Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012

ΤΟ ΛΕΞΙΚΌ ΘΗΤΑ


Θεός= “Εις θεός, έν γένος, μία γλώσσα,
έν κοινόν όνομα της θεότητος, εν όλω τω ανθρωπίνω γένει,
μία πίστιν, μία λατρεία.” (Αγία γραφή)

Θήτα
Θάββα=Πόλις της Καρχηδονικής χώρας στην Αφρική (Πτολ.).
Θαγετός=Οι λευκοί άνθρωποι από την εμφάνισή τους το 228.000 π.χ. (πιθανόν και περισσότερο) στην Αιγηΐδα περιφέρεια Ολύμπου πριν από τους κατακλυσμούς, ονομάζονταν Σείρειοι ή Σάρειοι ή Άριοι. Από το 90.000 μέχρι το 37.000 π.Χ.. ονομάζονταν Σάρειοι ή Θαγετοί. Και από το 36.000 π.Χ. έως τις αρχές της 11 χιλιετίας, ονομάζονταν Έλληνες Θαγετοί. Θαγετός ονομαζόταν ο εναπομείνας λευκός, ξανθός υψηλόσωμος άνθρωπος Ελληνας Θαγετός (Κέλπαιος). Φύλα Θαγετικά από το 11.000 π.Χ. οι λευκοί Θαγετοί της Αιγηΐδος και των παραμεσογειακών χωρών, αυτοονομάζονταν Πελασγοί αλλά και Έλληνες.(Τσιόγκας Ταξιάρχης ερευνητής) Σημ. Μ.Στούπη: Αρχικά οι Έλληνες ονόμαζαν λευκούς–ξανθούς όχι με τη σημερινή έννοια του ξανθού, επεξηγήσεις Αθηναγόρα βλέπε Αιθίοψ. Θαγετοί δεν βρέθηκε η ακριβής έννοια της λέξεως Θαγετοί, (μάλλον Ιθαγενείς)-τολμώ να αναλήσω τη λέξη: Θ=θεατό Γε=Γη. Αυτοί που θεάθησαν επί της Γης σε μέρος αυτής. πιθανόν όχι από τα άστρα. Λέξεις όπως άστρα, Σείριοι κλπ.δεν μπορούμε να είμαστε σίγουροι για την έννοιά τους, διότι αν πάρουμε παράδειγμα τον Όμηρο, τον Ησύχιο κ.α. οι οποίοι τη θάλασσα την αποκαλούν ωκεανό κι άλλοτε λίμνη και πολλές λέξεις έχουν διπλή και τριπλή σημασία. Χρειάζεται να θυμόμαστε ότι χιλιάδες χρόνια πίσω μαζί με τη γη αναστατώνονταν οι πόλεις τα χωριά και οι άνθρωποι, άλλοι χάνονταν, άλλοι τραβούσαν για άλλα μέρη της γης, οπότε και οι λέξεις κι αυτές είχαν τη δική τους κατάληξη. Καλό είναι να θυμόμαστε πάντα την πολυλεξία δηλ.το νερό πόσες άλλες λέξεις έχει; (Αα, Αχ, ύδωρ, βύδωρ, βούδωρ, λίλυ κ,α.) Αλλά και η λ. Ήπειρος μπορεί να είναι επί της γης, ή από μία άλλη Ήπειρο με αερόπλοια του αρχικού πολιτισμού των Παξών αφού ο πρώτος μεγάλος πολιτισμός 30.000 χρόνια άρχισε από τους Παξούς, πριν της Αιγηΐδος τα βουνά γίνουν νήσοι. σύμφωνα με ιστορικούς της παλαιάς εποχής.)
Θαλάμαι=Φρούριον της Ήλιδος στην Πελοπόννησο επί (όρ)ους βλέπε λέξη). Πόλις παραθαλάσσια Θαλάμαι της Μεσσηνίας θαλάμη τρώγλη (Ησύχ.) και σύγχρονη λέξη θάλαμος . Ο θάλαμος, η κοιτίδα του χρυσού και το κοινώς”τσίλικο” σημαίνει το νεοκομμένο συνεπώς και το νόμισμα που απαστράπτει.
Θάλασσα-δάλασσα-ζάλασσα.
Θαλά ή θελά =(Ηπειρος) Θελάρχομου= θα έλθω. Ήθα= ήθελα νά (Κέρκυρα)
Θαμέα= τα αυτά (Ησύχιος)
Θάμμης=όρος Αφρικής (Λιακόπουλος)
Θαμοὺς =ἤ Τομοὺς, ἐλέγετο ὁ Ἄδωνις ὁ πεφιλημένος τῆς Ἀφροδίτης ὁ καὶ *Σαλάμβων, εἶναι δὲ τὸ ὄνομα πρωτοελληνικὸν, ὡς καὶ πάντα τὰ σχετικὰ ὀνόματα π.χ. οἱ Σόλυμοι οἱ ὁμηρικοὶ, ἡ Σαλαμὶς, τὰ Σόλυμα ὄρη, Σελλήεις ὁμηρικὸς ποταμὸς, Σαλμακὶς πηγὴ. Σαλμωνεὺς, Σαλμώνη, Σαλμώνιον ἀκρωτήριον Κρήτης καὶ τὰ παρόμοια. Ἀρχικῶς ὁ Ταμὸς-Τομοὺς πρέπει νὰ ἀναζητηθῇ ἐν Δωδώνῃ, ὅπου καὶ οἱ Τάμουροι-Θέμιστες λατρευταὶ αὐτοῦ, καὶ τὸ ὄρος τὸ ἱερὸν αὐτοῦ Τόμαρος. Ὁ Θαμοὺς οὗτος ἤ Ἄδωνις ἤ Σαλάμβων, ὁ θεὸς Ἥλιος, ὁ ἄρρην πάρισος τῆς Ἀφροδίτης-Περιστερᾶς-Σελήνης. (Αθηναγόρας)
Θάμυρις ο Θραξ=Ο τόσον υμνούμενος εις τας Ελληνικάς παραδόσεις.Κατά τους μελετητάς της Παλαιολιθικής εποχής, οι Θράκες ήταν οι πρώτοι Ηπειρώτες. Όπως και ο Ορφέας ο Θραξ. Η Θράκη η ιστορική, η σημερινή Θράκη δημιουργήθηκε χιλιάδες χρόνια αργότερα, όπως τόσα και τόσα άλλα τοπωνύμια και πόλεις. Ο θρύλος λέει ότι οι Μούσες του αφαίρεσαν την θεσπέσια φωνή. Αλλά οι Μούσες είναι μουσεία, δεν στερούν τη φωνή εκτός κι αν ο κάτοχός τους υπερέβαλε τις ικανότητές του. Θα πρέπει σιγά-σιγά να μάθουμε να μεταφράζουμε τα νοήματα των αρχαίων μύθων μας.(Μ.Στ)
Θάμυρις μαίνεται (Ησύχ.) ο Καλαμάς, Σιμόεϊς =ποταμός της Τροίας
Θάμυρις=πανήγυρις, και κύριον όνομα (Ησύχ.)
Θάνας ή Τάνας=Εγένετο Τήνος και Οφιούσα
Θανατικό=Ιστ.Λέγοντας θανατικό εννοούσαν κυρίως την πανώλη που έκανε θραύσι όταν υπήρχε επιδημία.Ολόκληρα χωριά εξηφανίζοντο.
Θαραπεύομαι=Ευχαριστούμαι, ικανοποιούμαι.” Έφαγα καλά και θαραπαύτηκα -Θαραπάϊκα,(Κέρκυρα-Ήπειρος ευχαριστήθηκα) θαραπαή-Πελοπνν. βοήθεια
Θαργηλία=έστιν η Θαργηλία Μιλησία μεν το γένος, ευπρεπής μεν την όψιν και τάλλα σοφή, ώστε στρατηγείν πόλεις και δυνάστας. Διο και πλείστοις εγήματο των διασημοτάτων (Ησύχιος)
Θάρρω=Θαρρώ, ίσως, μήπως, πιθανόν “Ποιος τόκαμε αυτό; θαρρώ ήταν ο Σπύρος”.Θάρρητα κερκ.
Θαρρούνια=4300-3300 π.Χ. ημιορεινή θέση στο σπήλαιο Σκοτεινή, στη κεντρική Εύβοια
Θάρρω=Θαρρώ, ίσως, μήπως, πιθανόν “Ποιος τόκαμε αυτό; θαρρώ ήταν ο Σπύρος”.Θάρρητα κερκ.
Θαρσεῖς =Καὶ Ταρτησσὸς ἐλέγετο ἡ κατ’ ἐξοχὴν χώρα τοῦ χρυσοῦ.
Θαρσεῖς = Σημαίνει τὴν χώραν τοῦ χρυσοῦ· καὶ τοῦτο εἶναι γνωστὸν ἐκ τε τῆς Ἁγίας Γραφῆς καὶ τῶν θύραθεν ἱστορικῶν καὶ γεωγράφων.
