᾶσαι αἱ γλῶσσαι εἴτε ἰαπετικαὶ λέγονται εἴτε σημιτικαί ἢ ὅπως ἄλλως ὀνομάζονται. (Αθηναγόρας)Ιαπετικές ονομάζονταν οι Ινδογερμανικές γλώσσες ή Ινδοευρωπαϊκές. Κατά τη θεωρία αυτή υπάρχει ομογλωσία στους κυριότερους λαούς της ευρώπης και πλείστες της Ασίας.Κατάγονται από μια υποτιθέμενη κοινή γλώσσα, της οποίας τα λείψανα δε σώζονται (Καραβά Γαλάνη Μ.)

ΝΟΕ:ΟΝΝΕΝ=ΕΛΛΗΝ (ΝΝ:λλ,ο=ε ) nonoen =γονεύς onnenon=Ελλήνων

Ἂν δὲ ὁ Ἡρόδοτος καὶ ἄλλοι καὶ δὴ οἱ Ἀλεξανδρινοὶ ἀνεπιφυλάκτως θεωροῦν τὸν ἑλληνικὸν πολιτισμὸν ὡς ἀπόρροιαν τοῦ αἰγυπτιακοῦ, ἐν τούτοις ἄλλοι, ὡς ὁ Ἑκαταῖος, ὑπεστήριξαν, μὴ ἐλθεῖν τοὺς Αἰγυπτίους εἰς

Ἄργος.

Ιαπίς=χαράδρα Αττική εις Μέγαρα απάγουσα, ως Καλλίμαχος Εκάλη.(Σ.Β.)

Ιάποδες=Ιλλυρικόν έθνος, Κέλτες (Στεφ Βυζάντιος)

Ιαπυγία=ακρωτήριον και επαρχία Ιταλίας. Δύο πόλεις, μία εν τη Ιταλία και ετέρα εν τη Ιλλυρίδι. Ιάποδες έθνος Κελτικόν προς την Ιλλυρία (Σημ. Μ.Σ. Κέλτες-Ιλλυριοί-Ιαπετοί-Ιταλοί ελληνικά φύλα κατά την προϊστορία)

Ιαπωνία= Σύνθετη ονομασία εκ του Ιων-απω.

Ιάρδανος=ποταμός της Ήλιδος, και της Κρήτης

Ιάρδανος=ποταμός Λυδίας. Ομηρος “Ιαρδάνου αμφί ρέεθρα” (Στεφ.Βυζάντ)

Ιάς, αδος η = Ιωνική, Ιλλυρίας μέρος οι οικούντες Ιάται και Ιωνικοί

Ιασαία=κώμη της Αρκαδίας

Ιασώνιον όρος=το όρος της Μηδίας

Ιάσων =κατά τον καθηγητή της αρχαιολογίας Αρβανιτόπουλο, το από τον Ιάσονα αναζητούμενον χρυσόμαλλο δέρας ήσαν “τα ζητούμενα πλούσια μεταλλεία”.Την μητέρα του οἱ ἀρχαῖοι ἔλεγον Ἀμφινόμην, ἤ Πολυμήδην, ἢ Θεογνήτην, ἢ Ἀλκιμήδην, ἢ Ἄρνην, ἢ Σκαρφίαν, ἢ Λαοδίκην, ἢ Φυλακήν, ἢ Μινύαν! ποιὰ ἦτο ἡ ἀληθής; Πᾶσαι· διότι αἱ ὀνομασίαι αὕται εἶχον μίαν καὶ τὴν αὐτὴν ἔννοιαν. Ὁ Τιτυὸς πόσα ὀνόματα δὲν ἔφερεν; Ἡ Εὐρώπη ἐπίσης πόσα καὶ πόσα; καὶ ὁ Κάδμος καὶ ὁ Ἀγήνωρ; καὶ ὅμως κατὰ βάθος πάντα ταῦτα ἓν καὶ τὸ αὐτὸ ἐσήμαινον.

FιFαχή, ιαχή =κραυγή, βοή μαχομένων.(Όμηρος)

Ιατροί= τοπωνύμιον Κερκύρας, νύμφαι τινές καλούνται περί Ηλιείαν.και θεραπεύοντες Ιαώ=Για τους μυημένους Δίας, Ποσειδώνας, Άδης και Απόλλων ήσαν ένα και το αυτό πρόσωπο. Το μυστικό όνομα του οποίου ήταν Ιαώ.Ιανός από τους Λατίνους ο Θεός των Θεών. “ύπατος θεός” ταυτιζόμενος με τον Απόλλωνα.

Ιαωλκός Ιωλκός (ΙαFο-Fολκός) “ευρυχόρω”=πόλις της Θεσσαλίας (Όμηρος)

Ιάων –Ιήων =ρήμα ιαονίζω , ιαονιστί επίρρημα εκ δε του Ιάων το Ιάν λέγεται και θηλυκώς Ιάς και Ιαονίς (Στεφ.Λωρέντης)

Ίασον Άργος=Πελοπόννησος

Ιβαίοι οι και Ιβηνοί έθνος Κελτικής Ιβηνοί δ’εισί και Λυδίας, οι και Ιαονίται λέγονται Ιβηρίαι δύο, η μεν προς ταις Ηρακλείαις στήλαις, από Ίβυρος ποταμού

Ιβανατρίς=Σχοινίον ιμητήριον (ιμητόν=αντλητόν).

Ιβάνη=Κάδος αντλητήριον. Ιβανά=αντλεί.

Ίβανον=Σταμνίον, χαλκίον.

Ιβάνωλις, ιος ο=Πατήρ του Ηρακλείδου εκ Μυλάσων (βλέπε λέξη) αρχαίας πόλεως της Καρίας (απέναντι από τη Ρόδο) Ηρόδοτ. 5, 121. Tο υποκοριστικόν του Ιβάνωλις έγινε Ιβάν (διότι και οι αρχαίοι ημών πρόγονοι είχαν την συνήθεια να συντομεύουν τα ονόματα. Ειδικά στην Κέρκυρα παλαιότερα ήταν ένα συνηθισμένο όνομα που νόμιζαν ρωσικό. Όταν στην Ρωσία κυριάρχησε ο κομμουνισμός όσοι είχαν αυτό το όνομα έσπευσαν να χρησιμοποιούν κι ένα δεύτερο για να μη κατηγορηθούν ως φίλοι των κομμουνιστών. Αν όμως γνωρίζαμε την ιστορία της γλώσσας μας δεν θα φοβόμαστε τέτοιου είδους χαρακτηρισμούς.

Ιβηρία ή Υπερία= Λεγόταν η Ηπειρος.Ἰβηρία εἶναι ὀνομασία ἀναφερομένη εἰς τόπους μεταλλοφόρους, χρυσοφόρους, ὡς ἡ Ἤπειρος, ἡ Κολχὶς, ἡ Ἱσπανία· καὶ Ἴβηρες οἱ μεταλλουργοὶ, οἱ χρυσορύχοι καὶ χρυσοθῆραι. Ίβηρες = Χρυσοθῆραι-μεταλλουργοὶ καταφαίνεται καὶ ἐκ τῆς γλώσσης τῶν Σουμερίων· οὕτω, ὡς ἀναγράφει ὁ σοφὸς γλωσσολόγος ἰατρὸς Ἰάκωβος Θωμόπουλος, σουμεριστὶ ibira εκαλούντο και Σαγκάρ (Σαγιάδα) σημαίνει ἔμπορος, μεταλλουργὸς, τὴν αὐτὴν ἔννοιαν τοῦ μεταλλουργοῦ ἔχει καὶ τὸ μυθολογικὸν ὄνομα τῶν Καβείρων, εἷς τῶν ὁποίων, ὁ ἀρχηγὸς, μάλιστα ἦτο ὁ Καδρύλος-Κάδμος, ὅστις ὑπάρχει πολὺ ἀρχαιότερος τοῦ ἐκ Φοινίκης δῆθεν ἐλθόντος Κάδμου, καὶ ἦτο εἷς τῶν μεγάλων θεῶν τῆς Σαμοθράκης, ἀρχικῶς δὲ τῆς Δωδώνης, ὡς Καμὼς-Χαμὼς-Σαμὼς- Ἄμμων. Ο Στράβων απέδωκεν κάλλιστα την έννοιαν των ονομάτων γράφων περί των Κόλχων:

”Στον τόπο τους λένε πως οι χείμαρροι κατεβάζουν και χρυσάφι και ότι οι βάρβαροι δέχονται τους ξένους σε καλύβες κακοφτιαγμένες φορώντας προβιές με μαλλί. Απ’ αυτό το γεγονός βγήκε και το παραμύθι για το χρυσόμαλλο δέρας. Όμως και τους Ίβηρες τους αποκαλούν όμοια με τους δυτικούς από το χρυσάφι που υπάρχει και στους δύο τόπους.”

Ίγγανοι=έθνος Ιταλικό (Λίγυρες βλέπε λέξη) ( Ιταλοί =φύλο ελληνικό)

Ίγκερα= (κερκ.)Άκρη-άκρη.

Ιγμή=βοή

Ίγνητες=ούτως ωνομάζοντο οι μετά τους Τελχίνας εποικίσαντες την Ρόδον

Ιδαίοι δάκτυλοι=Κάβειροι και Ερυθραίοι εξηγούμενοι. Οι μεν από της Φρυγίας οι δε από της Κρήτης αυτούς ωνομάσθαι φασίν Ίδης (Ησύχιος)

Ιδαίοι=Ιουδαίοι.

Ιδαν=Όρος Κρήτης. Νικ.Λωρέντης (βλέπε Δάκτυλοι)

Ἴδας= Ο μέγας σιδηρουργὸς ἦν υἱὸς τοῦ Καβείρου Δαρδάνου καὶ ἀδελφὸς τοῦ Δίρα. (Ἰακώβου Θωμοπούλου, Πελασγικά)

Ίδάλιο=σημαντική αρχ. πόλις της Κύπρου

Ίδη= Το όρος Ἴδη ὑπὸ τοῦ Ὁμήρου λέγεται πολύπτυχος, καὶ αὐτὸς ὁ Ζεὺς ἀναφέρεται, ὁτὲ μὲν «Δωδώνης μεδέων», ὁτὲ δὲ «Ἰδης μεδέων».Ὡς ἐπίσης ἐλέγετο Δωδωναῖος καὶ Ἰδαῖος, ὁ Ὅμηρος τὴν Ἴδην λέγει «πολυπίδακα», ἀλλὰ καὶ ἡ Δωδώνη οὕτω καλεῖται: «Δυσχειμέρου, οἱ περὶ τὸν Ζηνόδοτον, πολυπίδακος».