Θαρσεῖς = Η χώρα ἐν ᾗ ἡ ἄμπελος ἀκμάζει καὶ ὁ οἶνος ὁ ἡδὺς ἐν ἀφθονίᾳ παράγεται. Τὸ ἔμβλημα τοῦ Διονύσου θεοῦ τῆς ἀμπέλου καὶ τοῦ οίνου ήτο ο Θύρσος, δηλονότι η βακχική ράβδος η εστεμμένη με κσσόν και φύλλα αμπέλου και έχουσα επί κεφαλής κώνον πίτυος. Κισσός αρχικώς ελέγετο η άμπελος. Εντεύθεν και τα επίθετα του Διονύσου Κισσοκόμος, Κισσοχαίτης και Κισσός. Ο Στέφανος ο Βυζάντιος μας αναφέρει:
Αι γραφαί Καρχηδόνα
Ταρσείς λέγουσιν. Έστι
δε τούτο ισοδύναμον “Οινούσαι”.
Οι γραφές ονομάζουν την Καρχηδόνα Ταρσείς.
κι αυτό είναι ισοδύναμο με το “Οινούσες.”
Θάσος= Η νῆσος Χρυσῆ, ἡ ἔχουσα μεταλλεῖα χρυσοῦ· διὰ τοῦτο καὶ αἱ βασιλοποῦλαι τῆς θαλάσσης Νηρηΐδες καὶ Ὠκεανίδες Νύμφαι, «αἱ θοαὶ νύμφαι». Η εν Λέσβω Χρύση μαρτυρεί περί της ονομασίας αυτής ως Αιθιοπίας-Ερυθραίας-Πελασγίας-Μακαρίας-Ιμερτής.
Θάσος= Φέρουσι συννήθως τὸ ὄνομα ἀρχόμενον ἐκ τῆς ρίζης θο-θε, ὡς
Θάσος η πλουτούσα εις χρυσόν, ελέγετο Χρυσή και Αερία. Κατά τον Ησύχιον οι Θάσιοι ελέγοντο Δαίροι, όπερ δηλοί τους χρυσωρύχους.
Θαύλια=εορτή αχθείσα υπό Κεάτου παρ’ ό και θαυλίζειν λέγειν τους Δωριείς (Ησχ.)
Θαυλωνίδαι=γένος ιθαγενών Αθήνησι (Ησύχιος)
Θαυμακίη=πόλις εν Μαγνησία, (Δωμοκό) Β 716 Όμηρος.
Θαυμακία, Ολιζών, Δωμοκός, Μελίβοια ή Μελία= Ελέγετο η Νήσος των Παξών.
Θάψος=Μικρά πόλις της νήσου Σικελίας, Θάψος παραλιακή πόλις εν Λιβύη η οποία αναφέρεται ως φοινικική αποικία Θάψιοι οι κάτοικοι(Λιακόπουλος)
Θεειόω=(προσωδιακή λ.)Με θείον καπνίζω τη οικίαν.
Θεῖα= Ήσαν ἑορταὶ πρὸς τιμὴν τοῦ Διονύσου.
Θειλόπεδον=Τόπος που ξηραίνουν τα σταφύλια.
Θείος=αθεί τσακώνικα ο αδελφός, Ηθείον αποκαλείται στον Όμηρο ο αυτάδελφος, δωριστί ελέγετο αθείος-αθειέ-αθειά, αθεί μοι =ο αδελφός μου (Μιχ.Λεκου)
Θεοὶ= «ὁ Ζεὺς, ἡ Ἥρα, ἡ Ἀθηνᾶ, ὁ Ποσειδῶν, ὁ Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις, ὁ Πλούτων, ἡ Δήμητρα, ἡ Περσεφόνη, ὁ Διόνυσος ὁ Πᾶν, ὁ Ἑρμῆς, ὁ Ἄρης, ὁ Ἡρακλῆς καὶ οἱ ἄλλοι, ήσαν οἱ Βασιλεῖς οἱ πρόγονοι θεοὶ οἱ κοινοὶ θεοὶ τοῦ ὅλου Γένους, ὑπεράνω τῶν ὁποίων ἦτο ὁ Θεὸς τῶν Θεῶν, «ὁ Ἄγνωστος Θεὸς».
Θειάκω=Η θεία και κατ’ επέκτασιν κάθε ηλικιωμένη γυναίκα προσφωνείται “θειάκω” στην Ήπειρω. Στην Κέρκυρα αποκαλείται “τσάτσα”, τζία-τζιος” .
Θελά ή θαλά= Θε, να “Θελάρθω” “θαλάρχομου”.
Θελώνω= Θολώνω.Εθέλωσε=βράδυασε, σουρούπωσε.Το γυαλί της λάμπας είναι θελό=θολό.
Θεμίσκυρα=Η πατρὶς τῶν Ἀμαζόνων· διότι κατὰ τὴν μυθολογίαν εἰς τὸ παρὰ τὸ Θερμώδοντα ἄλσος τοῦ Ἄκμονος, ἑνὸς τῶν Ἰδαίων Δακτύλων, ὁμοίων τῇ φύσει πρὸς τοὺς Κούρητας, ὁ Ἄρης ἐκ τῆς Νύμφης Ἁρμονίας ἐτεκνογόνησε τὰς Ἀμαζόνας.
Θέμις – Δέμις Η= Σχετίζεται μετὰ τῶν μεταλλείων καὶ οἱ Θέμιστες οἱ ἱερεῖς τῆν Δωδώνης, οἱ καὶ Τόμοιροι - Δόμουροι - Δάμουροι λεγόμενοι, ἔλαβον ἀσφαλῶς τὸ ὄνομα ὡς ἐκ τῆς ἀρχικῆς αὐτῶν ἐννοίας τῶν ἱερέων, τῶν μετάλλων καὶ δὴ τοῦ κυριωτέρου ἐκπροσώπου αὐτῶν τοῦ Διὸς, ὅστις καὶ Τιτὰν ἐλέγετο καὶ Κάβειρος ἐθεωρεῖτο.
Θεμίσκυρα εν Ηπείρω =Ήν δε η αρχική ένθα και οι Αμαζόνες. Διότι κατά την μυθολογίαν εις το παρά το Θερμώδοντα Άλσος του Άλκμονος, ενός των Ιδαίων Δακτύλων, ομοίων τη φύσει προς τους Κούρητας. Ο Άρης εκ της Νύμφης Αρμονίας ετεκνογόνησε τας Αμαζόνας.
Θεμονιά=Ο σωρός χόρτου, ξύλων κλπ.
Θεοτικό το=Τα από τον θεό ερχόμενα και αρεστά σ’ αυτόν.”Δεν κουβεντιάζει θεοτικά”=δίκαια.
Θεού, σπέος, θείον σπέος, θέσπεια σπήλαια= Αντρα θαλάσσια κατοικούμενα υπό θεών.
Θεοί = Οι πρόγονοι, των πρώτων ανθρώπων. Κατὰ ταῦτα ἕκαστον ἄντρον ἤ οἰκογένεια, ἑκάστη φατρία, ἑκάστη φυλὴ εἶχε τοὺς ἰδίους θεοὺς· διὰ τοῦτο συγγενεῖς ἦσαν οἱ τοὺς αὐτοὺς θεοὺς ἔχοντες· διότι κατὰ τὸν Πλάτωνα «Συγγένεια, μογνίων θεν κοινωνία»· πρὸς τοὺς «ὁμογνίους» τούτους θεοὺς οὐδεμίαν σχέσιν καὶ κοινωνίαν εἶχον οἱ εἰς ἄλλην οἰκογένειαν ἤ φατρίαν ἤ φυλὴν ἀνήκοντες, ἔχοντες καὶ αὐτοὶ ἐπίσης τοὺς ἰδίους αὐτῶν θεοὺς τοὺς ὁμογνίους καὶ συναίμους.
Θεοί = Οι θεοί των Ελλήνων ήταν γέννημμα του χρυσού, και η ενσάρκωσις αυτού εγέννετο εν τω προσώπω των Καβείρων-Δακτύλων-Κουρήτων. Κατά την μυθολογίαν αυτοί ανέθρεψαν τον πατέρα ανρών τε θεών τε Δία τον πάγχρυσον. Εντεύθεν και η σχέσις αυτών προς την Κεβέλην-Ρέαν-Εκάτην-Δήμητραν τας εκπροσωπούσας την γην την μητέρα του χρυσού. Εντεύθεν και η ιδιαιτέρα αφοσοίωσις αυτών προς τους κατ’εξοχήν χρυσούς Θεούς Δία, Απόλλωνα, Διόνυσον, Ήφαιστον, Αφροδίτην, Έρωτα, Περσεφόνην, Άδην, Ερμήν- Κάδμιλον. Δια τούτο και ο Δάρδανος και Ιασίων υιοί του Διός και της Ατλαντίδος Ηλέκτρας της Λευκοχρύσου, οι αδελφοί της του Κάδμου Αρμονίας, Κάβειροι και αυτοί ελέγοντο.(Αθηναγόρας)
Θεοί= Ήσαν προσωποποίησις, ἡ θεοποίησις τῶν πετρῶν, τῶν ὀρέων, τῶν κρημνῶν, τῶν σκοπέλων, τῶν βράχων, τῶν φρεάτων, τῶν ἄντρων, τῶν σπηλαίων.
Θεοί Μολοττικοί=Ησύχιος
Θεοί = Ήλιοι 7. Αιγύπτιος, Ρόδιος, Ατλάντειος, Κορίνθιος, Φοίνιξ.
Θεοξένειος καὶ θεοξένεια =Η ἑορτὴ του Διός καί άλλων θεών καὶ δὴ του Απόλλωνος ἐν Δελφοῖς· ἐορτὴ θεοξένεια ἐτελεῖτο ἐπίσης πρὸς τιμὴν τοῦ Ἐρμοῦ καὶ ἄλλη ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῶν Διοσκούρων.