Ιδομεναί=πόλις Μακεδονίας

Ιδομεναί-Ειδομένη=δύο λόφοι παρα την Αμβρακίαν Ακαρνανίας

Ιδομένη=Ειδομένη πόλις της Μακεδονίας

Ιδουμαίοι=έθνος Εβραίων, από αδώμου (άδωμα γαρ οι Εβραίοι το ερυθρόν καλούσιν), ότι ξανθόν βρώμα δους αυτώ ο αδελφός τα πρωτεία ειλήφει (Στεφ. Βυζάντιος)

Ίδυμα=πόλις Καρίας ως και Ίδυμος ποταμός Ιδύμη η πόλις

Ιερά κώμη=δήμος Καρίας

Ιεραμαί =πόλις Καρίας

Ιερά νήσος=Μία των Σποράδων πλησίον της Κρήτης (η λέξη ιερό ήταν αρχικά γέρος βλέπε λέξη Ιερομόναχος, Γυραί Πέτραι, Αγήνορος =Άγιον όρος κ.α.

Ιεράπυτνα = πόλις Κρήτης, η πρότερον Κύρδα, είτα Πύτνα είτα Κάμιρος είθ’ούτως Ιεράπυτνα (Στεφ. Βυζάντιος)

Ιερατείον =Η Γραφή διδάχτηκε και διαδόθηκε σε όλα τα Ιερατεία των παραμεσογειακών χωρών. Ονομάστηκαν Ιερογλυφικά, ως ιερά γράμματα, τα οποία διδάσκονταν στα Ιερατεία. Κάθε εικόνα αντιπροσώπευε 1-6 λέξεις. Οι εικόνες της γραφής αυτής ήταν συνολικά 270. Γραφή ανθρωποειδή-εικονογραφική. Ο άνθρωπος που επινόησε την Ανθρωποειδή εικονογραφική γραφή ήταν Σελλός Ιερεύς που το όνομά του αποκρυπτογράφησαν ως “ ΡΧΕΟΥΝΟΑΣ”. Κάθε τμήμα της ανθρωποειδούς εικόνος αντιπροσώπευε λέξεις. Η ανάγνωση των λέξεων άρχιζε από το κεφάλι, προχωρούσε στο λαιμό, στήθος κλπ. η γραφή αποτελείτο από 49 εικόνες. Ανθρωποειδή-εικονογραφική γραφή, έχουμε στους Κώδικες του Περού που αφορά τον καταποντισμό της Ίμιας. Εφαρμόστηκε από τον 6ο αιώνα της 7ης π.Χ. χιλιετίας, έως το 2ο μ. Χ. αιώνα.(Καραβά-Γαλάνη Μαρίνα, Ταξιάρχης Τσιόγκας)

Ιεράφη=Ανάφη, νήσος Λιβύης, ως Ανάφη είναι νήσος Κυκλάδων, Αναφιώτικα συνοικία των Αθηνών (Πρωΐας)

Ιέρειες= εις το Μαντείον της Δωδώνης εκαλούντο και Πέλειαι (βλέπε Τόμουροι).

Ιερές λέξεις=Οι Ιεροφάνται της Ελευσίνος, οι υποφήται της Δωδώνης, οι ιερείς των Δελφών και όλων των Μαντείων και Ναών της Ελλάδος είχον ιδιαιτέραν γλώσσαν δια τας προσευχάς των, αλλά η γλώσσα αυτή ήταν η προγονική ημών γλώσσα, η προομηρική, η οποία απαρχαιοθείσα, απέβη ιερά γλώσσα των προσευχών, γλώσσα των θεών, αι ιερώτεραι λέξεις της οποίας ήσαν αι ταυτοσήμαντοι Βέδυ, Ζαπς, Κογξ, Ομ, Παξ, πάσαι αναφερόμεναι εις τον Όμβρον, την θάλασσαν, το ύδωρ, τον χρυσόν. Την γλώσσαν αυτήν διετήρησαν και όλοι οι Ελληνικοί εκείνοι λαοί, οίντινες διετέλεσαν μακράν του νέου πολιτισμού, οι χαρακτηριζόμενοι, υπό των εξελειχθέντων Ελλήνων ως βάρβαροι. Η γλώσσα αυτή διετηρήθη, ιδίως εις τας απείρους τοπωνυμίας, τας αναλλοιώτους τας οποίας αδυνατούμε να εξηγήσουμε θεωρώντας τες ξενικάς.(Αθηναγόρας)

Ιερομόναχος-Γερομόναχος= Βράχοι απορρώγες.Τοπονύμιο Παξών Γυραί πέτραι μεγάλαι

Ιεροσόλυμος ή Γερόλυμος= Υιός του Τυφώνος.

Ιεροφάντης=Ο διδάσκων την τάξην των τελετών της θυσίας και της λατρείας.

Ιερῶν Ἐχινάων» =Εἶναι αἱ Νῆσοι τῶν Παξῶν· ὁ Πλούταρχος εἰς τὸ «Περὶ ἐκλελοιπότων χρηστηρίων» βιβλίον του εἶναι σαφέστατος.

Ἱερουσαλὴμ ἐκαλεῖτο πόλις τῆς περιστερᾶς.Ἡ περιστερὰ εἶναι τὸ σύμβολον τῶν δημιουργικῶν ὑδάτων τῆς πρωταρχικῆς ὑγρασίας,

Ιεροσόλυμα=η μητρόπολις της Ιουδαίας, ή Σόλυμα εκαλείτο από των Σολύμων ορών

Ιζάνω αρχ.= κατακαθίζω,καθιζάνω, ιζάνει=διέταξε να καθίσωσι (Ομηρος)

Ιζέλα-ιζόλα=αγαθή τύχη, Μακεδονία (Ησύχιος)

Ίζηματογενής= “Ιζηματογενή πετρώματα”, Ιζηματογένεσις=το φαινόμενο του σχηματισμού

Ιζίνι το =Η άδεια

Ίζομαι=κάθομαι

Ιήϊος =(εμφανής η προσωδιακή κατάσταση της λέξεως).Δασέως μεν ο Απόλλων από της αφέσεως και της οξείας. Ψιλώς δε από της ιάσεως. ιατρός γαρ ο θεός. Αλλά και θρήνων σημαίνει.(Ησύχ.) Ιήϊος=επίθ. του Απόλλωνα επειδή τον επικαλούνταν με την κραυγή ιή επίσης θλιβερός, λυπηρός ιήιος, γόος θρήνος (Χαρ.Μπαλτάς)

Ίησων=Ιάσων, αρχ. των αργοναυτών.

Ιησούς=Ιάσονα ή Ιήσονα κατα τη δωρική διάλεκτο ή Ιησού, κατά την Εβραϊκή παραφθορά του ονόματος. Όταν οι Ελληνες μαθητές του Ανδρέας και Φίλιππος του μετέφεραν το αίτημα ομάδας ομοεθνών τους να τον συναντήσουν, η πλήρης απάντησή του, όπως την διέδωσε σπουδαίος ιστορικός επίσκοπος Καισαρείας Ευσέβιος ήταν η εξής: “Ελήλυθεν η ώρα ίνα δοξασθή ο υιός του Ανθρώπου. Ελλάς γαρ μόνη ανθρωπογονεί, φυτόν ουράνιον και βλάστημα θείον, ηκριβωμένον, λογισμόν αποτικτούσα οικειούμενον επιστήμη. Νυν εδοξάσθη ο υιός του ανθρώπου”. Οι Ιουδαίοι ουδέποτε τον αναγνώρισαν ως δικό τους. Ήταν Ναζαραίος απ την Ελληνική Ναζάρα της Γαλιλαίας. Η μητέρα του καταγόταν από τη Γαλιλαία από οικογένεια Ελλήνων κι έμαθε και τον Ιησού Ελληνικά.(Μπαρμπής Κώστας Καθηγ. Ευρ.Παρ. Αμερ. Παν/μίου.)

Ιητήρ-και ιητρός=Ιατρός.

Ιθαγενείς= Γηγενείς (βλέπε λ.Ιθύο-ιθαγένεια, -ίθος+γένος)

Ιθάκη=Είναι το νησί των Παξών(Προϊστορικά).Ιθάκη και Παξός είναι ταυτοσήμαντα.

Ιθάκη=κραναή, τρηχεία, λάχεια, και ειδείελος δηλονότι πλήρης άντρων, πετρών.

Ιθάκη=Το παλαιό, το ωγύγιον, το αρχαίον.Η Ιττάκα ή Ιττύκη της Κυρηναϊκής εξηγείται “παλαιά”.Αντίκα ή αττίκα λέγεται το παλαιό νόμισμα.

Ἰθάκη= ἡ ὁμηρικὴ, εἶναι ἡ νῆσος τῶν Παξῶν καὶ μόνον αὐτή.

Η σημερινή νήσος Ιθάκη όσον και η Λευκάς προσέλαβον το όνομα αυτών εκ της νήσου των Παξών, η οποία ελέγετο όχι μόνον Ιθάκη, Βήλος, Βαλερία και Βαλανέα, αλλά και νήσος του Αχιλέως και Λευκή, η “Λευκή πέτρα του Ομήρου. Σήμερα ακόμη εις Παξούς υπάρχει χωρίον λεγόμενον Λευκάτικα. Η Ιθάκη και η Λευκάς των ιστορικών χρόνων που φέρουν τα ονόματα αυτά τα έλαβον κατ’ αντικατοπτρισμόν.(Αθηναγόρας)

Ιθάκη σημαίνει το παλαιόν το ωγύγιον, όπου βρίσκεται και ο ομηρικός ωκεανός κι εκεί πρέπει να αναζητήσουμε την Ιθάκην του Ομήρου, πατρίδα του Οδυσσέως. Ο ομηρικος κόσμος είναι πολύ στενός, περιλαμβανόμενος μεταξύ των νήσων Παξών-Κερκύρας και της απέναντι ηπειρωτικής χώρας της “Θεσπρώτιδος γαίης”. Ιθάκη, Ίττακα ή Ιττύκη της Κυρυναϊκής εξηγείται παλαιά. Αντίκα ή αττίκα λέγεται το παλαιόν νόμισμα. Αντιόχεια έχει σχέση με την Ιθάκη-Παξούς όπου υπάρχει και χωρίον Αντιοχιάτικα αραβικά λέγεται Αττάκια. Εβελιίν στην Αραβική σημαίνει των αρχαίων. Σανσκριτικά αδί και αθί= ο αρχαίος (Αθηναγόρας).