Θεός και σιός, σείος, θιός και θευς=Το υπέρτατον ον.
Θεός =Ο Πλάτων παρήγε τη λέξη θεός εκ του θέειν, τρέχειν διότι πρώτοι θεοί ήσαν ο Ήλιος και η Σελήνη.
Θεός= “Εις θεός, έν γένος, μία γλώσσα, έν κοινόν όνομα της θεότητος, εν όλω τω ανθρωπίνω γένει, μία πίστιν, μία λατρεία.” (Αγία γραφή) Ότι διέφυγεν την προσοχήν των Σοφών και Ασόφων.
Θεός και Χάος=Λέξεις ταυτοσήμαντες.Χάος-Χαός-Χεός-θεός εναλλασσομένων του Θ και Χ, ως όρνιχος και όρνιθος.
Θερμαίνομαι=Πυρέσσω, πάσχω από “θερμασιά”=ελονοσία.
Θέρμαι =Σικελίας πόλις
Θερμαϊκός κόλπος=Θεσσαλονίκη
Θέρμη= τοπν. Λέσβου
Θέρμες=Μακεδονία, Θράκη
Θέρμισσα= μία των Λιπάρων νήσων (βλέπε Παξοί)
Θέρμον=Αμφιλοχίας πόλις
Θερμόδωντας=ποταμός στη χώρα των Αμαζώνων
Θερμοπύλες=τα στενά των Θερμοπυλών
Θέρμυδρα=Θερμα- νερά, λιμένας Μίνδου νήσου Ρόδου
Θέρμα=πόλις επίσημος της Αιτωλίας πλησίον της Στράτου, έχουσα θερμάς πηγάς. Θέρμαι αι των Ιμεραίων πόλις της Σικελίας με θερμάς πηγάς υδάτων πλησίον της Ιμέρας, τανύν Τέρμονι Θέρμη πολις της Μακεδονίας εν τη επαρχία Μυγδονία επί του Θερμαϊκού κόλπου, αρχαιόθεν Λαλία και Ημαθία καλουμένη ύστερον Θεσσαλονίκη ωνομάσθη υπό του Φιλίππου καλουμένη βασιλέως των Μακεδόνων, μετά την κατά των Θεσσαλών νίκην του. Θερμησία επίθ. Δήμητρος υπό το οποίον είχεν αύτη δύω ναούς εν Τροιζήνι της Πελοποννήσου. Θέρμιος επίθ. Του Απόλλωνος με βωμό εν Ήλιδι της Πελοποννήσου Θέρμισσσα μία των Λιπάρων νήσων άλλως Ιερά καλουμένη τανύν Βολκανία (Στραβων.)
Θερσά= Πόλις της Παλαιστίνης διάσημη για την τοποθεσία της. Ως όνομα
απαντάται αρχικά στην Αγία γραφή στον κατάλογο των γενέσεων των υιών του Νόε “Ιωνύαν, Ελισά και Θαρσείς, Κίτιοι και Ρόδιοι, εκ τούτων αφωρίσθησαν νήσοι των Εθνών εν τη γη αυτών” , πρόκειται δε περί των Ελληνικών νήσων. Ελισά και Θάρσεις είναι οι Έλληνες περί την Δωδώνην ήτις ελέγετο αρχικώς και Ταρτησσός, δηλονότι η Ήπειρος μετά των νήσων αυτής. Εκείνο που διέκρινε την χώραν αυτήν ήσαν τα μέταλλα αυτής και δη ο χρυσός. Χρυσός και Άμπελος είναι λέξεις συγγενείς. Είναι αυτά που απετέλεσαν την δόξαν της Ηπείρου και της όλης Ελλάδος, αρχικώς η άμπελος και έπειτα ο χρυσός. Οι δε Έλληνες, αείποτε μετανάσται, διήλθον από χιλιάδων ετών όλον τον τότε κόσμον μεταδίδοντες δια της αμπέλου και του οίνου τον πολιτισμόν μεταξύ των βαρβάρων λαών και εισπράτοντες τον χρυσόν.
Θερτής=Ο μην Ιούνιος.
Θεσπιαὶ αι= Ὁμηρικαὶ εἶναι αἱ Νῆσοι των Παξών τῶν ἄντρων καὶ τῶν σπηλαίων.
Θέσπεια=θυγάτηρ Ασωπού
Θέσπιος=Ποταμός Βοιωτίας.
Θέσπιος= Υιός του Ερεχθέως
Θεσπιός =Με τας πολλάς θυγατέρας του, υπονοούνται τα άντρα, οικογένειαι, φηξάραι, φυλαί, τα φύλλα Πελασγών.
Θεσπρωτίας περί=Ο Μουσαίος έγραψε ολόκληρον μυστικόν βιβλίον, τούτο δε ως ίδιον εξήνεγκεν Ευγάμων ο Κυρηναίος, ατυχώς μη σωζόμενον. Περί Δωδώνης δε έγραψαν ο Κινεύς, Πολέμων ο Περιηγητής, ο Αριστείδης ο Λουκίλλιος και άλλοι, πάντα απωλεσθέντα. Αλλά και πάλιν εξ όσων ενδείξεων έχομεν, πιστεύομεν ότι αι γεραραί Πελειάδες της Δωδώνης ήσαν αι Σίβυλλαι, η Θεσπρωτική, η Ερυθραία, η Μάρπησσα, η Σαμία, η Αμάλθεια, η Κιμμερία, η Ηροφίλη και ει τις ετέρα. Η Σίβυλλα Μάρπησσα ταυτιζομένη τη Σιβύλλη Ερυθραία και αύτη τη Εροφλίλη και Αμαλθεία λέγεται γεννηθείσα εν Ίδη παρά τας όχθας του ποταμού Αϊδωνέως.
Θεσπρωτία η Ομηρική=Αι νήσοι των Παξών. Θεσπρωτία καὶ Ἐφύρα εἶναι αἱ Νῆσοι ἡμῶν, ἐν ταῖς ὁποίαις ὑπῆρχε καὶ τὸ ὁμηρικὸν μαντεῖον τῆς Δωδώνης, πολύ πριν μετατεθῇ εἰς τὴν Ἤπειρον μετὰ τὴν ἐρήμωσιν τῶν Νήσων ἡμῶν, διότι τὰς εὐτυχεῖς ταύτας Νήσους, μετὰ τὴν ὁμηρικὴν ἐποχὴν, ἔπληξε μεγάλη δυστυχία, ὁμοία ἄλλης, ἥτις πρὸ τοῦ Ὁμήρου πολλὰς χιλιετηρίδας ἔλαβε χώραν ἐν αὐτῇ καὶ τῇ Κερκύρᾳ· καθόσον ἡ μυθολογούμενη μάχη τῶν Γιγάντων, αἱ τόσαι καταστροφαὶ αἱ ἐπακολουθήσασαι, ἀναφέρονται ἐκ τῆς ἀρχαιότητος. Ἐνταῦθεν καὶ ἡ Νῆσος τῶν Παξῶν ἐκαλεῖτο Ἡφαιστία καὶ Λῆμνος καὶ Αἴτνα· καὶ σήμερον ἔτι καταφαίνονται τὰ ἴχνη τοιαύτης καταστροφῆς, συχνότατα δὲ τὸ ἔδαφος αὐτῆς σείεται ὑπὸ σεισμῶν, ὅσον καὶ ἄν τὸ ὑπ’ αὐτὴν ἡφαίστειον ἀπὸ αἰώνων διατελεῖ ἐσβεσμένον. Αἱ τόσαι ἄλλαι Ἔφυραι, τὰς ὁποίας ἀπαντῶμεν ἐν τῇ ἱστορικῇ ἐποχῇ, εἶναι ἐπαναλήψεις τῆς ὁμηρικῆς ταύτης Ἐφύρας. Ὡς ἀντιγραφὴ εἶναι καὶ αἱ διάφοροι καταβάσεις εἰς τὸν Ἅδην, ὡς τῆς Ἠπείρου, Ταινάρου, Σικελίας καὶ λοιπῶν.
Θεσπρωτών Γαίαν= Της Ομηρικής εποχής, θεωρεί την Κέρκυρα και ουχί την Ηπειρωτικήν Θεσπρωτίαν.Φίλιπ. Οικονόμου “Οδυσσέως Νόστος.”
Θεσπρωτικὴν Ἤπειρον =πόλις Τροία καὶ Ἴλιον, καὶ Ξάνθος καὶ Σιμόεις ποταμοὶ τρωϊκοί.
Θεσπρωτός=Ο Ομηρικός Πρωτεύς. Ο άρχοντας των σπηλαίων
Θέσας= Κατὰ τὸν Ἡσύχιον θησαυρίσας.
Θεσσαλία=Αρχαιότατες πόλεις της Θεσσαλίας από το λεξικό του Ελευθερουδάκη:Λάρισα, Δημητριάς, Εχινός, Θήβα, Λάμια, Αγιάς, Γόμφοι. Καισάρεια, Τρίκη, Διοκλητιανούπολις, Ύπατα, Φάρσαλος, Καίσσαβος Μητρόπολις, Σαλτοβουραμίσιον, Σαλτοσιόβιος, Σκίαθος, Σκέπολα, Τύρναβος Πεπέρυνθος, Καρδίτσα, Ελασσώνος Τρίκκαλα Ερέτρια, Ορχομενός, Καλαμπάκα, Όλυμπος, Βόλος, Κισσός, Ζαγορά, Νηλεαί, Νηλεία, Αργαλαστή, Φέραι, Πύρα, Αλμυρός, Σκόπελος, Αχίλλειον, Τσοτίον, Πετίλον, Ιθώμη, Σοφάδες, Ρεντίνα. Από αυτές εκτός ελαχίστων αναφέρονται από τον Αθηναγόρα ως τοπωνύμια Παξών-Φαιακία-Θεσπρωτία.
Θέτις= Η μήτηρ τοῦ Ἀχιλλέως καὶ Δωρὶς ἡ μήτηρ τῆς Μελίτης ἦσαν ἀδελφαὶ, ὡς τέκνα τοῦ αὐτοῦ πατρὸς Νηρέως ἤ καὶ Αἰγαίου. ἀλλὰ καὶ ἡ θάλλασσα ἡ ἀνεξάντλητος αὕτη ἀποθήκη τοῦ χρυσοῦ. διὰ τοῦτο καὶ αἱ βασιλοποῦλαι τῆς θαλάσσης Νηρηΐδες καὶ Ὠκεανίδες Νύμφαι, «αἱ θοαὶ νύμφαι». Θόωσα νύμφη, ἐξ ἦς ὁ Ποσειδῶν ὁ καὶ Χρύσης ἐγέννησε τὸν Πολύφημον.
Θεφιλλά= Η προσευχή η οφειλομένη εις τον θεόν.
Θέω= Τρέχω και δη επί πλοίων.
Θέα, θόα,= Έχουσι τὴν ἔννοιαν ταύτην, οὕτω καὶ ἡ λέξις πασ, παγ, παζ, κατ' ἐξοχὴν σημαίνει χρυσὸν, ὡς διὰ πολλῶν ἀνεγράψαμεν ἐν τῷ ἔργῳ ἡμῶν «Φῶς ἀπὸ τὰ βάθη τῶν αἰώνων». Παγ, Παγασσαί, Παγκαῖον ὄρος, Παξὸς, Πάγκα.
Θεῖα= Ήσαν ἑορταὶ πρὸς τιμὴν τοῦ Διονύσου.
Θεοὶ= «ὁ Ζεὺς, ἡ Ἥρα, ἡ Ἀθηνᾶ, ὁ Ποσειδῶν, ὁ Ἀπόλλων, ἡ Ἄρτεμις, ὁ Πλούτων, ἡ Δήμητρα, ἡ Περσεφόνη, ὁ Διόνυσος ὁ Πᾶν, ὁ Ἑρμῆς, ὁ Ἄρης, ὁ Ἡρακλῆς καὶ οἱ ἄλλοι, ήσαν οἱ Βασιλεῖς οἱ πρόγονοι θεοὶ οἱ κοινοὶ θεοὶ τοῦ ὅλου Γένους, ὑπεράνω τῶν ὁποίων ἦτο ὁ Θεὸς τῶν Θεῶν, «ὁ Ἄγνωστος Θεὸς».
Θελώνω= Θολώνω.Εθέλωσε=βράδυασε, σουρούπωσε.Το γυαλί της λάμπας είναι θελό=θολό.
Θεμονιά=Ο σωρός χόρτου, ξύλων κλπ.
Θεοτικό το=Τα από τον θεό ερχόμενα και αρεστά σ’ αυτόν.”Δεν κουβεντιάζει θεοτικά”=δίκαια.
Θερμαίνομαι=Πυρέσσω, πάσχω από “θερμασιά”=ελονοσία.
Θερτής=Ο μην Ιούνιος.
Θέτις= Η μήτηρ τοῦ Ἀχιλλέως, ἀλλὰ καὶ ἡ θάλλασσα ἡ ἀνεξάντλητος αὕτη ἀποθήκη τοῦ χρυσοῦ. διὰ τοῦτο καὶ αἱ βασιλοποῦλαι τῆς θαλάσσης Νηρηΐδες καὶ Ὠκεανίδες Νύμφαι, «αἱ θοαὶ νύμφαι». Θόωσα νύμφη, ἐξ ἦς ὁ Ποσειδῶν ὁ καὶ Χρύσης ἐγέννησε τὸν Πολύφημον.
Θεμίσκυρα=Η πατρὶς τῶν Ἀμαζόνων· διότι κατὰ τὴν μυθολογίαν εἰς τὸ παρὰ τὸ Θερμώδοντα ἄλσος τοῦ Ἄκμονος, ἑνὸς τῶν Ἰδαίων Δακτύλων, ὁμοίων τῇ φύσει πρὸς τοὺς Κούρητας, ὁ Ἄρης ἐκ τῆς Νύμφης Ἁρμονίας 10ἐτεκνογόνησε τὰς Ἀμαζόνας.
Θέμις – Δέμις Η= Σχετίζεται μετὰ τῶν μεταλλείων καὶ οἱ Θέμιστες οἱ ἱερεῖς τῆν Δωδώνης, οἱ καὶ Τόμοιροι - Δόμουροι - Δάμουροι λεγόμενοι, ἔλαβον ἀσφαλῶς τὸ ὄνομα ὡς ἐκ τῆς ἀρχικῆς αὐτῶν ἐννοίας τῶν ἱερέων, τῶν μετάλλων καὶ δὴ τοῦ κυριωτέρου ἐκπροσώπου αὐτῶν τοῦ Διὸς, ὅστις καὶ Τιτὰν ἐλέγετο καὶ Κάβειρος ἐθεωρεῖτο.
Θεμίσκυρα εν Ηπείρω =Ήν δε η αρχική ένθα και οι Αμαζόνες. Διότι κατά την μυθολογίαν εις το παρά το Θερμώδοντα Άλσος του Άλκμονος, ενός των Ιδαίων Δακτύλων, ομοίων τη φύσει προς τους Κούρητας. Ο Άρης εκ της Νύμφης Αρμονίας ετεκνογόνησε τας Αμαζόνας.
Θεοδίδων-Θεοδότων=Χωρίον Κερκύρας Β.Κέρκυρα.
Θεοξένειος καὶ θεοξένεια =Η ἑορτὴ του Διός καί άλλων θεών καὶ δὴ του Απόλλωνος ἐν Δελφοῖς· ἐορτὴ θεοξένεια ἐτελεῖτο ἐπίσης πρὸς τιμὴν τοῦ Ἐρμοῦ καὶ ἄλλη ἑορτὴ πρὸς τιμὴν τῶν Διοσκούρων.
Θεός και σιός, σείος, θιός και θευς=Το υπέρτατον ον.Θεού, σπέος, θείον σπέος, θέσπεια σπήλαια= Αντρα θαλάσσια κατοικούμενα υπό θεών.
Θεοί = Οι πρόγονοι, των πρώτων ανθρώπων. Κατὰ ταῦτα ἕκαστον ἄντρον ἤ οἰκογένεια, ἑκάστη φατρία, ἑκάστη φυλὴ εἶχε τοὺς ἰδίους θεοὺς· διὰ τοῦτο συγγενεῖς ἦσαν οἱ τοὺς αὐτοὺς θεοὺς ἔχοντες· διότι κατὰ τὸν Πλάτωνα «Συγγένεια, μογνίων θεν κοινωνία»· πρὸς τοὺς «ὁμογνίους» τούτους θεοὺς οὐδεμίαν σχέσιν καὶ κοινωνίαν εἶχον οἱ εἰς ἄλλην οἰκογένειαν ἤ φατρίαν ἤ φυλὴν ἀνήκοντες, ἔχοντες καὶ αὐτοὶ ἐπίσης τοὺς ἰδίους αὐτῶν θεοὺς τοὺς ὁμογνίους καὶ συναίμους.
Θεοί= Ήσαν προσωποποίησις, ἡ θεοποίησις τῶν πετρῶν, τῶν ὀρέων, τῶν κρημνῶν, τῶν σκοπέλων, τῶν βράχων, τῶν φρεάτων, τῶν ἄντρων, τῶν σπηλαίων.
Θεοί του χρυσού=Οι έχοντες σχέση με τον χρυσό, βρίσκονται στα νησιά των Παξών –Φαιακίας.
Θεοί = Ήλιοι 7. Αιγύπτιος, Ρόδιος, Ατλάντειος, Κορίνθιος, Φοίνιξ.
Θεός =Ο Πλάτων παρήγε τη λέξη θεός εκ του θέειν, τρέχειν διότι πρώτοι θεοί ήσαν ο Ήλιος και η Σελήνη.
Θεός= “Εις θεός, έν γένος, μία γλώσσα, έν κοινόν όνομα της θεότητος, εν όλω τω ανθρωπίνω γένει, μία πίστιν, μία λατρεία.” (Αγία γραφή) Ότι διέφυγεν την προσοχήν των Σοφών και Ασόφων.
Θεός και Χάος=Λέξεις ταυτοσήμαντες.Χάος-Χαός-Χεός-θεός εναλλασσομένων του Θ και Χ, ως όρνιχος και όρνιθος.
Θεοτοκιό-Φετοκιό=Ηπείρου τοπωνύμιο
Θέρμα=Το Θέρμον. Πόλις επίσημος της Αιτωλίας πλησίον του Στράτου έχουσα θερμάς πηγάς.Θέρμαι αι= Πόλις της Σικελίας.
Θέρμες=Ξάνθης Μακεδονίας με πολλά ορυκτά
Θέρμες (βλάχικα)=Η θέρμη, πυρετός.