Ιθάκη=είναι ταυτοσήμαντα με τους Παξούς, αμφότερα φέρουσι προς την Αιθιοπίαν την αρχική πατρίδα πάντων των Ελλήνων, την οποίαν ο Όμηρος διαιρεί εις δύο, την προς δυσμάς και την προς ανατολάς. Αίθων ελέγετο και ο Οδυσσεύς ως αληθής Αιθίοψ, τουτέτστι Πυρρός, Ερυθραίος , ξανθός. Αίθα, έδος, Δα, Γαρ, έρα, Έλα-Ελάρα ονομασίαι αναφερόμεναι εις την Ιθάκην-Παξούς, την Αίαν, Αιγάν την νήσον Αιαίαν την νήσον του Αιακού, υιού του Διός, και της νήσου Αιγίνης και πάππου του Αχιλλέως.(Αθ.)

Ιθάκη κατά τον Όμηρον = και Κραναή και τρηχεία και λαχεία και ειδείελος λέγεται, πλήρης δηλονότι άντρων, πετρών. (Ιθ-άκη αρχαίον)

Ίθανον= Σχοινίον, κατά τον Ησύχιον ταυτόν του όφις.

Ἰθάς, Ἴθαξ, Ἴθακος ἐλέγετο καὶ ὁ Προμηθεύς, ὁ ἔχων ἄμεσον σχέσιν πρὸς τὴν Ἰθάκην-Παξούς. Αἰθωνία-Ἰτωνία ἐλέγετο καὶ ἡ Ἀθηνᾶ, ἡ μήτηρ τοῦ ὀφιοειδοῦς Ἐρεχθέως, ἀμέσως σχετιζομένη μὲ τοὺς Παξοὺς-Ἰθάκην, τὴν Ὀφιοῦσαν.(Αθηναγόρας) (βλέπε Θητός)

Ιθέως=Ορθώς.

Ιθμία=Η των μελισσών ερυθρά κόπρος.

Ιθύς=Ευθύς, ορθός.

Ιθύς+γένος=αρχαίον γένος, αυτόχθων ιθαγενής. Νόμιμος, από νόμιμο γάμο

Ιθύω=Εκ του Ιθύνω έρχομαι κατ’ ευθείαν, ιθύσας δ’άντρου εξίκετο νηόν κατ’ ευθείαν προχωρήσας εξήλθεν εκ του άντρου εις τον ναόν.Ύμνον Ερμού 148. Ιθαγένεια αυτός που έρχεται κατευθείαν από...

Ιθωμία η=Επίθετον Αθηνάς επί του εν Ιθώμη της Θεσσαλίας ναού αυτής (Νικ. Λωρέντης).

Ιθώμη=Πόλις οχυρά της Μεσσηνίας κειμένη επί τινος αυτόθι ομωνύμου όρους, ένθα επλάττετο ότι ανετράφη πρώτον ο Ζευς, ο οποίος ελέγετο και Ιθωμάτας αντί Ιθωμήτης εν Πελοποννήσω.εις ταύτην κατέφυγον οι αποστατήσαντες κατά των Σπαρτιατών Είλωτος επί του τρίτου Μεσσηνιακού πολέμου. Επί του όρους τούτου ευρίσκετο και ο ναός Ιθωμήτου Διός τανύν όρος Βουλκάνον, Ιθωμήτης ο κάτοικος της Ιθώμης και Ιθωμαίος,αία,αίον ο εις την Ιθώμην ανήκων ή εκ της Ιθώμης ων (Στράβων).καλείται δε ο τόπος της Θετταλικής και Θούμαιον

Ιθώμη=Φρούριον οχυρόν της Εστιαιώτιδος χώρας εν Θεσσαλία κείμενον μεσημβρινώς πλησίον της Μητροπόλεως. (Όμηρος.Λορέντης Νικ.)

Ιθών=η πόλις Θεσσαλίας (Ησύχιος)

Ιθωρία η=Πόλις οχηρά της Ακαρνανίας, τανύν Αγγελόκαστρον. (Νικ. Λωρέντης)Αγγελόκαστρον υπάρχει και εις την Κέρκυρα εις το δυτικό μέρος αυτής

Ικαρία=Τόποι κατ’ εξοχήν πολυστάφυλλοι και πολύοινοι.καρίνη-χαρίνη=άμπελος (Αθηναγόρας)

Ικαρία=Δήμος της Αιγηΐδος φυλής, από Ικαρίου του πατρός Ηριγόνης, ο δημότης Ικαριεύς (Στεφ.Βυζάντιος)

Ικαριής =δήμος Αθήνησι, φυλή Αιγηίδος

Ικάριον = όνομα πελάγους

Ίκαρος=νήσος μία των Κυκλάδων εκαλείτο δε Μάκρις και Δολίχη και Ιχθυόεσσα, έστι και πόλις Ικαρία και νήσος επί του Περσικού κόλπου

Ίκιμος=Ταραχή, θόρυβος, πάταγος.

Ίκιον άκρον=το ακρωτήριο της Βελγ. Γαλλίας (Σταματάκου)

Ίκλαινη= προϊστορικός οικισμός Μεσσηνία-Πύλου περιοχή που βασίλευσε ο Νέστορας, νεότερα ευρήματα του 2011 αποδεικνύουν οτι η Γραμμική Β ήταν σε χρήση τουλάχιστον 100 χρόνια παλαιότερα (ΟΔΕΓ)

Ικόνιον= πόλις Λυκαονίας προς τοις όροις του Ταύρου, φασί δ’ ότι ήν τις Αννακός, ος έζησεν υπέρ τα τριακόσια έτη, τους δε πέριξ μαντεύσασθαι, έως τίνος βιώσεσθαι. Εδόθη δε χρησμός ότι τούτου τελευτήσαντες πάντες διαφθαρήσονται. Οι δε Φρύγες ακούσαντες εθρήνουν σφοδρώς. Όθεν και παροιμία “το επί Ανακού κλαύσειν “ επί των λίαν οικτιζομένων, γενομένου δε του κατακλυσμού επί Δευκαλίωνος πάντες διεφθάρησαν , αναξηρανθείσης δε της γης ο Ζεύς εκέλευσε τω Προμηθεί και τη Αθηνά είδωλα αναπλάσαι εκ του πηλού και προσκαλεσάμενος τους ανέμους εμφυσήσαι πάσιν εκέλευσε και ζώντα αποτελέσαι. Δια ουν τας εικόνας εκεί διαγραφήναι Ικόνιον κληθήναι.(Στεφ.Βυζάντιος) Ικόνιον= πόλις αρχαία της μικράς Ασίας ύστερον πρωτεύουσα της Λυκαονίας την οποίαν ο Ξενοφ. Αναβ. θέτει εν τη Φρυγία επί των συνόρων της Λυκαονίας, κατά δε Αρμιαν. Έκειτο αύτη επί της Πισιδίας χώρας. Τανύν Ικόνιον ή Κόνια, παράγουσι δε το όνομα αυτής από της λέξεως εικών διότι ενταύθα ως λέγεται εξέθηκεν ο Περσεύς την εικόνα της Μεδούσης. Στράβων (Νικολ.Λορέντης)

Λυκαονίας μ.Ασίας, παράγεται από τη λέξη εικών διότι ως λέγεται εξέθηκεν ο Περσεύς την εικόνα της Μεδούσης (Στράβ).Ικός=νήσος μικρά πλησίον της Σκύρου, Αιγαίου Πελάγους Σήμερον Σκυρόπουλον.(Νικ.Λορέντης)

Ικόνιον=νυν Κόνια πρωτεύουσα Ικός=νήσος μικρά ελληνικη πλησίον της Σκύρου εν τω Αιγαίω πελάγει τανύν Σκυρόπουλον (Στραβ.)

Ίκος=νήσος των Κυκλάδων προσεχής τη Ευβοία, ο νησιώτης Ίκιος, έγραψε δε ο Φανόδημος Ικιακά. (Στεφ. Βυζάντιος)

’ Ιλ ἡ ρίζα =Εἶναι ρίζα χρυσοῦ· Ιλ καὶ Ελ καὶ Αλ δὲ καὶ ὁ θεὸς, κατ’ ἐξοχὴν ὁ Ἀπόλλων καὶ ὁ Ἑλλάνιος Ζεὺς.(Αθηναγόρας)

Ιλαραυγάται=οι Ίβηρες, Εκαταίος Ευρώπη.και Ιλαραυγάτης ποταμός.

Ίλαρις=πόλις Λυκίας, ως Πολύχαρμος εν Λυκιακοίς, το εθνικόν Ιλαρεύς. Ιλαρότης, ευθυμία, Ιλαρίων όνομα χριστ.

Ιλαττία=πόλις Κρήτης

Ίλερδα=πόλις προς τη Πυρήνη Ιβηρίας΄

Ιλήϊον =το Ιλιακόν, από Ίλου.το της Ιλίου πεδίον(Ησύχιος)

Ιλια=παραθαλάσσιο τοπωνύμιο Ευβοίας.

΄Ιλιάς=το Ομήρου σωμάτιον και όρνις, η πίχλη (Ησύχιος)

Ιλιόθι=προ της Ιλίου πόλεως

Ίλιον=ομηρική πόλις εν Θεσπρωτία

Ιλιγγίφθογγοι= ηδύφωνοι (Ησύχιος)

Ιλίεια=εορτή εν Ιλίω Αθηνάς Ιλιάδος και πομπή και αγών (Ησύχιος)

Ἰλινόϊ =Ποταμὸς τῆς Β. Ἀμερικῆς ἔχων μόλυβδον καὶ ἄλλα μέταλλα.