Θέρμισσα=Μία των Λιπάρων νήσων, Ιερά καλουμένη (βλέπε Λιπάραι).
Θερμοπύλαι=Θερμαι-πύλαι, στενόν μέρος επί του όρους Οίτη ονομάσθησαν από τας θερμάς πηγάς αίτινες ενομίζοντο ιεραί του Ηρακλέους.Υπήρξεν περίφημος η δίοδος δια την ένδοξον μάχην που έδωσαν οι τριακόσιοι των Σπαρτιατών εναντίον των πολυαρίθμων Περσικών στρατευμάτων με τον ένδοξο θάνατο του Λεωνίδα βασιλέως της Σπάρτης.
Θέρμων=Πόλις της Μακεδονίας στην επαρχία Μυγδονία, κειμένη επί του Θερμαϊκού κόλπου, Από την αρχαία Λαλία και Ημαθία καλουμένη ύστερον δε ωνομάσθη Θεσσαλονίκη υπό του Φίλιππου βασιλέως των Μακεδόνων, μετά την νίκην του την κατά των Θεσσαλών (Στράβων.).
Θερμώδων-ντος =Ποταμός της Καππαδοκίας στη μικρά Ασία πηγάζων εκ των Αμαζονίων ορέων.
Θερμώδων-ντος= = Ποταμός της Βοιωτίας ρέων πλησίον της Τανάγρας επί των χρόνων του Πλουτάρχου Αίμων καλούμενος.(Λορέντης)
Θερσά= Πόλις της Παλαιστίνης διάσημη για την τοποθεσία της. Ως όνομα απαντάται αρχικά στην Αγία γραφή στον κατάλογο των γενέσεων των υιών του Νόε “Ιωνύαν, Ελισά και Θαρσείς, Κίτιοι και Ρόδιοι, εκ τούτων αφωρίσθησαν νήσοι των Εθνών εν τη γη αυτών” , πρόκειται δε περί των Ελληνικών νήσων. Ελισά και Θάρσεις είναι οι Έλληνες περί την Δωδώνην ήτις ελέγετο αρχικώς και Ταρτησσός, δηλονότι η Ήπειρος μετά των νήσων αυτής. Εκείνο που διέκρινε την χώραν αυτήν ήσαν τα μέταλλα αυτής και δη ο χρυσός. Χρυσός και Άμπελος είναι λέξεις συγγενείς. Είναι αυτά που απετέλεσαν την δόξαν της Ηπείρου και της όλης Ελλάδος, αρχικώς η άμπελος και έπειτα ο χρυσός. Οι δε Έλληνες, αείποτε μετανάσται, διήλθον από χιλιάδων ετών όλον τον τότε κόσμον μεταδίδοντες δια της αμπέλου και του οίνου τον πολιτισμόν μεταξύ των βαρβάρων λαών και εισπράτοντες τον χρυσόν.
Θεσπιαὶ αι= Ὁμηρικαὶ εἶναι αἱ Νῆσοι των Παξών τῶν ἄντρων καὶ τῶν σπηλαίων.
Θέσπεια=θυγάτηρ Ασωπού
Θέσπιος= Υιός του Ερεχθέως
Θεσπιός =Με τας πολλάς θυγατέρας του, υπονοούνται τα άντρα, οικογένειαι, φηξάραι, φυλαί, τα φύλλα Πελασγών.
Θεσπρωτίας περί=Ο Μουσαίος έγραψε ολόκληρον μυστικόν βιβλίον, τούτο δε ως ίδιον εξήνεγκεν Ευγάμων ο Κυρηναίος, ατυχώς μη σωζόμενον.Περί Δωδώνης δε έγραψαν ο Κινεύς, Πολέμων ο Περιηγητής, ο Αριστειδης ο Λουκίλλιος και άλλοι, πάντα απωλεσθέντα. Αλλά και πάλιν εξ όσων ενδείξεων έχομεν, πιστεύομεν ότι αι γεραραί Πελειάδες της Δωδώνης ήσαν αι Σίβυλλαι, η Θεσπρωτική, η Ερυθραία, η Μάρπησσα, η Σαμία, η Αμάλθεια, η Κιμμερία, η Ηροφίλη και ει τις ετέρα. Η Σίβυλλα Μάρπησσα ταυτιζομένη τη Σιβύλλη Ερυθραία και αύτη τη Εροφλίλη και Αμαλθεία λέγεται γεννηθείσα εν Ίδη παρά τας όχθας του ποταμού Αϊδωνέως.
Θεσπρωτία η Ομηρική=Αι νήσοι των Παξών. Θεσπρωτία καὶ Ἐφύρα εἶναι αἱ Νῆσοι ἡμῶν, ἐν ταῖς ὁποίαις ὑπῆρχε καὶ τὸ ὁμηρικὸν μαντεῖον τῆς Δωδώνης, πολύ πριν μετατεθῇ εἰς τὴν Ἤπειρον μετὰ τὴν ἐρήμωσιν τῶν Νήσων ἡμῶν, διότι τὰς εὐτυχεῖς ταύτας Νήσους, μετὰ τὴν ὁμηρικὴν ἐποχὴν, ἔπληξε μεγάλη δυστυχία, ὁμοία ἄλλης, ἥτις πρὸ τοῦ Ὁμήρου πολλὰς χιλιετηρίδας ἔλαβε χώραν ἐν αὐτῇ καὶ τῇ Κερκύρᾳ· καθόσον ἡ μυθολογούμενη μάχη τῶν Γιγάντων, αἱ τόσαι καταστροφαὶ αἱ ἐπακολουθήσασαι, ἀναφέρονται ἐκ τῆς ἀρχαιότητος. Ἐνταῦθεν καὶ ἡ Νῆσος τῶν Παξῶν ἐκαλεῖτο Ἡφαιστία καὶ Λῆμνος καὶ Αἴτνα· καὶ σήμερον ἔτι καταφαίνονται τὰ ἴχνη τοιαύτης καταστροφῆς, συχνότατα δὲ τὸ ἔδαφος αὐτῆς σείεται ὑπὸ σεισμῶν, ὅσον καὶ ἄν τὸ ὑπ’ αὐτὴν ἡφαίστειον ἀπὸ αἰώνων διατελεῖ ἐσβεσμένον. Αἱ τόσαι ἄλλαι Ἔφυραι, τὰς ὁποίας ἀπαντῶμεν ἐν τῇ ἱστορικῇ ἐποχῇ, εἶναι ἐπαναλήψεις τῆς ὁμηρικῆς ταύτης Ἐφύρας. Ὡς ἀντιγραφὴ εἶναι καὶ αἱ διάφοροι καταβάσεις εἰς τὸν Ἅδην, ὡς τῆς Ἠπείρου, Ταινάρου, Σικελίας καὶ λοιπῶν.
Θεσπρωτικὴν Ἤπειρον =πόλις Τροία καὶ Ἴλιον, καὶ Ξάνθος καὶ Σιμόεις ποταμοὶ τρωϊκοί.
Θεσπρωτός= Ο άρχοντας των σπηλαίων. Ο Ομηρικός Πρωτεύς. Θεσ(ις)πρωτία.
Θέσας= Κατὰ τὸν Ἡσύχιον θησαυρίσας. Θηκία κατὰ τὸν Ἡσύχιον ὁ θησαυρὸς.
Θεσσαλία= από Θεσσαλού, η πρότερον Πελασγία (Στεφ.Βυζάντιος)
Θεσσαλία-Θετταλία (βλέπε Θράκη)=Μία των τριών μεγάλων επαρχιών οι οποίες αποτελούσαν την Αρκτικήν Ελλάδα. Η Θεσσαλία υπό των αρχαίων εδιαιρείτο εις τέσσαρας μικροτέρας επαρχίας Φθιώτιδα,Εστιαιώτιδα, Θεσσαλιώτιδα και Πελασγιώτιδα (Ηρόδοτος). Εις τους Ίνκας η Καραβά –Γαλάνη Μ, αποκρυπτογράφησε τη Θεσσαλία ως εξής:θεασ=θεός αϊλίας= Αέλιος σάϊλ=Σδευς(ζευς).θεός ήλιος.
Θέτις= Η μήτηρ τοῦ Ἀχιλλέως, ἀλλὰ καὶ ἡ θάλλασσα ἡ ἀνεξάντλητος αὕτη ἀποθήκη τοῦ χρυσοῦ.
Θέτις = Η μήτηρ τοῦ Ἀχιλλέως καὶ Δωρὶς ἡ μήτηρ τῆς Μελίτης ἦσαν ἀδελφαὶ, ὡς τέκνα τοῦ αὐτοῦ πατρὸς Νηρέως ἤ καὶ Αἰγαίου.
Θεφιλλά= Η προσευχή η οφειλομένη εις τον θεόν.
Θέωλος=Έτσι επροφέρετο υπό του Αλκιβιάδου η λεξις Θέωρος, μη δυναμένου καθαρώς να προφέρει το στοιχείον ρ. Ο Θέωρος ήταν Αθηναίος περιβόητος δια την επιορκίαν και ρυπαρόν αυτού χαρακτήρα, αναφερόμενος συχνάκις υπό παρ’ Αριστοφάνη.
Θήβα Δωρκ.αντί Θήβη. Θήβες=Πόλις υπερκείμενη, χτισμένη ψηλά.
Θήβαι Βοιβτ. Θείβαι=Μία των επισήμων αρχαίων πόλεων της Ιδίως Ελλάδος, πρωτεύουσα της Βοιωτίας, της οποίας η Ακρόπολις Καδμεία καλουμένη εκτίσθη πρώτον υπό του Φοίνικος Κάδμου, ύστερον δε ο Αμφίων έκτισε την Καδμείαν την ιδίως πόλιν Θήβας, περικυκλώσας αυτήν μ’ εν τείχος έχον επτά πύλας, τας οποίας εκάλεσε με τα ονόματα των επτά αυτού θυγατέρων.
Θήβαι αι Φθιώτηδες=Πόλις αρχ, της Φθιώτιδος εν Θεσσαλία κειμένη παρααθλασσίως, ύστερον δε Φιλιππούπολις κληθείσα τανύν Αρμιρόν.
Θήβαι=Πόλις αρχαία της Αιγύπτου μητρόπολις της Θηβαϊδος κειμένη επί των δύω όχθων του Νείλου ποταμού.
Θήβη=Σημαίνει τόπο που περιέχει χρυσό.Θήβη ήταν και μία από τις ονομασίες των Παξών, η ονομαζομένη Αβαντίς, η γενέθλια νήσος του Απόλλωνα.
Θήβη Επτάπυλη=Επτά πήλες λεγόντουσαν:Ήλεκτρες,Ύψιστες,Ογκαίες, Ωγύγιες, Νήϊστες και Προιτίδες.
Θήβη και Τάφος=Είναι ταυτοσήμαντα. Ταβ είναι ο δράκων, ο δράκων είναι το σύμβολο του χρυσού.
Θηκία= Κατὰ τὸν Ἡσύχιον ὁ θησαυρὸς.
Θήρα= Η νῆσος, τὸ ὄνομα ἔλαβε διὰ τὸν περιζήτητον οἶνον αὐτῆς, δι᾿ ὅ καὶ ἐλατρεύετο ἐκεῖ Διόνυσος ὁ Σαβάζιος. (βλ.Σαντορίνη)
Θησεύς= Δεν είναι άσχετος προς την λάμψιν, τον χρυσόν τους θησαυρούς.(βλ.Θάσος)
Θητός και θάνας= Θητὸς ἐλέγετο ὁ ὄφις, ἀλλὰ καὶ θάνας, ὅθεν Ἀθηνᾶ εἶναι ἡ Ὀφιοῦσα. Αὕτη ἡ ὀνομασία σημαίνει κάτι τὸ φωτεινόν, τὸ λαμπρόν, τὸ αἰγλῆεν, αὐτὸ τοῦτο ὅπερ σημαίνουσι καὶ αἱ λέξεις Αἰθίοψ, Αἰθήρ.
Θήβη=Εν των ονομάτων των νήσων των Παξών.
Θήβη =Σημαίνει τόπον περιέχοντα χρυσόν.
Θήβη Επτάπυλη=Επτά πήλες λεγόντουσαν:Ήλεκτρες,Ύψιστες,Ογκαίες, Ωγύγιες, Νήϊστες και Προιτίδες.
Θήβη και Τάφος =Ταυτοσήμαντα.Ταβ=δράκων, δράκων δε σύμβολον του χρυσού.
Θηέομαι-θηητήρ=Θαυμαστής, θεατήρ, έμπειρος (θηρητήρ)..(Ησύχιος)
Θηητός-θηητόν=Θαυμαστός.
Θήϊον-θέειον=Θειάφι.
Θηκία= Κατὰ τὸν Ἡσύχιον ὁ θησαυρὸς.
Θήρα= Η νῆσος, τὸ ὄνομα ἔλαβε διὰ τὸν περιζήτητον οἶνον αὐτῆς, δι᾿ ὅ καὶ ἐλατρεύετο ἐκεῖ Διόνυσος ὁ Σαβάζιος. Το όνομα Θήρα προέρχεται από τον Θήραν τον Αιτεσίωνος, όστις εκ Σπάρτης προερχόμενος απώκισε την νήσον, το δε όνομα Σαντορίνη προέρχεται από το παρεκκλήσι της Αγίας Ειρήνης. Εκτός αυτών των δύο ονομάτων προσεδόθησαν δια μέσου των αιώνων και πολλά άλλα όπως:Στρογγύλη, Καλλίστη ή Καλλιστώ, Φιλητέρη ή Φιλωτέρα, Καλαυρία, Καρύστη, Τευσία, Θηραμένη, Ρήνεια. Οι Τούρκοι ωνόμαζον την Θήραν Δειρμετζίκ, δηλαδή Μικρόν Μύλον, εκ των πολλών μικρών ανεμομύλων οι οποίοι υπήρχον εκεί. Μετά τον πόλεμον του 1940 επισήμως καθιερώθη το όνομα Θήρα, οι ξένοι όμως ωνομάζουν αυτή Σαντορίνη όστις και επεκράτησε.
Θήρα ή Φήρα=κτίσμα Θήρα τινός οπαδού του Κάδμου ή Κάσ-(ΚΑΣ οίνου, ΜΟΥ δένδρου). Οι κάτοικοι Θήρες ή Φήρες, όθεν ο Μϋθος, ότι την νήσον κατώκουν αρχικά θηρία.Θέρμεσσα λέγεται δια τν θέρμην, ΓΙΕ(=θέρ) πυρεστία, ΜΟΥ φλέγουσα (θερμός), ΕΣΣ πολύ, αλλά και ΓΙΡΑ αμπέλων οίνου, ΜΕΣΣ πλήθος (Ιακ.Θωμόπουλος.)
Θήρα=Μία των θυγατέρων του Αμφίωνος και της Νιόβης από της οποίας ωνομάσθη μία πύλη της πόλεως των Θηβών εν Βοιωτία. Στην Κέρκυρα συχνά ακούγεται: “κλείσε τη θήρα”.
Θηρ-ίον=Υποκοριστικόν της αρχαιοεληνικής λέξεως Θηρ.Αρχικώς εχρησιμοποιείτο προς χαρακτηρισμών των άλλων ζώων, εν αντιδιαστολή προς τον άνθρωπον.Βραδύτερον έλαβε την έννοια του αγρίου ζώου.
Θης-Θήτες=Οι από αρχαιοτάτωνχρόνων εν Αττική ακτήμονες εργάται ή γεωργοί.
Θησεύς= Δεν είναι άσχετος προς την λάμψιν, τον χρυσόν τους θησαυρούς.
Θητός και θάνας= Θητὸς ἐλέγετο ὁ ὄφις, ἀλλὰ καὶ θάνας, ὅθεν Ἀθηνᾶ εἶναι ἡ Ὀφιοῦσα. Αὕτη ἡ ὀνομασία σημαίνει κάτι τὸ φωτεινόν, τὸ λαμπρόν, τὸ αἰγλῆεν, αὐτὸ τοῦτο ὅπερ σημαίνουσι καὶ αἱ λέξεις Αἰθίοψ, Αἰθήρ.
Θιβέτ=Όρος θεού (Καραβά-Γαλάνη Μ.)
Θίλε=ο φίλος (τσακων.)
Θιν=ο αιγιαλός. Η άμμος.Θίνες=ψάμμοι. Υψηλοί τόποι. Αι των καρπών συγκομιδαί. (Ησύχιος)
Θιναλίων=Αιγιαλός, Δήμος Κερκυραίων.
Θινώδες όρος το=Όρος της Αιγύπτου περί την δυτικήν πλευράν του Νείλου ποταμού(Νικ. Λορέντης).
Θιός =Θεός
Θλιβά-θλιβά=Θλιβερά. “Έκλαιγαν θλιβά-θλιβά”.Έκλαιγαν αθόρυβα.
Θόας = Ο παρὴρ τοῦ χρυσοῦ Κάδμου, ὁ τὰ χρυσᾶ μεταλλεῖα τοῦ Παγκαίου ὄρους πρῶτος ἐκμεταλλευθεὶς, ὁ ἀπαντώμενος ὅπου πολύτιμα τοιαῦτα μεταλλεία καὶ ἐν Λέσβῳ. Θόας ὁ Ἥφαιστος ὁ θεὸς τῶν μετάλλων. Θόας υἱὸς τοῦ Ἀνδραίμονος καὶ τῆς Γοργοῦς· ἀλλ' ἡ λέξις Ἄνδρος ἀναφέρεται εἰς τὸν χρυσὸν.
Θόαξος= Ο πάγχρυσος Ἀπόλλων·
Θόαι=Αι νήσοι των Παξών
Θόαι=Νήσοι αι άλλως Εχινάδες και Οξείαι, είναι αι νήσοι των Παξών.
Θόη =Ετέρα νύμφη Νηρηῒς χρυσῆ καὶ αὕτη βασιλοπούλα, καὶ αἱ ἄλλαι ἀδελφαὶ αὐτῆς Κυμοθόη, Ἀμφιθόη, Πραξιθέα, ἡ καὶ Μετάνειρα σύζυγος τοῦ Κελεοῦ βασιλέως τῆς Ἐλευσίνος·
Θοαί νήες= Κυρίως επί των πολεμικών πλοίων.
Θόας=Υιός του Διονύσου και της Αριάδνης.
Θόας=Υιός του Βορυσθένους, Είναι ο Βορυσθένης ποταμός.