Ίλιον=ομηρική πόλις εν Θεσπρωτία (βλέπε Φιλιάτες) Ο Νικ. Λορέντης γράφει “δύω πόλεις φέρονται Ίλιον και Ίλιος παρά τοις αρχαίοις κείμεναι επί της αυτής χώρας, το παλαιόν Ίλιον εκαλείτο παρά τοις ύστερον Έλλησι Ρωμαίοις Τροία”. Ίλιον, Πόλις της Τρωϊκής χώρας εν τη μικρά Ασία κτισθείσα το πρώτον υπό του Ίλου υιού του Τρωός, έκειτο δε αύτη η πόλις εν τω μέσω μιας ευρυχώρου πεδιάδος μεταξύ Σιμόεντος και Σκαμάνδρου ποταμού (Ν.Λορέντη), Ίλιον κατά τον Όμηρο πρωτεύουσα της Τροίας. Όμως αν ο Όμηρος διαβαστεί με τα σημερινά δεδομένα ανακαλύπτει όλο το πάνθεον των προσώπων του Ομήρου στη σημερινή Θεσπρωτία –Φαιακία-Παξούς, από Αχιλλέα-Ορφέα-Κάδμο-Φοινίκη-Άσιο-Ιάσων κ.ά.(σημ.Μ.Στούπη)

Ἴλιον - Fίλιον= Το ὁμηρικὸν, κατά τον Αθηναγόρα είναι οι Φιλιάτες. τὸ ὁποῖον σήμερον ἔτι, εἰ καὶ διεστραμμένον, φυλάσσει τὴν παναρχαίαν αὐτοῦ ὀνομασίαν εις Θεσπρωτίαν. Σούλιαση-Σίλιαση-Ἴλιαση λεγόμενον, μετατραπεῖσα ἐσχάτως εἰς Ἅγιον Βλάσιον. Ίλιος ή Ίλιον η πόλις του Ίλου, η Ίλιος, το Ίλιον. η Τροία (Σταματάκου Λ.)

Ίλιον-Fίλιον=Ομηρος,Το δίγαμμα δηλώνει την προσωδιακή του προφορά που προφέρεται μεταξύ του β και φ. Ίλιον υπάρχει στη Θεσπρωτία, εξ ου και Φιλιάτες. Το ομηρικόν και σήμερον ακόμη φυλάσσει την παναρχαίαν αυτού ονομασίαν, Σούλιαση-Σίλιαση-Ίλιαση λεγόμενον, μετατραπείσα εσχάτως εις Άγιον Βλάσιον.Είναι κι αυτό μία ακόμη μαρτυρία περί του ομηρικού Ιλίου.Ο Θύαμις-Σίαμις-Σιμόεις λέγεται και Καλαμάς αποδοθείσης της εννοίας Σάμη, διότι Σάμη δηλοί το εκτεινόμενον εις ύψος και κάλαμος το αυτό σημαίνει, είναι γνωστό σε ποια ύψη μπορεί να φτάσει ο κάλαμος. (Αθηναγόρας)

Ιλισσός=ποταμός της Αττικής, εν ώ τιμώνται αι Μούσαι Ιλισσίδες, ως Απολλόδωρος (Στεφ.Βυζάντιος)

Ιλλυρία=χώρα πλησίον του Παγγαίου, από Ιλλυρίου του Κάδμου παιδός, οι οικήτορες Ιλλυριοί και Ιλλυρίς και Ιλλυριάς και Ιλλυρία και Ιλλύριον και ιλλυρίζω ιλλυριστί Ιλλυρικός (Στεφ. Βυζάντιος)

Ιλλυρία=Χώρα μεγάλη της Ευρώπης εκτεινομένη περί τον Αδριατικόν κόλπον αντίκρυ της Ιταλίας.Ιδίως ελέγετο το μέρος εκείνο περί την Αδριατικήν θάλασσαν το οποίον εκτείνετο από της Ίστριας έως του Δρίνου ποταμού περιεχόμενον προς το μέρος της μεγάλης ξηράς υπό των ποταμών Σαύου και Δρίνου, και εκαλείτο όλη η χώρα αύτη υπό των Ρωμαίων και Ελλήνων Ιλλυρία Βάρβαρος και Ιλλυρία Ελληνική. Και η μεν Βάρβαρος Ιλλυρία περιλαμβάνει τρία μέρη, την Ιαποδίαν η χώρα των Ιαπόδων, την Λιβουρνίαν και την Δαλματία. Η δε Ελληνική Ιλλυρία περιελάμβανε το πλείστον μέρος της νυν Αλβανίας.(Στράβων Ζ΄Πτολμ, β΄, 17 Οι εν αυτή κάτοικοι, ζώντες ως επί πολύ βίον ληστρικόν και πολεμικόν. Ο Νικ. Λορέντης γράφει “δύω πόλεις φέρονται Ίλιον και Ίλιος παρά τοις αρχαίοις κείμεναι επί της αυτής χώρας, το παλαιόν Ίλιον εκαλείτο παρά τοις ύστερον Έλλησι Ρωμαίοις Τροία”.

Ιλλυρία-Αλβανία=συναντάμε πόλεις με το όνομα Αλβανία στην Ασία και αλλού, με το όνομα Ιλλυρία πλησίον του Παγγαίου και αλλού (Στ.Βυζάντιος -Νικ. Λωρέντης

Ιλλυριός= ο υιός Κάδμου κι Αρμονίας (Σταματάκου)

Ιλλυρίς γενή =αντί του Ιλλυρίς γενεά, γράφεται δε και γυνή, ο δε Καλλίστρατος γύη, αντί του γη χρώνται γαρ ούτως. Σοφοκλής Τριπτολέμω (Ησύχιος)

Ιλμετίτης= Ορυκτὸν ἐν Λαυρίῳ.

Ἴλος= Υἱὸς τοῦ Μερμέρου βασιλέως τῆς ἐν Θεσπρωτίᾳ Ἐφύρας.

Ιλούργεια=πόλις Ιβηρίας, Πολύβιοςενδεκάτη, το ρθνικόν Ιλουργεύς (Στεφ.Βυζάντιος)

Ιλτιζάμια=Εκμισθωμένοι φόροι. Ιλτιζαμετζής= ο εκμισθωτής.

Ἴλιον - Fίλιον= Το ὁμηρικὸν, κατά τον Αθηναγόρα είναι οι Φιλιάτες. τὸ ὁποῖον σήμερον ἔτι, εἰ καὶ διεστραμμένον, φυλάσσει τὴν παναρχαίαν αὐτοῦ ὀνομασίαν εις Θεσπρωτίαν. Σούλιαση-Σίλιαση-Ἴλιαση λεγόμενον, μετατραπεῖσα ἐσχάτως εἰς Ἅγιον Βλάσιον.

Ιλλυρίς γενή =αντί του Ιλλυρίς γενεά, γράφεται δε και γυνή, ο δε Καλλίστρατος γύη, αντί του γη χρώνται γαρ ούτως. Σοφοκλής Τριπτολέμω (Ησύχιος)

Ιμαλάϊα=Ημωδά, όροι μακάρων κατά τους Ινδολόγους

Ίμαον-Ιμαίον=όρος της Ασίας, Ιμαλάϊα,

Ίμαος=όρος μέγα της Ασίας αποτελούν συνέχειαν του Παραπαμιτού όρους, και φερόμενον αρκτικοδυτικώς δια της ινδικής χώρας, τανύν Μουστάγ. Έτι δε το Ιμαίον όρος, Σκυθία (βλέπε Ίμια)

Ιμάνι=Πίστις θρησκεία.

Ιμάω=αντλώ ύδωρ εκ φρέατος, το ιμαίον παρά Καλλιμ.=άσμα ρυθμιζόμενον σύμφωνα προς τας κινήσεις του αντλούντος ύδωρ η ρίζα Ιμ σχετίζεται με το ύδωρ) Ιμάου όρος Σκυθία, στην Ασία (Λιακόπουλος)

Ίμβρασος= Ποταμός της νήσου Σάμου, πρότερον Παρθένιος καλούμενος.

Ίμβρος =Νήσος Αιγαίου πελάγους κειμένη απέναντι των παραλίων της Θράκης, περίφημος δια την λατρείαν των Καβείρων και του Ερμού.

Ιμέρα=πόλις Σικελίας έστι δε και ποταμός Ιμέρας ως Νικάνωρ και ο πολίτης Ιμεραίος αλλά και Ίμυρα πόλις Φοινίκης (; ποια Φοινίκη)

Ιμέρα =Ποταμός και πόλις της Σικελίας, Ιμεραίοι οι κάτοικοι. Ίμια=Βραχονησίδα του Αιγαίου.Ίμια στο Περού.

Ιμέρα = Λίσσομαι, παι Ζηνός Ελευθερίου Ιμέραν ευρυσθενέ’ αμφιπόλει, Σώτειρα Τύχα. τιν γαρ εν πόντω κυβερνώνται θοαί νάες.(Πινδάρου Ολυμπιονίκοι).

“Σε παρακαλώ, κόρη του ελευθερωτή Δία, Τύχη που χαρίζεις τη σωτηρία, προστάτευε την πανίσχυρη Ιμέρα, γιατί στη θάλασσα εσύ κυβερνάς τα γρήγορα καράβια.”

Ιμερτή= Εκαλείτο η Υδατοβριθής Λέσβος .

Ιμερτόν=Είναι ίδιον του Ιμέρα-Μέρα-χιμέρα, ερυθρά και είναι οι Παξοί

Ιμερτός ή Ίμερος= Αρχική σημασία ημέρα φωτεινή.

Ιμέρα = Λίσσομαι,παι Ζηνός Ελευθερίου Ιμέραν ευρυσθενέ’ αμφιπόλει, Σώτειρα Τύχα. τιν γαρ εν πόντω κυβερνώνται θοαί νάες.(Πινδάρου Ολυμπιονίκοι).

“Σε παρακαλώ, κόρη του ελευθερωτή Δία, Τύχη που χαρίζεις τη σωτηρία, προστάτευε την πανίσχυρη Ιμέρα, γιατί στη θάλασσα εσύ κυβερνάς τα γρήγορα καράβια.”

Ίμια=Βραχονησίδα του Αιγαίου. Ίμια στο Περού. Η λέξη ΙΜΙΑ είναι πολυφωνική=

ΜΟΟΥ=ΟΜΥΟΥ=ΙΜΙΑ.Κώδικας της Δρέσδης που είναι και ο παλαιότερος. Αποκρυπτογράφησε ο Γάλλος εθνολόγος Μπρασέρ ντε Μπουρμπούγκ το 1869. Αναφέρει γεωλογικές καταστροφές προγενεστέρων πολιτισμών καθώς και για τη μυστηριώδη Ήπειρο ΜΟΥ (Ταξιάρχης Τσιόγκας)

Ίμια=Ο 1ος)Κώδικας της Δρέσδης αναφέρει γεωλογικές καταστροφές προγενεστέρων πολιτισμών καθώς και για τη μυστηριώδη Ήπειρο ΜΟΥ. Ο 2ος)Κώδικας Παρισιάνους βρίσκεται στο Παρίσι και ο 3ος) κώδικας σε δύο κομμάτια, βρίσκεται σε δύο διαφορετικά μέρη στην Ισπανία. Έχουν αποκωδικοποιηθεί από τον Τσιόγκα Ταξιάρχη ερευνητή και Καραβά-Γαλάνη Μαρίνα φιλόλογο. Όλα μιλούν για την καταστροφή της ΄Ίμιας όπως:

Κωδ. Αρ.1)Δρέσδης: Σώσε την Ίμια βοήθησε την ατυχεστάτη Ίμια από τον αφανισμό. Καλύφθηκαν από υψηλά αφρισμένα κύματα πελώρια από ωκεάνειες μάζες και άλλα... Αρ.2)κωδ.Περεσιάνους: Όταν αποσφαλίστηκε η αρχή για τη στροφή με την εξάρθρωση της γης σε μοίρες πενήντα πέντε κι αποδιοργανώθηκε στα στηρίγματα της σφαίρας με την εκτόπιση και εξάρθρωση της σφαίρας διέρρευσαν αφού κινήθηκαν οι κίονες(τα στηρίγματα), αδιάθετα ύδατα αυξανόμενα πολλαπλάσια.. τινάσσονται για να διασκορπίσουν οικοδομές στη χερσόνησο Ίμια, που διαλύεται. Καλυφθείση ξηρά βυθιζομένη Ίμια γεμούση ολοκλήρω ύδασιν κατακλυσμιαίοις.

15)Κωδ.Β…με δύναμη ορμώντας λάβες που πλυμμυρίζουν (διαχέονται) και κατευθύνοναι στα τείχη της χερσονήσου Ίμιας, της φρουρημένης με πύργους, της Ίμιας που ομοιάζει με χερσόνησο από νησιά λόγω των πολλών νησιών της, αφού καλύφθηκε η ξηρά βυθίστηκε η Ίμια γεμίζοντας όλη από νερά κατακλυσμιαία…διατηρηθείσες ήπειροι που γειτόνευαν με την απωλεσθείσα χερσόνησο Ίμια, αφού διέφυγον και σώθηκαν οι κάτοικοί της.

Οι κώδικες όλοι αναφέρουν ονόματα:Φαιακία, Κέρκυρα ή Κόρκυρα, Ίμια-Ίμιοι, Ιωλκός, Ορχομενός, Όλυμπος κ.ά Τοποθετούνται τα Ίμια αυτά στο Μεξικό. Γεννάται το ερώτημα αφού υπάρχει Ίμια βραχονησίδα στο Αιγαίο, Κερκυραϊκά ονόματα στους κώδικες του Μεξικού, πως διασταυρώνονται αυτοί οι τρεις άξονες Μεξικό -Αιγαίο –Φαιακία-Παξοί με τόσα ίδια τοπωνύμια, με το σημερινό χάρτη της γης, σε ποια ενεργειακή θέση μπορούν να τοποθετηθούν; (Αιγαίο αρχικά ήταν το σημερινό Ιόνιο), του Αιγαίου, του Ιονίου ή του Μεξικού; Αποσπάσματα από το βιλβίο Τσιόγκα Ταξιάρχη=Καραβά-Γαλάνη Μ.(Επιγραφές, άγνωστη ελληνική γνώση Εκδ.Δωδώνη)

Ιμπρέτι ή γιμπρέτι το =Το παράδειγμα. “Μ’ έκαμες ιμπρέτι=μ’ εντρόπιασες”. “Πήρε γιμπρέτι”=παραδειγματίστηκε.

Ιμφείς=έθνος προσεχές τοις Περραιβοίς (Στεφ.Βυζάντιος)

Ίμψιος=Ποσειδών ο Ζύγιος (Ησύχιος)

Ιν=Αυτή, αυτήν, αυτόν.Κύπριοι

Ινάχεια=Εορτή Λευκοθέας Κρήτης, από Ινάχου.

Ιναχία=η Πελοπόννησος, ου μόνον το Άργος από Ινάχου του ποταμού.(Στεφ.Λορέντης)

Ίναχος= σημαντικότερος ποταμός της αρχαίας Αργολίδος Ποταμός,

Ίναχος=Ο υιός του Ωκεανού βασιλέως του Άργους. και της Τηθύος.

Ινδαβάρα=πόλις της Ινδίας κειμένη επί της χώρας των Κασπιραίων Πτολ.ζ΄(Λορέντης)

Ινδάρα=Σικανών πόλις (βλέπε Σικανία) Στεφ.Βυζάντιος

Ινδέα= Μεσημβρία. Μακεδόνες.

Ινδιάνος=Ιων+Δαναός (Λιακόπουλος)

Ινδός= μέγας ποταμός της Ινδικής χώρας Ο τον ελέφαντα άγων από Αιθιοπίας

Ίνις=Η θυγάτηρ, η βασιλόπαις.

Ιννίν=Κόρη μικρά Ινφαντές=Η αναφορά.

Ίνκα= Κερκυραίοι, Ερετριείς βλέπε λ. Ερέσσω (Μ.Καραβά-Γαλάνη), που κατοίκησαν το Δυτικό κεντρικό μέρος της Νότιας Αμερικής περίπου πριν από τρεις χιλιάδες χρόνια ή πολύ νωρίτερα.Υπάρχουν πολλές Ελληνικές λέξεις στο λεξιλόγιο των Ίνκας, ενώ στα Ελευσίνια Μυστήρια οι Ιερείς απομάκρυναν τους περίεργους με την φράση:”Κονξ ομ Παξ” η λέξη αυτή σημαίνει σιωπή κατά τον Ησύχιο. (Λιακόπουλος) Εξαιρετικά ενδιαφέρον έχει η αναφορά σ’ εναν ναό των Ινκα ονομαζόμενον Κορικάντζα που σημαίνει πως είναι αφιερωμένος στο θεό Αέλιο Απόλλωνα, Γοργώ, crianocah = Χρυσολύρης. Tο επίθετο Χρυσολύρης που σημαίνει ο κρατών χρυσήν λύραν που αποδιδόταν στον Απόλλωνα, «ως μουσηγέτην». Έτσι βλέπουμε πως ο θεός Απόλλων ταυτίστηκε με το θεό Ήλιο. Κι αυτό όχι αργότερα από τον 5^ον αιώνα. Ο ναός ήταν αφιερωμένος στο θεό του φωτός Ήλιο Απόλλωνα αλλά και στον ιδρυτή της νήσου Κερκύρας, τον Αγχίθεο Αλκίνοο(ο πλησίον των θεών).Διαβάζοντας καλύτερα τη λέξη μας αποκαλύπτει τα εξής: co chaoc chaou Aconpunac Punpuchaou=το φως (φάος)του θεού Απόλλωνος παννυχεύει (δηλ. Αγρυπνεί καθ’ όλη τη νύχτα). Έτσι καταλαβαίνουμε ότι το φως του θεού Απόλλωνα έκαιε όχι μόνο την ημέρα αλλά και τη νύχτα. Γι αυτό υπήρχαν μοναχές, που κρατούσαν άσβηστη την ιερή φλόγα. Αυτές τις ονόμαζαν acllac= calaclaa, alalca aalclaclac=καλογραία , αδελφή εύσπκλαχνος. Οι ηγουμένισσες λέγοντα mamaconas=acaonanoscao=ηγουμένισσαι ή amma nonas. Εκτός από τις μοναχές υπήρχε κα ο πρώτος ιερέας που λεγόταν Βιλιάκ Ούμου=ηγούμενος ΑελίουΑπόλλωνος θεού

Ινώ= Η πηγή το φρέαρ το εις το βάθος της γης εξικνούμενον.

του παγχρύσου Κάδμου.Έσωσε τον πολύπλαγκτον Οδυσσέα εις τας

θαλάσσας Παξών-Κερκύρας. (Αθηναγόρας

Ιξίαι=πληθυντικώς, χωρίον της Ρόδου από Ιξού λιμένος και Ίξιος Απόλλων ως Αρτεμίδωρος δεκάτω γεωγραφουμένων (Στεφ.Βυζάντιος)

Ιξιάς=πόλις Οινώτρων εν μεσογεία. Εκαταίος Ευρώπη “εν δε Ιξιάς πόλις, εν δε Μενεκίνη πόλις”

Ιόλαος λέγεται ἀπὸ Ἰουδαίου Σπάρτωνος ἐκ Θήβης μετὰ Διονύσου ἐκστρατεύσαντος».(Αθηναγόρας)

Ιόνιον πέλαγος=το περί την Ιταλίαν,[από της Ιούς] Αισχύλος Προμηθεί δεσμώτη, οι δε από Ιονίου Ιλλυριού ή από Ίονος Ιταλού, εκαλείτο δε και Αδρίας ο Ιόνιος κόλπος.και από Γάζης μέχρι Αιγύπτου. Ιώνη γαρ και η Γάζα εκαλείτο από Ιούς, βουν έχουσα πλησίον εν τη εικόνι.(Στεφ.Βυζάντιος)

Ιόνιος= η εκ της Ιούς καταγόμενος, εις την Ιώ ανήκων, Ιόνιος πόντος. Ιόνιος, ία, ον ποιητκ. αντί Ιώνιος (Νικ. Λωρέντης) Διάλεκτος ιωνική= η λαλουμένη υπό των Ιώνων εις ήν έγραψεν ο Όμηρος και ο Ηρόδοτος (Πρωΐας)

Ιόνιος Κόλπος=Κρόνειος και Ρέας κόλπος κατα τονΛυκόφρονα. Αυτές βρίσκονται μόνο στους Παξούς, διότι ο Προμηθέας ήταν αδελφός του Άτλαντα που έφερε τους Κίονες (κολώνες) ή Στήλες της γης, στα πέρατα του ομηρικού κόσμου.Οι Στήλες του Ηρακλή λέγονταν και Κρόνειες Στήλες διότι εκεί βασίλευε ο Κρόνος (κατά τον Ησίοδο).

Ιόνιοι νήσοι, Ιόνιος πολιτεία-Ακαδημία

Ιόνιον= εν εκ των ακτινεργών στοιχείον (Πρωΐας)

Ιόνιον Πέλαγος= “Ιόνιον Πέλαγος ο νυν Αδρίας” λέγει ο ο Ησύχιος.

Ἰό(ώ) νιον πέλαγος =Προσωδιακή απόδοση με “ω” Αισχύλος Περσ.894 Υπὸ τῶν ἀρχαίων ἐλέγετο καὶ Ἀδριατικὸν. «Ἰόνιον πέλαγος ὁ νῦν Άδρίας», λέγει ο Ἡσύχιος. Εις το Ιόνιον υπήρχον δύο Κέρκυραι δι’ αυτό υπήρχον δύο νήσοι κατά την αρχαιότητα με το όνομα Μελίτη. Η μία η Μητρόπολις και η άλλη αποικία αυτής, τα Μέλητα του Πορφυρογεννήτου. Εις την Μελίτην εναυάγησεν ο Απόστολος Παύλος ο οποίος έμεινε εκεί τρεις μήνες.(Αθηναγόρας: Νήσος Μελίτη).

Ιόπη=πόλις Φοινίκης πλησίον Ιαμνίας ως φίλων

Ιόππη=αρχαίο όνομα της πόλης Γιάφα

Ιόρας=Jura, όρος επίσημον της Γαλλίας (Νικ. Λωρέντης)

Ιορδάνης=Ιάρδανος ποταμός λίγο μακρύτερα των Φιλιατών της Ηπείρου. Ιορδάνης ποταμός Παλαιστίνης ρέων εκ του όρους Αντιλιβάνου με σφοδράν ταχύτητα του οποίου το ύδωρ ενομίζετο αρχαιόθεν ότι είχε ιαματικήν δύναμιν εισβάλει εις την νεκράν θάλασσαν.(Νικ. Λορέντης)

Ίος=νήσος των Κυκλάδων, από Ιώνων οικησάντων, εκαλείτο δε και Φοινίκη η Ίος.

Ιουλίς=πόλις πρωτεύουσα της νήσου Κω, πατρίδα του ποιητή Συμωνίδου (Καλλμ. επ ε)

Ίουλοι=και ούλοι αι εκ των δραγμάτων συναγόμεναι δέσμαι. Και ζώον πολύπουν, όπερ ημείς λέγομεν όνον. τινες δε και τον επί ταις υδρίαις γινόμενον όνον πολύποδα και συστρεφόμενον ίουλον καλούσιν. (Ησύχιος)

Ιουρασικόν=Μακεδονία, πολλά μέταλλα

Ιοφώσσα =η Χαλκιόπη ως φησί Φερεκύδης

Ιοχέαιρα=Τοξοφόρος, ιούς χέουσα. Ή ισχυρά ή βέλεσι χαίρουσα.(Ησύχ.)

Ιόψαφος=Απόλλωνος επίθετον.

*Ιπ και πους=αναφέρονται στο χρυσό και άλλα μέταλλα. Ίφιτος αργοναύτης, Ίφις θυγατέρα του Θεσπιού. Ιφινόη Αμαζόνα. Ιππος στη μυστική γλώσσα του Ομήρου και των αρχαίων σημαίνει ότι ο βους, ο όφις κι ο χοίρος.

*Ιπ και Ιφ =Είναι μια και η αυτή. Ιφις είναι ένας των Αργοναυτών.

Ιπάλκιμος=Ο αδελφός του Ηλεκτρύονος και πατέρας του Αργοναύτη Πηνέλεως.

Ιπνούς=Στα κείμενα του Στράβωνα είναι τόπος πλήρης σπηλαίων εν Σάμω εν ώ ιερόν Ήρας Ιπνουντίδος λέγεται δε και Ιπνουσία.

Ίπνος =είναι ο φούρνος ο κλίβανος, η κάμινος, λέξη που σχετίζεται με την μεταλλουργική.

Ιπνός= είναι πόλη των Οζολών Λοκρών οι οποίοι έχουν μεγάλη σχέση με τα νησιά Κερκύρας και Παξών.

Ιππάρχειος Ερμής=Ιππάρχειαι Ερμαί, ας ανέστησεν Ίππαρχος στήλας εγ(γ)ράψας εις αυτάς ελεγεία εξ ων έμελλον βελτίους οι αναγινώσκοντες γίνεσθαι

Ίππειον το Άργος=από ίππης της Δαναού

Ίππασος=Ένας από τους Κενταύρους που εφονεύθη από τον Θησέα. Άλλος Ιππάλκιμος είναι γιος του Πέλοπα και της Ιπποδάμειας και αυτός ένας από τους Αργοναύτες.

Ίππασος=Ονομάζεται ο πατέρας του Αργοναύτη Άκτορος συντρόφου του Ηρακλή.

Ιππία=Είναι η συζυγος του Ελάτου, από αυτούς γεννήθηκες λ Αργοναύτης Πολύφημο;

Ιππία=καλείται η Αθηνά. Ίππιος και Ιπποδρόμιος ονομάζεται ο Ποσειδώνας, που θεωρείται ως ο πρώτος εκτροφέας των ίππων. Ιππόδρομος είναι γιος του Ηρακλή και της Ανθίπης θυγατέρας του Θεσπιού. Ιπποκράτη είναι μία από τις πενήντα θυγατέρες του Θεσπιού, από την οποία ο Ηρακλής γέννησε τον Ιππόζυγον. Ίππ[ε]ιον το Άργος σύμφωνα με τον Ησύχιο.Ιπποθόη είναι εκείνη από την οποία ο Ποσειδών γέννησε τον “Τάφιο” στις Εχινάδες Νήσους(βλέπε Εχινάδες) Ιππότης γιος του Ποσειδώνα πατέρας του Αιόλου. Όλοι αυτοί οι Ιππείς και Ιππότες ανάμεσα σε πλήθος άλλων ομηρικών συγγενών προς αυτούς ιπποτών, συνδέονται με τους Αργοναύτες, τους μεταλλευτές, χρυσορύκτες και χρυσωρύχους, με τον Ποσειδώνα αρχηγό και πατέρα των υδάτων, των φρεάτων και των μεταλλείων και τον Ηρακλή τον μέγιστο όλων των χρυσοθήρων. (Αθηναγόρας)Μπορούμε να συμπεράνουμε ότι Ιππότης είναι ταυτόσημος με το Δούκα, το Βαρώνο(β-ορ=χρυσός) χωρίς πολλά χρήματα δεν μπορούσε κάποιος ν’ αποκτήσει τους σημερινούς τίτλους ευγενείας.

Ιππείς=Κατά τον Ησύχιο είναι είδος κοροκοσμίου (κόσμημα κούρου, κόρης κούρης δηλαδή νέων) και Ιππίσκος επίθεμα κεφαλής ή γυναικείο κόσμημα.

Ιππεύς=Γιος του Ηρακλή και της Προκρίδος θυγατέρας του Ασκληπιού

Ιππόβατον=Ουδεμίαν σχέσιν έχει προς το ίππος, ούτε οι σύες προς τους χοίρους, διότι χοίροι λέγονται οι βράχοι και νησίδες απόκρημνοι και διάτρητοι και αναφέρονται εις τα άντρα και τα κοιλώματα των Παξών, την αυτήν σημασίαν έχει και ο ίππος ο τόσον στενά συνδεδεμένο με τον Ποσειδώνα θεόν των φρεάτων και των υφαλμήρων υδάτων(Αθηνγρ)

Ιππόβοτος-Ιππότροφος=λέγεται η Ηπειρωτική Θράκη, ως χώρα του χρυσού και το Άργος για τον ίδιο λίγο, επίσης οι Μάγνητες , οι Χαλκιδείς και οι Ερετριείς οι πλούσιοι οι “πάχητες” από εδώ και η ιπποτιφία, η υπεροψία, λόγω του πλούτου αλαζονεία. Σύμφωνα με τ’ ανωτέρω τα άντρα των Παξών είναι τα μεταλλεία του χρυσού, οι δε νύμφες, ο συμβολισμός του ωραίου, αλλά και κακοποιού αυτού στοιχείου.(Αθηναγόρας)

Ιπποδάμας=Είς των Τρώων που εφόνευσε ο Αχιλλέας.

Ιπποδάμεια= Αφροδίτη. Το κύριον όνομα της Βρυσηίδος. Θεραπαινίς της Πηνελόπης.Θυγάτηρ του Αγχαίου.

Ιπποδάμεια=Μία των Δαναϊδων

Ιππόδαμος=Όνομα Ιππόδαμος έφερον ήρωες Τρώες-Ηπειρώται, Θράκες και Πελοποννήσιοι, ως ο Κάστωρ, Ατρεύς, Διομήδης, Αμφιδήμας ήρως Κυθήριος, εις όν ο Απόλλων έδωκε την Σκάνδειαν, την οποίαν πάλιν ο Αμφιδάμας παραχώρησεν εις τον Μόλην, και αυτός εις τον Μηριόνην.

Ιπποδέτης=Ηρακλής ο εν Ογχηστώ τιμώμενος , οι δε εν Θήβαις

Ιπποι = Τὰ ὑψώματα, ἀλλὰ καὶ τὰ κύματα τῆς θαλάσσης ὡς ἐκ της ἐξογκώσεως αὐτῶν “οι ίπποι του Ποσειδώνος”. Ιπποκρήνη πηγή των Μουσών Παρά τον Ελικώνα.

Ιπποκόων=Υιός της Νύμφης Βατείας Ίππος Πήγασος και άλλα.

Ἱππόβατον το= Οὐδεμίαν σχέσιν ἔχει πρὸς τὸ ἵππος, ὡς οὐδὲ οἱ σύες πρὸς τοὺς χοίρους, διότι, ὡς χοῖροι λέγονται οἱ βράχοι καὶ νησίδες ἀπόκρυμνοι καὶ διάτρητοι, καὶ ἀναφέρονται εἰς τὰ ἄντρα καὶ τὰ κοιλώματα τῶν Παξῶν, οὕτω τὴν αὐτὴν σημασίαν ἔχει καὶ ὁ ἵππος, ὁ τόσον στενῶς συνδεδεμένος πρὸς τὸν Ποσειδῶνα τὸν θεὸν τῶν φρεάτων καὶ τῶν ὑφαλμύρων ὑδάτων.

Ιπποθοωντίς= Μία από τις δέκα φυλές της Αττικής

Ἱπποθόων = Υἱὸς καὶ αὐτὸς τοῦ χρυσοῦ Ποσειδῶνος.

Ιππόλυτος=Εις των γιγάντων τον οποίον εθανάτωσεν ο Ερμής κατά την Γιγαντομαχίαν.

Ίππος= Είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τα ύδατα, τα φρέατα, τα σπήλαια, τα μεταλλεία (προφέρετο ίπφος όπως όλα τα διπλά σύμφωνα-φωνήεντα είχαν τη δική τους προσωδιακή απόδοση μέχρι και σήμερα στα νησιά και στις μακρινές περιφέρειες)΄†ππος πόλις της Παλαιστίνης. Πους έχει άμεση αναφορά προς το φρέαρ, και το ύδωρ, Σύμβολα του Ποσειδώνα. Ίππος=Αρχικά αναφερόταν στο χρυσό.

Ιππόνησος=πόλις Καρίας

Ιππότης=Εκαλείτο ο πατήρ του Αιόλου, θεού των ανέμων και θυελλών.Ιππότης Πέτρος Βράϊλας -Αρμένης τίτλος ευγενείας που συνοδεύεται με την έννοια του χρυσού.

Ίππουρις-ίππουρο=Λέξις αναφερομένη στο χρυσό.

Ιπουρίς=Μία των Σποράδων νήσων πλησίον της νήσου Θήρας νυν Φιδούλσα. Απολ.

Ιρά=(Ειρά προσωδ.) Όρος της Μεσσηνίας εν Πελοποννήσω, ο Παυσ. Καλεί Αβίαν. Ιρή-Ιερή άκρη=ιερόν ακρωτήριον.

Ιρή=πόλις της Μεσσηνίας (Όμηρος)

Ιρος=πόλις Θεσσαλίας

Ιρπηνοί και Ηρπινοί=έθνος της κάτω Ιταλίας όμορον των Σαμνιτών ή Σαμνητών(Ν.Λρ.)

Ις=πόλις Περσική.Ηρόδοτος πρώτη. Ένθα και ποταμός Ις “ένθεν η άσφαλτος ες το εν Βαβυλώνι τείχος εκομίσθη” (Στεφ. Βυζάντιος)

Ις-Ίσσα=εις τας σημιτικάς γλώσσας είναι το πυρ και η γυνή και ο ξανθός Αχιλλεύς, κρυφθείς εις την Σκύρον και μεταμφιεσθείς εις κόρην μεταξύ των θυγατέρων του βασιλέως Λυκομήδους, εκαλείτο Ίσσα και Πύρρα, διότι αμφώτερα ταύτα είναι ταυτοσήμαντα δηλούντα το ξανθόν, το ερυθρωπόν. Ισσά (Isha) και εν τη Εβραϊκή σημαίνει γυνή.(Αθηναγόρας)

Ισάμ-Σαμ-και Τσαμ=Φύλαρχος, από αυτόν εκλήθησαν οι οπαδοί του αρνησίθρησκοι και προδότες ως Ισάμηδες –Τσάμηδες δηλ.Γκιαούρηδες =άπιστοι ενώ εκείνοι που είχαν αλλαξοπιστήσει Τσάμηδες. Με την πάροδο του χρόνου διατηρείται μόνο στη Θεσπρωτία (Αθηναγόρας).

Ίσαυρος=Είναι τόπος στους Παξούς και την Κέρκυρα.(βλέπε Άναυρος)

Ισαυρία =αρχ. όνομα χώρας της Μ. Ασίας υπέρ το όρος Ταύρον (Πρωΐας)

Ισβόρος=Πηγή.

Ίσθμιον=Γη στενή μεταξύ δύο θαλασσών.Περιτραχήλιον κόσμημα.

Ίσθμια =Περιτραχήλια. Ίσθμια και Πύθια=πανηγύρεων ονόματα

Ισθμός =η Αλικαρνασσός, της Καρίας πόλις, ο πολίτης Ίσθμιος. Έστι και Κορίνθου Έστι Ισθμός (Στεφ. Βυζάντιος)

Ίσινδος=πόλις Ιωνίας και χωρίον Ισινδία και Ίσινδα

Ίσιος=Ευθύς ειλικρινής. Επιρ.Ίσια=Αμέσως, ευθύς.

Ισιοστήμονας=Ο ευθύς, τίμιος άνθρωπος.

Ίσκιωμα το=Ο ίσκιος-σκιά . Ο σκιασμός, η σκίασις. Το φάντασμα. Ο ισκιωμένος, ο δαιμονόπληκτος.

Ίσκνα=Είδος λειχήνας που φυτρώνει και ζεί στο φλοιό των χλωρών δέντρων και η οποία αφού βραστεί χρησιμοποιείται στο άναμμα πυράς με ατσάλινο πρυόβολο που χτυπιέται σε στουρναρόπετρα.

Ισλανδία=μεγάλη νήσος της Δανίας εν τω Β.Ατλαντικώ. Ισ γενική ινός έκαστον των λεπτοτάτων νηματίων, εξ ών αποτελείται σώματι ζωΐκόν, φυτικόν ή ορυκτόν “ίνες αμιάντου” κλπ.(Πρωΐας)

Ίσμα=ίδρυμα. Κτίσμα (Ησύχιος)

Ισμάϊηλα=χωρίον της Αραβίας, οι οικούντες Ισμαηλίται και επώνυμο Ισμαήλ (Αραβία ελέγοντο και οι Παξοί)

Ίσμαρος=πόλις Θράκης των Κικόνων. Όμηρος.και Ισμαρίς λίμνη (Ηρόδοτος ζ)

Ισμήνη=κώμη Βοιωτίας και Ισμηνός ποταμός Βοιωτίας΄

Ίσος-Ίος=Των κυκλάδων νήσος που ελέγετο και Φοινίκη που σημαίνει Αιθιοπία.

Ίσος=Ο τεντωμένος ήχος α,α,α, που κάνει ο κοινοτάρχης στην εκκλησία και βοηθάει τον ψάλτη, “Του βαστάει τον ίσο¨ τον βοηθάει, συμπαραστέκει. “Βαστάει το ίσο του ψάλτη” Ίσο υπάρχει και στην μουσική όλου του κόσμου. Ίσο ακούμε στα πεντάφγθογγα πολυφωνικά τραγούδια της Ηπείρου, όπως και στη μουσική του Μπαχ και άλλων κλασσικών συνθετών (Μ.Σ.)

Ισπανία=[από Ισπάνου γίγαντος ούτω λεγομένου] δύο της Ιταλίας επαρχίαι η μεν μεγάλη ή δε μικρά. Την Ισπανίαν Έλληνες τα πρώτα Ιβηρίαν εκάλουν, ούτω ξύμπαντος του έθνους την προσηγορίαν μεμαθηκότες, αλλ΄από μέρους της γης, ό έστι προς ποταμόν [Ίβηρα] Ιβηρίαν και απ’ εκείνου ονομάζονται, την πάσαν ούτω καλούντες. Ύστερον δε φασίν αυτήν μετακεκλήσθαι Πανίαν (βλέπε λέξη). (Στεφ.Βυζάντιος)

Ίσμπι =ταυτόσημον με το ίσμποι και καϊπι γίνηκε=εξηφανίσθη.

Ίσσα=Ἡ Λέσβος ἐκαλεῖτο ἐπίσης Ἴσσα. «Ἴσσα ἡ Λέσβος πρότερον», κατὰ δὲ τὸν Στράβωνα, Ἴσσα ἡ αὐτὴ νῆσος ἀπὸ μιᾶς τῶν περὶ αὐτὴν πόλεων· καί, Ἄντισσα νῆσος ἦν πρότερον, ὡς Μυρσίλος φησί· τῆς γὰρ Λέσβου καλουμένης πρότερον Ἴσσης καὶ τὴν νῆσονἌντισσαν καλεῖσθαι συνέβη.Ίσσα και Πύρρα είναι ταυτοσήμαντα και δηλώνουν το ξανθό, το ερυθρωπό.

Ίσσα=Νήσος επί της Αδριατικής απέχουσα ολίγον της Φαρίας. Οι Ιλλυριοί αφού έλυσαν την πολιορκία της ‘Ισσας και της Επιδάμνου αναχώρησαν, αλλά μερικοί από αυτούς οι Ατιντάνες προσχώρησαν στη Ρώμη. Αλλά ότι οι Ατιντάνες δεν ήσαν Ιλλυριοί, γίνεται φανερό επίσης από τη διάκριση που κάνει ο Πολύαινος λέγοντας”επί των ορίων Ιλλυρίδος και Ατιντανίδος”.

Ισσός=πόλις μεταξύ Συρίας και Κιλικίας, εν ή Αλέξανδρος Δαρείον ενίκησεν ή εκλήθη δια τούτο Νικόπολις απ’αυτού και ο Ισσικός κόλπος, εκεί δε και ποταμός Πίναρος ονομαζόμενος.(Στεφ,Βυζάντιος)

Ισσηδόνες=Εσσηδόνες έθνος Σκυθικόν, Ισσηδών πόλις

Ισσώριον=τόπος εν Σπάρτη, όρος της Λακωνικής, αφ’ ού η Άρτεμις Ισσωρία

Ιστιαία η=Ιωνκ. αντί Εστίαια πόλις της Ευβοίας (ποιά των Παξών ή την ιστορική), μετά ταύτα Ωρεός καλουμένη. Ομ.Ιλιάς

Ιστιαιώτις, ιδος Ιωνκ.=Εστιαιώτις Χώρα της νήσου Ευβοίας, κειμένη επί του αρκτικού αυτής μέρους από της οποίας κατώκουν οι Εστιαιείς.

Ιστίη Ιωνκ.=αντί Εστία

Ιστώνη=Αρχαίον όρος μαζί με τον Παντοκράτορα εκτείνονται στα Δ του νησιού το ύψος του είναι γύρω στα 914 μέτρα. Ιστοναίων, Αμφιπαλητών, Ακρολοφιτών ήταν κοινή ονομασία σε όλη την χερσόνησο, όπου εδίδετο εις τας, εις την θάλασσαν αποληγούσας πεδιάδας υπό των Πελασγών. Από τους Ίνκα, την Κορυσσία Λίμνη (Kέρκυρα) αποκρυπτογράφησε η Καραβά –Γαλάνη με τη λέξη:Τιτινάκα=Tittinaka, canittia cinna =Κορυσσία λίμνη. Επίσης Tambutocco ocotabo (amatamu) tsamao otobu=απότομα πρηνέα εδάφη, cocotkou ocooc octomac=χαράδραι όρους Ιστώνης. Η λέξη εμπεριέχει και τη λέξη σπήλαια, όπως και στη συνέχεια διαβάζουμε: ctacaoa=σπήλαια, ctout= σπέος =σπήλαιον. Από τις ονομασίες αυτές που αναφέρουν οι παραδόσεις, δείχνουν πως προήλθαν από τα μέρη της Κέρκυρας

Ιστρία=χώρα κατά τον Ιόνιον κόλπον. (Αυ)στρία χώρα Ευρώπης. (Στεφ.Βυζάντιος) Ίστροι=έθνος εν τω Ιονίω κόλπω. Ίστρος= πόλις Κρήτης ήν Αρτεμίδωρος Ιστρώνα φησί, δευτέρα πόλις Ίστρος εν τω Πόντω Αππιανός δε Ιστρίαν ως Ολβίαν αυτήν φησι, Ιστριηνός λιμήν και Ιστριανίς θηλυκώς τρίτη νήσος ομώνυμον έχουσα κατά το Τριόπιον της Κνιδίας, τετάρτη πόλις της Ιαπυγίας, ως έφορος εικοστώ ενάτω (Στέφ. Βυζάντιος)

Ίστρον= Ποταμός Δούναβις, Δανούβιος- Οργάμης. Ο Στράβων αναφέρει ότι ο Ίστρος εσχημάτιζε δύω άλλους ποταμούς υπό το αυτό το όνομα, εξ ών ο μεν είς εκβάλλει εις την Αδριατικήν θάλασσαν, ο δε έτερος εις τον Εύξεινον Πόντον.

Ιστώνη=Στον Παντοκράτορα το ψηλότερο σημείο του Όρους επί της νήσου Κερκύρας, Θουκ. Γ΄, 85.

Ισχάρα ή Σχερία= Φαιακία-Κέρκυρα λέγεται και Μάκρης.

Ἴσχα = Νῆσος ἠφαιστιογενὴς ἐν Ἰταλίᾳ.

Ἴσχενος= Γίγας συνεπῶς μεταλλευτὴς.

Ἴσχυς= Ο μυθολογούμενος πατὴρ τοῦ Ἀσκληπιοῦ.

Ἴσχυς= Κατὰ τὴν μυθολογίαν υἱὸς τοῦ Ἐλάτου καὶ σύζυγος τῆς Κορωνίδης, μητρὸς τοῦ θεοῦ Ἀσκληπιοῦ. Τὸν Ἴσχυν καὶ τὴν Κορωνίδα κατεκεραύνωσε ὁ Ἀπόλλων.

Ίσως=Τάχα (Ησύχιος)

Ιταλία=Η μεγάλη χερσόνησος της ευρώπης την οποίαν οι αρχαιότατοι Έλληνες εκάλουν γενικώς Εσπερίαν, έλαβεν το όνομα από της παλαιάς Ελληνικής λέξεως ιταλός που σημαίνει ταύρος (βλέπε λ.).

Ιταλία=Φύλο Ελληνικό προϊστορικής εποχής έχοντας την έννοια του Τ-αύρου= Χρυσός. Αργότερα πήρε την έννοια του βοός.

Ιταλία η χώρα από Ιταλού, η πριν Αυσονία και Αυσονίς το εθνικόν Ιταλός και Ιταλίς, έστι και Ιταλικόν χωρίον Σικελίας, έστι και Ιταλίκη πόλις Ιβηρίας εκαλείτο η χώρα και Οινωτρία και Εσπερία (Στεφ. Βυζάντιος)

Ιταλιώται=οι, αρχαίο όνομα των Ελλήνων κατοίκων της εν Ιταλία Μεγάλης Ελλάδος (Πρωΐας)

Ιταλιώτης=ουδ’ Ιταλιώτης, ουδ’ αλαζών ουδαμώς επεί οι Πυθαγορικοί εν Ιταλία διέτριβον, ένθα φασίν αυτούς και εμπυρισθήναι (Ησύχιος)

Ιταλός =Αρχαίος βασιλεύς των Πελασγών εξ Αρκαδίας βασιλεύσας εις Σικελίαν.Κατ’ άλλους διάδοχος του Οινώτρου και βασιλεύς εις την κάτω Ιταλίαν από του οποίου έλαβε την ονομασίαν της άπασα η Ιταλία. (Θουκιδίδης)

Ιταλός =Ρωμαίος. Ταύρος (Ησύχιος)

Ιτέα=Δήμος Αττικής, τοπ. Πατρών και αλλού.

Ιτς-Ίτσου ή ούτσου= (Ήπειρος)Καθόλου, τίποτε, πιθανόν παραφθορά της λέξεως “ουκ”.

Ιτώνη= Πόλις εν Ηπείρω, Ιταλίας, Βοιωτίας, Θεσσαλίας, Λυδίας και χώρα Ιτώνη υπό τον Αίμο, λέγεται και Σιτώνη δια το σιτοφόρον και Ιτωνία η Αθηνά.

Ιτώνη=Η Αθηνά.

Ίτωνος=Ο εφευρέτης της χύσεως του χαλκού.

Ιφ-Ιπ =Η ρίζα είναι ίδια.

Ιφιδάμας=Υιός του Αντίνορος και της Θεανούς.

Ίφια=Μεγάλα μήλα.

Ίφις –Ίφιτος=Αργοναύτης.

Ἰφιμέδεια=Ο οἶνος· διότι μεδ καὶ μέθυ εἶναι ὁ οἶνος, καὶ Μεθυμναῖος ὁ Διόνυσος καὶ ἡ θυγάτηρ αὐτοῦ Πάγκρατις, συνεπῶς εἶναι θυγάτηρ τῆς ἀμπέλου καὶ τοῦ οἴνου. Ἀγρὸς ὅθεν ἀρχικῶς λέγεται ἡ ἄμπελος καὶ «ἀγριὰς ἄμπελος».

Ιφινόη =Αμαζών Τα ονόματα των αμαζόνων έχουν μεγάλη συγγένεια προς τα των Νηρηίδων και Ωκεανίδων.

Ιχώρ=Ελληνικό ΔΝΑ (Ιχωρ) Στοιχείον του αίματος των Ελλήνων, που κατόπιν ιατρικής ερεύνης διαπιστώθηκε ότι δεν αλλοιώνεται με όσες επιμιξίες κι αν γίνουν.(Μελέτη Κωνσταντινίδη 1936)

Ιχναίην χώραν=την Μακεδονίαν, ένθα το μαντείον ο Απόλλων κατέσχε και τιμάται Ιχναίη Θέμις.(Ησύχιος) ένθα το μαντείον ο Απόλλων κατέσχε και τιμάται Μακεδ. Ιχναίη Θέμις.(Ησύχιος) Ιχναι πόλις Μακεδονίας , Ερατοσθένης δε Άχνας αυτήν φησί, αρχ. Πολίχνην =μικρή πόλις,

Ιψίκουροι=έθνος Λιγυστικόν. Θεόπομπος τεσσαρακοστώ τρίτω “ην ενέμοντο πρότερον Ιψίκουροι και Αρβαξανοί και Εύβιοι, Λίγυες το γένος” (Στεφ.Βυζάντιος)

Ιψόν=Ο κισσός. Ίψον δεσμωτήριον, στη μάχη της Ιψού της Φρυγίας συμμετείχε με

εξαίρετη ανδρεία ο Πύρρος

Ιώ= Ιώνιον, Ιόνιον πέλαγος ο νυν Αδρίας (Ησύχιος).

Ιωλκός=Πόλις της Θεσσαλίας (Ησύχ.)

Ίωλον=όρος Περραιβίας. Οι οικούντες Ίωλοι. Όμηρος “τω δ’Ενιήνες(Αινείας) έποντο μενεπτόλεμοί(ριψοκίνδυνοι) τε Περραιβοί”…(Στεφ.Βυζάντιος)

Ίων=γενάρχης της φυλής των Ιώνων Ίων=Όνομα του γενάρχου της φυλής των Ιώνων

Ίων=ποταμός Θεσσαλίας ρέων δια της Εστιαιώτιδος χώρας, Στράβων

Ίωνες (Ιάωνες)==Μία των τεσσάρων φυλών του Ελληνικού έθνους των οποίων εθεωρείτο γενάρχης ο Ίων.

Ιωνία= προϊστορικά το Αιγαίον πέλαγος ήταν το Ιόνιον (Ιώνιον) πέλαγος, υπήρχε εις Κέρυρα ο Αιγαίος ποταμός και τοπωνύμιο Αίγες κι ο Όμηρος έγραψε εις την “ιωνική” διάλεκτο. Ιωνία η παρ’ αρχαίοις όνομα της επί του Αιγαίου πελάγους (παραλιακής Μ.

Ασίας) κατοικουμένης υπό της φυλής των Ιώνων

Ιωνία=ούτως η Αττική πρότερον, από Ίωνος του Απόλλωνος και Κρεούσης της Ερεχθέως (Στεφ. Βυζάντιος)

Ιωνίδαι=δήμος Αττικής, της Αιγηΐδος φυλής

Ιωνική διάλεκτος =Εις την Ιωνικήν διάλεκτον έγραψε ο Όμηρος κι ο Ηρόδοτος.

Ιωλκός-Ιαωλκός-Δωρκ. Ιαλκός =Η ομηρική νήσος των Παξών. Μετέπειτα πόλις αρχαία της Μαγνησίας χώρας εν Θεσσαλία επί του Παγασιτικού κόλπου.

Ιωπίς=Λακωνική χώρα

*Ιώτ=Υποθετικόν γράμμα του αρχ. ελλην. αλφαβήτου και δι αυτού παριστώμενος (j) ημίφωνος φθόγγος (δηλ. ενδιάμεσος ήχος) όπως e, u, ch, j, στην μουσική της Δύσεως λέγεται ντο –ντο δίεση κ.α. εμείς όσους ενδιάμεσους φθόγγους διατηρήσαμε, τους αποδώσαμε προσωδιακά (προσωδία βλ.λ.) με γλίστρημα των φωνηέντων ει-οι-αι-αυ-κλπ. υπάρχουν επίσης το κόππα το οποίον διεσώθη μόνον ως αριθμητικό 90 και 90.000, και το σαμπί ή σανπί σαν μαθηματικό σύμβολο είναι 900 και τα δύο, παλαιά αχρηστευμένα γράμματα του Αλφαβήτου που διασώθηκε στην ελληνική γλώσσα, αλλά δεν χρησιμοποιήθηκαν οι ενδιάμεσοι φθόγγοι μετά την κατάργηση της προσωδίας. Από τότε επεβλήθη το Τονικό σύστημα, Οι ενδιάμεσοι φθόγγοι χρησιμοποιήθηκαν μόνο στη Βυζαντινή ψαλμωδία και στο δημοτικό τραγούδι. Αντίθετα στην ευρώπη διέσωσαν τους ενδιάμεσους φθόγγους στην ομιλία, αλλά στη μουσική χρησιμοποιήθηκε το συγκερασμένο σύστημα (τόνους - ημιτόνια)