Θόας = Ο παρὴρ τοῦ χρυσοῦ Κάδμου, ὁ τὰ χρυσᾶ μεταλλεῖα τοῦ Παγκαίου ὄρους πρῶτος ἐκμεταλλευθεὶς, ὁ ἀπαντώμενος ὅπου πολύτιμα τοιαῦτα μεταλλεία καὶ ἐν Λέσβῳ. Θόας ὁ Ἥφαιστος ὁ θεὸς τῶν μετάλλων. Θόας υἱὸς τοῦ Ἀνδραίμονος καὶ τῆς Γοργοῦς· ἀλλ' ἡ λέξις Ἄνδρος ἀναφέρεται εἰς τὸν χρυσὸν.
Θόας =Ο Αχελώος ποταμός.
Θόαξος= Ο πάγχρυσος Ἀπόλλων·
Θόη,Κιμοθόη,Ιπποθόη,Πασιθέα=Νύμφαι της θαλάσσης, θυγατέρες του Νηρέως.Ωςεπίσης και Πειθώ, Πασιθόη,Μενεσθώ,Τελεσθώ, Νύμφαι θαλάσσιαι και αυτές θυγατέρες του Ωκεανού και της Τιθύος.Αριδήλως αποδεικνύουν την σχέσιν και της λέξεως τάυτης με τα ύδατα τα ρέοντα, τα ορμητικά. Αθηναγόρας.
Θόη =θυγάτηρ του Ωκεανού και της Ωκεανίδος Δωρίδος.
Θόη =Ετέρα νύμφη Νηρηῒς χρυσῆ καὶ αὕτη βασιλοπούλα, καὶ αἱ ἄλλαι ἀδελφαὶ αὐτῆς Κυμοθόη, Ἀμφιθόη, Πραξιθέα, ἡ καὶ Μετάνειρα σύζυγος τοῦ Κελεοῦ βασιλέως τῆς Ἐλευσίνος· Νικοθόη=μία των Αρπυιών η και Αελλόπη, ήτις διωκομένη υπό του Βορέου ήλθε φεύγουσα εις Εχινάδας
Θόλος=Σημαίνει θαλάμια τρύπα, σπήλαιον
Θόλος ή Δόλος.=Στον Όμηρο είναι το μέρος όπου φυλάσσεται ο χρυσός, η αποθήκη του χρυσού.(Αθηναγόρας.)
Θοὸς= Ο ταχύς Θοώς=Ταχέως, σφοδρώς.
Θοὸς= ὁ λαμπρὸς kατά τον Ησύχιον.
Θουρία=πόλις αρχαία της Μεσσηνίας, Πελοπόννησος, κειμένη επί του Μεσσηνιακού κόλπου, κατά Στραβν η του Ομήρου Αίπεια, κατά δε Παυσανία Άνθεια.(Νικ. Λωρέντης)
Θούριοι=πόλις της Λευκανίας χώρας της Ιταλίας κειμένη επί του Ταραντίου κόλπου πρότερον Σύβαρις καλουμένη Θούρια πηγή και κρήνηύστερον Κωπιαί
Θόωσα =Νύμφη, ἐξ ἦς ὁ Ποσειδῶν ὁ καὶ Χρύσης ἐγέννησε τὸν Πολύφημον.
Θοῶσαι= Λαμπρύναι.
Θόωσα=Η μήτηρ του Κύκλωπος Πολυφήμου εκ του Ποσειδώνος.
Θόωσα =Νύμφη, ἐξ ἦς ὁ Ποσειδῶν ὁ καὶ Χρύσης ἐγέννησε τὸν Πολύφημον.
Θοῶσαι= Λαμπρύναι.
Θράκη=Η αναφερόμενη Θράκη στον Όμηρο, είναι άλλη από την ιστορική. Όπως συνέβη με την Ήπειρο, Κρήτη, νησιά και όλη την προϊστορική Ελλάδα. Η ομηρική Τροία μόνο στη Θεσπρωτία μπορεί να κατατοπισθεί. Σήμερα είναι το Καστρί ή Κεστρινή, ο Άγιος Βλάσσιος ή Ίλιάς. Η γλώσσα των Θρακών χαρακτηριζομένη ως βάρβαρη, διότι είχε πολλά σύμφωνα είναι ελληνικοτάτη, πρωτόγονος, προομηρική. Εξ αυτού του χαρακτηρισμού αιώνες αργότερα τα τοπωνύμια τα ωνόμαζαν ως φερόμενα Τούρκικα, Σλαύικα, Αλβανικά κλπ.ενώ όλες οι ξένες γλώσσες εδανείσθησαν για τη δική τους γλώσσα πολλές λέξεις από τη ρίζα των λέξεων της Θράκικης. Η αρχαία πρωτόγονη Θρακική γλώσσα είχε πολλά σύμφωνα, όχι η σημερινή ιστορική Θράκη, αλλά η ομηρική της Θεσπρωτίας που δεν γνωρίζουμε το χάρτη με τα όρη που υπήρχαν πριν από τις καταστροφές των σεισμών, καθιζήσεων κλπ.
Θρᾴκη καὶ Θεσσαλία =Η ἀρχικὴ Ὁμηρικὴ, τὰς ὁποίας ὡς πατρίδα δίδουσιν εἰς τοὺς πρώτους ἱεροφάντας τῶν θεῶν Ὀρφέα ( βλέπε Ορφέα) και λοιπούς, ἦτο ἡ Ήπειρος, ἐν τῇ ὁποίᾳ μόνη, καὶ δὴ ἐν Δωδώνῃ, εὑρίσκουσιν τὴν ἐξήγησιν αὐτῶν πᾶσαι αἱ παραδόσεις καὶ τὰ ὀνόματα τῶν Θεῶν καὶ Ἡρῴων. (Αθηναγόρα)
Θράκη , Σαμοθράκη= φέρονται εις το Ιόνιον Πέλαγος, μία των νήσων του οποίου ονομάζεται Μαθράκη.
Θρᾴκες Οἱ = καὶ οἱ ἐξ αὐτῶν προελθόντες Κάρες καὶ Φρύγες, ἦσαν χρυσοθῆραι ἀνιχνεύοντες τὸν χρυσὸν κατὰ πᾶσαν τὴν Ἑλλάδα καὶ τὸν ἄλλον κόσμον καὶ ἐκμεταλλευόμενοι αὐτὸν.
Ευμολπίδαι, Ορφείς, Φιλάμμωνες, Θαμυρίδες, Μουσαίοι, Λίναι ήσαν πάντες Θράκες, αυτοί οι πρώτοι διδάξαντες εις τους πρώτους Έλληνας, τα μυστήρια των Ιερών, οι δώσαντες είς αυτούς γλώσσαν, νόμους και μουσικήν, και παν ό,τι συνετέλει προς ανύψωσιν του ανθρώπου. Θράκες ήσαν και οι Δωριείς, οίτινες, ως οι Θεσσαλοί, εξ Ηπείρου κατελθόντες κατέλυσαν την Θεσσαλίαν, Βοιωτίαν, Πελοπόννησον, Αττικήν, τας Νήσους, Μακεδονίαν, την ιστορικήν Θράκην και την Ασίαν και πέραν έτι μέχρι των περώτων της Γης.
Θράκες οἱ= Αναπτύξαντες πολύ πρὸ τῶν ἱστορικῶν χρόνων πολιτισμὸν μέγιστον ὅστις ὑπῆρξεν ἡ ζύμη, ἡ ζυμώσασα ὁλόκληρον τὴν ἀνθρωπότητα· ἡ γλῶσσα τῶν Θρακῶν ἡ χαρακτηριζομένη ὡς βάρβαρος, εἶναι ἑλληνικωτάτη, αὐτή αὕτη ἡ πρωτόγονος προομηρικὴ γλῶσσα, ἡ μήτηρ τῆς ὁμηρικῆς γλώσσης καὶ ὅλων τῶν γλωσσῶν τοῦ ἀρχαίου κόσμου.
Θράκες= ἦσαν καὶ οἱ Δωριεῖς, οἵτινες, ὡς οἱ Θεσσαλοὶ, ἐξ Ἠπείρου κατελθόντες κατέλυσαν τὴν Μακεδονίαν, Θεσσαλίαν, Βοιωτίαν, Πελοπόννησον, Ἀττικὴν, τὰς νήσους, τὴν ἱστορικὴν Θράκην καὶ τὴν Ἀσίαν καὶ πέραν ἔτι, μέχρι τῶν περάτων τῆς Γῆς. Οἱ Θρᾷκες(όχι οι σημερινοί) οἱ Προέλληνες Ἠπειρῶται, οἱ Λέλεγες-Κάρες καὶ Φρύγες καὶ Πελασγοὶ.
Θρυϊκιον άνεμον τούτον και σήμερον έτι εν Δωδώνη και τη άλλη Ηπείρω Θρασκιάν ονομάζουσιν.
Θριάσιον πεδίον=Αρχ. όνομα μεταξύ Ελευσίνος και θαλάσσης πεδιάδος.
Θρινακία=Το νησί που γεννήθηκε ο Απόλλωνας, τότε λεγόταν το νησί του Ηλίου, ο Όμηρος το ονομάζει Θρινακία ή Τρινακία.Η λέξη είναι σύνθετη από το τρία και το ακίς. Ακίς σημαίνει το μυτερό, την προεξοχή την όχθη το άκρο.Ακίς επίσης σημαίνει θεραπεία (πανάκεια). Τρινακία είναι το νησί που έχει τρεις ακωκάς, ακίδες, άκρες αγκώνες, μαστούς. Που έχει τρεις γλωχίδες, γωνιές, κέρατα, ακρωτήρια.Τρινακρία τρεις άκρες.
Στη νήσο Θρινακία ή Ερύθεια-Παξοί οι αρχαίοι φαντάζονταν τον θεό Άδη-Πλούτωνα, πουκτείχε αγέλες βοδιών, τα οποία έβοσκε ο βουκόλος Μενοίτιος. Ο Πλούτων- Άδης όμως, όσο κι αν η κατοικοία του τοποθετείται ακριβώς απέναντι απο τους Παξούς, στην Ήπειρο, σχεδόν απέναντι από την Ερύθεια, ήταν ο κατ’ εξοχήν κύριος και δεσπότης των Παξών. Εδώ άρπαξε και την Περσεφόνη, την κόρη της Δήμητρος, σύμφωνα με την παράδοση, την οποία οι κάτοικοι των Παξών διατήρησαν ονομάζοντας ένα μέρος κοντά στον Οζά, Κάμπο της Κόρης.Αξιοσημείωτο είναι ότι δήθεν, βουκόλος Μενοίτιος, ήταν αδελφός του Άτλαντα και του Προμηθέα.
Κατά τας ερμηνείας των αρχαίων μελετητών υπήρχε η νήσος Σικελία έχουσα επ’ αυτής τρία επίσημα ακρωτήρια το Πέλωρον, Πάχυιον και Λιλύβαιον. Κατ’ άλλους υπήρχεν η νήσος αύτη διάφορος της Σικελίας, χωριζομένη από μεν της Ιταλίας δια της Σκύλλης και Χαρύβδεως από δε της Σικελίας δι ενός άλλου στενού θαλάσσης (Νικ. Λορέντης)
Στην ίδια αυτή Ερύθεια όπου είναι τα βόδια του Απόλλωνα, μερικά από τα οποία έφαγαν οι σύντροφοι του Οδυσσέα, συναντούμε και τον Γίγαντα Αλκιονέα, που απήγαγε από την Ερύθεια τα βόδια του Απόλλων, αλλά τον σκότωσε ο Ηρακλής επιστρέφοντας από το φόνο του Γηρυόνη. Οι γιοί της γης, Γίγαντες και Τιτάνες αντιπροσωπεύουν τα προερχόμενα από τα έγκατά της, την φωτιά, τα μέταλλα και τα υπόλοιπα.Το Φλεγραίο πεδίο, όπου διεξήχθη η πάλη των Γιγάντων και των Θεών είναι οι ηφαιστιώδεις νήσοι των Παξών. Ο Ηρακλής όσον αφορά στην καταγωγή του δεν ήταν άσχετος με τα νησιά των Παξών-Ταφίων-Τηλεβοών.
Θριξ= Τρίχα, τριχός.
Θριούς=πόλις πάλαι Αχαΐας, νυν δε της Ηλείας, όμορος Πάτραις (Στεφ. Βυζάντιος
Θριώ=δήμος Θρω=λιμός (Ησύχιος)
Θρόνων=Αρχαία πόλις της Λοκρίδος παρά τον ποταμό Βοάγριον.
Θρόνιον=Φθιώτιδος και Φωκίδος
Θρόνος=Εν Κρήτη επαρχίας Αμαρίου. Αρχαία πόλις και ακροτήριον εν Κύπρω,
κτίσμα των Αργείων, ήτις λέγεται και Επισκοπή.
Θρος=αρχ. θρους, θρόϊσμα, “ταυτοσήμους αλλ΄αλλοθρόους ονομασίας ” (σαλεμένο σαν το θρόϊσμα των φύλλων)
Θυάδες και θύσαι=Αι μαινάδες Βάκχαι.
Θυάραι,Τυάραι= Ονομασία ἔχουσα ἄμεσον σχέσιν πρὸς τὸν Διόνυσον.
Θύαμις-Σίαμις-Σιμόεις=Καλαμάς Θεσπρωτίας
Θύαμις=Ποταμός της Ηπείρου.
Θύαμις-Σύαμις-Σιμόεις = Η χώρα της Σάμης και ο ποταμός που την διασχίζει είναι ο Καλαμάς.Ο Καλαμᾶς ὀρθῶς ἀποδοθείσης τῆς ἐννοίας Σάμη, διότι ὡς ἡ Σάμη δηλοῖ τὸ ἐκτεινόμενον εἰς ὕψος οὕτω καὶ Θύαμις-Σίαμις-Σιμόεις λέγεται καὶ Καλαμᾶς διότι ὡς ἡ Σάμη δηλοῖ τὸ ἐκτεινόμενον εἰς ὕψος. Θύαμος=όρος της Ηπείρου αρχόμενον εκ του Πίνδου εκτείνεται δια της Ακαρνανίας (Νικ.Λωρέντης)
Θυάς=Όνομα της Αρτέμιδος το οποίον επεξετάθη προς δήλωσιν της λατρείας και των άλλων θεών.
Θύγω=Η θυγάτηρ.
Θύειν = προσφέρειν τι ὡς ἀπαρχὴν τῷ Θεῷ·
Θύϊα=Μυστική τελετή προς τιμήν του Διονύσου.
Θύος-εος=Το εις το θεόν πεοσφερόμενον
Θῦμα = Η προσφορά, τὸ δῶρον.
Θυμαιτάδαι=δήμος της Ιπποθοωντίδος φυλής
Θύμβρα=τόπος της Ιλίου(βλ. λέξη) παρά τον Θύμβρον ποταμόν, ούτως ονομασθείς της αρχαίας πόλεως απέχοντα σταδίους δέκα, όπουγε και ιερόν Απόλλωνος Θυμβραίου, Θύμβρις όνομα ποταμού Θυμβραίος Απόλλωνος επίθετον από τόπου(Ησύχιος)
Θύμβρις=Τίβερι πηγή και Θύμβρις ποταμός εν Σικελία (Νικ. Λωρέντης)
Θυμέλη= Κυρίως ὁ τόπος πρὸς θυσίαν, ἰδιαιτέρως δὲ ἐν τῷ Διονυσιακῷ θεάτρω, ὃς ἦν βωμὸς τοῦ Διονύσου. Ἐντεῦθεν καὶ τὸ Θυμίαμα προσφορὰ πρὸς τὸν Θεὸν ἀπὸ εὐώδεις οὐσίας.
Θύρας δύο=Ὁ Ὅμηρος περιγράφων τὸ πάτριον ἄντρον διακρίνει ἐν αὐτῷ τὴν μὲν πρὸς βορρᾶν χρησιμοποιουμένην ὑπὸ τῶν ἀνδρῶν, τὴν δὲ πρὸς νότον ἀποκλειστικῶς προωρισμένην διὰ τοὺς ἀθανάτους.
Θυρέα=Θυρέη - Θυρεαί αρχαία πόλις της Αργολίδος Πελοποννήσου. Νυν Άστρος, ονομαζότανε θυρέα διότι χρησίμευε ως θύρα εξόδου κατά ξηράν και θάλασσαν. Έτασσον δε την χώραν ταύτην οι Σπαρτιάται ως σύνορον μεταξύ Λακεδαίμονος και Αργολικής επί πολύν χρόνον, εξ ού και η ονομασία αυτής Κυνουρία ήτοι Συνορία (συνορεύουσα) Λεκού Μιχ.
Θύρεον -Θύριον=Πόλις της Ακαρνανίας πλησίον της Λευκάδος.
Θύρσος ο= Η βακχικὴ ράβδος ἡ ἐστεμμένη μὲ κισσὸν καὶ φύλλα ἀμπέλου καὶ ἔχουσα ἐπὶ κεφαλῆς κῶνον πίτυος.Και αυλητής ούτως εκαλείτο (Ησύχ.)
Θυσίαι= Αρχικώς ήτο το ύδωρ.Σιάδες αι θυσίαι υπό των Λακώνων.
Θύσλα= Τὰ κατὰ τὰς βακχικὰς τελετὰς χρησιμεύοντα, οἱ θυρσοί, πυρσοὶ καὶ λοιπὰ.
Θύσσος=πόλις της Μακεδονίας κειμένη επί της αυτόθι Χερσονήσου ακτής Ηροδοτ.Θουκδ. Θύσσα Στραβν.
Θυστάς=Η βοή, η κραυγή, η κατά την προσφοράν της θυσίας γινομένη, η προσευχή η συνοδεύουσα την θυσίαν.
Θύστος= Ο ιερεύς των Κρητών, κατά τον Ησύχιον.
Θύωμα και Θυωροί=Τράπεζαι ιεραί ως προς τον θεόν.
Θυώνη= Η μήτηρ του Διονύσου.
Θυωναῖος καὶ Θυωνέης= Ο Διόνυσος και ο υἱὸς τοῦ Διονύσου, ἀρχαιότατος βασιλεὺς τῆς Χίου.
Θω=Αρχικώς αυτή η λέξις αναφέρεται εις τα ύδατα.Βλ.θέω.
Θύωμα και θυωροί=Ιεραί τράπεζαι.
Θώμις=Ο Κάνωπος πόλις (βλέπε Κάνωπος)
Θωριά =Η θεωρία του προσώπου, ύφος,όψις προσωπική κυρίως ”Σκιάξου μη σου πάρουν τη θωριά”.
Θωρυκίων=ούτος Τελώνης ήν
Θωψ=Ο κόλαξ, ο μετά θαυμασμού εγκωμιαστής

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου